Kilimandżaro kojarzyło mi się zawsze z piosenką Lady Pank. Starsi pamiętają: Moje Kilimandżaro -najbardziej suchy szczyt! No ale gdzie mi tam zaraz wchodzić na niego.
Dwa lata temu kumpel kupił sobie koszulkę ze szczytami z korony ziemi i zobaczyłem Kilimandżaro jako 4 najwyższy szczyt z tej listy! Ma 5895m n.p.m. A może by tak spróbować jednak??? Uśmiechnąłem się do tej myśli, poguglałem jak to się robi i ….. bach! Pomysł na wyprawę gotowy. Trochę biegam więc uznałem, że dam radę mimo wieku. Będzie oczywiście to moja najwyższa góra do tej pory (wstyd przyznać ale nie byłem na Rysach)
Wyprawa miała być w zeszłym roku ale kolega (ten od koszulki 😉) przechodził rehabilitację kolana. Więc weszła na ten rok.
Cóż za wspaniały zbieg okoliczności, mój osiemnastolatek zdaje akurat maturę i małżonka zapowiedziała, ze na majówkę nie rusza się nigdzie, będzie pilnować! A ja to sobie mogę „gdzieś” pojechać jak chcę 😉 z kolegami.
Hehe, no mi w to graj – nim zmieniła zdanie dogadałem już miejscowego machera Godfreya od organizacji trekkingu. Planowana trasa: Machame Route (zwana również whiskey route), 6 dni operacji w górach i dość wysoki współczynnik sukcesu.
Mieliśmy iść najpierw we dwóch ale w toku przygotować doszło jeszcze dwóch kolejnych naszych „równolatków” – ekipa szykuje się mocna 😉. Nasz Godfrey ma nas dołączyć do już zorganizowanej ekipy i mamy wyruszyć na szlak w piątek 26 kwietnia. Sugeruje aby przylecieć dzień wcześniej. Ok, znajduję dobre połączenie Ethiopianem (dolot do Sztokholmu LOTem, potem Ethiopian przez Addis Abebę) Wszystko na jednym bilecie.
Ten wyjazd będzie również moją wyprawą na już 5 kontynent w tym roku z mojego projektu odwiedzenia wszystkich 7 kontynentów w jednym roku 2023.
Zapłaciłem w grudniu jeszcze przed podwyżką cen biletów do Parku Narodowego Kilimandżaro – wyszło po 1600USD. Cena nie zawiera tipów dla porterów, które będą zależeć od naszych odczuć i ilości ekipy.
Zaczynam tradycyjnie od Poloneza, wylot jest po południu więc trzeba się najeść (sama Putka porzeczkowa nie da rady)
W Sztokholmie jesteśmy o czasie i wsiadamy do prawie pustego Dreamlinera Ethiopian, LF to marne 15%.
Ale dzięki temu każdy ma trzy siedzenia dla siebie do spania. Ethiopian podaje obiad na ciepło ale jakość nie smakuje mi to specjalnie. Dobrze się śpi.
W Bole w Etiopii wysiadka do autobusu.
Kolejny lot do Aruszy realizowany MAX-em
Znowu pełny obiad na pokładzie – no ok dla mnie 😊
W Aruszy formalności przyjazdowe trwają 5 minut. Sprawdzają najpierw żółtą książeczkę szczepień a potem już wbijają wizę (zrobiliśmy oczywiście e-wizę przed przyjazdem – koszt 50usd)
Odbiera nas kierowca od Godfreya i wiezie do Aruszy.
Tam mamy hostel (sami sobie zarezerwowaliśmy, jest tanio w maju). Widoczek z balkonu:
Godfrey wpada do nas na briefing wraz z naszym trekkingowym przewodnikiem. Sprawdzamy czy wszystko zabraliśmy (dostaliśmy przed wyjazdem bardzo szczegółową listę co spakować) – na końcu podsumuję co było ważne i się przydało a co można było odpuścić. Dowiadujemy się też, że druga ekipa nie doleciała i jutro ruszamy sami. No ok.
