@hamada, mówisz - masz
Wyjazd jutro o 5 rano, wyprawa na Bałkany, jest miejsce w aucie. Poważnie Masz ochotę?Kolejny dzień przeznaczyliśmy na zwiedzanie Asilah, organizowanie przejazdu do Rabatu (stamtąd mieliśmy lot powrotny) i przygotowywanie przyjęcia dla wieczornych gości
(nie wiem czemu nam się to tak wkręciło. Może dała znać przysłowiowa polska gościnność i fakt, że po raz pierwszy podczas wyjazdu mieliśmy "własny" dom. I to porządny 
Miejscowy sklep.
I targ. Wtrącenie szczególnie dla kobiet - na targu można było kupić coś, co wyglądało na ciemny, lekko stężały tran w woreczkach. To czarne mydło, używane w tradycyjnych łaźniach. Warto kupić - skóra po nim jest rewelacyjna (tylko trzeba pamiętać, żeby nie dostała się do niego woda, bo spleśnieje. I po rozsmarowaniu na ciele chwilę poczekać, żeby mogło zacząć działać). (czy to aby nadal forum podróżnicze?
Ten "makaronik" po prawej kupiliśmy w budce przy drodze. Miejscowi od razu jedli to, co tam kupili. Owszem, trzeba przyznać, że nie widzieliśmy wprawdzie nikogo, kto by jadł akurat to dziwo, ale jakoś nas to nie zastanowiło (w ogóle - jacyś mało refleksyjni jesteśmy
Podsumowując - nie dało się tego rozerwać, nie dało się tego ugryźć, a pani sprzedająca trochę jakby się śmiała Do tej pory nie wiem, co to było, ale możliwe że po prostu trzeba to było najpierw ugotować :/
Brama do medyny. Medyna w Asilha jest trochę inna, niż widziane przez nas w Maroku. Temu miasteczku bliżej chyba do Hiszpanii - to widać również w zdobiennictwie i budowlach. Sama medyna wygląda jak raj artystów - co krok można spotkać świetne malowidła na ścianach, galeryjki itp.
Chodziliśmy wąskimi uliczkami, układając w głowie menu na wieczór. Więc tak - steki chyba zjedzą (widzieliśmy wcześniej wspaniale zaopatrzony sklep mięsny i to nas zainspirowało
. Na wszelki wypadek jeszcze sałatka. Pan kluczowy wyglądał, jakby lubił alkohol, więc wino nie zaszkodzi. Pan kierowca z wiadomych względów musi mieć coś innego...Zaczęliśmy się zastanawiać, czy aby na pewno jesteśmy normalni dopiero wtedy, gdy padło pytanie, gdzie kupimy kwiaty do przystrojenia stołu :/ 
Potem pojawił się problem z usadzeniem przy stole. To dopiero była łamigłówka
Naprawdę, czasem zupełnie nas nie rozumiem :/ 
Chłopcy ćwiczący salta na plaży. Odbijali się od czegoś gumowego, do połowy zakopanego w piasku. Trzeba przyznać - byli niezmiernie sprawni.
A to pan spotkany w medynie. Sprzedawał własnoręcznie malowane obrazki i naprawdę, wyszedł mocno na przeciw oczekiwaniom klienta - turysty. Obrazki malowane były na kawałkach worków od cementu - bardzo trwałe i dawały się łatwo złożyć, nie niszcząc się przy tym. Idealne do przewożenia. I tak, uprzedzając domysły - oczywiście, że kupiliśmy
Medyna naprawdę miała klimat. Przepraszam, nie jestem jakąś wyjątkową fanką drzwi, ale to właśnie drzwi chyba były tam najpiękniejsze.
Malunki na budynkach :
Poza medyną miasto miało dosyć uzdrowiskowy klimat.
Momentami można było poczuć się jak w Anglii :
A momentami - jak w bajce
Z Asilah można było dojechać do Rabatu pociągiem i autobusem. Ale ponieważ dworzec autobusowy był dużo bliżej, więc zdecydowaliśmy się na ten środek lokomocji. Dowiedzieliśmy się, że autobus odchodzi jutro o 7 rano, a bilet kosztuje 65 MAD + 10 za bagaż.
Menu z jednego z barów, w którym jedliśmy.
A to, ciekawostka, wnętrze sklepu monopolowego. Wybraliśmy się tam oczywiście nie dlatego, że chcieliśmy, albo coś. Po prostu musieliśmy tam wstąpić po wino. Dla pana kluczowego
Byliśmy tak przejęci wieczorkiem integracyjnym, że już po 19.00 wszystko czekało na stole w "naszym" salonie. Mieliśmy trochę problemów z ilością naczyń, padła nawet propozycja, żeby dopożyczyć coś od sąsiadów (teraz, jak to czytam, sama jestem pod wrażeniem mnożenia przez nas absurdów
, ale przypomnieliśmy sobie, że co jak co, ale sąsiadów to my ŻADNYCH nie mamy Tak mocno wkręciliśmy sobie to przyjęcie, tak bardzo byliśmy na niego nastawieni, że teraz aż mnie litość bierze na myśl, że muszę napisać prawdę. Otóż - tak, spełnił się koszmar każdej dobrej pani domu - nikt nie przyszedł....:/
Pana kierowcę jakoś przeboleliśmy (choć żal nam go bardzo, że przejechał tyle kilometrów bez zapłaty. Mamy tylko nadzieję, że w końcu jakoś dopadł kluczowego) (poza tym, jego akurat lubiliśmy. Podobno Gorzej było z panem kluczowym - klucze od mieszkania postanowiliśmy wrzucić do skrzynki na listy, ale problem był z zapłatą. Nie mieliśmy odliczonej kwoty, żeby zostawić ją w mieszkaniu. Mieliśmy też zrobioną preautoryzację karty, więc nie było wiadomo, czy przypadkiem nie zapłacimy podwójnie :/ Swoją drogą - jeszcze nigdy nie spotkałam kogoś, kto aż tak bardzo nie dbał by o swoją działalność. 
