Fly4free.pl

Hej. Dla pewności i czystego sumienia chciałbym zapytać Was czy mam szanse na odszkodowanie czy nie. Trasa TLX-LIS-FAO. Wylot z Berlina opóźniony o godzinę ze względu na mgle w Lizbonie. Po przylocie dowiadujemy się ze lot do FAO na nas nie czeka (mimo godzinnego opóźnienia mieliśmy jeszcze ok 15 min do planowego odlotu). Niestety w TD byli nieugięci (mimo moich prób przekonania ze samolot do FAO jeszcze nie odleciał) dostaliśmy vouchery na jedzenie i mieliśmy czekać na następny lot o 15. Okazało się jednak, ze pierwotny lot do FAO wyleciał z ponad 2,5h opóźnieniem wiec spokojnie zdążylibyśmy na niego. W dodatki lot o 15 był tez opóźniony i zamiast z 2,5 godzinnym opóźnieniem (łapiąc pierwsze połączenie) przylecieliśmy 7 godz po planowanym czasie. Podsumowując: planowo miało być tak: TXL LIS 6-8:30, LIS FAO 9:45 - 1030? ostatecznie pierwszy (którym nie polecieliśmy) lot do FAO wyleciał o 11:30, następny 16:30 (zamiast planowo 15). Dla jasności, mam świadomość warunków pogodowych, ale fakt ze nie polecieliśmy wcześniejszym lotem to wg bałagan i brak komunikacji. Co o tym myślicie? Dzięki i pozdrawiam.

Jakimi liniami leciałeś? Sprawa nie jest prosta z racji ,jak piszesz ,warunków pogodowych ,które spowodowały opóźnienie pierwszego odcinka.Jednak zawsze warto złożyć do linii wniosek o odszkodowanie nie nastawiając się zbytnio na sukces.

Zależy z jakiego powodu był drugi lot opóźniony. Pierwotny - ten którym nie poleciałeś w zasadzie Cię nie dotyczy - nim nie leciałeś.
Nie zdążyłeś na przesiadkę - bo miałeś opóźniony pierwszy odcinek - o ile tutaj mgła jest niezależna, o tyle drugi odcinek już może nie być z powodu mgły.
Jak dadzą 50% to już był bym zadowolony.

TAP, napisałem do nich, ale opóźnienia uzasadniają mgłą. Macie jakieś doświadczenia z AirHelp i podobnymi firmami

Tak, ze raczej nie korzystamy ich.

@tept napisz do linii jak to nie pomoże to uważam, że warto próbować - bazując na niedawnym doświadczeniu - w portugalskiej SATA, która okazała się skuteczna i prokonsumencka.

p.

_________________
Moje relacje:

Hongkong - nie tak do końca betonowa dżungla

Brunei - najnudniejszy kraj świata?

Komisja Europejska pracuje nad nowelizacją rozporządzenia 261 dot. odszkodowań za opóźnienia przewoźników lotniczych. Projektowane zmiany są zdecydowanie na gorsze. Dotychczasowa wielkość opóźnienia, powyżej którego przewoźnik płaci pasażerom odszkodowanie ma zwiększyć się z 3/4 godzin do 5/9 lub 12 godzin w zależności od dystansu. Dodatkowo odpowiedzialność przewoźników ma zostać wyłączona w przypadku usterek technicznych wykrytych w czasie lub po inspekcji samolotu przed lotem. Więcej w dzisiejszym Pulsie Biznesu.

Podobne zmiany były proponowane już kilka lat temu i nie weszły w życie. Jeśli zmiany weszłyby w tym kształcie to rozporządzenie byłoby martwe, co w kontekście orzecznictwa TSUE jest niezrozumiałe. Biorąc pod uwagę, że decyzje podejmie PE, który wybierany jest w wyborach powszechnych ze zmianami może być problem.

_________________

Mała szansa, że zmiana minimalnej liczby godzin do opóźnienia będzie w ogóle w projekcie. Państwa musiałyby chcieć.

_________________
Przez Bliski Wschód i Kaukaz - Relacja z wyprawy do Turcji, Iranu, Armenii i Gruzji

Poniżej zamieszczam uzasadnienie projektu nowelizacji ustawy prawo lotnicze, które weszło w życie w ubiegłym roku, podkreślam najciekawsze fragmenty.