Idziemy się jeszcze przejść po centrum Aruszy. Obrazki z miasta:
A teraz będzie o przewałce „na wnuczka”. Wszyscy znamy ten numer i każdemu się wydaje, że jego nie da się na to wrobić. Otóż się mylicie!
Stoimy przed wejściem do hostelu i wpada na nas młody chłopak – chłopaki, jestem od Godfreya, będę waszym kucharzem na trekkingu i chciałem wam pokazać fajną restaurację, chodźcie za mną…
Ucieszeni, pełni dobrych myśli idziemy oczywiście. Cztery przecznice dalej jest uliczna garkuchnia, wybieramy potrawy, wołowinkę, ziemniaczki, banany i piwko. Biegają koło nas, gość nas zagaduje o trekkingu itp. Jedzenie takie sobie ale piwo smaczne 😉
No i kulminacja! Rachunek na …… 100USD!!!! Szok, niedowierzanie i wkurzenie na maksa. Wstajemy i robimy awanturę, restaurator grozi policją, no to my też grozimy policją. Wszyscy krzyczą, my najbardziej. Rachunek maleje do 80USD – krzyczymy dalej a zwłaszcza jeden z kolegów, który jest niezłomny w ustanowieniu sprawiedliwości!
Robi się zbiegowisko – facet dał nam rachunek z wypisanymi cenami potraw. Wychodzi, że porcja ziemniaków gotowanych to prawie 10USD! Przechodzimy do gróźb, że z tymi cenami pójdziemy na policję i to chyba najbardziej na niego działa. Jest nas czterech rosłych facetów co też ma znaczenie. Cena na rachunku spada dalej i osiągamy konsensus przy 50USD (za czterech z piwem to już może akceptowalne)
W międzyczasie nasz „kucharz” zmył się jak niepyszny i oczywiście nigdy go już nie zobaczyliśmy. Ot taka przygoda w na czarnym lądzie pierwszego dnia.
Rano przyjeżdża po nas nasz przewodnik busem:
Jedziemy prawie 2 godziny do dolnej bramy parku – Machame Gate, która leży na wysokości 1800m n.p.m. :
Jest mglisto i siąpi mżawka. No cóż jest koniec pory deszczowej, liczyliśmy się z taką pogodą. Dostajemy lunch pudełkowy, wpisujemy się do ksiąg parku i ruszamy na pierwszy etap.
Cały trekking to 6 dni o mniej więcej takim przekroju wysokości:
Idzie z nami 13 tragarzy, kucharz (właściwy) i dwóch przewodników (zgodnie z przepisami Parku, jeden przewodnik na 2 wspinaczy). Nasze duże bagaże (limit 15kg w miękkiej torbie lub plecaku) niosą porterzy, my tylko lekkie plecaczki z wodą i ciepłymi ciuchami. Zalecają min. 3 litry wody na dzień.
Pierwszy obóz znajduje się na wysokości 2835m n.p.m. więc mamy do przejścia ponad 1000m różnicy w wysokości. Ten dzień to jest jednak lekki rozgrzewkowy spacer przez las deszczowy. Droga zabiera nam prawie 5 godzin i nie ma trudnych odcinków.
Las deszczowy jest piękny, drzewa obrośnięte mchem i liany.
Nasza pierwsza baza to Machame Camp. Ekipa tragarzy doszła wcześniej i czekają już na nas rozbite namioty.
Mamy specjalny namiot – jadalnię, gdzie spędzamy większość czasu. Kawka, herbatka i 2 ciepłe posiłki dziennie (a czasem trzy)
Pakujemy się do ciepłych śpiworów. Materace są dostarczane przez ekipę. Nie jesteśmy jakoś bardzo zmęczeni ale ja w ciepełku zasypiam momentalnie….
Stay tuned…
ja miałem Cumulus Teneqa 700 i polecam z czystym sumieniem. Sztos. Spałem w samej bieliźnie i nawet za ciepło mi było.
polecam przed wyjazdem zaliczyć jakiś szczyt dla wstępnej aklimatyzacji (ja akurat przed wyjazdem 6 miesięcy bez gór miałem i to tez mogło się przyłożyć lub też jakies góry mogłyby pomóc).