Wstęp
Są takie momenty w życiu łowców tanich lotów gdy puls znacząco przyśpiesza. Tak niewątpliwie było w moim przypadku pewnego marcowego dnia gdy zobaczyłem TE ceny http://www.fly4free.pl/mega-hit-ameryka ... d-805-pln/
Nie było wyjścia – błyskawiczny telefon do narzeczonej, wojenna narada kiedy możemy mieć wolne i na jak długo, szybki przegląd domowych finansów, chwila refleksji nad kosztami życia na miejscu.. kupione
Gdy poprzednim razem oferta Iberii do Ameryki Środkowej "przeleciała" nam koło nosa z powodu zbyt długiego zastanawiania się, postanowiliśmy że następnym razem nie popełnimy tego błędu!Potem zaczęły się przygotowania. Dla mnie osobiście jeden z przyjemniejszych etapów podróży
Dużo czytania, wyszukiwania i rozpaczania nad skąpą ilością informacji z tego kraju. Brazylia nie jest typowo backpackerską destynacją i brakuje porad i wskazówek jak przetrwać wyjazd nie bankrutując. W większości gringo odwiedzający Brazylię pochodzą z Ameryki północnej.. i nie dla nich takie dylematy. Między innymi ten fakt skłonił mnie do napisania tej relacji. Jednak by nie zanudzić Was już na początku szczegółami technicznymi o wszystkim napiszę opisując samą przygodę jaką była ta wycieczka Na rozgrzewkę – Andaluzja
Jedną z niedogodności tej wyjątkowej okazji lotniczej było miejsce wylotu – lotnisko w Maladze. Fakt ten podrażał koszty i wydłużał sam czas podróży, jednak my na całą sprawę postanowiliśmy spojrzeć z pozytywnej strony – nigdy jeszcze nie byliśmy w Andaluzji
Z Malagi lot mieliśmy 5 maja. Czyli tuż po weekendzie majowym.. Nic dziwnego że tani, "ludzki" dolot (czyt. bez nocek na lotnisku) ciężko było znaleźć. Ostatecznie polecieliśmy z Modlina przez Rygge Ryanairem 3 maja. Że jesteśmy nadal w Polsce informowały nas kolejki do bramek na godzinę przed odlotem (co z tego że miejsca w samolocie są numerowane)
oraz piękna poprawna polszczyzna
Lecimy. Mimo że mam już prawie sto lotów za sobą, pierwszy raz leciałem przez Norwegię. Dlatego też widoki z okna były dla mnie przyjemną nowością.
Na miejscu mieliśmy prawie 5h przesiadkę, korzystając więc z sprzyjającej wiosennej aury wybraliśmy się na spacer do pobliskiej (oddalonej 2,5km) wioski Rygge. Gdyby tak wyglądały domki na polskich wsiach..
Jednak wieś to wieś, do roboty nic tam nie ma, lepsze to jednak niż nudzić się na lotnisku
Na szczęście czas szybko zleciał i zanim się obejrzeliśmy lądowaliśmy w Maladze. Tu pojawił się pierwszy newralgiczny punkt naszej wycieczki. Nocleg przy wykorzystaniu kuponu zarezerwowaliśmy z Airbnb w położonym nieopodal nadmorskim kurorcie Torremolinos. Ostatni publiczny środek transportu tego dnia (kolejka podmiejska) odjeżdżała tam 15min po naszym lądowaniu. Gdybyśmy nie zdążyli czekało by nas pierwsze stopowanie na tej wycieczce (według naszego hosta nocna taxówka za ten niespełna 8km odcinek wyniosła by nas.. 20 euro! Po moim trupie:P). Jak na złość lotnisko w Maladze jest gigantyczne. Biegliśmy i biegliśmy a ono nie chciało się kończyć.. Terminale zmieniały nazwy, strzałki kręciły nami w prawo i lewo, najpierw po schodach