cześć,
oto moje subiektywne trzy grosze o jednym saloniku w Meksyku i dwóch salonikach w Niemczech (niestety, bez zdjęć):
CUN, VIP Lounge:
WNĘTRZE: cóż, ten "salonik", to w istocie taka nieco parodia saloniku w ścisłym tego słowa znaczeniu. Jest to jedyne takie miejsce w CUN i w godzinach szczytu (które zgodnie z informacją umieszczoną już na wejściu do saloniku trwają - o ile dobrze zapamiętałem - od 8.00 - 18.00) jest tam tak ciasno, że wiele przebywających osób (zwłaszcza tych, które nie załapały się na fotele lub sofy i siedzą na twardych krzesełkach, albo nawet stoją) zastanawia się zapewne, "po kiego grzyba ja tu w ogóle przyszedłem?" (zwłaszcza, że grzybów tam nie uświadczysz). Jeśli ktoś był, np. w saloniku w GDN, to niech wyobrazi sobie, że na lotnisku, które w ub. roku obsłużyło niemal 20 mln. pasażerów, jedyny salonik ma powierzchnię z grubsza trzykrotnie mniejszą, niż ten w GDN (z obrotem wynoszącym niecałe 4 mln pasażerów).
A tak poza powierzchnią... Cóż, jest kilka ciasno ustawionych foteli i sof z mocno wysłużonymi siedziskami i oparciami, stoliki z krzesłami, jest też toaleta ("jednostanowiskowa" dla każdej płci).
MEDIA: darmowe Wi-Fi i chyba 3 stanowiska z komputerami (choć nie wiem, czy działały).
GASTRONOMIA: jest bar z dość skromną ofertą napojów alkoholowych i bezalkoholowych (i wystawioną szklaneczką na napiwki), termos (!) z kawą oraz lodówka z jedzeniem - o dziwo wybór był znośny: jogurty, owoce, kanapki i nawet sushi.
OBSŁUGA: przy wejściu tłoczyły się aż trzy osoby (z czego dwie chyba przyuczały się do zawodu), bar obsługiwał ochoczo, ale dość chaotycznie urodziwy młody Meksykanin (gdybym był gejem, wzbudziłby z pewnością moje zainteresowanie), do tego przemieszczała się po sali starsza Meksykanka w fartuchu, która - gdyby nie jej indiańskie korzenie - wyglądała niczym wyjęta z polskich barów mlecznych z lat 80-tych 
DUS, Hugo Junkers:
WNĘTRZE: duże pomieszczenie podzielone na kilka sektorów, w każdym duża ilość miejsca do siedzenia, a niektóre sofopodobne siedziska nadają się też do jakotakiego leżenia, choć są one w mało odseparowanych miejscach, więc trzeba pogodzić się z byciem przedmiotem obserwacji osób przechodzących obok. Są też stoliki gastronomiczne z krzesłami. Wystrój jest raczej skromny, taki poczekalniany, ale ujdzie (choć to oczywiście kwestia gustu). Duże okna dają widok na samoloty stojące przy rękawach. W środku jest cicho, słychać tylko przytłumiony dźwięk rozmów osób w środku. Toaleta jest ok.
MEDIA: Bardzo duży wybór prasy w różnych językach i darmowy, sprawny internet, ilość gniazdek elektrycznych mogłaby być większa, bo trzeba czasem ładować sprzęt w pewnej odległości od swojego miejsca.
GASTRONOMIA: Napoje alkoholowe i bezalkoholowe oraz ciepłe w dużym i dobrym jakościowe wyborze, owoce, ciastka i inne przekąski słodkie, jogurty, natomiast bardzo słaby wybór jedzenia innego rodzaju - w zasadzie (o ile mnie pamięć nie myli, a chyba nie, bo to dla mnie istotna sprawa) nie było nic 
OBSŁUGA: wpuszczała nas sympatyczna, kompetentna Pani, która nadzorowała całość, w środku były jeszcze dwie inne (o wyraźnych korzeniach osmańskich), które snuły się ze skwaszonymi minami po sali zbierając puste szklanki, opakowania, itp. oraz uzupełniając asortyment gastronomiczny. Swoją drogą, zastanawia mnie zawsze, czemu zdecydowana większość gości saloników uważa odstawienie po sobie naczyń na wózek i wyrzucenie śmieci za godzące w ich honor lub z innych przyczyn niewykonalne...
TXL, Air France Lounge:
WNĘTRZE: nieduże pomieszczenie, ale fajnie urządzone, bo przepierzenia dzielą je na kilka mniejszych części. Nie jest to miejsce oblegane (w każdym razie nie było w czasie naszej kilkugodzinnej tam obecności), więc mała powierzchnia tego saloniku nie dyskwalifikuje. W środku są wygodne fotele, choć raczej nie nadają się do jakiegokolwiek poleżenia (mojej nastoletniej córce się udało, mimo, że ma ponad 170 cm wzrostu, ale starszym, bardziej zgrzybiałym osobnikom takich wyczynów nie polecam ). Mankamentem może być dla wielu brak toalety, ale wystarczy zejść 2 piętra niżej i skorzystać z ogólnodostępnej. Obsługa oczywiście nie robi problemu z ponownym wpuszczeniem do saloniku, co mogę z całą stanowczością potwierdzić, bo w moim przypadku miało to miejsce chyba z 6 razy 
MEDIA: darmowe Wi-Fi i skromny wybór prasy.
GASTRONOMIA: duży plus tego saloniku - oprócz dobrego wyboru napojów różnej maści, w lodówce, obok standardowych jogurtów i innych typowych rzeczy znajdziemy różne serki francuskie, sałatki owocowe i kanapki, a na oddzielnym stoliku są bułeczki i parówki. Ze wszystkich opisanych tu saloników, pod względem gastronomicznym, ten oceniam najlepiej.
OBSŁUGA: również pozytywne zaskoczenie. Mieliśmy do czynienia z dwoma bardzo sympatycznymi paniami, które cały czas dbały o to, by zapasy kulinarne były uzupełnione, a na stolikach było czysto. Dopytywały też, kiedy dany gość ma swój lot, by we właściwym czasie o nim przypomnieć.
To chyba byłoby na tyle... Generalnie, z niecierpliwością wyczekuję naszych lotów CX w C w lipcu/sierpniu, by wreszcie skorzystać z jakiegoś saloniku z prawdziwego zdarzenia (a takie są ponoć saloniki CX w HKG), bo jak do tej pory te, w których miałem okazję przebywać (było ich chyba 7, czy 8) nie sprawiają jakiegoś wielkiego wrażenia. Oczywiście, jest to na pewno lepsze miejsce (no, może w przypadku CUN, owe "na pewno" nie powinno być nadużywane), niż zwykła poczekalnia, ale gdybym miał korzystać z tych saloników odpłatnie, np. na podstawie kupionego Priority Pass, miałby duże wątpliwości, co do sensowności takiego wydatku...
Pozdrawiam, Bartek |