Prawa Pasażerów:
Odnosząc się do propozycji zmian w zakresie działu Xa ustawy (art. 205a–205c), zatytułowanego „Ochrona praw pasażerów”, należy wskazać, że z dotychczasowej praktyki Urzędu Lotnictwa Cywilnego wynika, że przyjęty obecnie w Rzeczypospolitej Polskiej model kontroli wykonywania przez przewoźników lotniczych obowiązków wspólnotowych w przewozie lotniczym – zgodnie z którym postępowanie wszczyna się co do zasady na wniosek (skargę) poszkodowanego pasażera w zakresie, w jakim dotyczy tego pasażera – nie zapewnia powszechnego przestrzegania praw pasażerów. Przewoźnicy lotniczy ograniczają się jedynie, choć nie w każdym przypadku, do wykonywania obowiązków względem tych pasażerów, którzy zadali sobie trud złożenia skargi do Prezesa Urzędu. Analiza danych w tym zakresie wskazuje zwykle na niski odsetek pasażerów danego lotu, którzy składają skargę na naruszenie przez przewoźnika przepisów prawa wspólnotowego. Ponadto nierzadko zdarza się, że w sprawie dotyczącej konkretnego zdarzenia (np. konkretnego lotu) zostało już wydane ostateczne rozstrzygnięcie w stosunku do konkretnego pasażera, który wystąpił z indywidualną skargą, po czym w znacznym odstępie czasowym kolejni pasażerowie składają skargi dotyczące tego samego lotu. W związku z tym obecnie obowiązujący model postępowania nie zapewnia powszechnego i należytego wykonywania przez przewoźników obowiązków wspólnotowych w zakresie przewozu lotniczego.
Powyższe wnioski przemawiają za modyfikacją tego modelu, w ten sposób, by ustalenie tego, czy w trakcie lotu, co do którego istnieje podejrzenie niewykonania obowiązków wspólnotowych w zakresie przewozu lotniczego, doszło faktycznie do naruszenia przepisów prawa Unii Europejskiej obowiązujących w tym zakresie, mogło nastąpić zarówno w wyniku indywidualnej skargi pasażera danego lotu, jak i wszczęcia z urzędu procedury nadzorczej przez Prezesa Urzędu.
Jednocześnie należy mieć na względzie, iż w związku z przyjęciem na szczeblu unijnym dyrektywy ADR został rozpoczęty proces jej wdrażania, w tym poprzez uchwalenie ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich. Przyjęcie dyrektywy ADR związane jest z dążeniem Unii Europejskiej do utworzenia we wszystkich państwach członkowskich jednolitego systemu pozasądowego rozstrzygania sporów, który obejmie swym zakresem wszelkie spory powstałe na rynku wewnętrznym pomiędzy konsumentem a przedsiębiorcą, wynikające z umów sprzedaży rzeczy lub świadczenia usług, w tym także umów zawartych za pośrednictwem Internetu oraz umów transgranicznych. Wobec powyższego koniecznym jest wprowadzenie do ustawy szczegółowych przepisów regulujących przebieg postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich w zakresie roszczeń majątkowych pasażerów, wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej dotyczących przewozów lotniczych. Instytucję pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich wprowadzono w projektowanym art. 205a. Postępowanie w tym zakresie będzie prowadzone przez Rzecznika Praw Pasażera.
Jednocześnie, ponieważ zakres podmiotowy postępowań prowadzonych przed Rzecznikiem Praw Pasażerów będzie szerszy w stosunku do ustawy o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich, gdyż obejmować może oprócz sporów z udziałem konsumentów, także spory pomiędzy przedsiębiorcami, dlatego dodano odpowiednią regulację w tym zakresie (art. 205a ust. 18). Niniejsze wynika z tego, że rozporządzenie nr 261/2004/WE oraz rozporządzenie nr 2111/2005/WE wskazują na uprawnienia „pasażera”, którym może być także osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą albo osoba fizyczna odbywająca lot w związku z wykonywaniem działalności na rzecz innych podmiotów.
Pasażerem jest każda osoba fizyczna, która posiada bilet/rezerwację na podróż samolotem. Odszkodowania (inne prawa) przysługują osobie fizycznej, która podróżowała samolotem lub której lot został odwołany, lub odmówiono jej wejścia na pokład samolotu. Ponadto dostrzec należy, że art. 3 ust. 1 lit. a Konwencji o ujednostajnieniu niektórych prawideł, dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wynika, że pasażerem jest osoba fizyczna, której wydano bilet podróży, zawierający co najmniej oznaczenia miejsca rozpoczęcia podróży i jej zakończenia. Na tej m.in. podstawie doktryna wypracowała jednolite i niebudzące wątpliwości stanowisko, z którego wynika, że pasażerem jest zarówno osoba fizyczna posiadająca bilet, która zawarła umowę przewozu z przewoźnikiem lotniczym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i osoba fizyczna, która takiej działalności nie prowadzi. Także ustawa – Prawo lotnicze posługuje się pojęciem pasażer, które nie jest ograniczone wyłącznie do pojęcia konsument, gdyż w rozumieniu ustawy pasażerem jest każdy, kto posiada bilet/potwierdzoną rezerwację na dany lot.
Kolejne przepisy wskazują na zasady wyznaczania Rzecznika Praw Pasażera. Będzie on wyznaczany przez Prezesa Urzędu na okres 5 lat, spośród pracowników Urzędu.
Rzecznik Praw Pasażerów będzie prowadził postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich między pasażerem a przewoźnikiem lotniczym w zakresie roszczeń majątkowych wynikających z przepisów rozporządzenia nr 261/2004/WE oraz między pasażerem a przewoźnikiem lotniczym, organizatorem turystyki albo sprzedawcą biletów w zakresie roszczeń majątkowych wynikających z przepisów rozporządzenia nr 2111/2005/WE.

