Dziękuję za miłe słowa i polubienia  Czas na dalszą część relacji!
Dzień -3 (26.08)
Lot na Gatwick bez większych emocji, do czasu... Jakieś 45 minut przed lądowaniem stewardesa spytała „czy jest na pokładzie personel medyczny?”, minutę później dziewczyna gdzieś z tyłu samolotu zaczęła krzyczeć. Stewardesy, 3 na raz, pobiegły do niej, kilku pasażerów zaczęło się przepychać jedni na tył, inni na przód. Ogólnie straszny chaos się zrobił i to chyba było najbardziej stresujące w tej całej sytuacji. To i fakt, że my, siedzący z przodu, nie wiedzieliśmy co się dzieje, a w samolocie to zawsze najgorsze przychodzi do głowy (może jakiś zamachowiec?  ). No i jeszcze opcja lądowania awaryjnego gdzieś w Belgii. O nie, byle udało się dolecieć!
Ostatecznie wyglądało na to, że dziewczyna miała jakiś atak paniki. Jak już wylądowaliśmy na Gatwick (uff) najpierw przyszedł po nią personel medyczny, wyprowadzili ją, a potem dopiero my mogliśmy wysiąść.
Przeszliśmy kontrolę paszportową, odebraliśmy bagaż i pojechaliśmy do koleżanki. Przy okazji mówię, że nie było żadnego problemu jechać National Express o innej godzinie niż ta, na którą mieliśmy kupiony bilet (sprawdzone nie raz).
Dzień -2 (27.08), -1 (28.08)
Nie będę opisywać, bo upłynęły na spotykaniu się ze znajomymi, odwiedzinach u byłych pracodawców i obżeraniu się w ulubionych knajpach.
Dzień 1 (29.08) Przylot do Kanady, przejazd Calgary-Nordegg
Nadszedł wielki dzień. Jedziemy do Kanady! Jeśli chodzi o bagaże to nie mieliśmy wiele.
Załącznik:  IMG3.jpg [ 498.68 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Wspomnę jeszcze, że za każdym razem przed nadaniem plecaka wsadzaliśmy go do pokrowca, dokładnie takiego: https://www.decathlon.pl/pokrowiec-ochr ... 56622.html. Sprawdził się bardzo dobrze – plecak w pokrowcu z każdej podróży wychodził bez szwanku, nie kazali nam przy odprawie zanosić go do ponadwymiarowych przedmiotów (a zdarzało się to wcześniej w przypadku nieopakowanego plecaka), z pokrowca nic się nie urwało, a zawartość plecaka (również szklane butelki z whisky czy syropem klonowym) doleciały w całości.
Na Gatwick bez problemu nadaliśmy bagaż (pan tylko spytał czy mamy wizę do Kanady, ale nie sprawdzał), przeszliśmy kontrolę bezpieczeństwa i o czasie zaczęliśmy się pakować do samolotu.
Air Transat – linia o której nic nie wiedzieliśmy, tyle że jest kanadyjska i tania. Jedyne co sprawdziłam przed wylotem to, czy aby na pewno serwują jedzenie. Miał być jeden porządny posiłek i przekąska. Na 9h lotu wydawało nam się to dość mało, więc kupiliśmy jeszcze spore opakowanie sushi. Zapamiętajcie ten fakt 
Nie znam się w ogóle na samolotach, ale ten wydawał się spoko i miał to, co najbardziej lubię w samolotach – system rozrywki pokładowej zawierający kilka głupich komedii  W sam raz na długi lot.
Załącznik:  IMG4.jpg [ 99.27 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Tylko chyba zaoszczędzili na tłumaczu na polski.
Załącznik:  IMG5.jpg [ 244.39 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Co ciekawe słuchawki trzeba było mieć swoje, ewentualnie można było od nich kupić za chyba 10 USD. W pakiecie podstawowym nie było też kocyka ani innych akcesoriów, których można doświadczyć w droższych liniach.
Zaraz po starcie personel pokładowy nadał komunikat: „mamy na pokładzie osoby z uczuleniem na orzechy i owoce morza, więc bardzo prosimy o nie spożywanie tych produktów”. Cholera, a co z naszym sushi? Do Kanady jedzenia wwozić nie można, więc co, mamy je wywalić? O nie! Staraliśmy się jeść bardzo dyskretnie, ledwo otwierając plecak i pojemnik z sushi. Chyba poskutkowało, bo nikt nie zgłaszał objawów uczulenia
Jakieś 2h po starcie podano lunch (do którego oferowano wino, w innych momentach darmowe były tylko napoje bezalkoholowe).
