Od dawna chciałam wybrać się do Obwodu Kaliningradzkiego. W końcu pochodzę z okolic granicy. Niby tylko 100 km a miejsce tak trudno osiągalne i odległe. Do tego tak nieodkryte, że niewiele na jego temat mówił nawet wszechwiedzący Google. Przez wiele lat, teren zamknięty, niedostępny nawet dla Rosjan. No i w końcu nadszedł wiekopomny moment jak otworzyli się na turystów i wprowadzili e-wizy!
Same przygotowania były dość skomplikowane. Trzeba było skompletować szereg dokumentów, zdobyć wiedzę na temat lokalnych zwyczajów i ogarnąć mapy opisane cyrylicą. Wiedziałam, że muszę się dobrze przygotować. Rozpieszczona darmowym roamingiem, zapomniałam jak się podróżuje bez stałego dostępu do Internetu, w dodatku do kraju w którym miejscowi ni w ząb, nie mówią ani po angielsku ani po niemiecku. Nie liczcie na wskazówki topograficzne od lokalsów ani na rekomendacje kelnerskie w restauracjach.
Co musicie mieć jadąc do Obwodu?
-OC+ Zieloną kartę + ważny przegląd
-e-wizę - ważna 30 dni i obowiązuje na 8 dni pobytu. Wydają ją maksymalnie do czterech dni roboczych od złożenia wnioski.
-Ubezpieczenie zdrowotne na minimum 30 tyś. euro.
-Deklarację celną
-Kartę migracyjną
Podnieceni perspektywą odkrywania kultury wschodniej, ruszyliśmy samochodem w kierunku przejścia granicznego w Bezledach. Niby nic nie budziło naszego niepokoju, kilka aut dzieliło nas od szlabanu po polskiej stronie. Powinno pójść sprawnie. Nic bardziej mylnego, opieszałość strażników granicznych spowodowała, że finalnie przekroczyliśmy granicę po 4 godzinach czekania. Za samą granicą, odwiedziliśmy stację benzynową. Była to najtańsza stacja, którą odwidzieliśmy w całym Obwodzie. Paliwo kosztowało około 2,5 zł, gaz 1 zł. Zmęczona długim czekaniem, postanowiłam poszukać ukojenia w piwie, ale dowiedziałam się od sprzedawcy, że w całym Kaliningradzie, jest zakaz sprzedaży alkoholu na stacjach benzynowych. Za to kupiłam pyszne Lays'y o smaku kraba. Dlaczego nie ma ich w Polsce?! Po przekroczeniu granicy, wrażenie było ogromne. Szerokie, równe drogi, zero ruchu i nieużytki aż po horyzont. Piękne drzewa, wysokie trawy i nic więcej. Żadnych wsi, roli, bilbordów, latarni, po prostu niczego. Na dodatek niemal zero innych uczestników ruchu. Czuliśmy się jakbyśmy jechali przez pustynię w Iraku. Po około 40 km dojechaliśmy do celu. Wbrew temu co słyszałam wcześniej, Rosjanie jeżdżą dość kulturalnie. Przestrzegają przepisów, używają kierunkowskazów, ogólnie są dość przewidywalni.
Miasto wita nas blokami z wielkiej płyty. Piękny na swój sposób powiew komuny. W końcu dojechaliśmy do naszego apartamentu. Po raz pierwszy wynajęte lokum, wyglądało dokładnie jak na zdjęciach. Na ścianach piękna czerwona cegła, stylowe dodatki, ładna kuchnia, łazienka i piękna, oszklona oranżeria z drewnianą podłogą, gdzie każdego wieczoru patrząc w niebo raczyliśmy się lokalnym jedzeniem i alkoholem. Mieszkanie kosztowało około 130 zł/noc w centrum miasta. Więc bardzo przyzwoicie.
1. Jedzenie
Boże jaki oni mają łeb do gotowania! Jadąc do Obwodu, myślałam, że zostanę gastronomię z lat 80. I jak zamówię draniki to dostanę placek pływający w tłuszczu. A powiem szczerze, że tak dobrego jedzenia jak tam chyba nie jadłam nigdzie. Wszystko dopieszczone, przyprawione, naprawdę widać, że ktoś się napracował, żeby smak i wygląd tworzyły istne arcydzieło. Mają dostęp do morza i z niego korzystają, dużo lepiej niż Polacy. Wszędzie serwują świeże ryby i owoce morza, nawet w osiedlowym sklepie można znaleźć suszone ryby, pasty z kalmarów i inne trudno dostępne u nas produkty. Lepsze ryby chyba jadłam tylko w Bari. Ale Ruscy wygrali ceną, bo wszystkie te wspaniałości nie dość, że były bardzo wysokiej jakości to jeszcze były nieprzyzwoicie tanie.
To był istny gastro-trip. Codziennie wychodziliśmy z Victorii (sieć supermarketów, świetnie wyposażona, zarówno w produkty regionalne jak i importowe) z pełnymi siatami różnych lokalnych produktów.