Warunkiem prowadzenia tego postępowania jest jednak wyrażenie zgody przez przewoźnika lotniczego, organizatora turystyki albo sprzedawcę biletów, którego dotyczy ewentualne naruszenie. Zadaniem Rzecznika Praw Pasażera będzie umożliwienie zbliżenia stanowisk stron postępowania w celu rozwiązania przez nie sporu (m.in. poprzez przedstawienie stronom obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa oraz zapoznanie przewoźnika lotniczego lub organizatora turystyki z roszczeniami pasażera) w celu wypracowania satysfakcjonującego obie strony rozwiązania, a następnie zawarcia porozumienia. Postępowanie prowadzone przez Rzecznika Praw Pasażera zapewni zatem możliwość dochodzenia przez pasażera swoich roszczeń w każdym indywidualnym przypadku, bez konieczności występowania na drogę sądową. Dyrektywa ADR nakłada na państwa członkowskie UE obowiązek określenia w prawie krajowym wymogów w zakresie kwalifikacji osób prowadzących postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich. Uwzględniając niniejsze, zgodnie z art. 205a ust. 3 Rzecznikiem może być członek korpusu służby cywilnej posiadający wyższe wykształcenie, wiedzę w zakresie praw pasażerów w transporcie lotniczym oraz co najmniej roczne doświadczenie zawodowe związane z ochroną praw pasażera lub konsumenta. Problematyka dotycząca kompetencji i wykonywania obowiązków przez członków korpusu służby cywilnej została uregulowana w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1345, z późn. zm.). W świetle projektowanego art. 205a ust. 4 Rzecznik Praw Pasażera będzie wykonywał swoje zadania przy pomocy zespołu, którego członkowie są pracownikami Urzędu i spełniają warunki właściwe dla Rzecznika Praw Pasażera określone w ust. 3. Rzecznik Praw Pasażera będzie pisemnie upoważniać członka zespołu do prowadzenia postępowań w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich. Upoważniony członek zespołu jest osobą prowadzącą postępowanie w rozumieniu ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich. Zgodnie z art. 205a ust. 5 takie upoważnienie jest udzielane na okres 3 lat.

