Fly4free.pl

Dia 12 - Alcazaba Almeria, Playa el Playazo, Playa de los Muertos (Cabo de Gata)

Pedro.... o poranku ruszył z tajną misją... zdobycia Alcazaby...
Jak postanowił... tak uczynił... chwila rydwanem... i juz wbijał się do warownej twierdzy....



Strażnik zobaczywszy zmotywowanego kibola nawet nie zająknął się o euro-szeklach.
(a cena ponoć 2-3 ojro, w tym dniu było free)
Pedro ocenił potencjał arabskiej twierdzy i pomyślał by zostać archeologiem....



...natura jego jednak była bezlitosna i znowu wygrała...



Krzyk rozsądku... Pedro wracał do archeologicznych namiętności....



...tylko ja tu wrócić skoro młoda spragniona samica nad wodopój dotarła wpadając w pułapkę łowcy...?



Starczy... szepnął łowca... trzeba ruszyć z mini pielgrzymką tam... gdzie mur Jairan i pomnik Najświętszego Serca Pana Jezusa (Sagrado Corazón de Jesús)



Almeria portowe miasto upału, kotów...



uliczek, skuterów....



Kilometr wąskimi uliczkami... potem rzędy schodów... i wbił się Pedro do punktu skąd widać... dość skromnie... całą zdobytą niedawno Alcazabę.



I pomnik Sagrado Corazon de Jesus... właśnie tam dotarł zlany potem Pedro... w pewnej osobistej intencji...



Później okazało się, że Pedro został wysłuchany...


Po powrocie do hacjendy szok i niedowierzanie - La Reina del Caos przymusiła Principe Felipe... i ten bez rękawków.... pływa... pływa.
Pół roku płatnych lekcyji i nic... a tu terror La Reiny, super basen... i Junior sam pływa!


Playa el Playazo de Rodalquilar

Ruszyli przed południem... znowu kierunek Cabo de Gata. Szpiedzy donieśli, że pod Castillo de San Ramon zbierają się siły niewiernych...
Szybki dojazd... i krzyżowcy wjeżdżają na plażę przygotować atak na zamek.

"Tu tu... tu się rozbijmy.... ja o tu tu tu po lewej...." - rzekł błagalnie Pedro....



Jednak Reina (właśnie z uwagi na nadmiar wroga) zarządziła rozbicie obozu kawałek dalej...
Obserwowali... i zamek de San Ramon po lewej....



i góry po prawej...



Czas przygotowań do bitwy powoli mijał... Pedro monitorował wszystko.... zwarty, czujny, gotowy....



W końcu ruszył... do walki... piewsze starcie... niewierni albo uciekali... lub byli wrzucani w skalne pułapki....



Mury zamku coraz bliżej!



Ognia!



Castillo de San Ramon zostało szybko zdobyte... a niedobitki Maurów uciekały w panice....



Zero litości... kto sam nie skoczył... był rzucany w morskie odmęty...



Ostatnie spojrzenie na panoramę dzikiego wybrzeża...



...i dumni katole wrócili do ich obozowiska na piaskach Playa el Playazo.
Miejscowe długonogie chicas skrywały skromnie lica przed zwycięzcami...



Wieść o pokonaniu Maurów szybko się rozniosła... miejscowi świętując łódko-barem przypłynęli na plaże dokładnie pod obozowisko krzyżowców!



Mojito mojito... normalnie takie rzeczy tylko na Przylądku Kota (Cabo de Gata)



By poczuć klimat - na koniec filmik - łódka, bar, pan z gitarą, pani z głosem i mojito:

Playa de los Muertos
Na koniec dnia by zweryfikować pogrom Maurów krzyżowcy zawitali na Plażę Umarłych.
Słynne miejsce, gdzie morze zawsze wyrzucało najwięcej ciał...
Dostęp trudny... długi... wąską ścieżką przez góry...



Po 15-20 minutach dotarli... jest plaża...są ciała i niedobitki niewiernych....



