No co Wy, zwariowaliście?
Oczywiście że nie wybrałem się w podróż poślubną do Azji centralnej, nowo poślubiona żona jak nic by mnie zabiła 
Nie da się jednak ukryć, że w pierwszą naszą dłuższą podróż po ślubie wybraliśmy się właśnie z Ukrainy do Kazachstanu i Kirgistanu. Tłumacząc to sobie (i dociekliwym znajomym) że na prawdziwą podróż poślubną przyjdzie jeszcze czas (dokładnie pod koniec września) – kolejność w końcu nie gra roli, no nie ?Do Azji centralnej zagnało nas nieco z przypadku – szalejąca cena hrywny sprawiła że lotu z Lwowa do Almaty nie dało się nie kupić
A że w tym rejonie świata nas jeszcze nie było i nie jest on za bardzo turystyczny (czego nie lubimy wielce) – długo się nie zastanawialiśmy Niestety piękne studenckie czasy się już dla nas skończyły, więc i w podróż nie mogliśmy udać się na długo. Z dojazdami/dolotami mogliśmy poświęcić na tą wyprawę raptem 2tyg. Słowo "wyprawę" używam nieco na wyrost, ale nasze (no w zasadzie moje) plany zmierzały właśnie w tym kierunku – trekingi po górach pod 4000m, namiot na plecach, wolność
Żona nie była do tej pory na Ukrainie, a i codzienne piesze wędrówki z plecakiem niezbyt jej się uśmiechały, dlatego po zapoznaniu się z dostępnymi na miejscu atrakcjami, drogą konsensusu wyjazd podzieliliśmy w następujących proporcjach: 4 dni Ukraina, 4 dni Kazachstan, 6 dni Kirgistan.
Jeśli chcecie więc przeczytać parę słów o tym jeszcze stosunkowo nieznanym regionie Azji – zapraszam do relacji
Wstęp czyli u naszych sąsiadów
Do Lwowa dotrzeć tanim kosztem się da, ale tanio i wygodnie – niezbyt. Najbardziej optymalną opcją wydał mi się lot z Warszawy do Rzeszowa krajowym przewoźnikiem, dalej do Przemyśla i na koniec po przekroczeniu granicy marszrutką do Lwowa. O tym jak beznadziejnym zadaniem jest wydostanie się z lotniska RZE w weekend po porannym przylocie Lotu jest cały osobny wątek na forum (podchwytliwie zatytułowany "[RZE] lotnisko Rzeszów Jasionka <-> miasto" co mogłoby sugerować że jakieś opcje transportu jednak istnieją). Na szczęście stopa z drogi przy lotnisku złapać jest dość łatwo, więc już po 5min jechaliśmy w stronę Rzeszowa. Tam mieliśmy złapać autobus do Przemyśla z dworca PKS, ale po wizycie w kasie okazało się że ten dość luźno trzyma się on rozkładu, bo trasę swoją zaczyna gdzie indziej, więc koniec końców pojechaliśmy pociągiem. Następnie przesiadka w minibusa spod dworca jadącego do przejścia granicznego i już jesteśmy po drugiej stronie. Ostatni raz na Ukrainie byłem ponad 6 lat temu i zapamiętałem raczej dantejskie sceny z przejścia w Medyce (grube babuszki pchające się z ceratowymi torbami, bardziej przemieszczające się odepchnięciami łokci niż poruszając nogami), ale tym razem było bardzo sprawnie i spokojnie. Za granicą standardowo – oferty okazyjnego transportu do Lwowa za jedyne 100zł od osoby
Nie dziękuję, wybiorę marszrutkę za 34uah (w chwili mojego pobytu 10 hrywien kosztowało 1,8zł). Dwie godziny jazdy i jesteśmy na miejscu. Nocleg mieliśmy za (pół)darmo w hotelu Reikartz Dworzec z jednej z forumowych okazji z TS. Do wykorzystania na miejscu zaś 3 dni błogiego, nieśpiesznego zwiedzania przerywanego licznymi kulinarnymi pauzami. Witamy we Lwowie!
Jako że o Lwowie napisano bardzo wiele słów, ograniczę się tylko do paru zdjęć i wrażeń.
W dość smutnej ukraińskiej rzeczywistości to polskie miasto rozkwita
Chłonąc wrażenia wszystkimi zmysłami człowiek bezwiednie zaczyna nucić pod nosem "Tylko we Lwowie" (aczkolwiek i tak nie ma lepszej piosenki niż "Panna Franciszka")
Pierwszego dnia, którego zwiedzaliśmy okolice starego miasta, było dodatkowo święto Pawła i Piotra, więc ludzi na ulicach było wyjątkowo wiele. Batiarów można było spotkać co krok.
Liczne atrakcje które można zobaczyć (Sobor św. Jura, Uniwersytet Lwowski, Operę, Katedrę Ormiańską, Katedrę Łacińską, rynek, targ staroci pod Arsenałem Królewskim, Wysoki Zamek z jego punktem widokowym) są i tak niczym w porównaniu z samą atmosferą panującą w mieście
i jego przepyszną kuchnią
w klimatycznych knajpkach.
