Fly4free.pl

Podróże z rodziną są droższe, to fakt.
Ale jako 25-latek spokojnie spałem na ławce w parku. To teraz, załóżmy, że nawet jako singiel, w wieku 48 muszę mieć wygodne, czyste łóżeczko, łazienkę na miejscu i szansę na kawę w ciągu 120 minut od pobudki.
Z drugiej strony, rodzina, to też dwie pensje, a zazwyczaj w wieku 48 lat zarabia się więcej niż w wieku 25. Dziecko też jakoś specjalnie nie podnosi kosztów, wiadomo jest drożej, ale tragedii nie ma.

Poza tym, mam to szczęście że moja Żona podziela moją pasję do podróży, jeśli nie bardziej, więc w moim przypadku jest to mnożenie radości razy dwa i dzielenie kłopotów na pół.

_________________
ODZYSKAĆ TĘCZĘ!

Tęcza jest Ważnym elementem religii judeo-chrześcijańskich, kolorami czakr, symbolem dzieciństwa i różnorodności w jedności, kolorami siedmiu kontynentów, a nie tylko flagą ruchu LGBT (btw 6. kolorów zamiast 7.). Zależy mi tylko na tym, aby pamiętać o różnorodności znaczenia tęczy.

Myślę, że jeżeli podzielacie pasję do podróży to pieniądze przestają mieć jakiekolwiek znaczenie

_________________
2019 -Ateny, Ałmaty, Astana, Taszkent, Samarkanda, Rzym, Budapeszt, Wiedeń, Lwów, Wilno, Ryga, Stambuł
2020 -Zagreb, Belgrad, Tallinn, Petersburg ... COVID ... Budapeszt, Tirana, Alicante, Malaga, Praga, Hamburg

A czy te dzieci są obowiązkowe? Można żyć i umrzeć bez nich?

- nie sa obowiązkowe
- mozna zyc i umrzec bez nich

No ale jak już te dzieci są to co (nie trzeba odpowiadać)

W tym roku mniej więcej mieliśmy zachowany umiar: Turcja z żoną, Rzym z dziećmi, Indie raz z żoną raz solo i chwilę temu USA z dziećmi.
Dużo by pisać o tym czy się da czy nie (z resztą jest zdaje się na to osobny temat), fakt koszty są istotnie większe i dużo większe ograniczenia. Dla przykładu - jest na forum relacja z West Coast samochodem Jucy - podróż dwojga osób. My zrobiliśmy to samo w piątkę i oczywiście się dało, koszt auta taki sam, ale komfort już dużo mniejszy.

Z tego roku takie największe spostrzeżenie dla nas (w związku z podróżowaniem z dziećmi) jest takie: dzieci rosną i rosną koszty. Jak byliśmy z nimi w Azji i miały lat 3,4,6 to poza ceną biletu koszty pozostałe były niskie (jedzenie, spanie). Teraz mają 7,8,10 lat, jedzą posiłki jak dorosłe osoby i oczekują godziwych warunków do spania - i nagle w restauracji trzeba kupić 5 obiadów a nie 3.

_________________
R.

Pierwsze raz w Afryce: https://www.fly4free.pl/forum/a-na-koniec-ktos-ci-powie-ze-nic-z-tej-afryki-nie-widziales,213,175117
Pojechaliśmy z nastolatkami w kilkumiesięczną podróż dookoła świata: W sto dni dookoła świata

@zawiert
generalnie ze wszystkim co piszesz się zgadzam, jednak czy to dotyczy jedynie kwestii podróżowania czy ogólnie każdej sfery życia?
Z trójką dzieci w domu masz ciaśniej, czyli niższy komfort (?) jak w wypożyczonym samochodzie. W domu dla dzieciaków nie gotujesz obiadów? Albo chociażby zamawiasz pizzę do domu to tylko dla dorosłych? Koszty rosną nie dlatego, że podróżujecie z dziećmi tylko dlatego, że te dzieci rosną, bez względu na to gdzie będziecie. Myślę, że warto to zauważyć i jasno napisać, bo temat wątku to "podróżowanie ...".
Nie odbiegając mocno od tematu to podróż z dziećmi, szczególnie starszymi, oczywiście jest droższa o koszt biletów, dodatkowych łóżek/pokoi, wstępów na atrakcje itd. co jest chyba oczywiste. Pozostałe kwestie komfortowo-kulinarne raczej są na podobnym poziomie co na codzień.