Cabo de Gata zdobyte!
To był naprawdę naprawdę owocny dzień dla słowiańskich krzyżowców!






Subiektywne podsumowanie Costa de Almeria
Wybrzeże to jest uznawane za najgorętsze...i to prawda.
Pogoda afrykańska - niby tylko 32-35, ale jest gorąco... konkretnie.
Na innych wybrzeżach hulają chłodne wiaterki, tutaj... poza miejscami przy samej plaży... upał wręcz stoi i piecze.
Nie ma przebacz - prawdziwy skwar, który organizm jednak... po pierwszym szoku zaakceptował.
W kultowej scenie Misia byłoby tak: "Pani kierowniczko - takie jest odwieczne prawo natury. Jak jest lato - to musi być gorąco! Czy tu grzeje? Tu grzeje przez cały czas! Na okrągło"

Miasto Almeria nie powaliło mnie na kolana - naćkane domów, widoczne vlepy antify, po prostu duże miasto i port - dzienna ocena organoleptyczna niewysoka.
Plaża z boku miasta fajna, ale "nie-moje" kamyczki nie podnoszą oceny, która za ciepłotę wody.... za gorąc wody... wcale najgorsza nie jest.
Wszyscy tam polecają plaże rezerwatu Cabo de Gata - jest to półpustynna perła rejonu Almerii z ponoć najpiękniejszymi plażami Hiszpanii.
Rezerwat jest objęty patronatem Unesco i należy do najsurowszy fragment Andaluzji.
Plaża w San Jose na dobrym poziomie, ale naprawdę zachwyceni byliśmy pozostałymi plażami... i widokami jak poniżej.
Reasumując: urzekająca dzikość w cywilizowanej Hiszpanii. Polecam.

Bardzo fajnie napisane ,relacja inna niż wszystkie,nie przeszkadzają mi elementy Widzewa.Ten zasłużony klub przepadł jak na razie w buraczanej otchłani,zanim powróci tam gdzie Jego miejsce niech pamięć o Nim nie zaginie...

_________________

No tak to jest z moim relacjami - jak zauważyłeś staram się by miały jakiś motyw przewodni oraz swój nieco inny styl.
Podsumowanie stylu, założeń i obiekcji forumowiczów może zrobię na końcu
A co do Widzewa... robi się dobrze... ale dłuższe dywagacje to nie na to forum raczej

Pozdrawiam i miłej dalszej lektury życzę.

Dia 13 - Capileira (Las Alpujarras)

Wyjechali krzyżowcy... zdobyć Las Alpujarras - górzystą krainę w południowej Hiszpanii, stanowiącą część Andaluzji, położoną pomiędzy górami Sierra Nevada, Sierra de Contraviesa i Sierra Lújar.
Główne siły oporu niewiernych zostały namierzony w wiosce Capileira i tam właśnie... w stronę chmur... pojechali kibole...



Biała wioska, wysoko w górach... i rustykalna hacjenda Cortijo Catifalarga Alpujarra... z takim plusem, że i basen i miejsce do parkowania...



W środku... może to nie jaskinia... ale też klimatycznie...



I wreszcie chłodniej... chmury 200-300 metrów nad głową... ale i tak fosę Principe Felipe weryfikował...



Capileira... miejsce biernego oporu niewiernych.
Pedro pojechał o 14:00 do supermercado - niestety od 13-17 sklepy zamknięte....



Wrócił... La Reina zajadała się takim czymś... ktoś wie co to - wyglądające jak malina, ale mocno brudzące i mocno mocno słodkie?



Pedro pojechał drugi raz po 17 do sklepu i jakiejś gospody - niestety od 15 do 20 kuchnie w tawernach nie działają...
Głodem i chłodem (24 stopnie zamiast 35 nad morzem) chcieli Rekonkwistę wykończyć!



Po kolacji w hacjendzie ekipa ruszyła ścieżką przy strumieniu w chmury...



Felipe prowadził!


Męskie spojrzenie na świat...



I w końcu dotarli w chmury... Principe Felipe i jego pierwszy szczyt... nad chmurami!



