Relacji o Izraelu było już sporo, co więcej z bardzo podobną trasą, ale każda wycieczka, a tym bardziej w innym składzie osobowym to inne doświadczenie, wrażenia, a i zawsze jakieś nowe miejsce. Polecimy Wam szczególnie dwa - ale to bliżej końca;). Zapraszam na mniej lub bardziej krótki opis naszych siedmiu dni na izraelskiej ziemi
Tytułem wstępu:
- Liczba sztuk: 4os
- Data: 29/03/2014 - 05/04/2014
- Lot: KTW-TLV i TLV-KTW, przewoźnik: Wizzair, koszt: 360PLN/os (można taniej, ale kierowaliśmy się też ramami czasowymi) + 80PLN/os za przedłużenie pobytu o 2 dni (yupi, udało się wykombinować 2 dni urlopu więcej)
- 1 duży bagaż na 4os w dwie strony: 210PLN/4os
- Wypożyczenie samochód (Budget): 538,08PLN/4os
- Paliwo: 566,89PLN/4os
- Trasa: http://goo.gl/maps/fh3tz
- Przejechane km: ok 1150
Znajomi namówieni, bilety kupione, samochód zarezerwowany i wstępny plan trasy opracowany. Teraz pozostaje kwestia logistyczna. Trochę się naczytaliśmy o cenach w Izraelu dlatego stanęło na spaniu w namiotach. Do spakowania były więc 2 namioty, 4 śpiwory, 4 karimaty/maty dlatego decyzja była szybka, bierzemy jeden bagaż rejestrowany. Koszt na osobę to 52,50PLN. zyskujemy tym samym miejsce na sprzęcik do snoorkowania oraz… konserwy
Jako, że dwójka na lotnisko dociera z małopolski, a dwójka ze śląska umawiamy się trochę wcześniej niż zwykle, celem wspólnego pakowania. Samochody zostawiamy na Lider parking (promocyjny zakup parkingu na gruponie za 25zł/7dni), wcześniej robiąc mały rozgardiasz przy pakowaniu;) postanawiamy wykorzystać dopuszczalne 32kg maksymalnie, o tak
Walizka zapakowana, teraz kwestia przymocowania karimat – rozwiązaniem był zakup stretchu (15zł) – i bawimy się na lotnisku we własnoręczną maszynę owijającą, budząc tym samym uśmiech na twarzy wielu osób oczekujących w kolejce na odprawę
A wychodzi nam to tak:
O dziwo bagaż bez większych problemów udaje się nam nadać i jak się okaże kilka godzin później w całości, razem z nami dociera do Tel-Avivu! Jesteśmy! Już na lotnisku możemy powiedzieć nasze ulubione zdanie: „Są palmy są wakacje!”
Odprawa przebiega bez problemu, do paszportu nic nie wbijają (nie wiem skąd te liczne dyskusje w necie) a nam zadają dwa standardowe pytań: po co i dokąd? Trochę dłuższa droga po nadany bagaż i szybkie odnalezienie biura Budget. Tam jednak trochę czekamy, jakaś para przed nami intensywnie negocjuje. Ale czekanie zostaje wynagrodzone, dostajemy samochód klasę wyżej! Dzięki Ci za to Budgecie
4os, 4 plecaki i jedna duża walizka i tak wchodzą na styk Oczywiście na do widzenia pada magiczne zdanie, wielokrotnie przez nas później przywoływane, no off-road jest godzina 21 a my opuszczamy teren lotniska pamiętając aby trzymać się z daleka od drogi nr 6. Jak już niejednokrotnie było wspominane na tym forum, dwie drogi , a raczej kilka pasów, z których część jest płatana a część nie. Ciężko pojechać źle, wszystko jest dobrze oznakowane (jeśli wiemy, że nr 6 jest ta płatną). Po drodze zatrzymujemy się jeszcze w sklepie po wodę mineralną i tu olśnienie nie wymieniliśmy waluty na lotnisku. Znajdujemy jednak bankomat, ale ten z koli pobiera prowizje 