Mój syn, 12 lat, chciał mnie zamordować i nawet mnie ganiał po ulicy, bo poprosiłem go aby stanął na tle muru, pochylił się, objął rękami za kolana, przykucnął. Kiedy zapytał po co to wszystko, odparłem, że sprawdzam czy się uda go wcisnąć do okna życia, które było tuż obok.

_________________
ODZYSKAĆ TĘCZĘ!

Tęcza jest Ważnym elementem religii judeo-chrześcijańskich, kolorami czakr, symbolem dzieciństwa i różnorodności w jedności, kolorami siedmiu kontynentów, a nie tylko flagą ruchu LGBT (btw 6. kolorów zamiast 7.). Zależy mi tylko na tym, aby pamiętać o różnorodności znaczenia tęczy.

@opo - tak zgadza się, dużo by opowiadać na temat kosztów życia, mieszkania itp itd i oczywiście nie tylko koszt podróży jest duży, ale normalne życie też. I wcale nie trzeba nigdzie daleko lecieć, żeby koszty sobie windować w górę (taki mały przykład - zeszłoroczna Kuba na burrito dealu odliczając odszkodowanie za spóźniony lot wyszła kosztowo na całą naszą rodzinę mniej niż narciarskie tygodniowe rodzinne ferie w Białce).

Wracając do tematu przewodniego: dużo łatwiej jest, kiedy mamy swobodę w doborze urlopów i terminów. Nie ma się dzieci - problem nie istnieje. Dzieci pójdą do szkoły - zaczyna sprawa się komplikować (zwłaszcza, jak często chce się jeździć). My uczymy dzieci w domu (aktualnie 2/3), więc ten problem jest nieco mniejszy, w szkole też da się dogadać, ale na dłuższą metę (czytaj: częste wyjazdy) może być trudno.

Wątek ma dużo postów i wiele spraw już się tutaj pojawiło. My aktualnie doszliśmy do etapu, że następny zabiletowany wyjazd (Feb2020) nawet nie będziemy komunikować rodzinie/znajomym bo tylko postukają się po głowie "gdzie Was znowu nosi". A my po prostu wyjazdy/podróże wpisaliśmy w styl naszego życia (kosztem wielu innych spraw). A ponieważ niestety realia są takie, że wyjazd z dzieciakami gdzieś dalej i na dłużej od razu winduje kwoty podróży do 5-cyfrowych (upraszam oczywiście i zakładam loty na inny kontynent bez żadnych sztuczek cenowych), to podróżowanie w dalekie strony będzie zawsze odbywać się kosztem wielu spraw i wyrzeczeń (zmienić auto czy pojechać w podróż itp.)

_________________
R.

Pierwsze raz w Afryce: https://www.fly4free.pl/forum/a-na-koniec-ktos-ci-powie-ze-nic-z-tej-afryki-nie-widziales,213,175117
Pojechaliśmy z nastolatkami w kilkumiesięczną podróż dookoła świata: W sto dni dookoła świata

@eskie przypuszczam, że syn sam miał ochotę Cię tam wcisnąć po tym jak już Cię dogonił na ulicy

_________________

Fajny wątek. Ostatnio słuchałem wywiadu Polaka, który odwiedził wszystkie kraje świata i powiedział o książce "Myślenie ludzi bogatych". Tacy ludzie nie myślą w stylu albo-albo. Myślą jak pogodzić obie rzeczy.

Mój niespełna 8 letni syn był ze mną w 40 krajach świata. Wszystko da się pogodzić, tylko trzeba chcieć.

_________________
Moje podróże - piotrwasil.com

Chcieć i mieć za co
To tak podsumowując Waszą dyskusję.