W drodze powrotnej słońce pojawiło się na chwilę... by po chwili znowu zniknąć...



I tak pewnie by się ten dzień odpoczynku od upału skończył... ale wieczorem jeszcze Pedro ruszył...
do okrytej już chmurami Capileiry:



Wiele mojito-czasu upłynęło... zanim misję swą Pedro wypełnił do końca.
Siedliska niewiernych zostały namierzone.




Szczegóły techniczno-finansowe:
Capileira - najwyżej położona w wąwozie Poqueira biała wioska - 1436 m.n.p.m.
Cortijo Catifalarga Alpujarra - fajne miejsce, ale trochę... za surowe. I za drogie. Najdroższa hacjenda podczas całej Rekonkwisty: 90 euro-szekli z booking.com. 15 minut z buta od Capileiry, co też atutem nie jest - chociaż przynajmniej jest gdzie zaparkować.

@dubaj1910 wygląda że to była https://es.wikipedia.org/wiki/Morus_nigra

Chyba trafione.
Pierwszy raz widzieliśmy morwę czarną...i było to całkiem dobre.

Dzięki.

Dia 14 - Capileira, La Herradura

Capileira niesamowicie się prezentowała z porannym świetle... wróciła piękna pogoda...



W rydwanie Pedro włączył hiszpańskie RMF Classic i przy głośnej klasycznej muzyce... ruszył na poranny pogrom...



Mieszkańcy byli zaskoczeni... uciekał kto mógł... dwie godziny walk, gonitw... i wioska stała się wolna od niewiernych...



Ostały się ino małoletnie (być może) dziewice niezdolne miecza unieść...



Capileira jest widzewska!



Zmęczony walką Pedro wrócił do hacjendy... el-gospodarz wstał gdy większość gości wyjechała: zamiast o 8:00 dopiero o 10:30 otworzył jadłodajnie...
Maniana maniana... bez stresu... tzn on bez stresu...
Widoki wynagrodziły jednak czekanie tym którzy nie wyjechali o świcie.



Śniadanie 4 ojro-szekle za kawę i kawałek bułki... dżem...
a gdzie jajka, kiełbaski...?



Kawę piła również urocza latino mami...
i pułapkę na niewiastę łowca zastawił w okolicach fosy.



Jak mawia mądrość ludowa: "dobry bajer pół sukcesu"
Łowca trzy słowa po hiszpańsku, inglisz jako-tako... ona ani słowa po angielsku... śmiech, uniwersalna mowa ciała, ciekawość, ręce, spojrzenia...
i już seniora Estrella wdzięczy się dla specjalnie dla Pedra...



(ciąg dalszy tego fragmentu opowieści niech zostanie tajemnicą dżentelmena...)*


La Herradura - Costa Tropical

Półtorej godziny: najpierw po górach... potem po trasie....i nastąpił szturm na nadmorską miejscowość La Herradura.
Zapchane trakty, ale rydwan przedarł się... zaparkował... splądrowane Supermarcado...
Objuczeni produktami kibole przypuścili atak bezpośrednio na apartamento na wzgórzu... 15 minut z buta do centrum.
Północni ateiści uciekli... a krzyżowcy... oniemieli... dwie sypialnie, salon... wszystko w pełni wyposażone....





Wielki taras...



i w pełni wyposażony barek!**



La Herradura to urokliwa wieś z dwukilometrową plażą w zatoce o kształcie podkowy.

Pierwsza rekonkwista do La Herradury dotarła w 1562 roku. Szacuje się, że w walkach o przywrócenie chrześcijaństwa zginęło od 3000 do 5000 ludzi z 25 hiszpańskich galeonów. U brzegów La Herradury miała miejsce bitwa morska, gdzie z powodu bardzo silnego wiatru wiele statków zatonęło.
Druga rekonkwista dotarła do La Herradury 11 sierpnia anno domini 2017 i mimo zażartych walk nie znalazła miejsca w centrum do parkowania. Rydwan zostawili gdzieś w uliczce... i zajęli strategiczne pozycje ma malutkiej plaży z boku miejscowości...
Plaża jeszcze w podkowie, ale i oddzielona od głównej plaży i dodatkowo przedzielona w 1/3 wielką skałą.



