No to jadę dalej  Sorki za obsuwę 
Przylot z jesiennej, deszczowej i zimnej Polski do Marrakeszu był późnym wieczorem (po 22), a więc zorganizowaliśmy sobie transport z naszego riadu za ok.20euro (sporo, ale na 4 osoby ujdzie, a nie mieliśmy siły tułać się po całym dniu w podróży w poszukiwaniu taxi, która pewnie nie wiedziałaby gdzie jest nasz riad).
Bardzo ciekawy wystrój i kształty ma lotnisko w Marrakeszu 
I za dnia:
W Maroku natomiast deszczu nie uświadczyliśmy ani raz, z naszych siedmiu dni jeden był co najwyżej pochmurny (na trasie Warzazat-Dades-Merzouga). @piekara114 odnośnie pogody - temperatura w dzień była ok.18-22 st., w nocy spadała do ok.10st., najchłodniej było w nocy na pustyni (ok.5-7st.) i kiedy przejeżdżaliśmy przez tereny górskie (przejazd od Marrakeszu do Warzazat, w dzień ok.10st.). W praktyce oznaczało to, że w dzień najczęściej: bluzka na krótki rękaw+długie spodnie i coś cienkiego na górę, a wieczorami jednak przydawały się bluzy, a nawet na nie lekkie kurtki. Pogoda idealna na zwiedzanie, upałów nie było, choć myślałam, że będzie cieplej.
Nasz nocleg w Marrakeszu to Riad Souad, w którym spędziliśmy dwie noce (60euro za obie/2 osobowy pokój). Bardzo miła właścicielka, świetny klimat, pyszne śniadania, dobra lokalizacja - jednym słowem bardzo polecam
Wyglądał tak:
A dodatkowo można było skorzystać z tarasu na dachu, z którego widoki były dość.. osobliwe  welcome to Morocco!
Rano po śniadaniu ruszamy na eksplorację Nasze cele to:
- Pałac Bahia
- Pałac el Badi
- madrasa ben Youssef
- grobowce Saadytów
- meczet Kuttubija
- oczywiście plac Jemma el-Fna
i szeroko rozumiane szwendanie się
Marrakesz od razu jawi się nam jako czerwone miasto, głównie przez jasnoczerwone budynki, najczęściej już podniszczone, do tego plątanina kabli, wąskie zaułki, ciasne uliczki, porozstawiane stragany - to cały Marrakesz.
No i niesamowite bramy z charakterystycznymi łukami i zdobieniami, coś pięknego - podobają mi się strasznie!
Podobno Marrakesz przy Fezie to pikuś (o czym przekonamy się za kilka dni), ale ilość uliczek, ulic, przecznic, zaułków jest obłędna - nawet najambitniejsi z nas nie raz zderzyli się ze ścianą, nawet gdy gps pokazywał co innego To standard - chyba żadne mapy i nawigacje nie ogarniają całej tej plątaniny i czasem trzeba postawić na metodę prób i błędów Tak wyglądałaby nasza trasa, gdybyśmy szli w najłatwiejszy ze sposobów (ale taki zapewne nie był ):
Phi, pomyślicie, trasa prosta, 7km w 1,5h - no cóż nam zajęło cały dzień oczywiście ze zwiedzeniem poszczególnych miejsc, no ale były też takie atrakcje jak całkowita niemoc w znalezieniu wejścia do pałacu Badi - nawet spotkaliśmy parę z Polski, która też nie mogła tam trafić - pozdrawiamy połączyliśmy się w bólu, ale w końcu nam się udało - mam nadzieję, że im też a Marokańczycy nie zawsze pomagają, jedni mówili nam, że zamknięte, drudzy wskazywali jakieś nieokreślone dokładniej kierunki, ale w końcu znalazł się litościwy wybawca i nie, nic za to MADów nie chciał
a pewnie nasza droga wyglądała raczej w ten sposób: 
Z riadu udajemy się więc w stronę placu Jemma el-Fna, który w ciągu dnia nie prezentuje się tak imponująco jak w nocy, ale przy okazji łapiemy parę dirhamów w kantorze (ceny raczej podobne wszędzie) i idziemy w stronę meczetu Kuttubija, który jak większość meczetów w Maroku możemy oglądać tylko z zewnątrz (jedyne dwa meczety dostępne dla innowierców znajdują się: w Casablance - meczet Hassana II oraz ok. 100km od Marrakeszu na południowy-zachód - meczet Tin Mal). Przy meczecie Kuttubija jest bardzo przyjemny park.
Dalej idziemy w stronę grobowców Saadytów po drodze mijając meczet z nieco niższą wieżą niż Kuttubija - Moulaya el Yazid.
Na tej samej ulicy (Rue de la Kasbah) siadamy na lekki deser w przyjemnej kawiarence Cafe Kasbah z tarasem, z którego można podziwiać ładny widok na miasto.