A steki były przepyszne...
I dobrze mu tak, temu kluczowemu oszustowi, że ich nie spróbował! 
Kolejny, ostatni dzień pobytu, był dla mnie trochę stresujący. Wcześniej sprawdzałam we wszystkich możliwych miejscach, upewniając się dogłębnie, czy na pewno niedaleko lotniska w Rabacie jest duży hipermarket. Było to dla mnie ważne, bo nie po to ciągnęłam przez pół świata ruską torbę, żeby teraz wracała pusta
Nie chciałam nic wcześniej kupować, żeby nie dźwigać ze sobą tych wszystkich olejków arganowych i oliwek i olejków...I jeszcze olejków Sterroryzowałam pozostałą część grupy i udało mi się na nich wymóc, że na lotnisko pojedziemy na tyle wcześnie, żebym miała jeszcze co najmniej godzinę na zakupy. Trochę bałam się podróży do Rabatu (co ja zrobię, jak będą jakieś opóźnienia?), ale, na szczęście wszystko odbyło się planowo.
Wejście do medyny w Rabacie. Medyna jest olbrzymia. Nie mogę powiedzieć, że ją zwiedziliśmy. Było po prostu za mało czasu.Jednak udało się nam wejść na szybki posiłek.
Marokańska zupa.
Nie miałam pojęcia, że zawód skryby jest tu tak powszechny. W medynie była cała alejka wypełniona mężczyznami siedzącymi przy maszynach do pisania i oferującymi swe usługi.
A to bardzo ważna brama. Zaraz koło niej jest przystanek miejskich autobusów. Należy wsiąść do autobusu nr 1, zapłacić 4 MAD za bilet i po około pół godzinie wysiąść przy, tak!tak!przy hipermarkecie!
Byłam w raju...Do momentu, w którym zorientowałam się, że w całym sklepie nie ma ani jednego olejku arganowego :/ (słownie : zero :/
Nie będę Was zanudzać opisywaniem kolejnych faz zdenerwowania (ale z drugiej strony - jak, no jak to jest możliwe?!W końcu to najbardziej charakterystyczny dla Maroka produkt! No!) Powiem tyle - niestety, musiałam całą torbę zapełnić oliwkami (w dodatku później okazało się, że cały stres i dodatkowe opłaty za bagaż były zupełnie bez sensu. Pani na lotnisku popukała się w głowę i powiedziała, że jeśli nie chcę mieć oliwkowej marmolady, to żebym szybko przepakowała je do bagażu podręcznego :/ w ruskiej torbie leciały więc moje ubrania. I to nie wszystkie :/ spokojnie zmieściłabym się z całością do podręcznego. Albo przynajmniej mogłam zabrać dodatkową zimową kurtkę :/
Torba wstydu i bohaterowie dramatu
Jak tak na nas patrzę, to właściwie nic dziwnego, że kiedy idąc na lotnisko (około pół godziny) mieliśmy przejść przez ulicę, podszedł do nas policjant, zmierzył litościwym wzrokiem i przeprowadził na drugą stronę. Zatrzymując wcześniej cały ruch drogowy :/ Z Rabatu lecieliśmy jeszcze do Londynu, gdzie zatrzymaliśmy się na 2 dni, ale to już temat na zupełnie inną historię
(pomijając fakt, że w mieszkaniu, które tam wynajęliśmy, pozostał, obawiam się, że nawet do dziś, zapach lekko skisłych oliwek Dziękuję wszystkim czytającym, komentującym i polubiającym
P.S. Co do klątw - temat dogłębnie zrozumiałam po powrocie do Polski. W Rabacie jakoś nie mogliśmy wystartować, było zamieszanie i dość duże opóźnienie. A brat koleżanki lubi śledzić jej loty w internecie. Po powrocie opowiedział nam, że zaraz po wylocie nasz samolot zniknął z radarów...I nie było go przez dłuższy czas. Potem się pojawił i do momentu wylądowania wszystko było ok. Trochę mnie to pociesza - klątwy widać nie są tak silne, aby mogły opuszczać kraj pochodzenia. Robiły co mogły, żeby nas zatrzymać, ale przegrały. Czyli jest dla nas nadzieja
no i urlopu brak, bo wszystkie jego minuty mam juz zaplanowane, oczywiście wyjazdowo 
)