Wymogi dotyczące skargi pasażera zostały zawarte w art. 205a ust. 10. Jedną z istotnych informacji odnoszących się do osób fizycznych, jaka powinna być zawarta w skardze, jest data urodzenia. Wskazanie tej informacji w skardze pozwoli na wstępne ustalenie, czy dana osoba posiada – ze względu na swoją pełnoletniość – pełną zdolność do czynności prawnych, stosownie do art. 11 Kodeksu cywilnego, i tym samym może samodzielnie występować w postępowaniu prowadzonym przez Rzecznika Praw Pasażera. Powyższe wynika z dotychczasowej praktyki rozpatrywania skarg pasażerskich przez Komisję Ochrony Praw Pasażerów. Wymóg wskazania w skardze daty urodzenia pasażera wydaje się zasadny i celowy, z uwagi na fakt, iż Rzecznik Praw Pasażera nie będzie mógł w inny sposób ustalić tej informacji, np. poprzez żądanie okazania do wglądu dowodu osobistego w Urzędzie.
Niezależnie od powyższego należy dodać, że wymogiem złożenia skargi jest wskazanie miejsca zamieszkania – w przypadku osób fizycznych, a także sprecyzowanie, czy dany lot był bezpośrednio związany z działalnością gospodarczą lub zawodową pasażera, celem ustalenia, czy w danej sprawie mamy do czynienia z konsumentem.
Zgodnie z art. 205a ust. 11 do skargi pasażera należy dołączyć między innymi kopię odpowiedzi na reklamację złożoną u przewoźnika lotniczego, organizatora turystyki albo sprzedawcy biletów albo oświadczenie, że nie została ona udzielona w terminie 30 dni od dnia złożenia reklamacji.
Projektowane w art. 205a ust. 13 i 15 określają przypadki pozostawienia bez rozpoznania skargi, ust. 16 określa przypadki, kiedy postępowanie zostaje zakończone bez dalszego jego prowadzenia, a ust. 17 – przypadki odmowy prowadzenia postępowania. Rzecznik Praw Pasażera odmawia prowadzenia postępowania m.in. w przypadku, gdy skarga pasażera służy spowodowaniu uciążliwości dla przewoźnika lotniczego lub organizatora turystyki. Wskazana przesłanka dotyczy np. sytuacji, kiedy przepisy rozporządzenia nr 261/2004/WE nie przewidują możliwości dochodzenia roszczeń majątkowych z tytułu braku wykonania obowiązków przez przewoźnika lotniczego, a pasażer w tym zakresie składałby i tak kolejny raz skargę do Rzecznika (dotyczy to np. braku wykonania obowiązku zapewniania posiłku przy lotach opóźnionych czy informacji o przysługujących pasażerom uprawnieniach, tzw. „ulotki dla pasażerów”). W tym przypadku nie przysługują roszczenia majątkowe, a pasażer może uporczywie się ich domagać.
Mając na względzie konieczność prawidłowej i wyczerpującej implementacji dyrektywy ADR, zdecydowano, że w zakresie nieuregulowanym w ustawie – Prawo lotnicze odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy ustawy o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich.
W sytuacji gdy w ramach postępowania wszczętego w wyniku skargi pasażera Rzecznik Praw Pasażera posiada uzasadnione podejrzenie naruszenia przepisów prawa, powinien on wystąpić do Prezesa Urzędu z wnioskiem o przeprowadzenie postępowania nadzorczego (o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia, dotyczącej regulacji zawartych w art. 205b). Powyższe nie tamuje jednak pasażerowi drogi do dochodzenia swojego roszczenia na drodze postępowania sądowego. Zaproponowane rozwiązanie oparte zostało na rozwiązaniu funkcjonującym obecnie w Niemczach. Równocześnie należy podkreślić, że jest ono w pełni zgodne z wymogami wynikającymi z dyrektywy ADR dla tego typu postępowań. Zaletą opracowanego modelu jest założenie, iż postępowanie pozasądowe w zakresie sporów pasażerskich będzie możliwie odformalizowane, a także bezpłatne dla stron.
Projektowany art. 205b reguluje natomiast kwestie związane ze sprawowaniem przez Prezesa Urzędu nadzoru nad przestrzeganiem przepisów prawa Unii Europejskiej w zakresie ochrony praw pasażerów w zakresie rozporządzenia nr 261/2004/WE – przez przewoźników lotniczych, w zakresie rozporządzenia nr 2111/2005/WE – przez przewoźników lotniczych, organizatorów turystyki i sprzedawców biletów, oraz w zakresie rozporządzenia nr 1107/2006/WE – przez przewoźników lotniczych, zarządzających lotniskami oraz organizatorów turystyki. W ramach tego nadzoru, Prezesowi Urzędu będą przysługiwać uprawnienia kontrolne w zakresie dochodzenia, czy doszło do ewentualnego naruszenia wspomnianych przepisów prawa przez podmiot nadzorowany. Prezes Urzędu będzie mógł także żądać przedstawienia przez podmiot nadzorowany określonych informacji mających związek z naruszeniem. W przypadku ich nieotrzymania w wyznaczonym terminie, Prezes Urzędu będzie zobowiązany przyjąć, że doszło do naruszenia (projektowany art. 205b ust. 5). W konsekwencji Prezes Urzędu będzie wszczynać postępowanie o nałożenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 209uf. Zgodnie z tym przepisem, podmiot nadzorowany, wobec którego stwierdzono rażące naruszenie przepisów prawa Unii Europejskiej lub który nie usunął w terminie nieprawidłowości stwierdzonych w ramach nadzoru, będzie podlegał administracyjnej karze pieniężnej w wysokości do 100 000 zł. Przewidziana sankcja – poza odstraszającym charakterem dla podmiotów zobowiązanych – ma także na celu zachęcenie przewoźnika lotniczego, organizatora turystyki albo sprzedawcy biletów do dobrowolnego udziału w postępowaniu w sprawie pozasądowego rozwiązania sporów pasażerskich prowadzonym na podstawie skargi pasażera złożonej po wyczerpaniu drogi reklamacyjnej. Może się bowiem zdarzyć, że w przypadku odmowy wzięcia udziału w takim postępowaniu, a tym samym odstąpienia od jego prowadzenia, Rzecznik Praw Pasażera zdecyduje, iż koniecznym jest wystąpienie do Prezesa Urzędu o przeprowadzenie nadzoru w sprawie ewentualnego naruszenia dotyczącego konkretnego lotu. W takim przypadku, na mocy projektowanego art. 205b ust. 2, Prezes Urzędu będzie zobligowany do przeprowadzenia nadzoru, a jeżeli w konsekwencji stwierdzi, że podmiot nadzorowany dokonał naruszenia przepisów prawa UE albo nie usunął stwierdzonych nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, to wówczas powinien on zastosować odpowiednią sankcję pieniężną.
Wprowadzenie nowego rozdziału (rozdziału 3) w dziale Xa wynika z konieczności uporządkowania przepisów dotyczących dochodzenia roszczeń majątkowych przez pasażera. Nowy rozdział reguluje kwestie związane z postępowaniem reklamacyjnym oraz terminem przedawnienia roszczeń.
Rozwiązanie przyjęte w art. 205c ust. 1 zapewnia, że przed wystąpieniem przez pasażera na drogę sądową lub ze skargą do Rzecznika Praw Pasażera inicjującą postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporu pasażerskiego, przewoźnik lotniczy, organizator turystyki albo sprzedawca biletów będzie miał możliwość spełnienia świadczenia w wyniku bezpośredniego wezwania go przez pasażera do zaspokojenia roszczenia poprzez złożenie reklamacji. Obowiązek przeprowadzenia postępowania reklamacyjnego ma na celu zwiększenie szansy na polubowne i bezpośrednie załatwienie sprawy pomiędzy zainteresowanymi stronami.