Skały skutecznie osłaniały plaże z obu stron, dzięki czemu... była cisza i spokój...



Nie było tam jednak bezpiecznie... syreny w wodzie rozpoczęły swój śpiew...



Na szczęście Pedro jak Odyseusz... za radą La Reiny... przywiązał się do przenośnej lodówki z piwem... i mimo pokus nie dał się wciągnąć na głęboką wodę...
ani syrenom...
ani kowbojkom...



Syreny nie odpuszczały do samego wieczoru... coraz śmielej... coraz bliżej...






Szczegóły techniczno-finansowe:
* - oczywiście nic się nie wydarzyło, niech żyje męska napinka!
** - barek właściciela oczywiście nie został naruszony.
Apartament w Herradurze wynajęty za 195 euro za 4 noce. Airbnb. Standard... szok. Właścicielka wyjechała do rodzimej Danii, zostawiła kosmetyki, jedzenie w lodówce, ciuchy... i zostawiła klucze od mieszkania pod ławeczką. Wszystko oczywiście zostawiliśmy nienaruszone i w najlepszym porządku... ale zaskoczenie kompletne... tak obcym ludziom zostawić mieszkanie - odważna kobieta.
Jedyny minus - basen był, ale w sąsiednim klubie tenisowym za 7 euro/dzień za osobę.

Ciekawy styl narracji, nie przejmuj się że niektórym nie podobają się barwy klubowe. Jeśli coś się lubi to się to pokazuje. Brawo.

Dokładnie - dzięki za głos rozsądku
Kolor czerwony był częścią wyprawy - dlatego jest widoczny w relacji.
W Iberii dokumentując widoki nie przewidywałem, że ten kolor może budzić u niektórych takie emocje, iż zamiast znaleźć ewentualne plusy wyprawy będą tylko wbijać "szpilkę ciętego komentarza"

Dia 15 - Torre De Cerro Gordo, Playa de la Guardia, Salobrena

Poranek... wszyscy jeszcze spali gdy Pedro ruszył... 3 km pod górę... by z pierwszymi promieniami słońca przejąc wieżę z której Maurowie obserwowali okolicę.
Szedł wytrwale... by zdążyć przed świtem...



Górująca nad okolicą Torre de Cerro Gordo nawet się nie broniła - kolejne kibolskie zwycięstwo!



Pedro ruszył dalej... na sam koniec półwyspu.



Tam organoleptycznie zweryfikował dalszej części wybrzeża... i ruszył w drogę powrotną...
Nie ma jak 6 km w pełnym rynsztunku o poranku!



Przed południem krzyżowcy ruszyli pod Solobrenę... czekała ich najpierw bitwa na plaży... a potem szturm na imponujący zamek.

Playa de la Guardia
Dojechali do przedmieść Salobreny... i wjechali w pobliże plaży... obok minęli dwa parkingi z naganiaczami... wjechali między kilka budynków... po środku pusty plac... ale parkować nie można tam było. Wszyscy zatrzymywali się i przeróżni wojownicy wysiadali kierując się na nadmorskie piaski.
Pedro wysadził konkwistadorów... i pojechał zostawić rydwan na jednym z parkingów...
Słowiańskie doświadczenie przydało się - wybrał ten ciut dalej od plaży - to logiczne, że będzie tańszy... nieprawdaż?
Nieprawdaż.
Oba były darmowe

Można?
Można!

Na najbliższym playasie... koncentracja wojsk średnia.



Po rozbiciu obozowiska... na tej mocno średniej plaży (nie wierzcie opiniom z internetu!) Pedro i Felipe ruszyli obserwować z ukrycia górujący nad okolicą zamek Maurów.



Wędrując tak plażą dotarli do drugiej... bardziej cywilizowanej części nadmorskiej Salobreny... z lepszym piaskiem i barami.



