Akceptuję i chcę ukryć komunikat Fly4free.pl korzysta z technologii, takich jak pliki cookies, do zbierania i przetwarzania danych osobowych w celu automatycznego personalizowania treści i reklam oraz analizowania ruchu na stronie. Technologię tę wykorzystują również nasi partnerzy. Szczegółowe informacje dotyczące plików cookies oraz zasad przetwarzania danych osobowych znajdują się w Polityce prywatności. Zapoznaj się z tymi informacjami przed korzystaniem z Fly4free.pl. Jeżeli nie wyrażasz zgody, aby pliki cookies były zapisywane na Twoim komputerze, powinieneś zmienić ustawienia swojej przeglądarki internetowej.



Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 20 posty(ów) ] 
Autor Wiadomość
#1 PostWysłany: 01 Lis 2014 01:11 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 04 Wrz 2014
Posty: 36
Zachęcona propozycjami przelotów do Portugalii, jakie pojawiały się ostatnio na fly4free postanowiłam zorganizować 6dniowy wypad do tego odległego od nas kraju. Mieszane loty Ryanair+Wizzair, Couchsurfing i Autostop - czyli wycieczka maksymalnie po kosztach, ale jednocześnie maksymalnie fantastyczna. Może moja relacja zainspiruje kogoś do podobnej wycieczki - naprawdę warto!

===========================================================================================
Jeśli ktoś by chciał, to dokładnie to samo co zamieszczam niżej można przeczytać też tutaj: http://kranceswiata.pl/portugalia-czesc ... o-w-porto/
===========================================================================================

Image

Portugalia część 1 – Porto w Porto

Jako, że w czasie wakacji nie mieliśmy okazji nigdzie razem wyjechać, postanowiliśmy z Mateuszem umilić sobie deszczowy polski październik wypadem do Portugalii.

Loty rezerwowałam z półtora miesięcznym wyprzedzeniem. Jako, że bezpośrednio z Polski do Portugalii latają jedynie tradycyjni przewoźnicy, tym razem stanęło na tzw. locie kombinowanym. Zarezerwowałam bilety z Katowic do Dortmundu (Wizzair), z Dortmundu do Porto (Ryanair) a następnie z Lizbony do Mediolanu (Ryanair) i z Mediolanu do Katowic (Wizzair). Sumarycznie wcale nie wyszło drogo, ale musiałam trochę się naszukać aby zsynchronizować te loty.


Czwartek, godzina 00:00. Pakujemy się jak zawsze na ostatnią chwilę. Spać idziemy koło 1:30 a już o 3:40 pobudka. Lot jest o barbarzyńsko wczesnej porze. 5:00 – jesteśmy w Pyrzowicach, 6:10 – wylatujemy. Czas pożegnać szpetny, październikowy deszcz. Przygody, czas start!

Lot do Dortmundu jest krótki. Już po półtora godzinie jesteśmy na miejscu. Włóczymy się chwilę po lotnisku, odkrywamy takie ciekawostki jak automat z gadżetami FC Borussia Dortmund.

Image

Następnie zaraz po ponownej kontroli osobistej znajdujemy wygodną kanapę z widokiem na pojazd startowy i zapadamy w sen. Lot do Porto jest dopiero o 14:00

Lot jest trochę opóźniony, ale już wkrótce wsiadamy na pokład naszego Ryanaira. Tym razem lot jest dłuższy, na szczęście Ryanair ma nieco więcej miejsca na nogi. Wreszcie docieramy do Porto. Lotnisko jest szczególnie duże ale jest bardzo dobrze połączone z miastem. Nie musimy kombinować z shuttle busem bądź autostopem. Kursuje tu „metro”, które zabiera nas prosto do centrum. Dlaczego „metro”? Ponieważ mimo nazwy nie jest to prawdziwe metro. Przez większość trasy jedzie na powierzchni, jedynie kilka stacji jest pod ziemią. Samo wnętrze przypomina warszawską kolej podmiejską.

Z metro wysiadamy wściekle głodni. W sumie od rana nic prawie nie jedliśmy. Idziemy więc na poszukiwanie restauracji. W końcu w centrum miasta musi coś się znaleźć! Po drodze mijamy wiele uroczych budynków.

