Fly4free.pl

Zauważyłam, że w Internecie nie ma zbyt wielu relacji z podróży wraz z kolejowym Biletem Podróżnika i postanowiłam wypełnić tę lukę
Bilet Podróżnika to oferta PKP na nielimitowane przejazdy pociągami spółki IC (TLK i IC) w weekendy, od piątku 19.00 do poniedziałku 6.00. Jeśli jest to przedłużony weekend, czyli w czwartek lub poniedziałek mamy święto ustawowo wolne od pracy, to ważność biletu automatycznie zostaje przedłużona o ten jeden świąteczny dzień. Koszt wynosi 79 zł (przejazdy II klasą) lub 109 zł (I klasa). Nie ma ulg, jest to stała opłata.

Od 22 września Bilet Podróżnika zmienił nazwę na Bilet Weekendowy. Dawny Bilet Weekendowy stał się po zmianach Biletem Weekendowym Max.

Tutaj cały aktualny regulamin, warto przeczytać pod podróżą: http://www.intercity.pl/pl/site/dla-pasazera/oferty/krajowe/bilety-weekendowe.html

Bilet Podróżnika wykorzystałam w czasie Majówki, dzięki czemu mogłam na nim jeździć od czwartku, 30.04 od 19.00 do poniedziałku, 04.05 do 6.00.

Plan zakładał noclegi tylko i wyłącznie w pociągach i wizytę nad morzem, co do reszty byłyśmy elastyczne Po kilku dniach szukania, dopasowywania połączeń i konsultacji ustaliłyśmy plan:

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

1 maja

W opóźnionym pociągu Zakopane-Gdynia jest o dziwo dość dużo miejsca, żeby wyłożyć się na dwóch siedzeniach i zdrzemnąć. Sytuacja zmienia się po dojeździe do stolicy- dosiadają się całe rodziny z dziećmi i panuje niesamowity ścisk, a w moim przedziale dodatkowo dziecięce marudzenie ;]

Do Sopotu dojeżdżam trochę zmięta, niewsypana i zmęczona, ale po dojściu na plażę dostaję nowego zastrzyku energii



Niestety już po kilkunastu minutach, zgodnie z wcześniejszą prognozą zaczyna padać deszcz. Chwilę jeszcze siedzimy na plaży, a gdy staje się zbyt mokro i zimno, ruszamy w stronę Informacji Turystycznej zasięgnąć porady, co Trójmiasto może nam zaoferować w taką pogodę.







Upada pomysł gdyńskiego Akwarium, stawiamy na Archikatedrę Oliwską.
Po Trójmieście przemieszczamy się za pomocą TLK, wyciskamy z Biletu tyle, ile się da

Docieramy do klimatycznego Parku Oliwskiego:









Archikatedra jest wspaniałym zabytkiem sztuki barokowej. Mierząc zewnętrzne wymiary, ma aż 107 metrów długości - co czyni z niej najdłuższy polski kościół. W środku znajdziemy unikalne organy składające się aż z 8000 piszczałek i bogato zdobionym, w dodatku ruchomym frontem. Figury poruszają się w czasie grania na instrumencie.





Nawa główna:



Po zwiedzaniu jedziemy z powrotem do Sopotu i tym razem kierujemy się do Opery Leśnej:



Nie wchodzimy do środka, bo 1. szkoda nam czasu; 2. szkoda nam pieniędzy; 3. niespecjalnie nas interesuje

Zaczyna się jednak przejaśniać, więc wracamy na plażę.



Dajemy odpocząć plecom- siedzimy na piasku, jemy przygotowany wcześniej prowiant i wdychamy jod, dużo jodu Czas nas trochę goni, bo przed północą mamy kolejny pociąg, dlatego stosunkowo szybko wracamy do Gdańska.
Jak zwykle, gdańska starówka w nocy wygląda fenomenalnie:



Nie jestem niestety mistrzem nocnych zdjęć



Tutaj, na Dworcu Głównym, kończymy nasz pierwszy dzień wyjazdu i wsiadamy do pociągu jadącego do Warszawy.

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

Fajny pomysł, chociaż trochę rozstrzelony ten plan zwiedzania.

Ale twoja relacja natchnęła mnie, żebym w końcu usiadł i opisał swój weekendowy wypad na bilecie podróżnika.

Ja zrobiłem Warszawa-Szklarska Poręba-Wałbrzych-Kłodzko-Wrocław-Świnoujście-Warszawa od piątku wieczór do niedzieli wieczór.

_________________


"Podróżować to żyć..."