W końcu nadszedł sygnał... wracajcie... walczyć trzeba!
I ruszyli pustą plażą na odsiecz obozowisku.



Wojska niewiernych... prowokowały do starcia...



Ogólnie możliwości były dla każdego.
I sporo dla wzrokowców-estetów.... i znalazło się też coś dla miłośników ubogacania kulturowego.



Niewierni podstępnie atakowali i od morza... oto pierwsze złapane meduzy, których pojawienie się wywołało mocne poruszenie wśród autochtonów.



Krzyżowcy w końcu ruszyli na Salobrenę.
Tamuj lecim pany w górę!
Na nich!!!



Nie dali się zwieźć białej zabudowie... znaleźli drogę do zamku...



4 euro myta od dorosłej duszy... i zaatakowali... prowadził Principe Felipe, ale miał konkretne wsparcie...



Zamek zdobyty po krótkiej walce... łupy jednak i wnętrze szału nie zrobiły.
Ale twierdza odbita? Odbita.



Ostatnie spojrzenie na przejęte włości... i krzyżowcy... lekko przypaleni słoneczkiem... mogli wracać do apartamento...

Dia 16 - Nerja, Playa de Maro.

Nerja... piękne ponoć miasto... popędzili tam krzyżowcy.
Zaparkowali dyliżans pod tym placem



i ruszyli... plądrować słynną Nerje



Decydujący szturm nastąpił na Balcon de Europa - zdobyty bez problemu... może dlatego, że mowę Polan drugi raz usłyszeli krzyżowcy... a gdzie Polanie... tam Maurowie łatwo nie mają.



Po lewo Playa de Calahonda



Felipe niczym Kopernik... obserwował zarówno Calahondę jak i plaże La Caletille i El Salon po prawej.



Za dużo tej mowy Polan wokół... ruszyli szukać niewiernych na Calahondzie.... z widokiem na Balkon Europy.
Principe Felipe zameldował - Maurów brak!




Jak Maurów brak... to pojechali dalej... Playa de Maro
Pustawa, dzika plaża... tam wroga dopadną....

Niestety to tak proste nie było. Blokada drogi przez tych co zawsze... rydwan uziemiony...
półtora kilometra z całym ekwipunkiem... z góry...
Kilkanaście minut... i dotarli - pusta ta plaża to tak kompletnie nie była...



Kibole rozejrzeli się w lewo....



w prawo...



W końcu... tak... tu można obóz rozbić...



Na piaskach Maro każdy mógł się zakochać...
I latino mama wpadała w Pedrowe spojrzenie...
i miejscowe ciacho uwieczniliśmy... dla spragnionych kobiecych oczu...



I niech ktoś teraz powie, że Pedro nie był subtelniejszy z cervezą na plaży...



Ostatnie nieudane poszukiwania niewiernych z boku plaży (hm... ten widok to ponoć wyróżniająca się plaża tego wybrzeża)



Ostatnia "wyprężonka" na kamieniu....



I pojechali krzyżowcy dalej.
Tzn najpierw marsz 1,5 km w górę.
Ech... Abuela "zachwycona"

Potem Cueva de Nerja - czyli najbardziej znana jaskinia tego fragmentu Andaluzji.
A tam... spontaniczny brak biletów. Są.. na jutro.
Ech... zmartwił się Pedro..
Hurra... zakrzyknęła reszta, już pragnąca powrotu do apartamento.
- "Złupimy jeszcze Frigilianę, wyróżniające się białą wioskę, kilka kilometrów stą?" - zapytał błagalnie Pedro...
- "Nieeee!!! Wracamy!"

I musiał Pedro walczyć tylko z rumem... skoro nawet Frigiliany mu odmówiono...

Dia 17 - playa de Rijana

Poranek... czyli w końcu (słońce, góry, idealny klimat do braku kaca) pierwsza ciut większa poranna "migrena" ogarnęła Pedra...