6,99NIS. Suma summarum mimo, że sklepik malutki jest możliwość płacenia kartą. I rzeczywiście jak się okazuje, poza targowiskami kartą można płacić wszędzie, uczmy się od nich!W planie jest dotarcie pod Jerozolimę, gdzie ma znajdować się nasze pierwsze pole namiotowe. Dobrze powiedziane ma… gdy docieramy na miejsce widzimy tylko duży plac, który bardziej wygląda jak wysypisko śmieci niż jak camping, a do tego spacerujący po nim lisek powoduje, że postanawiamy poszukać czegoś w samej Jerozolimie. Jednak Izraelczycy na słowo camping reagują jakby słyszeli je pierwszy raz. Ale do wytrwałych świat należy, w końcu trafiamy na osobnika, który też reaguje zadziewaniem na słowo namiot i Jerozolima, ale ma jedną sugestię – „Jerusalem Forest, super widok, ale pamiętajcie dzisiaj w nocy ma być burza”! Co tam, że ciemno, co tam, że zimno i zaczyna kropić, jedziemy! W samym lesie/parku mało co widać, więc zatrzymujemy się co chwile, żeby z czołówkami na głowie sprawdzić podłoże. W końcu docieramy do miejsca gdzie droga zawraca o 180stopni, a jadąc prosto docieramy do szlabanu. To jest to miejsce… idealny prosty teren, z miękkim podłożem… plac zabaw dla dzieci:D Jest nawet kranik z wodą… niedziałającą. A miejsce to po przebudzeniu wygląda tak
Wieczorem pada nawet pomysł ogniska, ale las, park, miasto… chyba nie wolno… a jednak wolno, znajdujemy chyba z 5 miejsc przeznaczonych na ogniska, a w jednym jeszcze się żarzy. Będzie jak zagotować wodę na herbatę
Palnik mamy, ale zakup butli zaplanowany jest dopiero na dzień jutrzejszy.
Czas do spania, choć noc nie należała do najspokojniejszych;) kilka razy budzą nas szelesty, światła samochodu czy jakieś głosy, ale nie wystawiamy głowy z namiotu i tak dosypiamy do poranka. Szybkie składnie namiotów oraz równie szybkie śniadanko.
Już podczas pierwszych godzin okazuje się, że plan będzie mniej napiętym niż zakładaliśmy i nie wszystko uda się zrealizować. A zaczyna się od decyzji, że nie będziemy się zrywać wcześnie rano.
Docieramy do centrum Jerozolimy i oczywiście zostawiamy samochód w miejscu kilkakrotnie wspominanym na tym forum, pod Górą Oliwną, obok parkingu dla autobusów.
Zaczynamy spacerem wzdłuż murów starego miasta i dochodzimy do bramy Gnojnej, którą wchodzimy wprost na gigantyczną kolejkę. Jak się okazuje na Wzgórze Świątynne. Korzystamy z rady strażnika i postanawiamy przyjść tu ponownie ok. 12 na drugą turę otwarcia (12.30-14.30, pierwsza od 8.30-10.30, jednak godziny te są ruchome w zależności od położenia słońca). W planie mamy pobłądzić bez celu po Jerozolimie, licząc na trafienie na kluczowe miejsca. I tak zaraz lądujemy pod Ścianą Płaczu. Jest ona częścią Świątyni Jerozolimskiej odbudowanej przez Heroda, a zniszczoną przez Rzymian. Nazwa ta wywodzi się z tradycji, gdzie Żydzi opłakiwali fakt zburzenia Drugiej Świątyni z twarzą zwróconą w stronę pozostałego po niej muru. Jest też, a nawet przede wszystkim zwana ścianą zachodnią. Dojście pod sam mur świątyni jest osobne dla kobiet i mężczyzn, jednak mężczyźni mogą wejść na część przeznaczona dla kobiet, odwrotnie już nie. Panowie mogą także otrzymać bezpłatną jednorazową jarmułkę.
