Postanowiłam opisać naszą pierwszą podróż do Maroko, ponieważ niektóre wspomnienia się zacierają, a tak może zostaną na dłużej
. Jeśli na dodatek ktoś to przeczyta, będzie mi bardzo miło ."Niestety" większość ciekawych fotek ma charakter rodzinny, tutaj wybrałam zdjęcia poglądowe.
Nasz pobyt to termin 20-27 stycznia 2014, natomiast cała podróż trwała dwa dni dłużej.
Jako że lot był z Berlina o 13.30 (Easy Jet - 370 zł RT), jechaliśmy z dziećmi a do pokonania mieliśmy drogę z Gdańska zdecydowaliśmy się na wersję lux, czyli nocleg po drodze. Wyjazd PKP 19.01 o 12 w południe do Szczecina - na miejscu po 17tej. W Szczecinie nocleg w Schronisku CUMA http://ptsm.home.pl/index.php . Bardzo polecam, niezbyt drogo a czysto i tanio.
Stamtąd o 9 rano 20-go wyruszyliśmy PKSem na lotnisko Schonefeld (bilety w promocji po 4,99 i 14,99).
Lot o czasie i już po 4 godzinach postawiliśmy stopy na innym kontynencie
.
Różnica temperatur ogromna. W Polsce -20, tam + 17.
Na lotnisku po otrzymaniu stempelka w paszporcie mijamy oblegany przez wszystkich kantor i wychodzimy ze strefy przylotów do holu głównego. Tam bez kolejki wymieniamy nasze euro na mady z o wiele korzystniejszym kursem.
Z lotniska autobusem z do centrum Marrakeszu jechaliśmy ok. pół godziny, 25 MAD/os.
Jako że to nasz pierwszy pobyt w takiej kulturze i nie znając do końca realiów, pierwszy nocleg zarezerwowaliśmy jeszcze w domu przez internet. Padło na Hostel "Aday" (60 MAD/os.). Hostel jest w medinie tuż przy placu Jama El Fna (dosłownie 2 minuty). Gdy dojechaliśmy do centrum było już ciemno i tutaj pierwszy zonk - jak trafić na miejsce. Niestety zawiodła technika - tab nie mógł znaleźć GPSu... no ekstra. Pomni o doświadczenia z forum, nie chcąc trafić na naganiaczy, podeszliśmy prostu do policjantów z pytaniem o drogę. Oni oczywiście ni w ząb po angielsku, ale mieliśmy wydrukowane potwierdzenie rezerwacji, na którym był adres i nazwa miejscówki. Niestety policjant nie wiedział gdzie to jest
. Trochę nam zrzedły miny ale popytał paru ludzi i okazało się, że ktoś nas zaprowadzi. No super, jednak nie uda się bez przewodnika. Gdy weszliśmy w medinę i zaczęliśmy krążyć tymi zakamarkami po ciemku trochę nas dopadł strach, okazało się jednak że chłopak doprowadził nas na miejsce bez problemu i o dziwo, nie chciał pieniędzy! Zadowoleni i zmęczeni weszliśmy do hostelu i tutaj kolejny zonk. Właściciel nic nie wie o naszej rezerwacji... Bardzo zdziwiony patrzy na nas, na kartkę i w swój komputer i kręci głową coraz bardziej. I znowu pyta kiedy my robiliśmy tę rezerwację. Więc mówię że 5 miesięcy wcześniej i pokazuję dokładną datę na wydruku (Hostelworld). No cóż, pokoi dla nas nie ma. Są ale droższe, na co my dziękujemy. Pan myśli, myśli i wymyślił. Bardzo przeprasza i zaprowadzi nas parę metrów dalej do swojego znajomego. Mówię że no ok, ale za ile to będzie. "Ze sejm prajs, aj promis!" Dobra idziemy. Faktycznie wchodzimy 50 m dalej. Nawet nam się podoba (a nawet bardziej niż w Aday). Pan w recepcji pyta jakie chcemy pokoje, na ca ja że obojętnie byle w tej samej cenie co na rezerwacji. Idziemy obejrzeć, potwierdzamy jeszcze parę razy czy cena na pewno będzie ta sama i robimy duże uffffff. No to jesteśmy! 
Po zrzuceniu plecaków co robimy? Oczywiście pierwszy rekonesans! Niestety w drodze do Placu mylimy parę razy drogę ale w końcu się udaje! Nasze pierwsze kroki kierujemy do budek z sokami z pomarańczy i po wypiciu pierwszej szklanki już wiemy, że wpadliśmy po uszy
. Ach ten smak! Od tego wieczora przy każdej możliwej okazji korzystaliśmy z tego dobrodziejstwa. A jako że sprzedawca niezwykle był sympatyczny, za każdym razem chodziliśmy tylko do niego, dostając co raz to większy uśmiech i... coraz większe porcje . Po drugim dniu za cenę jednej szklanki piliśmy dwie.
No i czas na pierwszy tadżin. Tradycyjnie forumowo zaliczyliśmy Snack Toubkal. Danie było ok, ale szczerze mówiąc, nie powalało (koszt 30 dh), Nic to, i tak byliśmy zachwyceni
.Opici i najedzeni zrobiliśmy sobie pierwszy spacer naokoło placu i wróciliśmy do hotelu zdezynfekować się Żubrówką
.
. W trakcie oczekiwania aż "kuchcik" przygotuje naszych 6 kebabów (20 mad/szt), zawiązała się przyjaźń polsko-argentyńska, baaaaardzo głośna wesoła i zakończona obopólnym wyznaniem miłości do kraju rozmówcy 
.
. Drogę do miejscowości wyznaczała idealnie ale nie znajdowała już żadnych ulic. Sygic never again! Przynajmniej poza kontynentem.
.