Image
Portugalskie kafelki są wszędzie


Wreszcie znajdujemy ulicę upstrzoną kafejkami – tzw pastelariami, ale restauracji nie widać. Zrezygnowani, siadamy w jednej z nich. Z pewną satysfakcją zauważamy, że w okół dominują rodowici Portugalczycy, niewiele tu turystów. Udaje nam się zamówić coś więcej niż tylko kawę i ciastko – Mateusz bierze „tradycyjne portugalskie danie”, które okazuje się być kawałkiem chleba z różnymi rodzajami mięsa zanużonym w sosie, ja dostaję rybopodobne coś z frytkami i ryżem. No cóż, głód zaspokojony, można ruszać dalej.

Image
Sztuka uliczna tu na każdym kroku

Temperatura jest bardzo przyjemna, na ulicach jest całkiem sporo ludzi. Oglądając Portugalczyków można odnieść wrażenie, że czas tutaj płynie wolniej. Ludzie nie biegają w pośpiechu, jak na północy Europy, ale powoli sączą kawę w różnych pastelariach. Przy stolikach siedzą zarówno pary, jak i matki z dziećmi, grupy nastolatków a także grupki starszych osób.

Image

Image
Handlowa ulica Porto

Obserwujemy, że wielu młodych Portugalczyków jest bardzo oryginalnie ubranych. Jedni na modłę wszelakich subkultur, inni po prostu dziwnie. Tak, jakby każdy za wszelką cenę chciał podkreślić swoją indywidualność. Jest to dość urocze i dodaje kolorów miastu. Idziemy dalej. Trafiamy na plac o bardzo specyficznym rozmieszczeniu ławek. Na pewno sprzyja to długim debatom :)

Image

Dalej, nieco nieświadomie idziemy w stronę mostu Ponte dom Luis I. Po drodze mijamy sklep z gitarami, gdzie odbywa się kameralny gitarowy koncert. Klimat jest nie z tej ziemi. Przystajemy na moment posłuchać.

Image

Przystajemy na moment na Pont dom Luis I aby podziwiać chwilę miasto pogrążające się w mroku. Następnie wracamy w stronę słynnej Sé Catedral. Tutaj również rozpościera się niesamowity widok. Porto po zmroku zdecydowanie ma klimat.

Image

Image

Robi się późno, więc chcemy powoli kierować się do mieszkania naszych hostów. Będą nimi Sonia i Miguel – portugalska para mieszkająca praktycznie w samym centrum. Wpisujemy ich adres w GPSa. Nawigacja prowadzi nas w dół ku wąskim uliczkom, po czym po chwili się gubi. Okazuje się, że znaleźliśmy się w samym środku Slumsów. Otaczają nas wąskie uliczki a z mieszkań dobiegają zapachy obiadu i brzdęk sztućców oraz wesołe okrzyki dzieci.

Image

Wreszcie udaje nam się wyjść do miasta i znaleźć mieszkanie naszych hostów. Po drodze wstępujemy jeszcze do małego sklepiku i kupujemy to, z czego Porto jest najbardziej znane – wino Porto.

Miguela tego wieczora nie ma w domu, ale Sonia wita nas bardzo ciepło i zaprasza do środka. Poświęcamy chwilę aby ogarnąć się po tej długiej podróży a następnie pokazujemy naszej gospodyni zakupione Porto. Sonia uśmiecha się i mówi, że to jej ulubione. Przynosi kieliszki i wznosimy razem toast. Dowiadujemy się przy okazji, że Portugalczycy toasty wznoszą okrzykiem „chin-chin!„, co znaczy tyle co nasze polskie „na zdrowie”. Wieczór upływa leniwie i przyjemnie. Gramy w trójkę na konsoli w Mario. Może mało to portugalskie, ale bardzo relaksujące po długim dniu. Sonia pokazuje nam także swoje rysunki – okazuje się, że bardzo dobrze rysuje. Na tyle dobrze, że traktuje to jako zajęcie zarobkowe i swoją przyszłość też z tym wiąże.

Następnego dnia budzimy się wyspanie i wypoczęci. Widok z okna zdecydowanie motywuje do ruszania na miasto.

Image

Image

Pogoda jest piękna, ale nie jest za ciepło. Sonia mówi nam, że mamy dużo szczęścia. Podobno poprzedni tydzień był bardzo deszczowy i chłodny.

Dzień zaczynamy od Portugalskiego śniadania. W tej kwestii Portugalia nie różni się wiele od innych południowoeuropejskich krajów. Na typowe śniadanie składa się kawa oraz słodkie ciasto, ewentualnie ciasto francuskiej z serem i z szynką. W taki zestaw można zaopatrzyć się w jednej z wielu wszechobecnych pastelarii, które są wręcz oblegane przez Portugalczyków. Na przeciwko mieszkania naszych hostów znajdują się dwie – jedna obok drugiej. Zaopatrujemy się w zestaw na wynos.