Przy każdym wejściu/wyjściu na plac obowiązuje kontrola podobna do tej na lotnisku, wchodząc bramą gnojną ogranicza się tylko do przejścia przez bramki, jednak wchodząc od strony arabskiej musimy się liczyć z dokładną kontrolą. O czym dotkliwie się przekonujemy jakieś 2h później. Kolega zapomina wyjąć z plecaka nożo-scyzoryk zabrany w związku z biwakowym charakterem naszego wyjazdu. Tłumaczenia nie pomogły. Policja wezwana. Skończyło się jednak tylko na chwili strachu, zabraniu noża i spisaniu kolegi. Ufff.
My niestety musieliśmy zrezygnować, ale może komuś się przyda, idąc od strony bramy gnojnej w kierunku dzielnicy arabskiej, tuż przed bramkami kryje się wejście do podziemnej trasy wykopaliskowej wzdłuż muru. Ponoć warto, jak się ma trochę więcej czasu.
My tymczasem udajemy się na kawkę. Miejsca jednak nie polecamy, po zamówieniu kawy/soku i poproszeniu o hasło do wi-fi zostaliśmy wyproszeni. WTF?!
W sumie dobrze. Trafiamy lepiej i taniej
Sok z granatów, koniecznie trzeba spróbować (duży kubek niestety aż 15NIS, można znaleźć taniej np. za 10NIS, ale objętościowo 1/3 mniej)A po drodze załapujemy się jeszcze na pyszny chlebek z ziołami (5NIS)
bo z różowych kalafiorów rezygnujemy;)
Spodnie, spodnie, komu spodnie? Manekin potrafi być przekonujący
aż idziemy wymienić walutę, udaje nam się wynegocjować 1USD=3,46NIS, a na nasze szczęście następuje pomyłka i dostajemy kurs 1USD=3,56NIS;)
Przechadzając się dzielnicą arabską, oprócz licznych straganów, mijamy kolejne stacje drogi krzyżowej. Czasami jest to jakaś kaplica, czasami tylko tabliczka na ścianie. A jak Wam się podoba opcja baru przy wejściu do Kościoła?
I tak docieramy do Bazyliki Grobu Pańskiego. Z zewnątrz niczym nie zachwyca, wręcz trudno się zorientować, że to Kościół
Wnętrze Bazyliki zostało podzielone na kilka sektorów, które podlegają przedstawicielom różnych odłamów chrześcijaństwa. Zaraz przy wejściu znajduje się duża kamienna płyta, wokół której gromadzą się modlący pielgrzymi. Zgodnie z tradycją jest to kamień, na którym balsamowano zwłoki Jezusa przed złożeniem go do grobu. Pielgrzymi kładą na nim zakupione wcześniej pamiątki religijne, które zgodnie z tradycją w ten sposób uznawane są za poświęcone na Ziemi Świętej.
O samej Bazylice nie będę się rozpisywać, bo wzmianek o niej pełno. Dodam tylko, że w tej samej bazylice, w górnej jej części znajduje miejsce ukrzyżowania Jezusa czyli tzw. Golgota.
Zbliża się 12 więc wracamy pod bramki kontrolne prowadzące na wzgórze świątynne. Już uformowała się mała kolejka jest, a do otwarcia jeszcze blisko 30 min, które okazują się być prawie 1,5h. Co 10 min słyszymy jeszcze chwilka, jeszcze 10 min… i tak udaje nam się wejść dopiero ok 13.30:/ tutaj już dokładna kontrola i z ciekawostek, nie pozwalają wnieść na wzgórze żadnych pamiątek innych wyzwań. Czyli jeżeli ktoś zakupił wcześniej np. różaniec musi go zostawić w szafce przy wyjściu. Razem z nami wchodzi jakaś Polska wycieczka i ksiądz informuje ich, że tak niestety przeważnie robią (to dlaczego wpuszczaj księdza?)