na dół by potem poprowadzić nas na górę oO W końcu cali zziajani dotarliśmy do celu, by z przyjemnością stwierdzić że tym razem znów się udało Nasza radość nie była jednak długa – w samym Torremolinos mimo posiadania dokładnego adresu i wskazówek z google maps za nic nie mogliśmy znaleźć właściwego mieszkania. Przez około 40min kręciliśmy się po okolicy, i nikt nam nie był wstanie wskazać właściwego miejsca, mimo że ludzie których się pytaliśmy stali oddaleni od niego jakieś 100m 
Okazało się że nasz blok schowany był na tyłach dużego blokowiska przy którym staliśmy.. Na domiar złego, mimo że dochodziła już 1 w nocy, drzwi otworzyła nam sympatyczna amerykanka która też zatrzymała się u tego samego gospodarza – ale za nic nie chciała zrozumieć że jesteśmy zmęczeni i chcemy iść spać, tylko gadała i gadała jak najęta Nie umiejąc przerwać jej słowotoku w pewnym momencie stwierdziliśmy po prostu "Sorry, we are going to bed" i uciekliśmy do pokoju Następnego dnia czekał nas bowiem długi dzień. Mając niewiele czasu (tak naprawdę jeden dzień) i tak dużo pięknych rzeczy do zobaczenia w okolicy, wynajęliśmy samochód. Najtańszą opcją okazała się dla nas firma Rentacar-s, w opcji odbiór auta z lotniska i zwrotu w to samo miejsce, z tą samą ilością paliwa (rzadkość jeśli chodzi o wypożyczalnie w Maladze). Pani z wypożyczalni miała na nas czekać, my czekaliśmy na nią. To jednak Hiszpania
Szybkie formalności, instrukcja gdzie zostawić auto ("Parking 3 near big tower, take ticket and leave it in open car with keys in glovebox" – ile te słowa przysporzą nam stresu nie mogliśmy przewidzieć). No to w drogę.Na pierwszy cel obraliśmy miasteczko Ronda. Na początku drobna wpadka – chcieliśmy uniknąć płatnej autostrady – postanowiliśmy trzymać się drogi MA-21 która przechodzi w A7 i unikać E15 – i wpakowaliśmy się do miast, w dodatku bez oznaczeń gdzie dalsza droga prowadzi – tylko na google maps wygląda ta trasa prosto. Błąd. Pierwszy odcinek E15 i A7 jest wspólny, można śmiało nim jechać. Dopiero potem drogi się rozdzielają, jest to zaś wyraźnie zaznaczone, nikt przez przypadek nie wiedzie na płatną trasę. Może komuś z Was ta wskazówka się przyda.
Jeszcze zanim dotarliśmy do naszego celu mogliśmy podziwiać słynne andaluzyjskie Pueblos Blancos
Potem było tylko lepiej. Ronda przywitała nas przepiękną starówką
zaś widok słynnego kamiennego mostu z końca XVIII w. Puente Nuevo nad 100m wąwozem El Tajo był dużo lepszy niż na zdjęciach
(jeśli chcecie mieć lepsze zdjęcie niż ja koniecznie wykonajcie je wcześnie rano – niestety pozycja słońca po południu jest fatalna). Oczywiście czym byłby piękny widok bez odrobiny ruchu? Każdemu polecam zejście na dół wąwozu (jest też łatwiejsza droga niż ta z której skorzystaliśmy, z tej korzystały raczej tylko wycieczki w uprzężach i kaskach)
Nasz kolejny cel, miasteczko Setenil de las Bodegas, jest mniej znane. A dziwne! Nie dość że jest typowym przykładem Pueblo Blanco, to dzięki nietypowej, przepięknej lokalizacji (naturalnego wtopieniu w otaczające je urwiska) sprawia magiczne wrażenie.