Plan rozstrzelony, bo wszystkie noce miałyśmy spędzić w pociągu, nie uśmiechało nam się też czekanie w środku nocy na dworcach na przesiadkę, no i trzeba było pogodzić to z dwoma miejscami początkowymi- Wrocławiem i Krakowem

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

2 maja

Kolejny przejazd PKP to sama przyjemność- mieliśmy cały przedział dla siebie, więc wygodnie wyspałyśmy się, leżąc każda po swojej stronie przedziału

W stolicy mamy 2-godzinną przesiadkę. Szkoda było nam spędzać ten czas, obserwując dworcowe życie, więc szybkim krokiem ruszamy zobaczyć Łazienki Królewskie.







Wskazówki Google Maps wprowadziły nas w błąd i na dworzec musimy wręcz biec, żeby zdążyć na autobus do Białegostoku (na tej trasie funkcjonuje komunikacja zastępcza).
Do stolicy Podlasia jedziemy wygodną drogą szybkiego ruchu- po 3 godzinach jesteśmy na miejscu.
Z dworca PKP do centrum idziemy jakieś 20-30 minut. Trafiamy akurat na uroczyste obchody Święta Flagi.







W Białymstoku mamy dokładnie 9 godzin na zwiedzanie. Moim głównym celem był Pałac Branickich- jego zdjęcia w Internecie zapierają dech! Idąc w jego stronę, przechodzimy przez Rynek Kościuszki z wspaniałą strzelistą Bazyliką Archikatedralną.







To wysoka na 70 metrów świątynia jest w rzeczywistości tylko przybudówką do starego kościoła.
Początkiem XX wieku wierni chcieli wznieść nowy kościół farny, ponieważ ówczesny był już zbyt mały. Carskie władze wydały jednak pozwolenie jedynie na rozbudowę już istniejącej świątyni, zgodnie z polityką rusyfikacyjną zakazującą budowy nowych świątyń. Dzięki niemałym łapówkom serwowanym urzędnikom dobudówka rozrosła się do imponujących rozmiarów i teraz stanowi chlubę białostockiego rynku.

Porównanie wielkości obu świątyń- po lewej stronie niższy budynek z wieżą zwieńczoną krzyżem to oryginalna świątynia.



Dochodzimy do wyczekiwanego Pałacu Branickich.



To brama wejściowa od frontu.



Widok od drugiej, ogrodowej strony.

Wewnątrz niestety nie jest możliwe swobodne zwiedzanie- swoją siedzibę ma tutaj Rektorat Akademii Medycznej.

Nie rozpaczamy nad tą niedogodnością, bo i tak dużo bardziej zachęcające (zwłaszcza w tym majowym słońcu!) są pałacowe ogrody.













Czas na piknik! Wyciągamy prowiant z plecaków i siadamy na zielonej trawie przy sadzawce. Jest ślicznie, ciepło i zachwycająco leniwie





Robimy jeszcze krótki obchód po mieście- docieramy pod Białostocki Teatr Lalek, Teatr Dramatyczny, Muzeum Wojskowe. Przed tym ostatnim stoi wagon, którym byli wywożeni zesłańcy na Sybir. Przeraziła mnie ta zamknięta klatka bez okien.



Miasto powolutku wyczerpuje swój potencjał turystyczny Idziemy jeszcze do Soboru św. Mikołaja, jednak na wejście do niej czekamy jakąś godzinę. W środku jest zakaz robienia zdjęć. Nie czuję się tutaj mile widziana (choć staram się być niemal niewidoczna, na tyle, na ile pozwala mi mój 40-litrowy plecak), więc po krótkim obejrzeniu wnętrza świątyni i bajecznego ikonostasu szybko wychodzimy ponownie w stronę Rynku.





Lubię zwiedzać regionalne muzea- tutaj mam możliwość wejścia za drobną opłatą do Muzeum Podlaskiego i nie rezygnuję z tej lekcji etnografii
Muzeum okazuje się galerią malarstwa, więc spokojnie można go odpuścić.



Portret Jana Klemensa Branickiego, który w największym stopniu przyczynił się do rozwoju Białegostoku.

Jeszcze jedna fotka z Rynku- fontanna:



W ten sposób zleciał nam cały dzień- czas jechać dalej. W drodze na dworzec mijamy piękny kościół św. Rocha:



O 20.00 mamy autobus powrotny do stolicy. Tym razem na przesiadkę mamy ledwie pół godziny, więc nie możemy skorzystać z żadnych atrakcji niż tych oferowanych na dworcu
Punktualnie wyjeżdżamy prawie pustym pociągiem z powrotem na wybrzeże- do Szczecina.