Reklamację składa się zgodnie z art. 205a ust. 8, u przewoźnika lotniczego – w przypadku rozporządzenia nr 261/2004/WE, u przewoźnika lotniczego, organizatora turystyki albo sprzedawcy biletów – w przypadku rozporządzenia nr 2111/2005/WE.
Przepis art. 205c ust. 2 wymienia konkretne przesłanki, których zaistnienie powoduje wyczerpanie drogi postępowania reklamacyjnego, a także ustalenie momentu, w którym możliwe jest dochodzenie roszczeń przed sądem lub w ramach postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporu pasażerskiego. Z uwagi na obligatoryjny charakter reklamacji ustalenie, że postępowanie reklamacyjne zostało wyczerpane, jest niezwykle istotne bowiem determinuje możliwość dochodzenia roszczeń przez pasażera. Przewiduje się zatem, że postępowanie reklamacyjne należy uznać za wyczerpane, gdy przewoźnik lotniczy (organizator turystyki, sprzedawca biletów) reklamację rozpatrzył, tzn. na nią odpowiedział niezależnie od treści tej odpowiedzi. Podnieść bowiem należy, że tak odpowiedź negatywna, jak i pozytywna powinna dawać możliwość dochodzenia roszczenia. Nie zawsze bowiem w sytuacji odpowiedzi pozytywnej dojdzie do zaspokojenia roszczenia wobec czego pasażer musi mieć możliwość skierowania sprawy na drogę sądową nawet przy pozytywnym załatwieniu reklamacji, ale braku wypłaty odszkodowania. Za wyczerpanie postępowania reklamacyjnego rozumie się także upływ terminu na załatwienie reklamacji, co jest rozwiązaniem koniecznym, bowiem pasażer nie może ponosić negatywnych konsekwencji wynikających z milczenia przewoźnika lotniczego (organizatora turystyki, sprzedawcy biletów).

