Witam, witam!
Do Czarnogóry jechałem niejako z przysłowiowego braku laku, bo akurat żadnej dobrej promocji na bilety w interesujący mnie rejon świata nie było,
a i czas jaki miałem do poświęcenia na urlop, opiewał zaledwie na 8 dni. No a wakacje gdzieś spędzić trzeba. A, że preferuję góry zamiast plażingu i nie przepadam za zatłoczonymi,
tętniącymi życiem miastami, postawiłem na Czarnogórę, a nie na Chorwację. Do tej ostatniej wpadłem po drodze tylko na dwa dni na wyspę Mljet, którą polecam szczerze - cisza, spokój i fajne widoki.
Niżej kilka fotek z Mljetu. Polecam nocleg w Kozaricy w pensjonacie Villa Radulj.
Tylko 32 stałych mieszkańców, sezonowo ok. 150-200 osób kręci się w okolicy, właściciel jest wnukiem założyciela wioski, przemiły facet.
Zapłaciliśmy 60E za dwie noce za cztery osoby. Wprawdzie w pokoju dwuosobowym, bo tylko taki był dostępny kiedy przyjechaliśmy wieczorem podczas oberwania chmury,
ale dla mniej wymagających w zupełności wystarczy.
Sutmiholjska - świetna plaża, ładne widoki pod wodą i kilka osób na krzyż przez cały dzień
Saplunara - jedna z bardzo niewielu piaszczystych plaż w Chorwacji
Czarnogórę rozpoczęliśmy od Kotoru. Wspomniałem na początku, że nie lubię zbytnio miast, ale Kotor wciągnął mnie i powalił na kolana. Świetne umiejscowienie, kapitalna starówka i forteca górująca nad miastem.
Dwa dni powinny w zupełności wystarczyć. Jeśli chodzi o plażowanie w Kotorze, jest plaża miejska z drobnymi kamyczkami, całkiem przyjemna, ale momentalnie robi się głęboko.
Pięć metrów od brzegu jest pięć metrów w dół. Co ciekawe, w Kotorze ciężko znaleźć pokój do wynajęcia. Zazwyczaj są to całe mieszkania, dwupokojowe, z kuchnią i pełnym węzłem sanitarnym.
Ceny wahają się od trzydziestu kilku do pięćdziesięciu kilku, w zależności od standardu za cztery osoby za jedną noc. Po angielsku można dogadać się jedynie z młodszymi Czarnogórcami.
Już cztero i pięciolatki znają podstawowe słowa, natomiast młodzież w wieku gimnazjalno-licealnym jest naprawdę nieźle wyedukowana - widać, w szkołach stawiają na języki!
Następnie, ruszyliśmy na północ, do miejscowości Zabljak, gdzie znajduje się baza wypadowa do Parku Narodowego Durmitor.
Zabljak położony jest prawie 1500 m n.p.m., o czym zorientować można się zaraz po wyjściu z samochodu. Mianowicie, wyjeżdżasz z zalanego słońcem Kotoru około godziny 16:00,
gdzie termometr pokazuje 30 stopni Celsjusza, a trzy godziny później w Zabljaku leci para z ust i jest około 10-12 stopni.
Zimą jest to podobno całkiem niezły kurort dla narciarzy, a ilość śniegu mierzona jest w metrach.
Sam park narodowy jest dość ciekawy i relatywnie tani (3E za osobę). Wrażenie robi most na rzece Tarze i Czarne Jezioro.
Można też spróbować raftingu (w okresie wakacyjnym rzeka jest dość spokojna, dla lubiących adrenaline rafting polecam kwiecień-maj).
Zakwaterowanie w Zabljaku to około 20-25E za czwórkę za pokój z dzieloną łazienką. Odradzam camping, ze względu na niskie temperatury w nocy.
Na koniec petarda. Trasa z Zabljaka do głównej drogi prowadzącej do granicy z Bośnią.
Zwiedziłem już kilka krajów, w tym parę egzotycznych, ale takiego widoku jeszcze nie doświadczyłem.
Zdjęcia nie oddają nawet w 10% tego co się tam działo. Zresztą zobaczcie sami.
50 kilometrów jazdy. Po drodze spotkane może ze dwa inne auta. Czas przejazdu: około 3 godzin.
Mnóstwo serpentyn, zakrętów, podjazdów, zjazdów, itp. Do tego co chwilę stop na zrobienie zdjęcia. I sam nie wiedziałem co mam fotografować.
A na koniec jeszcze taaaaaaki widok...
Generalnie Czarnogórę polecam z całego serca. Dość tanio, świetne drogi, równe, bez dziur.
Uważać natomiast trzeba na stan paliwa, bo większość stacji w mniejszych miejscowościach zamyka się o 17-18.
Paliwo tańsze niż w Polsce (ok. 1,25E za litr). Ciekawe jest natomiast to, że w Czarnogórze jedyną obowiązującą walutą jest euro, mimo tego, że kraj nie należy do Unii Europejskiej.
Jest to spowodowane faktem, iż po odłączeniu od Serbii w 2006 roku, Czarnogórski rząd, nie posiadając własnej waluty, zdecydował się na wprowadzenie euro.
