Witajcie, jestem pewna, ż wielu z Was odwiedziło już ten niezwykły kraj. Relacji na forum brak więc otwieram temat. Byłam tylko na chwilkę i mam nadzieję, że kiedyś tam jeszcze wrócę. Birma ujęła mnie uśmiechniętymi ludźmi, ich życzliwością, nienachalnym zaciekawieniem turystami, ich otwartością.
Pierwsze obrazy Birmy ( oficjalnie Myanmar) pojawiły się w mojej głowie wraz z fotografiami Anny Błażejewskiej prowadzącej ciekawego bloga wazji.pl. Jej zdjęcia tak mnie zafascynowały, że Birma od początku była miejscem 'must visit' podczas podróżu po Azji. Ciężko mi bylo znaleźć praktyczne i aktualne informacje odnośnie tego kraju przed samą podróżą. Kraj jest bardzo dynamiczny, blogi które odwiedziłam opisywały przeszłość. Przyznaję się też, ze nie miałam za wiele czasu na przygotowania do podróży. A szkoda, bo zostałabym całe 28 dni - tyle, na ile pozwalała mi wiza.
1. Wiza - dla mnie najprostszym sposobem wyrobienia wizy była wizyta w ambasadzie w Bangkoku. Cały proces jest formalnością. Na miejscu dostałam do wypełnienia dwustronicowy formularz, na pierwszej stronie dane osobowe, na drugiej obecne miejsce zatrudnienia i miejsce na wpisanie jednego byłego miejsca zatrudnienia. Potrzebne są 2 zdjęcia legitymacyjne + kopia paszportu. Nie potrzebne są żadne rezerwacje hoteli. Jako miejsca pobytu wpisałam tylko miasteczka, w których planowałam być. Bilet powrotny potrzebny jest wyłącznie do wyrobienia wizy ekspresowej. Na granicy nikt nie poprosil o okazanie biletu powrotnego.
Ambasada Birmy w BKK, najbliższa stacja kolejki: Surasak, adres: 132, Sathorn Nua Road,
Poniżej instrukcja dojazdu/ dojścia z obrazkami http://www.myanmarvisa.com/bangkok.htm
Wnioski przyjmowane są od 9:00 do 12:00. Formularz dostępny w okienku nr. 4 bez kolejki. Dotarłam do ambasady około 10:00, przede mną było około 50 osób. Całość zajeła godzinę. Opcja ekspresowa kosztowała około 1200 baht ( około 120 zł). W tym przypadku wizę odbierało się tego samego dnia 15:30-16:30. Tańsza opcja kosztowała okolo 1100 baht, odbiór wizy następnego dnia roboczego. Wybrałam najtańszą opcję za około 800 baht i odbiór wizy drugiego dnia roboczego ( złożyłam w środę, odebrałam w piątek).
Kolejka odstrasza ale wydawanie paszportów poszło bardzo sprawnie. Weszłam na samym końcu i po 15 minutach miałam paszport w dłoni z birmańską wizą na 28 dni:) Czas oczekiwania na wizę wykorzystałam na odwiedzenie Kanchanaburi z mostem na rzece Kwai oraz pobliskiego Parku Narodowego Erawan ze wodospadami na rzece, w której można się ochłodzić w upalny dzień oraz skorzystać z darmowego Fish SPA
2. Bilety zakupione pod koniec września w Air Asi na trasę BKK - Mandalay - BKK.
3. Płatności w Birmie, ceny, dolary z wielkimi głowami i inne przydatne informacje - to jest chyba punkt, na temat którego Internet i przewodniki mają tysiące wersji. W styczniu 2014 sprawa wygląda następująco.
a) dolary amerykanskie muszą być w idelanym stanie inaczej ich nikt nie wymieni/ zaakceptuje w Birmie, zadnych zagniecień, przedarć, zniszczeń - fałsz
W taki sposób przechowywałam moje dolary
Koledze, z którym podróżowałam nie zaakceptowano w hotelu 50-tki złożonej na pół ( widoczne zgięcie pionowe pzoostawiło ślad farby) ale już 50-tkę wyjętą z paska na pieniądze z zagniecieniami poziomymi przyjęto bez problemu. b) w Birmie nie ma bankomatów, musisz zabrać ze sobą tysiące dolarów, żeby na miejscu nie zabrakło Ci kasy... fałsz , na lotnisku, w Mandalay, w Nuang U, w Taungyyi były bankomaty, akceptowały zagraniczne karty visa.
