Podczas świętowania potrzebne jest wino - uważa papież Franciszek.

Tymczasem rząd naciska na prezydenta Jacka Majchrowskiego, by wprowadził prohibicję na Światowe Dni Młodzieży w Krakowie.

O naciskach na zakaz sprzedaży alkoholu w trakcie Światowych Dni Młodzieży prezydent Jacek Majchrowski opowiedział w radiu TOK FM. - Były naciski ze strony rządowej - mówi rzeczniczka prezydenta, ale po szczegóły odsyła do wojewody.

Ale rzecznik Krzysztof Marcinkiewicz zaprzecza, jakoby wojewoda naciskał na wprowadzenie prohibicji i radzi skontaktować się bezpośrednio z rządem.

Wybór, a nie przymus
I tu pojawia się problem. Stacjonujący w Krakowie Paweł Majewski, rzecznik rządu ds. ŚDM, którego Beata Kempa reklamowała jako osobę zjeżdżającą pod Wawel, by odpowiadać na wszelkie pytania dziennikarzy, praktycznie jest dla dziennikarzy nieuchwytny...

Jedno jest pewne: prohibicji nie chce Kościół. Mówił o tym w ubiegłym roku w rozmowie z "Wyborczą" ksiądz Grzegorz Suchodolski z komitetu organizacyjnego ŚDM: "Według mnie jest niekonieczna ze względu na kategorię przyjeżdżających do nas osób oraz ich wielokulturowość. Włosi i Francuzi lubią się napić wina do obiadu. Nie widzę powodu, by im to uniemożliwiać. (...) Jestem też pewien, że ogromna większość uczestników i gospodarzy zachowa trzeźwość, a nawet abstynencję. Ale wolę, żeby to było bardziej osobistym wyborem każdego niż narzuconym prawem obowiązkiem".

Wino do świętowania
Także sam papież raczej by się pod wprowadzeniem zakazu sprzedaży alkoholu na ŚDM nie podpisał. Podczas jednej ze swoich ostatnich audiencji powiedział wiernym: "Nie można zakończyć wesela, pijąc herbatę. To byłby wstyd, wino potrzebne jest podczas świętowania". Podkreślił, że woda jest niezbędna do życia, ale to wino "wyraża bogactwo uczty i radość święta".

Młodym specjalistom nie wystarczają wycieczki all inclusive do dobrych hoteli. Chcą poznawać inne kraje, ich kulturę, historię i ludzi. Jeszcze lepiej, jeśli mogą to robić. w pracy.

Centra biznesowe to prawdziwie międzynarodowe organizacje. Na przykład w krakowskim Shellu pracują przedstawiciele 30 narodowości. Mówią w 17 językach. Z kolei informatyczny Luxoft ma biura w 19 krajach, Capgemini w ponad 40, a Amway - działa w ponad 100. Wszystkie te firmy działają w Krakowie. "Globalność" oznacza dziś dla ich pracowników duże możliwości, których nie dają lokalne przedsiębiorstwa.

Międzynarodowe telekonferencje

Nieodzownym elementem pracy są telekonferencje międzynarodowych zespołów. "Muszę kończyć, bo mam kolejnego calla" - to jedna z częstszych przyczyn przerywania prowadzonych rozmów. Kontakt telefoniczny czy mejlowy nie zawsze jednak wystarcza. Do klientów po prostu trzeba jeździć.

- Nic nie zastąpi spotkań twarzą w twarz. W ten sposób wciąż poznaję nowe miejsca, kultury i ludzi. Ostatnio głównie podróżowałem do Szwajcarii. Oprócz tego zwiedziłem też Niemcy, Austrię, Hiszpanię, Francję, Włochy, Rumunię, Węgry, Rosję, Szwecję i Finlandię. Poza Europą byłem też w Singapurze oraz Indiach. Podróże to moja prywatna pasja, więc ta praca jest dla mnie idealna - mówi Marcin Dacko, menedżer w Capgemini. Marcin jest członkiem globalnego zespołu odpowiedzialnego za migrację procesów i usług od klienta do Capgemini.

Anna Hałaczkiewicz, lider projektu dotyczącego mediów społecznościowych w Amway, najlepiej wspomina wyjazd do Maroka.

- Miałam okazję promować wideo w technologii 360 stopni. Sporo dobrych wspomnień przywodzą również wyjazdy na wydarzenia sponsorowane przez nasze marki, szczególnie XS Power Drink. Zazwyczaj odbywają się na włoskim wybrzeżu. Kilka lat temu przepiękne miejsce miałam również okazję zobaczyć, uczestnicząc w wyjeździe dla naszych najlepszych dystrybutorów do Kalamata w Grecji. Z kolei trzy lata temu byliśmy w Paryżu. Każdego roku mamy szansę wyjechać w inne miejsce. Każde z nich jest ciekawe - opowiada Anna Hałaczkiewicz.