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

Fajny pomysł, sam kiedyś planowałem podobną podróż lecz nie miałem z kim i jakoś pomysł upadł. Które miasto najbardziej Wam się podobało ?

Gdzie dalsza część ?

Zapisałem sobie relację z racji dobrego przewodnika po Białymstoku - będę tam pod koniec lutego, a tutaj mam wszystko ładnie rozpisane co gdzie warto. Dzięki!

@nicez, choć relacja jeszcze nie skończona, to zdradzę Ci, że najbardziej zdecydowanie Białystok

@Maciek78, chwilka cierpliwości, powolutku piszę dalszą część. Najpierw ląduje na blogu, a później tutaj w skróconej wersji

@michzak, jak długo będziesz w Białymstoku? Akurat z tym rejonem miałyśmy najwięcej dylematów. Bardzo chciałam jechać podglądnąć żubry, ale niestety komunikacja publiczna jest tam bardzo słaba i musiałyśmy odpuścić. Białystok jest naprawdę fajny (i nie przepojony turystami), ale max na 1 dzień baaardzo spokojnego zwiedzania i częstych odpoczynków Jeśli masz więcej czasu i jesteś bardziej mobilny, to celowałabym też w Puszczę Białowieską i legendarne podlaskie wioski, jak Tykocin, Supraśl i Choroszcz.

Minus pisania relacji z takim opóźnieniem- wiele rzeczy ucieka z głowy.
Teraz sobie przypomniałam
Ciekawostka: w Białymstoku powstał międzynarodowy język esperanto (stworzony przez Ludwika Zamenhofa).

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

@anulkax7 ja jadę głównie na Upiora w Operze, więc max 1,5 dnia w okolicach Łomży jestem przynajmniej 2 razy w roku, a w Puszczy Białowieskiej byłem za młodu, więc jeszcze nie ma tragedii

3 maja

Jedziemy nocnym pociągiem z Warszawy do Szczecina. Znów nam się udało, w przedziale towarzyszy nam jeden jedyny współpasażer, więc całkiem dobrze się wysypiamy.
Przy okazji myję włosy w pociągowej umywalce- jestem chyba pionierem w wykorzystaniu w ten sposób kolejowej infrastruktury

Szczecin nie jest naszym głównym celem- chcemy się skupić na intrygującym Szmaragdowym Jeziorze w Puszczy Bukowej, położonej na peryferiach miasta. Zdjęcia są niesłychanie zachęcające, dlatego wystarczyła chwila, żeby przekonać Natkę do odpuszczenia sobie kolejnego miasta, a zamiast tego wywędrować na dzikie zielone tereny



Jezioro Szmaragdowe to sztuczny twór, który powstał w 1925 roku po przypadkowym zalaniu go podczas prac odkrywkowych. Na jego dnie nadal zatopione są stare maszyny górnicze. Kolor wody zawdzięcza rozpuszczalnym związkom węglanu wapnia.







Przyznam szczerze, że liczyłam na lepszy efekt. Najwidoczniej poranne światło nie wydobywa całego potencjału jeziora i traci się ten oszałamiający efekt znany ze zdjęć w Internecie.

Cały Park Krajobrazowy Puszcza Bukowa jest cichym, spokojnym miejscem z dogodnym dojazdem zarówno komunikacją miejską, jak i samochodem czy rowerem. Każdemu polecam wizytę w tym miejscu, zwłaszcza, że spokojnie można tam piknikować (są duże kamienne ławy i stoły).









Tutaj ja z puszką zupki chmielowej

Na jednym ze wzgórz znajduje się punkt widokowy- "Oko na Szczecin".



Wypoczywanie zaczyna nam się nudzić i powoli brakuje maszerowania po miejskiej dżungli Wracamy więc do Szczecina. Niespecjalnie jest tutaj co oglądać (a może po prostu niewystarczająco się przygotowałam do zwiedzania?), choć co nieco udało nam się uchwycić w obiektywie.

Zamek Książąt Pomorskich - akurat dobrze kojarzony z miastem. Jego aktualny wygląd to rekonstrukcja z XIV wieku.



Starówka - niestety zniszczona po ciężkich bombardowaniach w czasie II wojny światowej. Udało się zrekonstruować Rynek Sienny i Ratusz Miejski.







Kościół św. Jana Ewangelisty - monumentalny budynek wpisany na Europejski Szlak Gotyku Ceglanego.



Anioł Wolności - pomnik poświęcony ofiarom Grudnia 1970.



Miejskie bramy - stojące między pasami jezdni, kontrastują z nowoczesną infrastrukturą.