c) w kraju nie ma możliwości wymiany jakiejkolwiek innej waluty niż USD, fałsz, na lotnisku, w bankach, kantorach można wymienić THB, GBP, SGD, EUR, w hotelach tylko USD
d) najlepszy kurs wymiany mają banknoty studolarowe, fałsz, 100-50 dolarówki mają wyższy kurs od mniejszych banknotów w bankach i kantorach,w hotelach bez różnicy, u cinkciarzy nie sprawdzałam
Mandalay, lotnisko
pozostałe hotele, guesthousy, w których się zatrzymałam stosowały przelicznik 10 000 kyatów = 10 usd
e) najnowsze wydania dolarów amerykańskich nie są akceptowane, prawda
4) Plan podróży -
Mandalay - Bagan - Inle Lake - Manadaly.
Przejazdy nocne, szukanie noclegów na miejscu.
Już na lotnisku w Mandalay przywitali nas taksówkarze noszący tradycyjne longyi ( chusta zawinięta wokół pasa noszona zamiast spodni). Słyszałam o tym, że czas w Birmie się zatrzymał, że moda europejska, amerykańska nie zyskała tam popularności ale nie do końca wierzyłam przeczytanym artykułom co do skali tego zjawiska. Dojazd do Mandalay taksówką zajął niecałą godzinę, 10 000 kyatów ( 10 usd). Cena wywoławcza 12 000.
Mandalay było hałaśliwe i brudne. Ceszyłam się, że nie zostaliśmy tam dłużej. Pierwsza rzecz, którą zrobiliśmy to spacer na dworzec kolejowy, żeby sprawdzić czy będziemy jakoś w stanie się wydostać z miasta. Cennik? Foreignersi płacą więcej...
Meldunek na nocny przejazd pociągiem jest
Paszporty spisane, chyba nie do końca wszystko poprawnie ale to było moje zmartwienie. Koszt 4,000 kyatów/ ordinary class. Odjazd 21:00Nie dziwię się, że bilety upper class, które są wciskane cudzoziemcom w pierwszej kolejności, były już wysprzedane. Kiedy wieczorem dotarliśmy na stację, na nasz peron podjechała lokomotywa, 1 wagon upper class i 2 wagony ordinary class..i to był cały skład. Jak tylko próbowaliśmy wejść do niższej klasy, zaczęto nas odsyłać do lepszego wagonu aż znalazł się jeden mądry konduktor, który sprawdził nasze bilety i wskazał nasze plastikowe siedzenia. Koleżanka, która była w Birmie już od dłuższego czasu i dołączyła do nas w Mandalay, trafnie opisała jazdę pociągiem..a raczej wygestykulowała podskakując na siedzeniu i kołysząc się z oku na bok. Tak właśnie było ... Najlepsze miejscówki na drewnianej podłodze zajęły dzieci przykryte kocami. Ja schowałam się pod śpiwór przed przeciągami. Podłożyłam sobie coś pod głowę, żeby ją uchronić przed uderzeniami o ścianki. Wagoniki złowieszczo podskakiwały po torach przy dość dużej prędkości ale jakoś dojechaliśmy. To było przeżycie
Zdjęcia poniżej nie wyglądają zachęcająco ale uwierzcie mi, przedział był pełen życzliwych lokalsów, było czysto jak na warunki azjatyckie, żadnych robaków. Po jakimś czasie w ruch poszła plastikowa butelka z jakimś alkoholem, przekupki przynosiły jedzenie w koszach (chipsy, przepiórcze jaja na twardo/ 100 kyatów). Potem wszyscy spali, większość okien pozamykano. Czasem tylko ktoś podszedł do okna wypluć przeżuty betel ( używka bardzo popularna w Birmie, do żucia). 