To co zasłużyło na Naszą uwagę:
-Suszone kalmary
-Pasty z różnych ryb - coś a'la nasza Pastella tylko głównym składnikiem były drobno posiekane ryby (tak, posiekane nie zmielone) i masło. A nie jak w przypadku Pastelli - majonez i aromat krabowy. Myślę, że to dlatego, że Obwód Kaliningradzki jeszcze nie jest tak uprzemysłowiony i wszystkie produkty nie są tak mocno przetworzone jak u nas. Są uczciwe, dobrej jakości, dosłownie takie jakie pamiętają nasze babcie.
-Bardzo dobre śledzie
-Zefiry - lokalne słodycze, jak dla mnie to połączenie bezy i marshmallow. Były puszyste i mięciutkie w całości. Coś zupełnie nowego i pysznego, dostępne w wielu smakach (malina, zielone jabłuszko, cytryna itp).
-Kiszonki
-Bakalie - tutaj też pełen urodzaj. Suszone owoce, o których istnieniu nie miałam pojęcia. Morele, tak dobre, że nawet te Tureckie się chowają. Z ciekawych rzeczy próbowaliśmy suszonych pomidorów koktajlowych, które również zaskakiwały smakiem. Wszystko naturalnie suszone, bez konserwantów, w bardzo niskich cenach.
-Łosoś - nie widziałam nigdzie hodowlanego. W Kaliningradzie sprzedawali tylko dzikie Kamczackie Łososie. Cenowo podobnie jak w Polsce, ale warto kupić trochę więcej, bo jakość i smak u nas zupełnie niedostępna.
-Papierosy smakowe-w kraju niedotkniętym Unijnymi przepisami, jest
Ich chyba z 50 rodzajów. Limonkowe, Truskawkowe, Summer Mix, Jagoda, Jagoda z miętą, Melon (smakowały jak świeży melon, naprawdę!) I wiele innych.
-Wódka - Cenowo podobna jak w Polsce, może trochę tańsza. Za to znów powalił nas (dosłownie i w przenośni) wybór wódek smakowych, niedostępnych w Polsce. Bardzo popularne w Kaliningradzie są chrzanówki i wódki na bazie papryczek chili. Obie smakowały bardzo dobrze. Dodatkowo piliśmy Jelcyna waniliowego i wódki o smaki owoców leśnych niedostępnych i nieznanych w Naszym kraju (np. Claudberry -Malina Nordycka i Lingoberry - Borówka Czerwona). Dla tych co jadą na alko-trip - uczulam, alkohol w Kaliningradzie sprzedają tylko do 22.00. Polecam, w drodze powrotnej zajść do wolnocłowego na granicy, bo tam wódki są o połowę tańsze. Przykładowo: Jelcyn 1 l - 5,15 euro albo Rasputin 1l - 5 euro.
Restauracje - jedzenie był tanie, świetnie podane z dokładnie przemyślanymi dodatkami. W cztery dni odwiedziliśmy cztery Restauracje. Wszystkie były cudowne i gdybyśmy mieli wybrać najlepszą, to nie potrafiłabym wskazać. Przez resztę dnia jedliśmy streetfoody i lokalne produkty z marketu. Nie sposób było spróbować wszystkiego.
-Reduit- restauracja zaraz przy Bramie Królewskiej. Mój mąż jadł łososia a mnie draniki z kalmarami. Do tego warzone na miejscu piwo i po kieliszku chrzanówki. Jedzenie obłęd! Po prostu majstersztyk, maestro, istne arcydzieło! Za całość zapłaciliśmy coś około 120 zł.
-Borsh&Salo - ja zamówiłam zestaw lokalnych wódek i kiszonek oraz rybę sezonową i sok że świeżo wyciskanego kiwi. Natomiast Piotrek - barszcz (z niesamowitą ilością grzybów, pięknie pachnący lasem) i wareniki. Wszystko było przepyszne. Bardzo dobre salo, żałuję, że nie zdążyłam go zjeść trochę więcej, podczas naszego krótkiego wyjazdu.
-Chmel - Jak weszliśmy, była sobota wieczór. Tłum ludzi, na szczęście kelner znalazł dla nas miejsce przy barze. Zamówiliśmy zupę grzybową w chlebie (mniaaam), halibuta, stek z renifera, kieliszek chrzanówki, wodę, świeży sok z ananasa. Wszystko było bardzo dobre, a cena była jeszcze lepsza bo zapłaciliśmy około 150 zł.
-Sushi - niestety nie pamiętam nazwy, ale skuszeni jakością lokalnych ryb, postanowiliśmy spróbować ich smaku w restauracji japońskiej. Tak jak w poprzednich miejscach: było pysznie i bardzo przyzwoicie cenowo.
-Rosterhit - sieć lokalnych fastfoodów. Dobrej jakości, tanie przekąski, dobre na szybkie śniadanie albo coś między posiłkami. Spróbowaliśmy tam lepioszki z czterema serami (4zl), rostera (coś a'la kebab, mięso z dużą ilością dodatków warzywnych i sera - 10 zł) i krewetek w cieście (7 szt - 12 zł). Krewetki w cieście jak krewetki w cieście wszędzie smakują podobnie wszędzie, ale kebab mocno ponadprzeciętny.