Posileni idziemy do grobowców Saadytów (również znajdujących się na Rue de la Kasbah) - miejsce pochowania książąt z dynastii o tej samej nazwie (rządzącej Marrakeszem w tzw. złotej epoce od XVI do poł. XVII w.). Ciekawostką jest to, że w XVIII w. grobowce zostały zamurowane i dopiero po ok. 200 latach odnaleźli je Francuzi przelatujący nad miastem. Wejście kosztuje 10mad/1e, otwarte codziennie od 9-18:00 (http://www.tombeaux-saadiens.com/tarifs-horaires/ ). Grobowce, pomimo tylu lat, wyglądają pięknie, miejsce jak najbardziej warte zobaczenia.
W Maroku nie może zabraknąć kociaków
Następny punkt to pałac Badi, przed którym nastąpił pierwszy większy kryzys naszej wewnętrznej nawigacji Za cholerę nie mogliśmy znaleźć wejścia do pałacu, błądząc pomiędzy uliczkami i odbijając się co chwila od jakiegoś muru.. W końcu się udało - co prawda przy pomocy wskazówek jednego Marokańczyka, ale kryzys został zażegnany Pierwsze wrażenie po wejściu na tereny pałacu - ach to tu grzeją w zimę tyłki nasze polskie bociany Na murach pałacu, a raczej jego ruin można dostrzec całkiem sporą grupę boćków. Niestety sam pałac w niczym nie przypomina tej budowli z czasów swojej świetności - zbudowany był z wielkim rozmachem, z najlepszych, sprowadzanych z całego świata, materiałów, jednak skończył marnie - większość jego skarbów zostało rozebranych i wywiezionych do Meknes przez kolejnego sułtana. W pałacu znajduje się (i nadal można go zwiedzić) całkiem niezły system podziemnych korytarzy prowadzących do lochów - można trochę pobłądzić (jakby ktoś miał mało w Marrakeszu ).
Poza tym warto wspiąć się na górną część pałacu skąd można podziwiać panoramę Marrakeszu wraz z górami Atlas.
Cena za wejście do pałacu - 10mad/1e, otwarte 8-17:00 (http://www.palais-el-badi.com/en/prices-opening-hours/ ).
Dużo okazalej prezentuje się drugi ze zwiedzanych pałaców - Bahia - dużo młodszy (z XIX w.), od wielu lat utrzymywany przez marokański rząd, a dziś - oprócz tego, że w jednej jego części mieści się marokańskie ministerstwo kultury, przyjmowani są również zagraniczni goście. I w sumie nie ma się co dziwić - pałac jest naprawdę niesamowity - piękne, wielobarwne mozaiki, koronkowa ornamentyka, zdobione drewniane sufity, rzeźbione łuki nad wejściami prowadzącymi na patia z krużgankami, fontannami i wspaniałą roślinnością - drzewkami cytrynowymi, pomarańczowymi, jaśminami i bananowcami. Mimo, że jego wnętrza również zostały rozkradzione, to wszystko tworzy niepowtarzalny klimat i jak dla mnie pałac Bahia jest taką perełką Marrakeszu.
Cena i godziny wejścia tak jw.
Jednak największą perłą Marrakeszu (wg mnie) jest szkoła koraniczna ben Youssefa. Zanim do niej dotrzemy, pomiędzy sukami, straganami i wysokimi murami znajdziemy w Marrakeszu kilka całkiem magicznych i przyjemnych zakątków
Szkoła koraniczna (medresa) i meczet Alego ibn Jusufa (ben Youseffa) to najlepszy przykład architektury muzułmańskiej - znów można podziwiać niesamowite mozaiki, koronkowo rzeźbione łuki, zdobione wykończenia, a to wszystko w największej szkole teologicznej Maghrebu - kiedyś uczęszczało tam nawet 900 uczniów. Obok medresy jest również meczet (najstarszy w Marrakeszu), jednak niedostępny dla niemuzułmanów. Największe wrażenie robi dziedziniec, ale warto wybrać się też na spacer po innych pomieszczeniach medresy i zobaczyć np. salę modlitewną.
Po zwiedzeniu wszystkich zakamarków medresy udaliśmy się na zasłużony posiłek znaleźliśmy świetną knajpkę z pięknym widokiem na wieczorny Marrakesz (postaram się znaleźć namiar) i z obowiązkowymi gośćmi:
Tajin, czyli niebo w gębie <3
Na koniec dnia - mimo że z pełnymi brzuchami - nie odmówiliśmy sobie kilku pysznych soków (nie tylko z pomarańczy, ale polecam też z granata - coś wspaniałego!) i niedużych smakołyków w postaci mięsnych szaszłyczków omnomnom A to wszystko oczywiście - gdzieżby indziej - na placu Jemma el Fna
 |
Niestety, ale był to również dość czasochłonny odcinek, ale w sumie plan został wykonany - dojechaliśmy do ksaru Ait ben Haddou, który zwiedziliśmy i dalej do Warzazatu na nocleg. A widoki po drodze wynagrodziły wszystko 
ale coś tam wyszło)