Zwiedzać świat, dbając jednocześnie o karierę

Możliwość podróżowania, udziału w projektach realizowanych na całym świecie powoduje, że w polskich centrach usług coraz więcej jest doświadczonych specjalistów. Ludzi, którzy w swojej karierze zaliczyli już pracę w kilku krajach. Jozsef Cselenyi jest Węgrem. Do Krakowa, gdzie znalazł pracę w centrum Shella, przeniósł się po latach mieszkania w Nowym Orleanie i na Węgrzech. Po niecałych pięciu latach zdecydował się na kolejną przeprowadzkę - do centrum sieci Shell Business Operations w Manili, gdzie spędził ponad półtora roku. Niedawno wrócił do Krakowa.

- Bezpośrednie spotkania biznesowe są kluczowe, by dobrze poznać współpracowników i klientów. Moim największym i najnowszym doświadczeniem był wyjazd do Manili na Filipinach w ramach programu dla wyróżniających się pracowników. Umożliwia on roczne zmiany stanowisk wewnątrz Shella. W przydzielonym mi projekcie miałem możliwość odwiedzenia innych siedzib Shella w Azji, m.in. w Malezji czy Indiach. Taki wyjazd to bezcenne doświadczenie, którego nie da się nauczyć z książek - mówi Jozsef Cselenyi.

Podróże pracowników i przenoszenie się z miejsca na miejsce stały się dla międzynarodowych firm czymś tak oczywistym, że tworzą one specjalne programy relokacyjne. Pozwalają one poznać inne kraje, kulturę, życie i zwiedzać świat, dbając jednocześnie o karierę.

Kto się może starać

Tego typu program prowadzi na przykład Luxoft. Firma umożliwia pracownikom aplikowanie do każdego z 36 biur w 19 krajach świata. O możliwość pracy za granicą mogą starać się wszyscy informatycy, którzy mają ponad rok stażu pracy w firmie. Według Łukasza Macudy, dyrektora regionalnego Luxoftu w Krakowie, największą popularnością wśród informatyków z Krakowa cieszą się Wielka Brytania, Szwajcaria i Stany Zjednoczone.

- Dziś programista ma niewiele wspólnego ze stereotypowym informatykiem. Coraz więcej osób z IT chętnie podróżuje zawodowo. Przez ostatnie trzy lata pracowałem jako jeden z menedżerów projektu IT dla globalnego banku inwestycyjnego. Zespół 300 osób działał m.in. w Nowym Jorku, Londynie, Bukareszcie, Kijowie i Moskwie. Co kwartał organizowaliśmy tygodniowe spotkania w Londynie, podróżowałem też do Bukaresztu, Sofii, Kijowa i Odessy - opowiada Łukasz Macuda.

Przykład idzie z góry. Globalnym wiceprezesem Luxoftu, a wcześniej jego pierwszym dyrektorem zarządzającym w Polsce, jest Przemysław Berendt. Awansować na te stanowiska zdążył przed trzydziestką, także dzięki wyjazdom do Stanów Zjednoczonych i studiom za granicą. Dziś w podróżach służbowych spędza kilka miesięcy w roku, wprowadzał firmę na nowojorską giełdę.

Przeprowadzka do Malezji

Przeniesienie się na jakiś czas, a może na stałe, do innego kraju dla każdego jest dużym wydarzeniem. Jednak prawdziwym wyzwaniem staje się, gdy pracownik ma rodzinę i zabiera ją ze sobą. Rodzina może przeżywać trudne chwile. Warto jednak próbować, zwłaszcza że firmy pomagają się aklimatyzować. Przykładem jest Marcin Matuła, analityk biznesowy w krakowskim Amway Business Service Center, który od dwóch lat realizuje kontrakt w. Malezji. Jest tam odpowiedzialny za wdrożenie nowego programu księgowego.

- Przeprowadzka do Malezji to rezultat wewnętrznej rekrutacji, w której wziąłem udział. Aplikację złożyłem w ubiegłym roku, w styczniu, a w czerwcu dowiedziałem się, że firma wybrała właśnie mnie. Byłem podekscytowany. Przez pierwsze miesiące przyzwyczajałem się do rytmu życia w tym kraju, jego zwyczajów i kultury, tak odmiennej od naszej. Adaptacja przebiegała tym łatwiej, że od początku towarzyszyła mi żona. Nie było też niepotrzebnego stresu, np. z załatwianiem niezbędnych formalności. Całą relokacją, zarówno moją, jak też mojej żony, zajmowała się firma. To było dużą ulgą i ułatwieniem - wspomina Marcin.