Postępowanie reklamacyjne powinno być zakończone w terminie 30 dni od dnia złożenia reklamacji. Rozwiązanie to jest zbieżne z rozwiązaniem przewidzianym w art. 7a ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 683 oraz z 2018 r. poz. 650).
W art. 205c ust. 3 ustalono formę, w jakiej reklamacja może być złożona. W celu uproszczenia rozpatrywania reklamacji wskazano, że reklamację składa się w formie pisemnej albo elektronicznej w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego o formie czynności prawnej. Rozwiązanie takie wyeliminuje wątpliwości co do okoliczności złożenia oraz co do samej treści reklamacji. Rozwiązanie pozostaje także w zgodzie z przepisem art. 205a ust. 11 pkt 1 ustawy – Prawo lotnicze, z którego wynika, że do skargi składanej do Rzecznika Praw Pasażera należy dołączyć kopię reklamacji.
W celu uregulowania praktyki polegającej na składaniu reklamacji za pośrednictwem poczty elektronicznej lub formularza elektronicznego zamieszczonego na stronie internetowej przewoźnika lotniczego lub organizatora turystyki, w art. 205c wprowadzono regulację ust. 4 i 5.
Zgodnie z nowo dodanym art. 205c ust. 7 termin przedawnienia roszczeń majątkowych pasażera lotniczego, wynikającego z przepisów wymienionych w art. 205c ust. 1, wyniesie 1 rok od dnia wykonania przewozu lub dnia, w którym miał być wykonany. Zaproponowane rozwiązanie ma na celu ujednolicenie terminów dochodzenia roszczeń pasażerów w przedmiocie odszkodowań o charakterze zryczałtowanym wynikających z rozporządzenia nr 261/2004/WE z rocznym terminem przedawnienia roszczeń przewidzianym w art. 778 Kodeksu cywilnego dla umów przewozu. Za przyjęciem tej koncepcji przemawia podzielana przez sądy powszechne i przywoływana konsekwentnie w ostatnim czasie (m.in. w wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 20 września 2016 r. sygn. akt IC 878/16 oraz z dnia 6 października 2016 r. sygn. akt I C 995/16) argumentacja Sądu Najwyższego zawarta w postanowieniu z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt III CZP 44/14, z której wynika, że zasada równoważności (niedyskryminacji) wymaga, by warunki proceduralne dochodzenia roszczeń unijnych nie były mniej korzystne niż te, które dotyczą podobnych roszczeń prawa krajowego, a zasada skuteczności oznacza, że norma proceduralna nie może prowadzić do uniemożliwienia lub nadmiernego utrudniania wykonywania w praktyce praw uzyskanych na mocy prawa Unii. Zaproponowany roczny termin przedawnienia roszczeń pasażerów wynikających z rozporządzeń, o których mowa w art. 205c ust. 1 ustawy – Prawo lotnicze, będzie spójny z wyznaczonym przez prawo krajowe terminem przedawnienia roszczeń wynikających z innych niż umowy przewozu lotniczego umów przewozu pasażerów.
Dodatkowo w powyższym kontekście należy przywołać podjętą w dniu 17 marca 2017 r. uchwałę Sądu Najwyższego (sygn. akt III CZP 111/16), w uzasadnieniu której Sąd wskazał, iż roczny termin przedawnienia roszczeń pasażerskich, przewidziany w art. 778 Kodeksu cywilnego, jest właściwy także w kontekście wykładni funkcjonalnej. Zdaniem Sądu Najwyższego jakkolwiek w rozporządzeniu nr 261/2004/WE mowa jest o odszkodowaniu, to w rozumieniu Kodeksu cywilnego bardziej przypomina ono karę umowną, gdyż nie jest powiązane z żadną szkodą. Roszczenie to powinno być więc jak najszybciej dochodzone. W przypadku zaistnienia okoliczności przewidzianej w rozporządzeniu nr 261/2004/WE pasażer może i powinien od razu wnieść roszczenie, tym bardziej, że nie musi wykazywać zaistnienia szkody. Stąd też termin roczny jest odpowiedni do czasu, w jakim pasażer może tego roszczenia dochodzić.
Warto nadmienić, że jakkolwiek ustawodawca unijny nie przewidział samodzielnie terminu przedawnienia roszczeń z umów przewozu lotniczego, o których mowa w przepisach rozporządzeń wymienionych w art. 205c ust. 1, to jednak przyjął roczny termin przedawnienia roszczeń pasażerów w ruchu kolejowym (zob. art. 60 ust. 2 zdanie 1 rozporządzenia nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym (Dz. Urz. UE L 315 z 03.12.2007, str. 14)).
W tej sytuacji propozycja rocznego terminu przedawnienia roszczeń odszkodowawczych przysługujących na podstawie rozporządzeń, o których mowa w art. 205c ust. 1 ustawy – Prawo lotnicze, zasługuje na aprobatę. Dodać przy tym wypada, że z praktyki (w zakresie postępowań skargowych, jakie toczyły się przed Prezesem ULC) wynika, że pasażerowie zwracają się z roszczeniami odszkodowawczymi niezwłocznie po terminie wykonanego lub odwołanego lotu, a więc znacznie wcześniej niż przed upływem roku, a to oznacza, że wprowadzany termin przedawnienia nie będzie dla nich zmianą mającą diametralne znaczenie.