Drugiego dnia postanowiliśmy pojechać do (wydawało by się) niedalekiego Klewania, by zobaczyć słynny Tunel Miłości. 230 km, to rzut beretem, maks trzy godzinki i będziemy na miejscu. Wychodząc z tego założenia zebraliśmy się z hotelu dopiero po 12 (a co, jesteśmy na wakacjach, można sobie pospać). Zamierzaliśmy dostać się najpierw do Równego, a potem przesiąść się w marszrutkę. Okazało się, że żadne busiki nie odjeżdżają spod dworca kolejowego, ale za 20min będzie elektriczka. No i super. Kupiliśmy bilet, wsiedliśmy do pociągu i nawet przez myśl nie przeszło nam zapytać się jak długo jedzie on te 200km. Na nasze nieszczęście nie mieliśmy długo pozostać w błogiej nieświadomości, bo obok nas siedział lekko podchmielony i bardzo gadatliwy Ukrainiec, pan Paweł. Swój stan tłumaczył tym że wczoraj było jego święto i jest jeszcze w nastroju świątecznym
Oprócz całego życiorysu (że 5 lat był w wojsku, 5 lat w więzieniu, a i w Polsce też był, ale potrącił prostytutkę i musiał uciekać) dowiedzieliśmy się od niego że do Równego dojedziemy za.. 5h!!! Jako że nie uznaliśmy go za pewne źródło informacji zweryfikowaliśmy czas przyjazdu u innych współpasażerów, ale niestety nikt nie chciał podać nam innej odpowiedzi.. Ok.. trochę nie przemyśleliśmy tematu. Teraz ważne tylko by zdążyć przed zmrokiem, bo cały wysiłek pójdzie na marne. Na szczęście marszrutki do Klewania odjeżdżają spod dworca kolejowego co 15min (co innego że te 20km jadą 40min ). Dodatkowo kierowca po zapytaniu się o Tunel Kochania wiedział o jakie miejsce chodzi i wysadził nas w dobrym miejscu, w odległości 15 minut spacerem od tej niezwykłej atrakcji.Co kryje się pod romantyczną nazwą Tunelu Miłości? Do pobliskiej fabryki biegnie przez las pojedyńcza linia torów kolejowych. Jako że linią rzadko kiedy kursują pociągi, matka natura szczelnie otuliła przejazd zielenią, pozostawiając jedynie wąski tunel przez który przeciskają się co jakiś czas kolejki. Całość dzięki temu robi naprawdę duże wrażenie.
Podobo życzenia wypowiedziane w tym miejscu przez zakochanych się spełniają
Bujając w obłokach nie należy jednak zapominać że co jakiś czas torami przejeżdża pociąg.
W Tunelu Miłości jest pięknie ale komary kąsają jak diabli
Dlatego też po krótkim spacerze i narobieniu wielu romantycznych zdjęć które nie nadają się do relacji szybko udaliśmy się w drogę powrotną. Mając w pamięci nasz dojazd zacząłem się martwić o powrót, powoli zaczynało się ściemniać. Choć do Klewania marszrutki jechały jedna za drugą co kilkanaście minut – z powrotem jak na złość nie chciała ani jedna. Dlatego też doszliśmy do głównej drogi i do Równego dojechaliśmy stopem. Tam dylemat – stopować czy znów zdać się na łaskę koszmarnie powolnego transportu publicznego. Stopowanie po nocy ani nie jest łatwe, ani przyjemne, więc zdecydowaliśmy się na opcję dłuższą, ale pewniejszą. (tak nam się wydawało) Tymczasem pierwszy pociąg powrotny odjeżdżał do Lwowa o.. 2 w nocy. Pozostało nam sprawdzenie autobusów. Tu lepiej. Przed 23 powinien przyjechać autobus. Ale jadący z Kijowa, nie wiadomo czy będzie miał miejsca by nas zabrać 
A im bliżej przyjazdu, tym zbierała się większa kolejka chętnych. Po przyjeździe pojazdu zaczęły się przepychanki godne przejścia granicznego. Jak się okazało – zupełnie niepotrzebne, miejsca ledwo bo ledwo, ale starczyło dla wszystkich. Do Lwowa docieramy umordowani przed 3 w nocy. A bus oczywiście zatrzymał się na dworcu na obrzeżach miasta. No to super, jeszcze taxę trzeba będzie brać (co jest wbrew moim życiowym zasadom i na samą myśl cierpiałem wielce). I kiedy żona już szła wziąć taryfę – przyjechała nocna marszrutka Takim to sposobem dowiedzieliśmy się, że Lwów pod tym względem nie ustępuje europejskim miastom, choć szczerze mówiąc nigdzie nie czytałem by posiadał tą formę komunikacji miejskiej.Ostatniego dnia w Lwowie postanawiamy ponownie się relaksować. A więc spacer po Cmentarzu Łyczakowskim z obowiązkową wizytą u naszych Orląt, a potem fooding i pyszne lwowskie piwa. Korzystamy z życia, mając świadomość, że już za dwa dni tempo naszej podróży ulegnie zwielokrotnieniu, a o pysznym jedzeniu będziemy marzyć na górskich szlakach zapijając suchy chleb wodą z górskiego strumienia.