Na chwilkę cofnę się trochę w czasie, bo bilety na pociąg kupiliśmy około 15:00. Do odjazdu pociągu pozostało pół dnia, który dzięki super aktywnym i mobilizującym znajomym, spędziliśmy w interesujący sposób. Znając mnie, poszłabym na obiad poprzyglądać się ulicy, zrelaksować, bo to pierwszy dzień w nowym kraju, bo po podróży
Chwilę później siedziałam już na przyczepie pick -upa/ taksówki jadąc do świątyni Mahamuni Paya ( przejazd 3,000 kyatów) gdzie większość czasu spędziłam z małym dzieciakiem bawiąc się 'a-kuku'. Przykuł moją uwagę pomalowanymi thanaką policzkami, a jego mama zachęciła do zabawy. Bałam się, że mnie ktoś z tej świątyni wyrzuci ale wszyscy przyglądali się z zaciekawieniem. Oni mi, a ja im. Większość kobiet i dzieci miała policzki pomalowane żółtawo-szarawą mazią ( thanaką) chroniącą przed działaniem promieni słonecznych (podobno). Zarówno w mieście jak i na wioskach. W Mahamuni Paya ( wstęp bezpłatny, 1000 kyatów za aparat) główna atrakcja i tak była dla mnie niedostępna. Kobiety mogą tylko się przyglądać temu jak mężczyźni przyklejają kolejne warstwy złota na figurę Buddy, na żywo albo w telewizorze. Na otaczających świątynię straganach zobaczyłam poraz pierwszy coś, o co szybciej posądziłabym Chińczyków. Obrazki Buddy migające tysiącem światełek kolorowych. Kilka dni póxniej widziałam już nie tylko obrazki ale całe posągi ozdobione neonami, stupy pagód owinięte neonowym zielonym przewodem świetlnym wyglądające kosmicznie w nocy ale o tym później.
Wspomniałam znajomym, że żałuję, że nie zobaczymy U Bein's Bridge - ponad kilumetrowego mostu tekowego rozciągającego się nad pobliskim jeziorem w pobliskim Amarapura. Co 4 głowy to nie jedna i za chwilę siedzieliśmy w kolejnym pick upie ( 10 000 RT z czekaniem) i jechaliśmy nad malowniczy most na zachód słońca. Nie mogłam sobie wymarzyć lepszej scenerii. Tym razem Birma zaskoczyła mnie przyjaznymi mnichami, którzy szukali kontaktu z ludźmi, robili sobie z nami zdjęcia smartfonami, byli zupełnie inni od tych, których do tej pory spotkałam w Azji. Podobno zakupienie biletu wstępu jest obowiązkowe na most ale nikt tego nie sprawdzał a my nie szukaliśmy kasy biletowej. Olbrzymi kokos w połowie mostu, na dole 1000 kyatów, widok na zachodzące za mostem słońce bezcenne.
Wymarzone miejsce na sesję ślubną ??? Para młoda stoi na tle martwego drzewa.
W Mandalay spawdziliśmy jedną, hinduską knajpkę z fajnym jedzeniem. Ceny poniżej dla zainteresowanych. Tzw. 'Chinese tea' bez cukru i dużej ilości słodkiego mleka skondensowanego była w każdej restauracji bezpłatnie. 'Myanmar tea' = pożądny zastrzyk kalorii i cukru. Ostrzegam.
Bagan - stacja kolejowa jest położona około 4, 5 km od Nyaung U, który miał być naszą bazą wypadową na zwiedzanie świątyn w Bagan. Lokalsi stali wzdłuż głównej drogi. Podejrzewam, że czekali na lokalny autobus. Widziałam kilka przejeżdżających w drugą stronę. Zmęczenie po nocnej podróży pociągiem, 5:00 rano, złapaliśmy taksówkę ( 3,000 kyatów) do miasteczka. Panowie od razu chcieli nas zawieźć do taniego guesthouse za 25 usd/ pokój ale odmówiliśmy. Jakaż byłam zła, kiedy taksówkarz zatrzymał się na punkcie kontrolnym i musieliśmy zapłacić 15 usd ( albo 15 eur albo 15,000 kyatów) rządowej opłaty za wjazd na teren Baganu. Zatrzymaliśmy się w Pyinsa Rupa Guest House za 16,000 kyatów/ noc/ dwójkę/ zimna woda/wolny Internet/ czysto/ Wysyłałam maile do kilku guesthousów poleconych przez LP ale bez odpowiedzi. Te, które były dostępne na booking.com czy innych portalach były bardzo drogie. Nic tańszego nie znaleźliśmy. Wiele miejsc nie miało już wolnych pokoi.