Jednak nie było czasu chorować - szybki ibuprom, bo szpiedzy się sprawdzili - krzyżowcy dostali informację o wojskach Maurów na piaskach de Rijany.
Na ostateczną bitwę wyjechali silnym i zmotywowanym składem.
Szybko dotarli traktem wśród gór i został rydwan wysoko nad piaskami.



Zejście ścieżką po łuku, pod wiaduktem, potem pod tunelem... i było to co być powinno....



Szybko okopawszy się przy samym morzu uzbroili armaty...



I ruszyli do krwawych walk...



Super miejsce, super plaża... i niesamowita woda... walki trwały wiele godzin:



Słońce się chowało... niewierny uciekali wpław do Afryki... można było się żegnać z ostatnim polem bitwy...



Wracali zmęczeni... [wycięto rasistowską i obraźliwą wypowiedź, przyznano ostrzeżenie] - [wklejam z powrotem tekst (zmiana zwierzątka na kocicę) gdzie wyimaginowanego rasizmu i obraźliwości nikt już mam nadzieję nie dostrzeże - dopisek Dubaj]
Wracali zmęczeni... nawet dzikie kocice wałęsające się po Supermercado nie były już poskramiane....



Do apartamento... padła komenda "pakować się"!




Podsumowanie Costa Tropical:
- chłodniej niż na Costa de Almeria, ciut cieplej niż na Costa del Sol.
- imponujące góry, skały, widoki super.
- bardzo dużo turystów... mało szans na pustawe w sierpniu plaże... w Nerji i Herradurze tłok, problemy z parkowaniem. Bilety do jaskini wyprzedane, do tego w Nerji nawet sporo Polaków co znaczy... że to popularne i zatłoczone miejsce (czasem Nerja jest uważana za część Costa del Sol, ale ja tu dla relacji zaadaptowałem ją do Costa Tropical)
- plaże... małe, piasek jest ciemny, sporo kamieni małych i dużych... dla krzyżowców plaże kiepskie. Plaże Nerja zatłoczone, plaże Salobrena i Motril po prostu brzydkie.

Skoro publicznie dostaję po głowie za rasizm, a privem dowiaduje się że "nie ma przyzwolenia na pisanie o kobietach czarnoskórych per dzikie zwierzęta" to chciałem zauważyć:
- pani nie jest czarnoskóra - pani wygląda na Europejkę, która jest mocno opalona.
- pani ubrała się w stylu na dziką kocicę, na kuguara - tylko "panterki" zabrakło.
Napisałem w oryginale jako łowca: "Wracali zmęczeni... nawet dzikie zwierzęta wałęsające się po Supermercado nie były już poskramiane...."

Przypominam, że samicę mieliśmy już w relacji... i "gucwiński" komentarz wobec też białej kobiety nie został ukarany ostrzeżeniem,a nawet nie wzbudził obiekcji przeczulonych czytelników typu Aron:

Reasumując: ja tu nie widzę rasizmu, ja tu widzę paranoję "poprawności politycznej"
I jak to mawiają "czasem największymi rasistami są Ci, którzy najgłośniej z rasizmem walczą"
Jakby chciał drążyć to można zadać pytanie: "nie ma pozwolenia pisania o czarnoskórych kobietach per dzikie zwierzęta" - a o białych to można?
Nierówne traktowanie ras to dopiero prawdziwy rasizm - a przypominam, że rasizm skierowany przeciw "białym" istnieje i ma się dobrze (nie tylko w RPA)

Poproszę teraz o anulowanie ostrzeżenia i nie zarzucanie mi rasizmu czy obrzydliwości - w całej relacji ani razu nie były obrażane kobiety, pójdę dalej - były tylko pozytywnie i anonimowo doceniane za atrakcyjne kształty.

A ja się dziwię, że tylko jedno ostrzeżenie za taką relację kolega dostał. Kobieca społeczność forum milczy, a relacja jest wyjątkowo seksistowska i ja powiem szczerze nawet niesmaczna na tym forum. Osobiście jeśli chciałbym oglądać kobiece pupy to wszedłbym na inne strony, a od relacji podróżniczej jednak oczekiwałbym innych standardów, a nie nachalnego promowania emblematów pewnego kiepskiego klubu czy anonimowego robienia zdjęć kobiecym tyłkom...