Kolejnym punktem który nas nie rozczarował było niesamowicie błękitne jezioro Embalse del Conde de Guadalhorce. Te barwy to nie efekt obróbki zdjęć
Nie mieliśmy jednak za dużo czasu na plażowanie gdyż zmierzaliśmy do numeru jeden na naszej liście – El Chorro, a raczej położonej tam el Caminito del Rey (ścieżki króla) – zapierającej dech w piersiach ścieżki opartej na betonowych platformach przyklejonej do 100m pionowej ściany wąwozu Desfiladero de los Gaitanes. W 1921 roku przy okazji budowy tamy i tuneli kolejowych wybudowano tam ścieżkę techniczną. Doceniając jej niezwykłe walory nazwano ją na cześć nadzorującego prace króla Alfonso XIII. Co ja jednak będę się rozpisywał – to trzeba zobaczyć by uświadomić sobie o czym mowa
Przez długi czas była to wielka atrakcja turystyczna, jednak ścieżka zaczęła się rozpadać i obecnie wygląda tak
Z tego powodu, oraz śmiertelnych wypadków, jest ona oficjalnie zamknięta już od 15 lat. Do tej pory nikt nie robił sobie za wiele z zakazów i grożących poszukiwaczom adrenaliny mandatów. W końcu mimo przerażającego widoku jest ona ubezpieczona stalową liną, zaś w El Chorro można było wypożyczyć uprzęże. Jednak dokładnie 28 kwietnia tego roku rozpoczęły się na niej prace renowacyjne, które mają przywrócić el Caminito del Rey do dawnej świetności. Prace mają zostać zakończone w najbliższych latach. Tymczasem wiąże się to z obecnością robotników i policji pilnującej by nikt robotnikom nie przeszkadzał. Tylko w niedzielę, gdy nikt nie pracuje, można wślizgnąć się niepostrzeżenie. I zafundować sobie dawkę wrażeń
Jeśli nie szukamy ich, nadal czekają na nas w El Chorro piękne widoki
Ostatnią rzeczą którą chcieliśmy zobaczyć tego dnia był rezerwat przyrody Torcal de Antequera. Notabene równiż znany z świetnych możliwości wspinaczkowych. Nic dziwnego – zjawiska krasowe stworzyły tam cudowne formacje skalne
Po tak pełnym wrażeń dniu skierowaliśmy się na powrót w stronę morza
by w mieszkaniu szybko zapaść w sen. To był bardzo udany dzień
Niestety Andaluzja postanowiła chyba nas zatrzymać u siebie na dłużej. Spakowaliśmy się sprawnie z rana, i z odpowiednio dużym zapasem czasu jedziemy na lotnisko. Ale.. kierując się wskazówkami pracownika wypożyczalni samochodów nie mogliśmy za nic znaleźć parkingu. Przy dużej wieży tylko tereny dla pracowników lotniska, zakaz wjazdu. Parking 3 – dla długoterminowych postojów, jedzie się kilka km (sic!) poza lotnisko, a tam jakieś szopy itd z parkingami, każdy inaczej się nazywa. Ewidentnie brak automatów wydających bilety
Oczywiście z wypożyczalni nikt telefonu nie odbiera. Po zrobieniu kilku rundek, wypytaniu się wszystkich napotkanych osób, krążeniu przez prawie godzinę czasu!, już bardzo zdenerwowani że nie mamy ani minuty więcej na szukanie właściwego miejsca, postanowiliśmy auto zostawić na pierwszym z brzegu parkingu (parking 1, dla krótkoterminowych postojów, poziom 0) i napisać im w mailu gdzie jest samochód i co sobie o ich wskazówkach myślimy;) Skracając historię – okazało się że zostawiliśmy auto w prawie dobrym miejscu – podobno mówiąc parking 3 mieli na myśli poziom 3 parkingu 1 oO o co chodziło zaś z dużą wieżą nie wiem do dziś..Sama odprawa i kontrola bezpieczeństwa poszły sprawnie. Przydatną informacją dla innych osób które wykupiły loty z tej samej oferty - na locie krajowym Iberii nie przysługuje pasażerom nic do jedzenia/picia (biorą dobry przykład z LOTu albo vice versa). W Madrycie jest bardzo mało czasu na przesiadkę, kolejne duże lotnisko, oczywiście zmiana terminalu – ale nie trzeba biegać – idąc szybkim krokiem zdążamy na początek boardingu. Dopiero w samolocie kolejna niemiła niespodzianka – brak pokładowego systemu rozrywki w klasie ekonomicznej. O dziwo te 10 godzin lotu przeminęło szybko, zaś reszcie usług pokładowych (np posiłkom) nie ma nic do zarzucenia. Zanim się spostrzegliśmy wylądowaliśmy w Sao Paulo..
CDN
ale pokazuje jak horrendalnie dużo sobie cenią za noclegi