Ok, trochę nam się zaległości narobiło z powodu lotu, więc jedziemy dalej, zaczynając od miejsca gdzie skończyłam - czyli od wylotu z Sofii.
Międzylądowanie
Tutaj pewna wskazówka dla ewentualnych pasażerów Qatar Airways: na lotnisku, z którego zaczniecie podróż, dostaniecie przy odprawie boarding passy w specjalnej kopercie. To, jakiego koloru jest koperta, ma znaczenie przy transferze w Doha. Generalnie - jeśli nie jesteście super ekstra VIPami, albo wasz wujek nie jest szejkiem w Katarze, na 99% dostaniecie kopertę żółtą, lub - jeśli macie na transfer mało czasu - żółtą z pomarańczową obwódką. Każdy z terminali ma swój kolorek i żółty to właśnie Transfer and Departures dla zwykłych śmiertelników, Premium Transfer ma kolor inny i tam dowożą limuzyną 
Po przyjeździe do terminalu, który nawet po północy jest strasznie zatłoczony, przechodzicie szybką kontrolę. Dla ludzi z 'Fast transferem' jest osobny queue line, właściwie pusty. Duty free powala epickością, na środku terminala stoi sobie błyszczące Maserati, ot, jakby ktoś nie wiedział, co zrobić z drobnymi w kieszeni.
Z Doha lot kontynuowaliśmy Boeingiem 777 i tutaj kolejna rada - jeśli chcecie podziwiać w podróży widoki, rezerwujcie miejsca całkiem z tyłu. Cały przód to Business Class, Economy zaczyna się od rzędu 10, który wypada akurat na początku skrzydła ciągnącego się aż do okolic rzędu 17-18. Ja oczywiście rezerwowałam na chybił trafił i wypadło idealnie na środku skrzydła ._.
Przesiadka w Doha
Na catering i obsługę w QA absolutnie nie ma co narzekać, jedzonko super - osobiście mam porównanie tylko do Alitalii, która karmi przecież nieźle - ale tutaj smak dużo lepszy, mniej 'czuć mikrofalę' i ogólnie smaczniejsze wszystko.
Szybkie co nieco na trasie Sofia - Bukareszt
Obiad na trasie do Doha
Przykładowe menu
Przyjemnie zaskoczyłam się przy przeglądaniu dostępnych filmów i muzyki, bo jest tego sporo (chyba 15 ekranów po 12 filmów) i masa rzeczy na które jeszcze do kina nie zdążyłam pójść :p Lot do Japonii zleciał bardzo szybko i spokojnie, nawet atrakcji w postaci turbulencji nie było. Na pokładzie samolotu crew rozdaje do wypełnienia papierki niezbędne później na lotnisku, ze standardowym zestawem pytań: kim jesteś, skąd lecisz, po co, na ile, do kogo, kiedy wylatujesz i czy przypadkiem nie zdarzyło ci się wcześniej być z Japonii deportowanym. A przy okazji...nie masz może przy sobie jakichś narkotyków, wąglika albo dziecięcej pornografii?
Wylądowaliśmy w Naricie planowo o 17:00. Po szybkiej kontroli, że wąglika faktycznie nie niesiemy, wyszliśmy na 'otwarty teren' lotniska. W jednym ze stoisk naprzeciwko wyjścia zauważyliśmy miłą panią, dającą darmowy dostęp do WiFi w różnych punktach Japonii, więc stwierdziliśmy, że zgodnie ze starym, polskim przysłowiem - jak dają o trza brać. Tak naprawdę dostajemy hasło do zabezpieczonych sieci w różnych punktach miasta (sklepy, restauracje, hotele). Jedyne co trzeba zrobić, to wypełnić szybką ankietę (nie podaje się żadnych danych osobowych). Szczerze mówiąc wrzuciłam to do plecaka i rozgryzać czy warto, będę jutro :p
Dzisiejsze kursy walut w exchange na lotnisku
Pani z darmowym WiFi
Następna rzecz - zakup specjalnego Mero Passa ze stanowiska Keisei. Wzięliśmy 2x dwudniowy za 980Y i 2x jednodniowy za 600Y. W teorii można niby zakupić tylko 1 taki bilet na osobę, ale nikt nie robił problemów, o dokumenty żadne, potwierdzające że jesteśmy z zagranicy też nas nie pytali.
Metro passy
Nie zdecydowałam się na zakup Suica and NEX, ponieważ do okolic Ueno, gdzie mamy hotel, taniej dojechać zwykłym pociągiem, a Suicę wyrobię przy pierwszej okazji. Co prawda Keisei Skyliner na Ueno dociera w niecałe 40 min, a my jechaliśmy trochę ponad godzinę, ale za bilet z lotniska zapłaciliśmy 1000Y/os. W pociągu spotkaliśmy miłego i bardzo pomocnego tubylca, który nie dość że pokazał nam gdzie mamy się przesiąść, to i podbiegł z nami do pociągu bo mieliśmy 2 min na zmianę 
Wysiedliśmy na stacji Ueno trochę zagubieni, ale po paru minutach nauczyliśmy się orientować w przestrzeni. Nad każdym większym skrzyżowaniem wisi tabliczka z nazwą, która pomaga się 'na szybko' zorientować gdzie jesteśmy. Nie wiem jeszcze jak jest w innych częściach miasta, ale tutaj dość często można się naknąć też na mapki z zaznaczonym 'tu jesteś' więc zgubić się jest trudno. Dla ludzi polegających na mapach googlowych - dla Japonii mapy offline nie są dostępne i trzeba sobie radzić z użyciem innych aplikacji. Na szczęście tych jest masa i nie jest to aż tak duży problem.
Do hotelu dotarliśmy bez większych problemów, natomiast samym hotelem zaskoczona jestem mocno pozytywnie. Wiele miejsc wygląda na zdjęciach przy rezerwacji o niebo lepiej niż faktycznie w rzeczywistości - tutaj mam wyjątek, który od zdjęć praktycznie się nie różni. Hotel jest super, czysty, zadbany - pokój mamy mały, ale przecież nie będziemy w nim dużo czasu spędzać. Obsługa mówi po angielsku, do mera mamy rzut beretem i parę kroków do 7 eleven tudzież innych całodobowych zapychaczy tanim onigiri Zabrzmi jak reklama, ale Agora Place Asakusa mogę z czystym sumieniem polecić (starczy zgooglać, bo linków nie chcę wrzucać). Ja bookowałam w promocyjnej cenie, na którą można jeszcze dość często trafić za 150zł/2os/dzień i jak na ten standard jestem więcej niż zadowolona.
A i jeszcze jedno! Jeśli 10000 km od domu okaże się, że jesteście skończonymi sierotami i zgubiliście gdzieś w podróży ładowarkę do telefonu, na którym są ważne dokumenty i mapy - bez paniki, wystarczy podłączyć się do telewizora w pokoju hotelowym przez USB - większość nowych modeli ma wejście 
I na koniec parę zdjęć:
Narita:
Mt Fuji
I Tokio
Edit: działają Wam w ogóle linki do zdjęć? Bo wcześniej było ok, a teraz coś się u mnie krzaczy. |