Image

Naszym pierwszym punktem programu jest Torre dos Clerigos – strzelista, wysoka na 75 m granitowa wieża wzniesiona w 1749 r. Chociaż można wejść na szczyt, rezygnujemy z tej przyjemności z powodu tłumów turystów, którzy ją otaczają.

Idziemy dalej, przechodzimy przez bardzo ekskluzywną alejkę pełną sklepów typu Hugo Boss czy Max Mara.

Image

A wszystko to po to, aby za moment znowu wyjść na ulicę z tradycyjnymi, starymi kamieniczkami. 

Image

Teraz odwiedzamy Livraria Lello & Irmão. Jest to… księgarnia. Lecz nie byle jaka. Livraria Lello to jedna z najstarszych księgarni w Portugalii otwarta w 1869 roku. Znajduje się ona w budynku, który zachwyca swoją elewacją pełną inspiracji z kultury Maurów. Również środek jest ciekawy.

Image
źródło: http://www.pinterest.com/pin/64317100900061553/

Wnętrze przypomniało mi księgarnie Esy i Floresy z filmu o Harrym Potterze. Okazuje się, że nie jest to przypadek. W końcu J.K. Rowling wiele czasu spędziła w Porto i podobno ta księgarnia była jedną z jej inspiracji.

Idziemy dalej podziwiając ciekawą architekturę Porto

Image

Image

Następnym przystankiem jest Estação de São Bento. Jest to stacja kolejowa, która została oddana do użytku w 1916. Znana jest ze swoich malowideł naściennych przedstawiających historię Portugalii.

Image

Image
Malowidła znajdują się na tradycyjnych portugalskich kafelkach


Image

Kierujemy się dalej, w stronę Igreja de Misericórdia. Po drodze mijamy dość ciekawe obiekty.

Image

Image

Igreja de Misericórdia


Zresztą oryginalne murale są tutaj na porządku dziennym.

Image

Jesteśmy na dziedzińcu Palacio da Bolsa. Jest to wytworny pałac z XIX w. Wzniesiono go z marmuru i granitu. Niegdyś było to miejsce obrad Rady Miasta, urzędowali tu sędziowie, a także znajdowała się tu giełda papierów wartościowych. Obecnie można zwiedzać komnaty pałacowe, oraz wystawy ilustracji przedstawiające historię Porto. My oglądamy go tylko z zewnątrz.

Image

Image
Na dziedzińcu Palacio da Bolsa

Wreszcie dochodzimy do dzielnicy Cais da Ribeira. Jest to część Porto ulokowana nad brzegami rzeki, jedna z najbardziej malowniczych części miasta, chętnie fotografowana o każdej porze dnia i zawsze pełna turystów. Mamy tutaj wszystko, czego potrzeba turystom: wąskie, zabytkowe kamienice, nabrzeże z przycumowanymi łodziami oraz wiele tradycyjnych małych restauracji i cukierni. Do tego wrzystkiego, w 1996 Cais de Ribeira zostało wpisane na listę UNESCO.

Image

Nie zabawiamy tu długo. Przechodzimy wstępując po drodze do sklepu w celu uzupełnienia zapasów wody. Okazuje się, że w sklepie można kupić także oliwki. Ceny są oczywiście odpowiednio wyższe, jak na turystyczną dzielnicę przystało.

Image

No i dochodzimy do kolejnej wielkiej atrakcji miasta. Pont dom Luis I. Wczoraj widzieliśmy go z góry, dzisiaj jesteśmy na dole.

Image

Przechodzimy na drugą stronę rzeki. Teraz jesteśmy w dzielnicy zdominowanej przez lokalnych producentów Porto oraz przez wszelakie restauracje oferujące degustację Porto. My robimy sobie małą przerwę racząc się prażonymi kasztanami, zakupionymi od ulicznej sprzedawczyni. Przyznam,  że jeszcze nigdy wcześniej nie miałam okazji jeść kasztanów.

Image

Odchodzimy trochę od tej dzielnicy zdominowanej przez turystów. Zupełnie przypadkowo znajdujemy małą kawiarenkę przy drodze, z której ukazuje się przepiękny widok na Porto. Zostajemy tu na chwilę.

Image

Image
Dokąd prowadzą te drzwi?