W kolejce oczywiście polski akcent, który okazuje się nie być tym razem polskim;)
Po dokładnej kontroli docieramy na Wzgórze, gdzie mają się znajdywać dwie ważne budowle, niestety nie dostępne od wewnątrz dla zwiedzających. Kopuła na Skale tak na prawdę meczetem nie jest, jest nim natomiast znajdujący się kilka metrów dalej, Al Aqsa. Kopuła na Skale jest jednak świętym miejscem dla wyznawców Islamu, gdyż wg wierzeń przykrywa święty kamień, na którym Abraham miał złożyć w ofierze swojego syna Izaaka(żydzi), Ismaela (muzułmanie). Zgodnie z tradycją uznają też, że z tego miejsca Mahomet miał wstąpić do nieba i obdarzyć ich Koranem.
Teren wokół meczetów jest malowniczy
dobrze strzeżony
i okupowany przez głównie starszych mężczyzn zgłębiających Koran
nie możemy oczywiście pominąć tak gorąco polecanego przez wszystkich spaceru po dachach Jerozolimy. Jest ładnie, jest klimatycznie, ciekawie… spędzamy tam kilka chwil obserwując przemykających pieszo lub rowerem Żydów, czy tez dzieci grające w piłkę. Błądząc po dachach trafiamy przypadkiem do męskiej szkoły żydowskiej.
Spacer z dachów Jerozolimy przenosimy na spacer po dzielnicy żydowskiej. Po drodze mijamy jeszcze taras z widokiem na Ścianę Płaczu
Zmarznięci i głodni mamy już mniej siły i entuzjazmu, dlatego przysiadamy na humus z shoarmą (32NIS) i humus z fafelami (20NIS).
Włóczymy się jeszcze chwile po starym mieście. Następnie przez cmentarz żydowski udajemy się na wzgórze Oliwne. Na górę Oliwną warto wybrać się ze względu na ładną panoramę na Stare Miasto z błyszczącą kopułą Kopuły na Skale na samym środku.
Tu nasza przygoda z Jerozolimą dobiega końca, ponieważ nie mieliśmy zastraszającego tempa jeszcze jeden dzień tutaj byłby bardzo dobrym rozwiązaniem. Pewien niedosyt pozostaje. A czego nie zobaczyliśmy np. muzeum holokaustu – instytut Yad Vashem, wspomniana trasa wykopaliskowa, Hezekiah’s Tunnel czy pobliskie Betlejem. Decydujemy się jednak na spędzenie tych wakacji bardziej skupiając się na obcowaniu z naturą niż obiektami religijnymi i historycznymi.
Dzień pierwszy jednak jeszcze się nie kończy, trzeba gdzieś spać
kierujemy się więc nad morze martwe i wypatrujemy po drodze pola namiotowego. Przypuszczalnie widoki po drodze są ciekawe, jednak my widzimy tylko ciemność I tak dojeżdżamy do miejscowości Ein Gedi. W miejscowości tej jest tylko niewielka plaża, mały sklepik, jakieś schronisko i stacja benzynowa. Jest też pole namiotowe, ale jako, że tam sezon się jeszcze nie zaczął jest zamknięte. Dostajemy jednak zgodę na rozbicie namiotu i informację, że damska toaleta i umywalki są czynne. Wystarczy? Pewnie by wystarczyło, ale nam zapala się czerwona lampka… kosz, klamka, podciągnięcie, skok , 3 kroki i mamy prysznic Zimna woda i przeciąg, ale jest Szkoda tylko, że następnego dnia rano było jakaś kontrola przedsezonowa, która dopuściła łazienki do użytku i otworzyli bramy przez, które parę godzin wcześniej skakaliśmy Znowu rozbijamy się po 22, co już zaczyna być tradycją;) Więc gdzie się obudzimy dowiemy się rano… otwieramy suwak namiotu, a tam…
a to widok z przed namiotu i zza namiotu
cdn
Cała operacja zajęła nam może 20 min, dlatego zaskoczyła nas cena za bilecik parkingowy, 12NIS. Zapłaciliśmy… niepotrzebnie, bo szlaban otworzył się jak tylko pod niego podjechaliśmy.