Żeby nie było że zapomniałem o pisaniu, kolejny mały fragment opowieści
Wodospady, wodospady i jeszcze trochę wodospadów 
Nasz lot do Foz mieliśmy z przesiadką w Kurtybie. Wszystkie najtańsze taryfy jakie widzieliśmy były na loty łączone, nic bezpośredniego. Jeszcze gdyby czas transferu był jakiś sensowny to można by wyskoczyć pozwiedzać. Kurtyba choć od głównych szlaków turystycznych znajduje się daleko jest bowiem interesująca z dwóch powodów. Mieści się w niej jedno z największych skupisk Polonii w Brazylii, miasto to odwiedził też Jan Paweł II. Te fakty upamiętnia park jego imienia. Ot taka ciekawostka. Drugą jest znajdujący się w tym mieście największy park miejski w Brazylii. Niestety posiadając 3h na przesiadkę musieliśmy zrezygnować z wszelkiego zwiedzania. Postanowiliśmy za to wyskoczyć do najbliższego lotnisku miasteczka São José dos Pinhais by coś przekąsić (w Gol którym lecieliśmy nie serwują nic bezpłatnego na pokładzie, poza wodą) ceny w lokalach na lotnisku nie są naszymi cenami Jeśli kogoś by to interesowało to bardzo fajna piekarnia z różnego rodzaju przekąskami na ciepło znajduje się tu -25.54219,-49.184074. Nie polecamy natomiast ich (brazylijskich, nie konkretnie tej piekarni) wyrobów cukierniczych – są one jakieś takie.. hmm, mączne? Nie słodkie? Ciężko to opisać, ale nie podpasowały naszym europejskim gustom. Potem czekał nas drugi lot i nim dolecieliśmy na miejsce było już ciemno i późno. Jak to dobrze, że dzięki wielkanocnym prezentom od AFT czekał na nas darmowy 3* hotel Royal Iguassu
Wreszcie godziwe warunki, można się było porządnie wyspać. W dodatku bardzo dobry bufet na śniadanie. Z pełnymi brzuchami mogliśmy udać się na całodzienne zwiedzanie. Na pierwszy ogień ze względów logistycznych postanowiliśmy wybrać stronę argentyńską. Od razu jasno stwierdzę – nie kupujcie żadnych wycieczek zorganizowanych. Szkoda pieniędzy. Zorganizowanie takowej na własną rękę jest bardzo proste i prawie dwa razy tańsze (274 argentyńskie peso vs ok 90 reali). Autobus do Puerto Iguazu odjeżdża z głównego dworca miejskiego (a raczej z ulicy przy której się ten znajduje, nie z terenu samego dworca) co 30-60min, i kosztuje 4 reale albo 12 peso. Nie zatrzymuje się na brazylijskiej granicy, ale wbrew temu co piszą ludzie (np na wikitravel), nie jest to problemem – bowiem wracając nie zatrzymuje się na niej również, nikt więc nam nie sprawdzi braku pieczątki wyjazdowej. Pieczątki otrzymujemy tylko na granicy argentyńskiej, gdzie autobus czeka chwilę na wszystkich pasażerów. Nie jedziemy do samego miasta, lecz wysiadamy po drodze – kierowca sam zapyta się czy ktoś jedzie zobaczyć wodospady i powie kiedy wysiąść. Znalazłem również informacje, że mimo wszystko należy pojechać do miasta, bo za wejście do Parku Narodowego można zapłacić tylko w peso gotówką, należy więc zaopatrzyć się w nią w mieście w kantorze lub bankomacie. Jednak jest to kolejna nieprawdziwa informacja, bankomaty znajdują się również przy samym wejściu do PN, nie trzeba specjalnie w tym celu jechać do miasta. By dojechać do parku wsiadamy w autobus z napisem Cataractas, który kosztuje 40 peso (lub 8 reali), kursują one co 30min. Wejście do parku kosztuje 170 peso, a wraz z biletem otrzymujemy mapkę – bardzo przydatną, teren parku jest ogromny! Co więc czeka nas w środku?
Przyroda, dużo dzikiej przyrody. I to jest chyba rzecz, która podobała mi się najbardziej. Myślałem, że zobaczę piękne wodospady, a zobaczyłem również piękne ptaki
motyle
i szopy
Dużo szopów. Stanowią one wręcz istną szopią plagę. Choć obecne są w lasach, gromadzą się głównie przy punktach gastronomicznych, gdzie napadają na turystów
Czasami ich zakusy na jedzenie są prawdziwą komedią!
Same wodospady zaś najlepiej zwiedzać w następującej kolejności – rozpocząć od tych mniejszych, i oglądając je z góry
by po zatoczeniu kółka spojrzeć na nie ponownie z dołu
Gdy wydaje się, że już się nimi nacieszyliśmy i więcej wodospadów już w całym parku być nie może, płyniemy na wyspę San Martin (darmową łódką, kursującą co 15min).
A tam kolejne piękne ptaki
i kolejne piękne widoki
Jednak najlepsze dopiero przed nami. Garganta del Diablo. Do diabelskiej gardzieli dostajemy się kolejką (darmową). Kierujemy się przed siebie szeregiem panoramicznych pomostów rozciągających się nad rzeką Iguazu
Spotykamy nawet po drodze leniuchującego kajmana.
Czy to może być już tu? Wygląda tak niepozornie..
Tak, jesteśmy na miejscu – tu dopiero można poczuć tą moc!
Po bliskim spotkaniu trzeciego stopnia z wodospadem wychodzimy cali przemoczeni lecz szczęśliwi. Argentyńskie wodospady Iguazu okazały się lepsze niż mogliśmy się spodziewać. Czy Brazylijskie też nas pozytywnie zaskoczą? |
to naszym zdaniem Eco Hostel przy samej grancy parku jest najlepsza opcja.
). Jeśli ktoś byłby zainteresowany mogę opisać szczegóły organizacji wycieczki od obu stron. Warto jednak napisać kilka zdań o tym cudzie ludzkiej techniki na rzece Parana. Jest to największa elektrownia wodna na świecie, potrafiąca wytworzyć rocznie 98,6 Twh. Czy to dużo? By wyprodukować tyle energii elektrycznej potrzeba by w konwencjonalnej elektrowni spalić 434 000 beczek ropy naftowej – codziennie! Z betonu który został użyty do budowy zapory można by zbudować autostradę – z Lizbony do Moskwy 