Image
Przypadkowo spotkana pracownia pełna skarbów

Wracamy w dół aby załapać się jedną z fajniejszych atrakcji w Porto – zwiedzanie winiarni. Spośród wielu dostępnych wybieramy Sandemana.

Image

Image

Podczas krótkiej wycieczki, która prowadzona jest przez panią ubraną w strój Sandemana dowiadujemy się, że firma została założona przez Szkota, a winiarnie same w sobie znajdują się kilkaset kilometrów od Porto. Jednakże to właśnie tutaj Porto jest leżakowane. Wycieczka kończy się degustacją Porto.

Wspinamy się teraz na wzgórze, aby na drugą stronę rzeki przejść górną częścią mostu Pont dom Luis I. Po drodze zagaduje nas przypadkowo napotkany człowiek. Zafascynowany naszym językiem pyta, skąd jesteśmy. Jak się okazuje, on jest z Brazylii (miał więc prawo nie słyszeć nigdy wcześniej polskiego) i przyleciał do Porto na kilkudniową konferencję. Rozmawiamy z nim chwilę a na górze rozstajemy się. My idziemy na most, on skręca w drugą stronę.

Image

Image

Przechodzimy przez most i kierujemy się w stronę Sé Catedral. Teraz możemy zobaczyć ją za dnia. Jest to jedna z najstarszych budowli w mieście, niestety nie udaje nam się wejść do środka. Możemy za to zobaczyć ten sam widok co wczorajszej nocy, ale w świetle dziennym.

Image
W tle widać Torre dos Clerigos

Jako, że w samym Porto zobaczyliśmy większość najważniejszych rzeczy, za radą Sonii łapiemy autobus numer 500 i jedziemy nad wybrzeże oceanu.

Image
Ostatnie spojrzenie na Pont dom Louis I

Image
Image
Ocean jest PIĘKNY!

Wygłodniali, szukamy miejsca, w którym moglibyśmy coś zjeść za w miarę rozsądne pieniądze. W tym miejscu może warto wspomnień o portugalskich cenach. Generalnie, zaskakująco, nie jest tu bardzo drogo. Drożej niż w Polsce, ale dużo taniej niż we Włoszech czy Hiszpanii. Średnie zarobki są podobno też niewiele wyższe niż w Polsce. Z tego co zobaczyliśmy – ogólny standard życia jest bardzo porównywalny.

Znowu raczymy się w Pastelarii. Tym razem moje danie jest smaczniejsze niż ostatnio, Mateusz z kolei narzeka na swoje.

Robi się późno, łapiemy autobus powrotny i wracamy do naszych hostów. Wreszcie mamy okazję poznać Miguela. Jest równie sympatyczny co jego dziewczyna. Również jest artystą. Gra na saksofonie oraz na gitarze, więc już na dzień dobry mamy sporo wspólnych tematów. Nasi gospodarze proponują nam wyjście na miasto. Mimo, że jesteśmy trochę zmęczeni, bardzo chętnie na to przystajemy. Odpoczywamy chwilę, ogarniamy się i koło 23:00 wszyscy jesteśmy gotowi do wyjścia.

Jako, ze jest piątek, na ulicach jest niesamowicie wiele ludzi. Okazuje się, że pierwsza wybrana przez nas knajpka została wybrana również przez tradycyjny studencki zespół muzyczny.

Image

Miguel i Sonia opowiadają nam  trochę o studenckich zwyczajach. Dowiadujemy się, że prawie każda portugalska uczelnia ma swój własny zespół muzyczny, którego członkowie ubierają się w tradycyjne stroje (jak widać na zdjęciu) i koncertują. Po oficjalnych koncertach często wychodzą na miasto i po prostu grają dla zabawy.

Nasi Portugalczycy zaczęli grać tradycyjne, portugalskie pieśni. Słuchamy ich muzyki sącząc powoli nasze napoje. Atmosfera jest magiczna.

Image

Miguel i Sonia zabierają nas w kolejne ciekawe miejsce. Im później, tym więcej ludzi na ulicach. Porto tętni życiem bardziej niż w dzień. Czuć wszędzie studencką atmosferę.

Image

Wreszcie, około drugiej w nocy decydujemy się wrócić do domu. Sonia jutro pracuje, nasz czeka wyprawa do Lizbony. Idziemy spać aby nabrać sił na kolejne przygody.

Po tym cudownym dniu mogę tylko powiedzieć, że Porto jest WSPANIAŁE. Absolutnie zakochałam się w tym mieście. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś tu wrócę!