Załącznik:  IMG6.JPG [ 448.81 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Wygląda nieciekawie (może przez to czerwone oświetlenie, które zmieniało się też na inne kolory podczas lotu), ale smakował zupełnie nieźle.
Oczywiście podczas lotu nie mogliśmy spać, przespaliśmy się max 0.5h, tak to oglądaliśmy filmy i czytaliśmy.
W końcu zaczęliśmy zbliżać się do Calgary, podczas lądowania dość mocno nas wytrzęsło, ale to nieistotne – w końcu dotarliśmy! Na lotnisku przywitały nas, a jakże, liście klonowe.
Załącznik:  IMG7.jpg [ 330.34 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Ustawiliśmy się do kontroli paszportowej trochę zdziwieni, że w samolocie nie dostaliśmy żadnych kwitków do wypełnienia. Okazało się jednak, że w dzisiejszych czasach papierki to przeżytek – deklarację wypełniało się w automatach, albo w aplikacji. Internet działał sprawnie, więc oboje ściągnęliśmy aplikację ..., w której trzeba było odpowiedzieć na kilka pytań (na ile przyjechałeś, czy przewozisz broń/leki/żywność, jaki jest cel przyjazdu itp.), generowany był kod QR, z tym podchodziło się do automatu, który drukował jakiś świstek (a jednak jest papierek!), to oglądał celnik i tyle. Aż się zdziwiłam, że tak szybko poszło. Teraz jeszcze plecak i możemy iść po samochód!
Samochód wypożyczyliśmy w Dollar, ale przez pośrednika – VIPCars. Za ich pośrednictwem koszt wypożyczenia Toyoty Corolli na 6 pełnych dni wyniósł 230 euro (płaciliśmy z góry, a na miejscu pani zablokowała około 200CAD na Revolucie. To ważna informacja, zapamiętajcie na dalszą część relacji). Czekało nas jakieś 4h jazdy do pierwszego noclegu w hostelu w Nordegg.
Ogólnie jeśli chodzi o noclegi w okolicy parków narodowych Jasper i Banff to jest jakaś tragedia. Jak tylko kupiliśmy bilety to zabrałam się za rezerwowanie noclegów (czyli jakieś 3 miesiące przed wylotem), ale dostępność i ceny były zatrważające. Średnio płaciliśmy 120CAD (czyli jakieś 350zł... nie, lepiej nie przeliczać) za pokój za noc. Zwykle to były najtańsze hotele w okolicy, wybór był naprawdę niewielki. Przez chwilę myśleliśmy o wynajmie kampera, ale po przeliczeniu wychodziło to drożej niż samochód + hotele. Tak więc porada: jeśli nie planujecie spać w namiocie to rezerwujcie hotele w Albercie ze sporym wyprzedzeniem.
Jadąc na połnoc od Calgary mijaliśmy niezbyt ciekawe okolice – płaskie i bezludne.
Załącznik:  Img8.jpg [ 242.58 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Po drodze coraz bardziej chciało nam się spać. Zatrzymaliśmy się więc na zakupy, gdzie nastąpiło nasze pierwsze spotkanie z syropem klonowym w jego ojczyźnie.
Załącznik:  Img11.jpg [ 596.01 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Kolację zjedliśmy w KFC w okolicach Red Deer i jakoś udało nam się dojechać do naszego hostelu w Nordegg, który znajdował się już właściwie w lesie.
Załącznik:  Img10.jpg [ 572.44 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
W hostelu było niewielu gości – recepcjonistka poinformowała nas, że jest już właściwie po sezonie. Był to ciekawy hostel z dwóch względów: po pierwsze, nie było kluczy do pokoi, wszystko zostawiało się otwarte (w pokojach były jedynie szafki zamykane na klucz). Po drugie, ze względu na problemy z dostępnością wody proszeni byliśmy o oszczędzanie wody jak tylko się da. W kibelku wisiały takie oto znaki:
Załącznik:  Img13.JPG [ 420.88 KiB | Obejrzany 22282 razy ]
Możecie się domyślić, że nieźle się obśmialiśmy i hasło to towarzyszyło nam do końca wyjazdu, a nawet dłużej.
Na koniec wrzucam jeszcze mapkę z planem naszej podróży w okolicach Calgary łącznie z noclegami (najpierw Nordegg, dalej Hinton, Golden i w końcu Canmore).
Załącznik:  IMG9.jpg [ 342.6 KiB | Obejrzany 22282 razy ] |
