Kolejny dzień miał być dość długi i z wieloma atrakcjami, a pierwsza - największy w Europie wodospad Dettifoss był oddalony o 160 km. Ruszyłem więc o 8 rano i po 10 jak świtało to dojechałem do skrzyżowania, gdzie skręca się na wodospad od wschodniej strony. Przez te ponad 2h minąłem tylko 5 samochodów, w tym dwa tiry i karetkę.
Gdy dojechałem, okazało się, że wschodnia droga nr 864 jest zamknięta. W planie miałem objechać wodospad na północ i jeszcze zahaczyć o kanion Asbyrgi, a tu taki klops. Wysiadam i sprawdzam. Na szlabanie, który był tylko przez pół drogi jest napisane, że jak ktoś wjedzie i będzie miał problem to policja może nałożyć mandat. Śniegu jest po kostki, więc nie jest źle, ale pogoda trochę kiepskawa i lekko sypie śnieg.
Postanawiam podjechać do zachodniej drogi nr 862 i tam spróbować szczęścia. Sytuacja niestety jest taka sama - droga jest zamknięta i jest takie same ostrzeżenie. I tu zamiast odpuścić, to coś mnie podkusiło, żeby jednak pojechać. Argument przeciw był jasny, a argumenty za to m.in., że w podobnych sytuacjach zawsze mi się kiedyś udawało, śniegu było po kostki więc samochód przejedzie, no i szkoda opuścić taki wodospad, bo raczej tu nieprędko wrócę. Do skrzyżowania było 21 km i potem jeszcze 3 km na parking. Stwierdziłem, że jadę. Toczyłem się tak 40-50 kph zbudzając spore tumany świeżego śniegu. Te 21 km przejechałem prawie na luzaka. Skrzyżowanie i ostatni odcinek były gorsze, bo droga zaczęła prowadzić w dół. Wysiadałem 2 razy by sprawdzić czy nie jest za głęboko śniegu, a żółte słupki boczne były dobrze widoczne i oznaczały skraj drogi.
Droga do parkingu zaczęła się wić, a ja jadąc tylko patrzyłem by zmieścić się między słupkami. Nagle zacząłem jechać prosto na słupek, a z jednej strony drogi brakowało słupków. Tylko nie wiedziałem z której. Na decyzję był ułamek sekundy, ja pojechałem prosto, a droga jednak skręciła w lewo. Wylądowałem może 3 metry za drogą. Próba odkopania, ale niestety było w dół, więc pomimo napędu na 4 koła szybko zawisłem.
Miałem kilometr do parkingu, a byłem 23 km na zamkniętej drodze. Kompletnie mi przez myśl nie przeszło, że może np. nie być zasięgu komórki. Ten wjazd był totalną głupotą. Na szczęście zasięg był i zadzwoniłem najpierw do drogowców na 1777. Powiedzieli, że mam zadzwonić na 112, a ci przełączyli mnie na policję, która powiedziała, że mam jednak dzwonić do wypożyczalni.
Wypożyczalnia nie była zadowolona z faktu, że jestem na zamkniętej drodze i powiedzieli, że sam muszę zapłacić za wyciąganie. Nie miałem wyjścia, zaczęli organizować pomoc. Pomyślałem, że w międzyczasie, skoro jestem tam blisko to pójdę na ten wodospad. 10 minut do parkingu w miarę sprawnie przeszedłem i generalnie bym tam dojechał gdyby słupki były kompletne.
W międzyczasie odbieram telefon z islandzkiego numeru i dzwoni Pan Marcin, który mi pomoże z samochodem
. Powiedział, że wysyła kogoś i będzie za 45 minut.Parking był cały mega zasypany śniegiem i cudem znalazłem zamarznięty drogowskaz, który musiałem oczyścić, pokazujący 600 metrów do wodospadu. Gdzie jednak jest ścieżka? Tego było kompletnie nie widać.