Jeśli naprawdę bedziesz chciał to z reguły zorganizujesz też sobie "za co".
Wbrew pozorom jeśli zaakceptujesz pewien "niezbyt wysoki komfort" delikatnie mówiąc i poświęcisz na to trochę czasu własnego to zorganizowanie podróży nie jest aż tak bardzo drogie. Szczególnie w porównaniu z naprawdę drogimi hobby czy zwyczajami. I tu akurat (na tym forum) chyba nie ma wielkiego sensu tego podkreślać.
W gronie znajomych zaliczamy sie raczaj do tych najmniej zasobnych finansowo a jednak parę miejsc udało nam się zobaczyć czego nie zrobili ci zasobniejsi pomimo teoretycznych deklaracji jak bardzo by chcieli. I niekiedy były to naprawdę "bogate" osoby. Po prostu ich "chcenie" takie bardziej teoretyczne było a w praktyce ważniejsza okazywała się okazja dorobienia większej ilości szmalu, czwarta wymiana mebli czy zakup nowego samochodu albo stałe zakupy nowych modnych ciuchów (nie wspominając o "zabalowaniu" czy "przeznaczeniu na przelew"). Ja to rozumiem i nie mam nic przeciwko. Statystycznie rzecz biorąc to my jacyś "dziwni" jesteśmy. Po prostu trzeba odróżnić "prawdziwą" chęć zrobienia czegoś od teoretycznych deklaracji nie zależnie od tego czy chodzi o podróże, ustatkowanie się, odchudzanie czy szukanie pracy.
Jeśli "naprawdę" bedziesz czegoś chciał to tak to zorganizujesz żeby "dało radę". Oczywiście w jakichś realnych granicach.

I tutaj sedno sprawy czego człowiek chce od życia.
Czy zobaczyć skrawek świata? Mieć taką świadomość, że jak dożyje pewnego wieku i zamknie oczy przed kominkiem to ma w głowie mnóstwo wspomnień, obrazy miejsc, które widział i za którymi tęskni. Chciałbym czegoś takiego w życiu doświadczyć. Teraz człowiek widział procent z całego globu a może powiedzieć, że w Atenach jest syf, włoska pizza smakuje inaczej czy też jazda na czerwonym w Wenezueli to u nas jak zielone.

Jednak większe jest grono osób takich jak piszesz @billy.
Odkładanie każdego grosza i wieczne niezadowolenie z życia tylko po to by po 40 latach swojego życia stanąć przed lustrem i móc z czystym sumienie powiedzieć sobie że byłem nad morzem, mam kupkę na koncie i przepracowane na etacie i nadgodzinach 300 godzin w miesiącu

Ale za to tą kupkę z reguły odziedziczą później dzieci i na pewno będą miały łatwiejszy start w życiu.
Ja odkąd tylko zacząłem zarabiać, każdy 'mniej potrzebny' grosz inwestowałem w akcje, zwłaszcza te płacące dywidendę. Teraz po 20 latach uzbierała się z tego spora suma i z samych rocznych dywidend da się zorganizować parę ciekawych wyjazdów na inne kontynenty. Ale przecież tych akcji do grobu nie zabiorę, odziedziczą to kiedyś dzieci i będą też mogły korzystać z dywidend (od dawna im wpajam zasadę, że akcji się nie sprzedaje, jeśli tylko spółka się rozwija i regularnie płaci dywidendy), co da im dodatkowe źródło dochodu, które będą mogły przeznaczać na swoje zachcianki (może też podróże?)
Więc ja osób, które odkładają wcale nie potępiam, zwłaszcza, że kultura oszczędzania wciąż jest w Polsce dość niska, a dzieci nie uczą się w szkole podstawowej wiedzy ekonomicznej.

Może źle to opisałem i źle mnie przez to zrozumiałeś.

Jak najbardziej pochwalam tzw oszczędzanie i samemu także staram się oszczędzać jakiś grosz by na coś w tym życiu uciułać. Jednak gdzieś musi być moim zdaniem granica. Tego co jest jeszcze oszczędzaniem a co fobią odkładania na kupkę i życiem byle tylko jak najwięcej zostało a życie całe uleciało. Tego czegoś to już po prostu nie rozumiem.
Co innego odkładać, dać dzieciom lepszy start a co innego zabić się za każdego grosza i przeżyć w taki sposób swoje życie.

Wiem też, że wielu ludzi chciało by mieć taki problem jaki tutaj podejmuję, bo tak naprawdę każdy dzień to walka o pieniądze na jedzenie, podstawowe potrzeby życiowe a nie upychanie oszczędności do skarpet.