=========================================
Ciąg dalszy wkrótce : )
_________________
Zapiski z podróży http://kranceswiata.pl/


Ostatnio edytowany przez kathrine0, 03 Lis 2014 21:24, edytowano w sumie 1 raz
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
Miesiąc na Phuket za 4040 PLN. Loty z Warszawy (z dużym bagażem) i noclegi w 4* hotelu Miesiąc na Phuket za 4040 PLN. Loty z Warszawy (z dużym bagażem) i noclegi w 4* hotelu
Bezpośrednie loty first minute do Nowego Jorku i Miami z Berlina od 1541 PLN. Dużo terminów Bezpośrednie loty first minute do Nowego Jorku i Miami z Berlina od 1541 PLN. Dużo terminów
#2 PostWysłany: 01 Lis 2014 02:40 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 14 Kwi 2013
Posty: 336
niebieski
Czekam na dalszą część relacji.
Myślałem o wypadzie do Porto, ale jak wniknąłem głębiej to doszedłem do wniosku, że poza mostem Eiffel'a i jego okolicami nie jest tam ciekawie.
Może się mylę... kto wie :)
_________________
LUKASZBOGUSZ.COM
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#3 PostWysłany: 01 Lis 2014 11:04 

Rejestracja: 20 Kwi 2012
Posty: 69
ciekawie się zapowiada :)
_________________
Image
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#4 PostWysłany: 01 Lis 2014 11:58 

Rejestracja: 25 Paź 2012
Posty: 1022
niebieski
ELBE, mylisz się bardzo, ale to bardzo :) Dopiero wróciłam z trzeciej podróży do Porto( a tam np. Aveiro, Barcelos, Coimbra, Guimaraes, Espinho...). Każde miejsce wręcz magiczne, a jesli chodzi o foto-wyładowuje się bateria :) .I już szukałabym następnego, taniego biletu.
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#5 PostWysłany: 01 Lis 2014 13:31 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 04 Wrz 2014
Posty: 36
@ELBE - Porto jest przede wszystkim strasznie klimatyczne. Moim zdaniem dużo bardziej czuć tutaj portugalski duch niż w ogromnej Lizbonie. No i te małe uliczki, domy obłożone portugalskimi kafelkami... cudeńko!
Cieszę się, że moja relacja się podoba : ) Postaram się jak najszybciej wrzucić kolejną część.
_________________
Zapiski z podróży http://kranceswiata.pl/
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#6 PostWysłany: 01 Lis 2014 15:27 

Rejestracja: 10 Maj 2013
Posty: 2084
srebrny
kathrine0 napisał(a):
Generalnie, zaskakująco, nie jest tu bardzo drogo. Drożej niż w Polsce, ale dużo taniej niż we Włoszech czy Hiszpanii. Średnie zarobki są podobno też niewiele wyższe niż w Polsce.


To prawda, że koszty życia w Portugalii są stosunkowo niskie, ale z tymi średnimi zarobkami niewiele wyższymi niż w Polsce, to trochę przesadziłaś. ;)
Wg Eurostatu średnia miesięczna pensja w Portugalii jest o ponad 45% wyższa niż w Polsce (w przeliczeniu na EUR), ale z drugiej strony o prawie 40% niższa niż w sąsiedniej Hiszpanii, stąd ceny portugalskie są też dużo niższe niż hiszpańskie.
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#7 PostWysłany: 01 Lis 2014 15:53 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 27 Sie 2014
Posty: 61
Loty: 2
Kilometry: 2 056
Bardzo fajna relacja! Ostatnio zastanawiam się nad jakimś wypadem do Portugalii. Z załączonych zdjęć można wyczuć specyficzny klimat miasta, te piękne kafelki, no i ta księgarnia Livraria Lello & Irmão! No muszę się tam wybrać! Księgarnia marzenie!:)
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#8 PostWysłany: 01 Lis 2014 16:39 

Rejestracja: 06 Lut 2014
Posty: 6
Wyprawa do Portugalii dopiero mnie czeka - razem z moim narzeczonym planujemy się tam wybrać w marcu, dla każdego z nas będzie to pierwsza podróż w te strony. Powiem tyle - czekam z niecierpliwością na dalszą relację, osłodzi mi gorycz oczekiwania.