Szedłem więc na przełaj, wpadając co chwilę po pas w śnieg, albo wywracając się na ledwo przykrytych przez śnieg kamieniach. Totalnie spocony i zmęczony po 30 minutach walki, dotarłem na jakąś krawędź i zobaczyłem tylko to:
Trochę słabo jak na największy wodospad? Dalej prosto już nie dało się podejść, a ja nie miałem czasu szukać lepszego widoku, bo za 15 minut miała być pomoc.
Wracam więc początkowo po śladach, a potem jak mi się wydawało ścieżką, ale wcale nie było nic lepiej. Totalnie wykończony docieram do parkingu, a tu jeszcze 10 minut pod górę do samochodu. Jak zobaczyłem samochód to pomoc właśnie podjeżdżała. Przyjechał Islandczyk Fordem F150, podpiął mnie i po 10 minutach wyciągnął.
Zapłacić mogłem kartą na miejscu. Oj bolało
. Ale za głupotę się płaci, więc nie narzekałem. Cieszyłem się, że to tylko tak się skończyło i na pewno będzie nauczką na przyszłość. Powiedział, że i tak liczy za kilometry, a nie za wyciąganie, bo Pan Marcin prosił.Śnieg zaczął sypać coraz mocniej i pan mnie trochę poganiał. Ruszył pierwszy, a ja po jego śladach i dość sprawnie dojechaliśmy do jedynki. Była godzina 13, 2h do zmroku, a ja tylko zmarnowałem czas.
Musiałem szybko przeplanować dzień. Odpuściłem oczywiście Asbyrgi, który był na północ od Dettifoss. Odpuściłem też Krafla - powulkaniczne jezioro, choć droga była przejezdna.
Skupiłem się na okolicy Mytavn. Pogoda zrobiła się ładna, a słońce chyliło się już ku zachodowi.
Okolice Mytavn to spora działalność gejzerów. Jest -12 stopni i fajnie wygląda jak się dymi gorącym:
Te wszystkie atrakcje to Hverir. Oczywiście jestem sam, a zapach siarki jest odczuwalny.
Temperatura wody dochodzi do 100 stopni, widać jak bulgocze. Można się szybko zagrzać przy -12
Postanawiam objechać jeziorko dookoła. Tu mieszkają ludzie, więc drogi są trochę odśnieżone.
Jaskinia Grjótagjá to popularne kiedyś miejsce kąpieli. Wchodzi się w taką szczelinę skalną. Obecnie są znaki by się nie kąpać.
Jezioro Mytavn, od wschodniej strony nie zamarza. Od tej strony jest właśnie największa aktywność:
Zaglądam jeszcze na kilka punktów widokowych, ale nie jest zbyt ciekawie. Wulkan Hverfjall ma fajny kształt. Są też punkty obserwacji ptaków, ale oczywiście ptaków nie ma o tej porze roku.
Mam jeszcze czas na jedną atrakcję po drodze - wodospad Godafoss. Jest przy samej drodze nr 1, więc nie ma problemu z dotarciem.
Tutaj słońce już zaszło, a ja miałem jeszcze kawałek do Akureyri. Jest tutaj tunel, za który trzeba zapłacić online, ale ja jadę ok. 10 km dłużej przez górę by zobaczyć jak miasto prezentuje się po zachodzie słońca na końcu fiordu...
A potem wychodzi księżyc.
W Akureyri mam nocleg w samym centrum. Jest 30 grudzień. Jem szybkiego hot-doga i chciałem kupić jakieś piwko w sklepie na wieczór na odreagowanie dnia. Kolejka do monopolowego miała jednak z 50 osób! Pewnie robili zapasy na sylwestra
Idę więc do baru obok. I to był świetny pomysł, bo za 22 zł mam islandzkie krafty. Próbuję dwóch, humor się poprawia i można iść spać.
Kaucja 10350 zł. Ice Rental 4x4 przez DiscoverCars
słowa "we're not a hostel anymore" dźwięczą mi do dziś 
A na hostel widmo z expedii dopiero chargeback pomógł 