@flus
Kobieca pupa jest standardowym elementem hiszpańskiego krajobrazu, nie tylko plażowego. Uwierz mi, to co na zdjęciach to i tak nic w porównaniu z tym co można obejrzeć nie zaglądając na plażę...
I to nie jest seksistowskie! To jest uwiecznienie praw kobiet do ekspresji poprzez ubiór!

_________________
Marzy Ci się wycieczka rowerowa po Hiszpanii? Zapytaj! Coś podpowiem ;)

Flus, najpierw relacja ciekawie napisana, potem niesmaczna - zdecyduj się chłopaku

Widzę, że całkiem słusznie wyprosiłem Cię kulturalnie z mojego tematu drzwiami - czemu wracasz oknem?
Tylko po to by pochwalić się, że nie takiej relacji oczekujesz? - Bo indywidualnie i prawdziwie?

Kol. dubaj1910 widzę że się mnie uczepiłeś, bo pewnie prawda w oczy kole, ale jeśli chcesz to Ci odpowiem.
Na początku relacji nie było jeszcze w niej tyle nagości, a styl pisania byl nietypowy, więc napisałem, że jest ciekawie napisana. A potem zmieniłem zdanie widząc dalszą część.
I dla Twojej informacji podam, że nie odczuwam niechęci wobec kobiecych pośladków, wręcz przeciwnie, ale tak jak napisałem, jeśli chcę je oglądać, to mogę sobie wejść na inne strony, polecieć do Hiszpani, Grecji czy inne miejsca, gdzie mogę naoglądać się nawet więcej nagości.
A za publiczne sugerowanie w niby przypowieści orientacji seksualnej mam nadzieje, że doczekasz się nie tylko ostrzeżenia, ale i bana i sam zamierzam zglosić taki wniosek.

I jeszcze na koniec dodam że o klasie relacji świadczy ilość like'ów, których jakoś bardzo dużo u Ciebie nie widzę.

-- 14 Wrz 2017 19:32 --


ale to jest relacja z Hiszpanii właśnie...

_________________
Marzy Ci się wycieczka rowerowa po Hiszpanii? Zapytaj! Coś podpowiem ;)

Mam nadzieję, że to tylko wyjątek od reguły i per analogiam do kopernikańskiego prawa tandeta nie nie będzie wypierać dobrych relacji.
Rozumiem, na plaży się może człowiek znudzić i rzeczywiście jedni będą sobie czytać książkę, inni grać w piłkę, a inni z przyczajki robić zdjęcia cudzych dup... Skoro autor jest takim koneserem, czemu nie wrzuci serii zdjęć swoich towarzyszek podróży, oczywiście skadrowanych w swoim indywidualnym stylu... Jak dla mnie tutaj w pełnej krasie ujawnia się hipokryzja.


No i co z tego, że relacja z Hiszpanii, jeszcze bym zrozumiał gdyby była to relacja z karnawału w Rio, albo z Love Parade - zdjęcia pasowałyby do kontekstu... A tutaj robienie zdjęć obcym osobom w prywatnej sytuacji, średnio człowiek czułby się, gdyby poszedł na basen, a tam jakieś średnio atrakcyjne kobiety robiłyby zdjęcia jego kąpielówek, może poczułby się dowartościowany, ale też poczułby, że narusza się jego prywatność mając dodatkowo z tyłu głowy, że każde zdjęcie może się odnaleźć gdzieś tam opublikowane w sieci...
Niech wszyscy apologeci tego podejścia do relacji się zastanowią czy byliby zadowoleni, gdyby jakiś gość, może lepiej skonkretyzować np.: uchodźca (bo w tym środowisku to synonim najgorszego zła) robiłby takie zdjęcia ich koleżankom, żonom, córkom, czy matkom...

_________________