Okolice miasteczka, blisko głównego rynku.
'Pyzy' z wiórkami kokosowymi, nie mogłam się oprzeć
Popołudniu pędziliśmy już kolejnym pick upem ponad 100 km na górę Popa, miejsce kultu jeszcze z czasów przedbuddyjskich. Transport w dwie strony + czekanie 28,000 kyatów. Na miejscu byliśmy chyba jedynymi turystami. Czy było warto wchodzić boso po zadaszonych schodach wyłożonych płytkami ceramicznymi, zabrudzonych małpimi odchodami na samą górę? Czy było warto czekać na samej górze na zachód słońca? Czy było warto jechać ponad 100 km ? Chyba było warto
Mam pogłębione zmarszczki od uśmiechania się do Birmańczyków wyprzedzających nas na skuterach, krzyczących 'Minglaba!' - to słówko było łatwiejsze od chociażby 'Dziękuję' po birmańsku. Jestem bogatsza o kolejne obserwacje lokalnych zwyczajów, sporo się działo dokooła nas. A jak już czekaliśmy na zachód słońca, zostaliśmy wprowadzenie w tajniki malowania twarzy thanaką. Do dużego, płaskiego kamienia pochodziły kobiety z dziećmi, polewały go wodą, pocierały kamień kawałkiem drewna a otrzymaną maź rozcierały na twarzy i ramionach. Później czekała nas sesja zdjeciowa mnichami, kolejna 
A to miałam na myśli pisząc o rozświetlonych posągach Buddy.
Wschód słońca nad świątyniami w Bagan. Widok ze Shwe-San-Daw- Pagoda.
Dla zainteresowanych, cena za lot balonem nad Baganem to bagatelka 350 usd/ osobę w klasie economy.
I te same równiny za dnia. Jedyne miejsce, w którym sprawdzano posiadanie biletu to ta świątyni przed zachodem słońca.
W drodze do świątyń
Najprostszym sposobem na przemieszczanie się od świątyni do świątyni był autostop z birmańskimi pielgrzymami jeżdżącymi od świątyni do świątyni. Niektórzy nas już pamiętali, bo z częścią jeździliśmy kilkakrotnie. Nie czekaliśmy długo na kolejny samochód. Starsze panie karmiły nas chipsami, pielgrzymi śpiewali po drodze, był czas na sesje fotograficzne. Po zachodzie słońca nawet jeden z policjantów turystycznych zaangażował się w łapanie nam stopa. Bałam się, że szybciej odstraszy nam potencjalny transport do miasteczka ale był skuteczny i chętny do szlifowania swojego angielskiego. To było genialne doświadczenie! Nie do opisania.
Taksówka na wschód słońca 2,500 kyatów w jedną stronę.
Birma była dla mnie też rajem pamiątkowym. Mój portfel się skurczył a bagaż powiększył. Do tej pory udało mi się przejechac przez Azję bez kupowania pamiątek aż do Birmy. Wydaje mi się, że najtańsze i najfaniejsze pamiątki były przy światyni That-byin-nyu.
cdn.
Tak to sobie wyobrażałam, a tymczasem...
o czym przekonaliśmy się rano po odebraniu ich z luku bagażowego 
. Pick up odebrał nas około 18:00, pod Mandalay byliśmy o 4:00 rano. Byłam przerażona, kiedy zobaczyłam licznych taksówkarzy stłoczonych u drzwi wyjściowych z autobusu... i niesamowicie zdziwiona, kiedy rzucili się na lokalsów nas pozostawiając w spokoju. Dopiero po chwili podzeszło do nas kilku z nich oferując swoje usługi. Cena za taksówkę na lotnisko 11,000 kyatów. Na miejscu przesympatyczny strażnik wpuścił nas do środka, żebyśmy nie marźli na zewnątrz pomimo to, że lotnisko otwierano o 7:00 rano. Czy działał z dobroci serca czy zgodnie z zaleceniami rządowych plakatów rozwieszonych w calej Birmie 'Welcome Warmly&Take Care Of Tourists', nie wiem