Miejski park - nieduży, ale zadbany i ładnie utrzymany.





Niespodzianka - wóz najbardziej zagorzałego fana Barcy



Przed wyjazdem idziemy jeszcze na Bulwary pospacerować brzegiem rzeki.
Na moście znajduję fajną miejscówkę do strzelenia rytualnej fotki:



O 13.40 wsiadamy w pociąg i ruszamy na południe- kolejny przystanek w Poznaniu.

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

3 maja - Poznań

Ruszamy ze Szczecina o 13.40. Do stolicy Wielkopolski jedziemy 3 godziny- za oknem niemal cały czas ciągną się żółciutkie pola rzepaku.



W Poznaniu jesteśmy o 16.20, więc stosunkowo późno. Czasu starczy jedynie na dojście do Rynku i z powrotem, z kilkoma przystankami po drodze.

Nie tracąc więc czasu, od razu po przyjeździe ruszamy ulicą św. Marcin w stronę Starego Rynku.



Poznańskie Słowiki- siedziba bardzo utytułowanego męskiego chóru. Niestety, w Polsce zdobył wątpliwą sławę przez skandaliczną sprawę o molestowanie seksualne młodych podopiecznych przez dyrygenta.



Zamek Cesarski - w tym momencie prężnie działające Centrum Kultury. Mają naprawdę ciekawy repertuar, organizują świetne wystawy, a także pokazy filmowe! Jeśli wybieracie się do Poznania, warto sprawdzić, co serwują w danym dniu i troszkę się "odchamić" w cesarskiej posiadłości





Docieramy do zatłoczonego Rynku. Szukając skrawka wolnego murku, żeby móc siąść i szybko skonsumować sałatki, trafiamy na poznańskich anarchistów. Mimo początkowego strachu, okazują się bardzo mili, sympatyczni i rozmowni, proponują nam też ciepłą potrawkę (wegetariańską!) i nie żałują porcji A mówią, że "Pyry" takie skąpe! Jak widać nie wszystkie

Dzierżąc pachnący obiad, udaje nam się w mig znaleźć kawałek murku i w spokoju zjeść, grzejąc się w popołudniowym słońcu.



Po skończonej uczcie ruszamy w obchód dookoła Rynku- okazuje się ogromny!









Na końcu wisienka na torcie- przepiękny budynek Ratusza:



Obieramy okrężną drogę powrotną. W bezpośrednim sąsiedztwie Starego Rynku wznosi się wiekowy (XIII w.!) Zamek Królewski (nie mylić z Cesarskim). W maju niestety był niedostępny dla zwiedzających, teraz chyba powinien już być otwarty.



Google Maps podpowiada, że całkiem blisko jest do Parku Mickiewicza. Obieramy więc ten kierunek, a po drodze... :





Fontanna Wolności w formie skrzydeł tudzież żagli, pod którymi można przechodzić. Świetna na upały- spływająca woda przyjemnie chłodzi







W Parku mamy ostatni przystanek w drodze na dworzec. Siadamy na schodach, robimy wspólną fotkę (prawie) wszystkich miejscówek z tej podróży.





Natka odjeżdża dwie godziny wcześniej totalnie przepełnionym pociągiem do Wrocławia. Ja, w oczekiwaniu na własny transport, ładuję telefon na dworcu (są dostępne gniazdka! Po długim poszukiwaniu znalazłam je przy krzesłach dla oczekujących- najciemniej pod latarnią ). Mój pociąg znów jest w większości pusty- do Krakowa dojeżdżam razem z pewną parką.

6.17 (czyli 17 minut jazdy na gapę ) jestem na dworcu

Krótkie podsumowanie:

• liczba przejazdów kolejowych: 7
• liczba przejechanych kilometrów: ok. 2500 km
• czas spędzony w pociągach:[/b] ok. 64 h
• koszt biletu: 74 złote
• koszt przejechania jednego kilometra: 2,96 grosza
• całkowity koszt podróży: nie przekroczył 200 zł

To była zupełnie inna podróż niż większość do tej pory. Spodobała mi się jednak mobilność, szybkie tempo i szereg możliwości, jakie daje wybór kolejnego miejsca! Aż chciałoby się zanucić: wsiąść do pociągu byle jakiego...

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

Ulica św. Marcin, nie św. Marcina z tego co wiem, poznaniacy mogą być na to cieci


Wysłane z iPad za pomocą Tapatalk

Dzięki @michzak, poprawiłam. Swoją drogą- dlaczego używa się nazwy nieodmienionej? Ktoś wie?

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/