W art. 205c ust. 8 zaproponowano również, aby w okresie, w którym reklamacja jest rozpatrywana albo pomimo jej wniesienia nie jest rozpatrywana, choć powinna (czyli w okresie, jaki jest przewidziany na jej rozpatrzenie), przedawnienie nie biegło, lecz było zawieszone. Propozycja ta ma chronić pasażera przed niekorzystnym skutkiem upływu czasu, w którym realizacja przysługującego mu roszczenia jest niemożliwa z uwagi na obligatoryjny charakter reklamacji. W konsekwencji okresu zawieszenia nie można wliczać do terminu przedawnienia roszczenia pasażera. A po ustaniu przeszkody, jaką jest postępowanie reklamacyjne, termin przedawnienia będzie biegł w dalszym ciągu.
W ocenie projektodawcy zaproponowane rozwiązania pozwolą z jednej strony na zapewnienie skuteczniejszej ochrony praw pasażerów poprzez upowszechnienie odpowiedzialnego i bardziej opiekuńczego stosunku przewoźników lotniczych, organizatorów turystyki i sprzedawców biletów do pasażerów będących w trakcie podróży, a z drugiej strony przyczynią się do minimalizacji obciążeń zarówno dla administracji publicznej, jak i samych przewoźników lotniczych.


Przewoźnicy nie płacili, dlatego damy im możliwość odmowy udziału w postępowaniu. Powołamy Rzecznika, którego zespołu składa się z Rzecznika i jednego pracownika. Ograniczymy termin przedawnienia do najniższego w Europie dla dobra pasażerów.

_________________

Masz racje i doskonale sobie zdaje sprawe, ze sie nie nalezalo, ale zaplacili.
Byl jeszcze inny b. ciekawy incydent, ale to kiedy chetnie opowiem przy spotkaniu, bo i tak nikt nie uwierzy.
Pozdr. cieplutko.

_________________
Nie czyń drugiemu co tobie niemiłe, uderzy w ciebie ze zdwojoną silą i nie bądź tchórzem i kłamcą.

Znów prymitywne ataki!

Socotra / Afganistan
Afryka / Goryle
Wyprawa na Biegun lodołamaczem atomowym, Antarktyda, Polska Stacja Arctowski, Arktyka etc.
Fotorelacje na życzenie przez PW

Z kronikarskiego obowiązku informuję, że sprawa wygrana

_________________

ześć. Mam bilety kupione przez kiwi na lot LAX-OSL i OSL-WAW. Na stronie przewoźnika sprawdziłem, ze lot do Oslo jest odwołany. Na infolinie nie idzie się dodzwonić, mail oczywiście milczy. Lot na 29 marca. Blokować odrazu inne loty u innego pośrednika/linii czy czekać na ich ruch? Kiwi nadal milczy

Jeśli coś innego znajdziesz to lepiej rezerwuj ,bo z lotami coraz gorzej.

14 Marca 2020, Amsterdam
Mam zarezerwowany lot KLM na trasie AMS-GDN wieczorem 15.03.2020. Jednocześnie ogłoszone zawieszenie lotów do Polski w nocy z 14 na 15 marca. Po nieudanej próbie kontaktu z KLM, na szybko kupuje lot LH na trasie AMS-FRA-WRO na wieczór 14/03 czyli aby idealnie dotrzeć do kraju przed zamknięciem granic.
Po dotarciu na lotnisko w Amsterdamie, dostaję informację, że mój drugi lot FRA-WRO zostaje odwołany -> sprawnie udaję się do pana z Lufthansy. Ten wyrozumiale przebookowuje mnie na połączenie LOTem na trasie AMS-WAW-WRO, aczkolwiek drukuje karte pokładową jedynie na 1sze połączenie i informuje abym udał się do stanowiska LOTu będąc w Warszawie. Po wylądowaniu w stolicy dowiedziałem się, że właśnie trwa boarding na lot do Wrocławia ale niestety pan z lufy omyłkowo zabookował mi lot na dzień następny czyli 15/03 - lot był oczywiście odwołany.