Wylot do Kijowa mamy o 7 rano. Według wszelkich dostępnych w sieci informacji dotrzeć o tej godzinie na lotnisko można tylko taksówką. Jednak po odkryciu nocnych marszrutek postanawiamy pójść dalej tym tropem i w informacji turystycznej dopytujemy się o nie. Na początku pani twierdzi że żadna nocna na lotnisko nie jeździ, jednak poproszona przez nas o sprawdzenie ich tras zdziwiona odkrywa, że ta o numerze 2H (14uah, 15min jazdy) przejeżdża w odległości 10 minutowego spaceru od lotniska. Tym sposobem po raz kolejny ratuję się przed złamaniem zasady niejeżdżenia taksówką
W Kijowie czasu mamy sporo, 11h. Starczy na zwiedzenie głównych miejskich atrakcji. Lotnisko Borispol co prawda położone jest prawie 30km od miasta, ale do centrum można dojechać z niego w niespełna godzinę (autobus 322 do metra Kharkivska kosztuje 35uah, jedzie zaś 20min; potem metrem jedzie się ok 40min za żeton wart 4uah). Choć bagaże nadaliśmy bezpośrednio do Almaty, nasze podręczne zostawiamy w wynajętym (za darmo, kapryśne kody z jednego z popularnych OTA) apartamencie. Tracimy przez to ponad godzinę czasu, niestety nie umówiliśmy się dobrze na odbiór kluczy.
Kijów nie jest już tak klimatyczny jak Lwów, gdzie można by się zapomnieć i myśleć że zostało się przeniesionym w lata dwudzieste. To duże, nowoczesne miasto. Ale pełne pięknych cerkwi – jest co zwiedzać.
Zaczynamy od historycznej bramy miejskiej, Złotych Wrót
spod których idziemy do wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO Soboru Mądrości Bożej
by przejść do pobliskiej Cerkwi św. Andrzeja
i wrócić z powrotem do Klasztoru św. Michała.
Wszystkie te zabytki są położone tuż obok siebie, między nimi stoi zaś Chmielnicki.
Obowiązkowo trzeba odwiedzić też pobliski Majdan. Który współcześnie nie przypomina wcale rewolucyjnych obrazów z telewizji, jest raczej po prostu centralnym miejskim place, miejscem spotkań.
Oczywiście po okolicy kręci się też trochę "weteranów" ze wschodu, zbierając pieniądze na działania wojenne. Ale gdzie Kijów a gdzie Donbas, tu jest wyjątkowo spokojnie.
Na ten dzień mieliśmy zaplanowaną również wizytę w Ławrze Peczerskiej, kompleksie świątynnym zbudowanym wokół klasztornych jaskiń, drugim kijowskim miejscu wpisanym na listę UNESCO. Jednak wczesna godzina odlotu (na marszrutkę musieliśmy wyjść 4:30!) robi swoje, zamiast tego udajemy się na drzemkę do hotelu. Ławrę zwiedzimy w drodze powrotnej. Na lotnisko przyjeżdżamy trochę wcześniej, zachęceni pozytywnymi opiniami o saloniku na kijowskim lotnisku. Mogę je potwierdzić, obiad serwują całkiem smaczny, zwłaszcza grillowane warzywa. Niestety to nasz ostatni kontakt z luksusem. Czekał nas bowiem lot UIA. Który mogę porównać tylko do przejazdu marszrutką.
Na system pokładowej rozrywki nie liczyłem, o tym że jedyny bezpłatny napój do obiadu to woda lub herbata również czytałem wcześniej, ale klimatyzacja to mogłaby działać :/ Pocąc się niemiłosiernie proszę kilka razy obsługę o interwencję, niestety bezskutecznie. Większy komfort odczuwałem jadąc z Szegini do Lwowa – w marszrutce przynajmniej dało otworzyć się co któreś okno.. Po długich i męczących 6 godzinach lotu docieramy do celu i lądujemy w Almaty.
CDN
Bo próbuję to niektórym tłumaczyć to słabo ogarniają. U mnie to podróż poślubna będzie przesunięta aż rok ze względu na konkretną porę w której chcieliśmy lecieć, a w którą z powodu... innych ślubów nie mogliśmy w tym roku zrealizować, bo 3 śluby bliskich osób + kawalerskie/panieńskie skutecznie nam wyłaczyły prawie 2 miesiące z życia i nie dało się tam 14 dniowego tripa wcisnąć. I w efekcie między ślubem, a podróżną poślubną już mam 4 inne wyjazdy zaplanowane i jeszcze 3 miesiące luźne to obłożenia. Także dobrze wiedzieć, że jednak to nie tylko nasze zboczenie, że podróż poślubna jest tam gdzie chcemy, a nie tam gdzie pierwsza podróż po ślubie się trafiła 
