Japonia z "promocji" MXP-TOKIO-BRI za 65EUR
Jak zobaczyłem cenę, to decyzja była natychmiastowa - lecę.
Postanowiłem połączyć przyjemne (zobaczyć Tokio w właściwie Naritę) z pożytecznym (zebrać trochę mil które chciałbym przeznaczyć na coś zwariowanego).
Przełom sierpnia i września. Plan jak poniżej. Zapowiada się ciężki maraton.
Środa WAW-MXP by AP
Noc w Mediolanie
Czwartek-Piątek MXP-FCO-NRT-FCO-BRI by AZ
Noc w jakimś miasteczku w pobliżu lotniska
Sobota-Niedziela BRI-FCO-NRT-FCO-MXP by AZ
Noc w Mediolanie
Poniedziałek rano BGY-WMI by FR (wcześniej planowałem LO, ale to musiało zostać zmienione).
Przelot Warszawa-Mediolan Malpensa
Kolejka do odprawy Air One na pół godziny stania. Na szczęście lecimy w trzy osoby więc ktoś mi ją wcześniej zajął. Oczywiście można się też odprawić przez internet. Jedna z moich ulubionych tras. Wspaniały widok na Alpy.
Mediolan
Bilet autobusowy do Mediolanu i z powrotem to 16EUR. Jedzie się koło godziny. Autobus jeździ co 20 minut, lub gdy się zapełni (w zależności co następuje szybciej).
Noc mija szybko, trzeba się zwijać na lotnisko.
Aparat wyciągnięty, zaczyna się zwariowana podróż.
Ostatnie chwile relaksu przed odlotem.
Mediolan Malpensa (MXP) – Rzym Fiumicino (FCO)
McDonnell Douglas MD-82. Mam sentyment do tych samolotów. AlItalia miała je kiedyś w konfiguracji 2-2 (przód samolotu), 2-3 (reszta). Przód samolotu przeznaczony był dla klasy biznes, ale po kilku fotelach była zasłonka, a za nią usadzani byli pasażerowie klasy ekonomicznej. Ci co o tym wiedzieli zawsze prosili o miejsca z przodu
Rzym Fiumicino (FCO)
Udało mi się zmienić terminale dość szybko, więc mam jeszcze trzy godziny do odlotu. Loty do Japonii są z terminala G, na który dojeżdża się kolejką.
Przestroga dla tych co potrzebują prądu lub internetu. W tym terminalu zasilania brak (jedyne dostępne gniazdko było niedziałające), internet płatny.
Rzym Fiumicino (FCO) – Tokio Natita (NRT)
Boarding i zaskoczenie. Wchodzimy do rękawa i zamiast do samolotu schody. Do małych samolotów, autobus zamiast rękawa mogę jeszcze zrozumieć, ale do trzech siekierek to już porażka.
Będziemy lecieć Boeingiem 777-200 I-DISU.
Klasa biznes, układ foteli 1-2-1. Niestety idę dalej.
Klasa ekonomiczna plus, układ foteli 2-4-2, też przechodzę.
Klasa ekonomiczna. Układ foteli 3-4-3. Tu zostaję
Pamiętam jak kilka lat temu Air France miał w Boeingach 777 miłą konfigurację 3-3-3, którą potem zamienił na 3-4-3. Do najniższych nie należę, więc ostatnią podróż AF odbyłem prawie całą na stojąco. Tutaj miłe zaskoczenie, siadam i mam jeszcze miejsce. Ci co siedzieli z przodu i z tyłu klasy ekonomicznej mówią, że na ogonie jest jednak mniej miejsca. Moje siedzonko kilka rzędów dalej.
Jedzenie. Miłe zaskoczenie. Całkiem smaczne, jak na klasę ekonomiczną. Zamiast typowego wyboru z którym się spotykam na dalekich trasach wołowina, kurczak czy ryba, tutaj było inne pytanie. Jedzenie w stylu włoskim czy japońskim?
Można też zamówić sobie posiłek specjalny. Nie zrobiłem tego (bilet bardzo "promocyjny" i po co ktoś z linii ma się denerwować), ale mieli nadmiar na pokładzie więc skorzystałem.
Seafood
Posiłek w stylu włoskim
Śniadanie, a może kolacja. Zależy, czy czasu lokalnego, czy naszego.
Lotnisko Tokio Narita
Pierwsze tablice informacyjne z krzaczkami po wyjściu z samolotu.
Bardzo szybka odprawa paszportowa. Pobierane są odciski dwóch palców wskazujących i oraz fotka.
Tablica przylotów
Japońska toaleta
Stacja kolejowa znajduje się poniżej poziomu przylotów. Bankomaty na lotnisku obsługują nasze karty. W mieście trochę gorzej (zdarzają się takie, które z obsługiwanych języków znają tylko japoński).