Finalnie musiałem spędzić noc w hotelu a następnego dnia dotrzeć do domu pociągiem. Po wysłaniu reklamacji do LH, dostałem ofertę zwrotu za hotel oraz pociąg. Pani z lufthansy powiedziała, że 250 euro się nie należy, gdyż lot odwołany był z powodu koronawirusa - moim zdaniem nie wróciłem do domu z powodu błędu obsługi na lotnisku w Amsterdamie, która źle przebookowała lot. (Na stanowisku LOTu w Wawie dowiedziałem się, że na nocny lot do Wrocławia były jeszcze miejsca, aczkolwiek boarding już się rozpoczął i było za mało czasu aby dzwonić do LH i zmieniać moja rezerwację).

Pytanie brzmi: Czy mam szansę ugrać 250 jurków odszkodowania, czy pozostaje cieszyc sie zwrotem za hotel?

Po wymianie kilku wiadomości z obsługą klienta wychodzi na to, że mogę spadać na drzewo

Twój lot został odwołany na trasie FRA-WRO tutaj można próbować uzyskać odszkodowanie. Za lot z Amsterdamu próbowałbym uzyskać zwrot od KLM. Nie widzę podstaw do odszkodowania za lot na trasie WAW-WRO. Lot nie był odwołany, ktoś źle zrobił rezerwację.

_________________

Za 'koronawirusowe' odwołania nie ma odszkodowań, co moim zdaniem jest oczywiście zrozumiałe.

Witam wszystkich,

Mam taki ciekawy przypadek. Może ktoś z Was będzie w stanie doradzić ewentualne dalsze postępowanie w poniższej sprawie.

W dniu 18.09.2019 dokonałem rezerwacji lotów na stronie Lufthansy z Krakowa do Porto (termin lotu 08.11.2019) i z powrotem (termin lotu 11.11.2019). W dniu 06.11.2019 po południu otrzymałem wiadomość SMS, że odcinek lotu o numerze LH1371 z Krakowa do Monachium został anulowany, w związku z czym następnego dnia skontaktowałem się telefonicznie z polską infolinią, gdzie dokonano zmiany rezerwacji na wylot z Warszawy zamiast z Krakowa z powodu braku możliwości wylotu z Krakowa w dniu 08.11.2019. Zgodziłem się na tę zmianę pomimo, że wiązała się z dodatkowymi kosztami z mojej strony w postaci biletu kolejowego do Warszawy i hotelu w Warszawie.
W dniu 07.11.2019 wieczorem otrzymałem wiadomość SMS, że odcinek lotu o numerze LH1353 z Warszawy do Frankfurtu również został anulowany. Skontaktowałem się telefonicznie z niemiecką infolinią, gdzie otrzymałem informację, że nie ma możliwości zmiany na inny lot, dzięki któremu mógłbym dotrzeć z Warszawy do Porto w dniu 08.11.2019. W związku z tym poprosiłem o anulację rezerwacji.
Ze względu, że z trudem przyjmuję odpowiedź typu „nie da się” zacząłem samodzielnie szukać dostępnych połączeń i znalazłem możliwość lotu z Warszawy do Porto w dniu 08.11.2019 i powrotu z Porto do Krakowa w dniu 11.11.2019 (pomimo zapewnień pracownika niemieckiej infolinii Lufthansy o braku takiej możliwości), korzystając z połączenia realizowanego przez LOT na odcinku Warszawa-Monachium i Lufthansa na odcinku Monachium-Porto i powrót Porto-Monachium-Kraków. Loty odbyły się bez zakłóceń (pomijając małe opóźnienie).
Następnie po powrocie złożyłem reklamację w Lufthansie na podstawie artykułu 5, punkt 1a oraz artykułu 8, punkt 1b ROZPORZĄDZENIA NR 261/2004 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 11 lutego 2004 r. żądając zwrotu kwoty zapłaconej za połączenie, które byłem zmuszony zarezerwować samodzielnie.
Otrzymałem zwrot tylko kwoty, którą zapłaciłem za pierwszą rezerwację w dniu 18.09.2019.
Zażądałem wtedy zwrotu pozostałej różnicy w cenie między rezerwacją za lot, który doszedł do skutku, a zwrotem który otrzymałem.
Reklamacja została odrzucona, bo jak twierdzi Lufthansa nie było możliwości lotu w tamtym terminie w tej samej klasie, co jest o tyle dziwne, że mi się udało znaleźć połączenie.

Czy ktoś miał podobny przypadek?
Czy Waszym zdaniem jest możliwość uzyskania zwrotu pełnego kosztu, który zapłaciłem za przelot?
Jakie kroki należałoby podjąć?
Jakie są szanse na pozytywne rozstrzygnięcie?

Udokumentowales to jakos : ''co jest o tyle dziwne, że mi się udało znaleźć połączenie.'' ?

_________________