– Podczas oczekiwania przed schodami na wejście do samolotu, zajmowania miejsc i startu miałam założoną na twarz maseczkę – opowiada Kornelia Shehadie. – Po starcie poczułam symptomy choroby lokomocyjnej i zaczęłam popijać łyczkami wodę, bo to mi pomaga. Ściągnęłam maseczkę i zakryłam twarz szalem, pod którym mogłam swobodniej pić wodę. Mam ostrą formę choroby lokomocyjnej, dodatkowo latanie wywołuje u mnie stres związany z niebezpiecznym incydentem lotniczym sprzed trzech lat, który objawia się m.in. dusznościami. Kiedy wytłumaczyłam to stewardesie, pozwoliła mi pić wodę pod szalem.

Po chwili jednak podszedł do niej szef pokładu, pan Michał, i nakazał założenie maseczki. – Tłumaczyłam, że staram się zapobiec wymiotowaniu i atakowi paniki, że źle się czuję. Powiedział, że nie mam zaświadczenia lekarskiego i jeśli nie założę maseczki, poinformuje kapitana. Wykonałam jego polecenie i – w maseczce – zaczęłam czytać córce bajkę.
Wszyscy ściągają maseczki

Po starcie na pokładzie samolotu stewardesa rozdała poczęstunek: jagodzianki, precle i wodę mineralną. Pasażerka przyjęła pakiet, ale jagodzianki nie jadła. Wszyscy pasażerowie wokół zaczęli ściągać z twarzy maseczki.

– Skoro inni nie mieli masek, to i ja ją ściągnęłam i zaczęłam pić wodę – opowiada pani Kornelia. – Znów podszedł do mnie szef pokładu i kazał założyć maseczkę. Odpowiedziałam, że przecież inni mogli ściągnąć maseczki.
Po chwili usłyszała przez głośnik panią kapitan. „Proszę pasażerkę z rzędu 10 o natychmiastowe założenie maseczki” – wydała dyspozycję.

– Zażądałam od szefa pokładu wytłumaczenia, np. tego, czy jest zapis regulujący czas picia wody na pokładzie. W odpowiedzi usłyszałam, że jeśli nie założę maseczki, to na lotnisku będą na mnie czekać służby porządkowe.

Pani Kornelia włożyła w końcu maseczkę, ale służby i tak na nią czekały.

– Na płycie lotniska z czarnego samochodu z zasłoniętymi szybami wyskoczyli uzbrojeni po zęby funkcjonariusze w kominiarkach – opowiada pasażerka lotu 3982. – Wprowadzono nas do tego busa, córeczka wpadła w panikę, bardzo się wystraszyła tych ludzi, potem nie mogła w nocy spać, budziła się z krzykiem.

Powrotny lot 3985: „Pan Michał mnie pilnował"

Trzy dni później pani Kornelia wracała samolotem na tej samej trasie (lot 3985). Na pokładzie była ta sama załoga. Pasażerka znów się stresowała, a dolegliwości pogłębiła reakcja alergiczna na ukąszenie owada [widzieliśmy zdjęcie nogi z wielkim rumieniem zrobione w samolocie].

– Zapytałam stewardesę, czy mogę pić wodę podczas całego lotu. Odpowiedziała, że moje dobro jest najważniejsze i ona nie może mi zakazać. Ale pan Michał usiadł mi za plecami, żeby osobiście mnie pilnować – opowiada pani Kornelia. – Nie pozwolił mi zdjąć maseczki, natomiast nalegał, że musi mi podać tlen, żebym się uspokoiła. Pomogli mi inni pasażerowie. Dostałam od nich maseczkę chirurgiczną, cieńszą niż moja z materiału i namoczone chusteczki do ochłodzenia miejsca ukąszenia. Pan Michał podał mi w końcu wapno i maść na nogę. Pijąc wapno, mogłam na chwilę ściągnąć maseczkę. Na lotnisku czekała na mnie karetka pogotowia, którą wezwała załoga samolotu.

Wcześniej jednak pani Kornelia, mimo prośby o opuszczenie pokładu, by uwolnić się z maseczki, długo musiała w maseczce czekać na wyjście z samolotu w oczekiwaniu na badanie.
[...]
Kilka dni temu dowiedziała się, że policja prowadzi przeciwko niej sprawę karną. Grozi jej do trzech lat więzienia (prawo lotnicze mówi o odpowiedzialności osoby, która „nie wykonuje poleceń dowódcy statku powietrznego związanych z porządkiem na pokładzie").

Z wyjaśnień LOT wnika, że tylko ci pasażerowie, którzy jedzą, mogą mieć ściągnięte maseczki. „Maseczki ochronne powinny pozostać na twarzy każdej osoby (zwolnione z tego obowiązku są wyłącznie dzieci do lat 4) przebywającej na pokładzie podczas całego lotu z wyjątkiem czasu spożywania posiłku/napoju (...)".