Aha.. I Maka też obowiązkowo zahaczylismy
2. Zwiedzanie- zanim tu przyjechałam, czytałam, że Kaliningrad nie ma nic do zaoferowania turystom i jest wielkim rozczarowaniem. Ja mam odmienne zdanie. Wszystko jest tu trochę z innej parafii, przemieszanie wielkiej płyty z pruską zabudową i majestatyczne, budowane z wielkim rozmachem Sobory. To wszystko składa się na niesamowity urok miasta. Jak tylko możemy sobie na to pozwolić, zawsze eksplorujemy pieszo. W ciągu naszego krótkiego pobytu przeszliśmy około 60 km! Co warto zobaczyć?
-Mauzoleum Kanta
-Kościół św. Rodziny
-Sobór Podwyższenia Krzyża
-Katedra św. Wojciecha i Najświętszej Marii Panny
-Sobór Chrystusa Zbawiciela - mój numer 1. Zarówno na zewnątrz jak i w środku.
- Warto przejść się po historycznych Bramach: Królewska, Frynlandzka, Brandenburska, Rossgarter
-Targowisko - tam wybierzcie się koniecznie. Ogromne hale otwarte codziennie w godzinach 8.00-20.00. Cudownej jakości produkty i ogromny wybór. Szczególnie zwróćcie uwagę na ryby, bakalie i kiszonki. Są dużo lepsze niż w sklepach, a w Polsce takich można tylko pomarzyć. Przeniesienie się w wczesne lata 80. gdzie mięso trzymane jest na blacie zamiast w lodówce, niezabezpieczone w żaden sposób, choćby szklaną szybą. Pomimo, to nie miałam żadnych wątpliwości co do świeżości oferowanych produktów.
- Pomnik Lenina
- Południowy Dworzec Kolejowy- koniecznie wejdźcie do środka.
-Wioska Rybacka - kupcie sobie kubeczek grzanego wina (sprzedają na ulicy) i zatrzymajcie się na chwilę na Moście Zakochanych. Patrzcie na rzekę i piękną Pruską zabudowę. My trafiliśmy na piękne słońce i złotą jesień. Można totalnie oczyścić głowę z wszelkich trosk i zmartwień.
-Plac Zwycięstwa
-Dom Sowietów
-Mirowyje Czasy
-Przy Wiosce Rybackiej oferują rejsy statkiem po porcie gdzie możecie podziwiać okręty zarówno wojenne jak i transportowe. Bardzo przyjemne i warte doświadczenie. Kosztowało nas to 30 zł/osobę.
Mimo, napiętego harmonogramu zwiedzania zabrakło nam czasu na: Muzeum Bursztynu, Muzeum World of Ocean i Kościół Królowej Luizy. I pomimo czterech pełnych dni pobytu, wcale nie wyczerpaliśmy potencjału miasta. Przynajmniej będzie powód żeby choć raz tu jeszcze wrócić.
3. Co można i warto przywieźć?
-Zefiry
-Ryby (maksymalnie 2 kilo)
-Kawior (250 gram) - dodam, że pyszny kawior z Łososia kosztował zaledwie 6 zł.
-Papierosy (40 sztuk - zwracam honor; 40 drogą lądową, 200 lotniczą) tanie i smaki u nas niedostępne.
-Jeśli jesteście samochodem - zatankujcie pod korek.
-Kiszonki
-Bakalie
4. Powrót - przyznam, był ciężki. Na granicy byliśmy około 13.00, Kolejka chyba na sto samochodów. Wszyscy się znają, wychodzą z aut, podają sobie dłonie. Nikt nie ma wizy turystycznej, wszyscy szmuglują. Niektórzy stoją od 5.00 rano. Warto podejść do strażnika i powiedzieć, że jesteście na e-wizę to ustawi Was na początku kolejki. Zupełnie inaczej traktują turystów, nie przeszukują samochodów, są mili i rozmowni. Pomimo, że ominęliśmy całą kolejkę i wjechaliśmy pierwsi pod szlaban, cała procedura trwała 6 godzin. Gdybyśmy stali w kolejce całość trwałaby 13-16 godzin. Nie wiem czy to kwestia przejścia, czy dnia i godziny, ale następnym razem spróbujemy gdzie indziej. Można kilka dni przed planowanym urlopem online sprawdzić, jakie są kolejki na danych przejściach i w interesujących nas godzinach.
Podsumowując: w Kaliningradzie czuliśmy się bardzo bezpiecznie. Nie widzieliśmy pijących (ani nawet pijanych) ludzi, krzyczących czy budzących jakikolwiek niepokój. Nie widzieliśmy też wojska ani milicji, które miały być wszechobecne na ulicach. Nie licząc jednego pieszego patrolu na Placu Zwycięstwa. To co cieszy - nie ma tłumów, zarówno ulice jak i chodniki są puste, zupełnie jakby w tej wielkiej płycie nikt nie mieszkał. Jesteśmy bardzo mile zaskoczeni i mamy chrapkę na więcej. Z pewnością tu wrócimy, tym razem nad morze zobaczyć Mierzeję Kurońską. Uważam, że jest to perełka na mapie świata, którą warto odkryć.
