Arajet to dominikańskie tanie linie. Działają na zasadzie Ryanaira, ale poprzednie loty na tym tripie trochę uśpiły moją czujność.
Dwa bilety miałem zarezerwowane przez booking i tam o dziwo miałem w cenie dwa bagaże rejestrowane, w cenie niższej niż sam bilet na stronie linii. Dwa kolejne już nie dało się kupić na bookingu i kupiłem bez bagażu. Te linie mają taką dziwną politykę, że bagaż nadawany kosztuje taniej niż kabinowy i wynosi 20-25$. Nie mogłem się odprawić online na wszystkich, więc postanowiliśmy jedną kabinówkę nadać na lotnisku.
Tu zaczęły się problemy, bo nadanie nagle kosztuje 80$, a kabinówka ze sobą 100$. Do tego przyczepili się, że mamy mieć wypełniony formularz wjazdowy na Dominikanę nazywany mylnie e-ticket.
Kłótnie odnośnie bagażu, wypełnianie tego e-ticketa dla każdego z osobna sprawiło, że praktycznie już check-in zamknęli. Do tego przestał działać im terminal na karty, ale na szczęście miałem gotówkę by zapłacić za ten nieszczęsny bagaż.
Lot trochę opóźniony, a pilot chyba uczył się latać, bo dawno nie pamiętałem takich nagłych spadków podczas wznoszenia i przyrąbania podczas lądowania - cieszyliśmy się, że cali dolecieliśmy. W SDQ jeszcze dodatkowo przystanął przy złym gate i czekaliśmy prawie godzinę by nas przesunęli do innego.
Samochód za to dostaję w miarę sprawnie, biorę pełne ubezpieczenie w wypożyczalni, po tym jak się naczytałem jak tu się jeździ. I faktycznie, nasz przejazd do hotelu po drugiej stronie centrum to totalna masakra. Dawno nie widziałem tak źle jeżdżących kierowców...
Hotel prawie pusty, ale pokój całkiem niezły. 80$ to sporo jak na warunki dominikańskie, no ale znalezienie pokoju odpowiedniego dla naszej gromadki to też sztuka. Ten ma niby 4*.
Po południu idziemy do jednej z lepszych restauracji w mieście, akurat była blisko, a ja miałem ochotę na zjedzenie czegoś naprawdę dobrego. Nie zawiedliśmy się - dostaję steka, który jeszcze smaży się na rozgrzanym kamieniu. Żonie mieszają makaron w przeogromnym serze, a syn dostaje mega porcję ryby. Tylko rachunek trochę amerykański 
Drugiego dnia rano chcieliśmy zobaczyć historyczne zona colonial, wpisane na liście Unesco, ale przez korki przejechaliśmy 1 km w 20 minut. Postanowiliśmy wrócić do hotelu, spakować się, zwiedzić i potem dalej pojechać na półwysep Samana.
Z mapki zobaczyłem, że lepiej jechać do centrum nabrzeżem i tym razem dość szybko nam idzie. Parkujemy samochód pod murami i idziemy na starówkę.
Wchodzimy przez bramę i... spotykamy polską wycieczkę
Żar leje się z nieba pomimo jeszcze wczesnej pory. Trochę jeszcze jest remontów, m.in. chyba instalują kanalizację. Ale ładnie jest, ładniej niż się spodziewałem.
Dochodzimy do głównego placu z pomnikiem Krzysztofa Kolumba:
Widzimy ciuchcię, fajna atrakcja dla dzieci, ale jeszcze 30 minut do odjazdu. Idziemy zatem na lody, a okolice placu są naprawdę ładne
I jedziemy. Pomyśleliśmy, że więcej zobaczymy z ciuchci niż jeżdżąc wózkiem po kostce brukowej...
Mijamy naszą lodziarnię 
Najstarszy kościół w mieście:
Po 50 minutach kończymy. Wracamy do samochodu, a ten zastawiony autokarami. Zeszło nam sporo czasu zanim znaleźli się kierowcy by odjechać. Potem dramatyczny przejazd przez to ogromne miasto. Z 1.5h wyjeżdżałem. Dopiero za bramką płatności za drogę zrobiło się luźno. Zwykła droga, a trzeba płacić. Do tego tylko 80 kph.
Do Samany dojeżdżamy późnym popołudniem. Otwarte są tylko dwie restauracje - jedna tak droga jak w Santo Domingo, więc idziemy do pizzerii. Pytamy też o rejsy na wieloryby. Zatoka przy półwyspie Samana znana jest z ogromnej ilości humbaków, które tu wpływają w tym właśnie okresie. Nie ma niestety już miejsc na jutrzejszy rejs. Trwa on zresztą aż 4h więc mój syn od razu dostaje drgawek . Odpuścimy.
Nocleg mamy 8 km przed Samana, w małym kompleksie turystycznym. Dojazd z Samana po zmroku to koszmar - samochody i motory albo nie mają świateł, albo jeżdżą na długich, a motory mają mrugające jak stroboskopy.
Kolejnego dnia wybieramy się nad wodospady Limon. Chcemy iść z buta, a wszyscy nam konia proponują. Z dziećmi na koniach tak nie bardzo, ale szybko zrozumieliśmy dlaczego wszyscy biorą konie. Jest tyle błota, że masakra. Upakowani jesteśmy w błocie po kolana, no i umęczeni, bo małego trzeba było nieść na rękach lub barana.
Wodospady jednak są bardzo ładne i na pewno warto się tu wybrać.
To są małe kawałek przed:
i danie główne:
Można się umyć z błota na chwilę . Z powrotem idziemy już centralnie po błocie zamiast omijać i idzie się dużo lepiej.
Całe popołudnie spędzamy na basenie obok kwatery, w końcu wakacje...
Ostatni dzień to już spokojny powrót na lotnisko i cieszy mnie, że nie muszę przebijać się przez miasto, ponieważ lotnisko jest sporo od niego.
Do MIA zabiera nas American. Na dobę nie opłaca mi się brać samochodu. Mamy motel 8 niedaleko lotniska. Bierzemy Ubera.
Ostatniego dnia jedziemy do Doplhin Mall spotkać się z @hiszpan i jego żoną. Zawsze zachodzę w głowę jak mały jest ten świat i z iloma kolegami spotkałem się na szlaku! A z drugiej strony ten świat jest tak wielki, że przez ponad 20 lat intensywnego podróżowania zobaczyłem może 1/3 (wg regionów nomadmania...).
Jemy obiadek, wypijamy kawkę i czas się zbierać do hotelu i na lotnisko. Uberem jest tu przeogromny pick-up, niezła różnica do naszych...
W TAP znowu sporo Polaków. Samolot jest prawie pełny, ale znowu strategicznie zajmuję dwie środkowe czwórki i możemy się wyspać. Szybka przesiadka w LIS i Warszawa wita nas zaledwie kilkoma stopniami. |
. 