Bilety kolejowe można kupić w automacie, ale tam zamiast trasy wybiera się kwotę za jaką ma być bilet. Dla nas lepiej robić zakupy w kasie.
Narita
Pociąg do miasta Narita odjeżdża co kilkadziesiąt minut. Cena 250 jenów (100 jenów to około 1 euro).
Jak byśmy nie rozumieli krzaczków, to są też rysunki, gdzie nie stawać (aby nie blokować przejścia wysiadającym).
Dworzec kolejowy Keisei Narita
W pobliżu dworca. Samochody mają strasznie kanciaste.
Malutki supermarket, a tam cała ścina świerszczyków. Prawie jedna piąta sklepu.
Ten sam sklep. Kolorowe wypieki. Normalniejsze kanapki z tyłu po lewej (o ile kanapka z szynką, serem i ziemniakiem jest normalna).
W drodze do świątyni, która była naszym głównym celem mijamy cmentarz. Tak przy ulicy, między jednym, a drugim domem.
Trochę zboczyliśmy z głównej drogi. Ktoś wyjeżdżał, więc skorzystałem i zrobiłem zdjęcie otoczenia przed domem.
Inny domek.
Niekonwencjonalna skrzynka na listy przerobiona z bańki na mleko.
Piętrowy parking na rowery.
Dla lubiący sushi. Niestety imitacja, a knajpę otwierają koło południa.
Dochodzimy do głównego celu wyprawy - Naritasan-Shinshoji Temple
Kilka fotek z tego co możemy tam zobaczyć.
Czas szybko mija i trzeba wracać.
Małe rybki. Niestety sprzedawca nie znał angielskiego, więc nie wiem, czy to do jedzenia, czy to przynęta na duże ryby.
Restauracje jeszcze pozamykane, ale już szykują świeżą rybę.
Jakby ktoś nie miał pałeczek.
Drogeria. Lokalne rarytasy.
Samurajskiego miecza niestety nie można zabrać do bagażu podręcznego.
Porcja sushi za dwieście kilkadziesiąt jenów. Sklepowa, a smakuje lepiej niż w większości naszych restauracji.
Na ulicach co chwila automaty z napojami, około stu jenów za butelkę. Wszędzie obok kosze na puszki i butelki.
Menu w barze przy dworcu razem z cenami. Nie próbowałem. AlItalia karmiła całkiem dobrze.
Czas wsiaadać do kolejki na lotnisko.
Pobieżna kontrola bezpieczeństwa między częścią kolejową a lotniskową.
Lotnisko Tokio Narita
Przechowalnia bagażu - 300 jenów za małą sztukę. Przed odlotem można się też wykąpać. 1000 jenów za pół godziny.
Kabina prysznicowa i pokój do przebrania się.
Automaty do odprawy Delta Air Lines. W AlItalia odprawiamy się standardowo.
Tablica odlotów, a w tle kolejka do security (a właściwie jej brak).
Trochę się czepiają, aby kosmetyki były w woreczku foliowym.
Tokio Narita - Rzym Fiumicino
AlItalja, czystość pozostawia jednak sporo do życzenia.
Pyszne japońskie jedzenie, choć do końca nie wiem co to było.
Danie główne - ryba, ryż, marchewka, okra i tofu. Jest jeszcze kulka czegoś podobnego do ziemniaka, ale nie wiem co to.
Do tego ciastka na deser, sałatka i galaretka melonowa. Piwo i wino z alkoholi.
Kolacja
Rzym Fiumicino - Bari
Nie wiele pamiętam, już przysypiałem.
I to na tyle.
Potem był przelot w odwrotnym kierunku i wszystko bardzo podobnie.
Z Mediolanu, a właściwie z Bergamo powrót Ryanair.
To był najgorszy odcinek podróży.
Ryanair to dla mnie kara. Żadnej magii latania. Czuję się jak w sklepia z tandetą. To do starego, zdezelowanego autobusu PKS wsiadam z większą przyjemnością. Tu czuję się jak bydło i wiem, że począwszy od właściciela FR tak wszyscy mnie tu traktują.
Droga linia lotnicza Ryanair karząca sobie za wszystko dopłacać, to nie dla mnie. Jestem wysoki, więc mogę napisać, że mają ekstremalnie niewygodne fotele. Nie chcę sobie psuć humoru więc na tym poprzestanę.
Modlin
Byłem tu na testach przed otwarciem i jakiś wielkich zmian, przynajmniej na przylotach nie ma (mam nadzieję, że na odlotach są już punkty gdzie można kupić prasę i coś zjeść).
Autobus kolei mazowieckich do dworca, potem ponad półgodzinne czekanie na odjazd pociągu.
Mam nadzieję, że opis przyda się tym lecącym na krótko z "promocji" linii AlItalia.
Jeśli komuś mało zdjęć to zapraszam na Podróżnik.info