____________________
Ni widu,ni słychu http://naratunekzyciu.bloog.pl/ tylko nasza stronka!


Ostatnio edytowany przez WhitneyEvil95, 31 Mar 2015 14:00, edytowano w sumie 1 raz
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#9 PostWysłany: 02 Lis 2014 17:36 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 04 Wrz 2014
Posty: 36
@Sranda - bardzo możliwe, mój wpis jest oparty jedynie na rozmowach z lokalnymi, a kilka osób nie jest reprezentacyjną próbką całej populacji. Nasza gospodyni, Sonia, dorabiała sobie pracując jako kelnerka na plaży, więc jej zarobki były bardzo niskie (mówiła coś o ciut ponad 2E/h) - stąd może jej zaniżony pogląd na tę kwestię.
@inwencja - tak, księgarnia jest absolutnie fenomenalna, zwłaszcza dla fanów Harry'ego Pottera! Jedynym minusem jest to, że jest zatłoczona przez turystów ; )
@WhitneyEvil95 - fantastycznie, że planujecie się tam wybrać, jestem przekonana, że Wam się spodoba. Tymczasem za chwilę załączam kolejną część : )

-- 02 Lis 2014 17:42 --

=============================================================

Kolejna część opowieści, tym razem autostopowe perypetie. Mam nadzieję, że uda mi się kogoś zachęcić do spróbowania tej formy podróżowania. Dla mnie samej to był zaledwie drugi raz, a pierwszy bez towarzystwa w doświadczonej w tym koleżanki. Dla Mateusza był to zupełnie pierwszy raz! Także nie bać się, próbować ; )

=============================================================

Image

PORTUGALIA CZĘŚĆ 2 – HOP DO LIZBONY


Budzimy się dość późno. W Porto jest tak fajnie, że aż nie chce się wyjeżdżać. Wiemy jednak, że tego wieczora musimy być z Lizbonie, od której dzieli nas ponad 300 kilometrów. Choć nasz host, Miguel odradza nam stopa i sugeruje, że powinniśmy poszukać przejazdu na Blablacar, to i tak postanawiamy podjąć się takiej przygody.

Image
Ostatnie spojrzenie za okno

Pierwsze kroki po wyjściu od naszych hostów kierujemy ku pastelarii. Tutaj siadamy na chwilę i powoli jemy śniadanie, po prostu ciesząc się chwilą. Chwila nie może być jednak zbyt długa, więc wkrótce zbieramy się w stronę metra. Wsiadamy do metra i wyjeżdżamy nim aż do Santo Ovidio, skąd na A1 do Lizbony niedaleko.

Image

Do najbliższej stacji benzynowej, która znajduje przy zjeździe jest dość kawałek. Maszerujemy jednak dzielnie. Na miejscu dzielimy siły. Na przemian próbujemy złapać stopa metodą tradycyjną a na przemian po prostu pytamy ludzi na stacji, czy nie jadą może w pożądanym przez nas kierunku. Wreszcie trafiamy na przesympatyczną portugalską parę, która mówi, że co prawda jadą tylko kilka kilometrów, do Pedroso, ale mogą nas wziąć. Chętnie przyjmujemy ich ofertę, byle tylko wyrwać się z miasta. Podróż z nimi trwa tylko kilka minut, ale jest bardzo wesoła. Zostawiają nas na stacji benzynowej u wjazdu do miasta i życzą szczęścia na dalszą podróż.

Tutaj pojawił się nasz pierwszy problem. Z Pedroso do Lizbony można się dostać na dwa sposoby – nową autostradą lub starą drogą krajową N1. Ludzie na ulicy i na stacji, widząc nas z tabliczką, dają nam sprzeczne ze sobą informacje. Jedni kierują nas na A1, inni na N1. W efekcie tracimy dość sporo czasu klucząc jak dzieci w ciemności. Wreszcie, już nieco zdenerwowani po prostu przechodzimy przez zjazd i wychodzimy na autostradę, aby stanąć na poboczu. To okazuje się strzałem w dziesiątkę. Po 10 minutach entuzjastycznego wymachiwania plakietką z napisem Coimbra, na poboczu zatrzymuje się kierowca TIRa i przyjaźnie mruga do nas migaczami zapraszając nas do środka.

Image

Chociaż kierowca nie mówi po angielsku, udaje nam się jakoś z nim skomunikować. Nie jedzie sam – jest kierowcą jednego z trzech tirów wiozących transport aż do Maroko. Po drodze mamy niespodziewany postój na stacji. Jeden z tirów uszkodził oponę, więc cała trójka zjeżdża i szybko wymienia ją na nową. Jeden z kierowców mówi całkiem nieźle po angielsku. Dzięki niemu udaje nam się ustalić jaką trasą jadą i prosimy naszego kierowcę, żeby wyrzucił nas trochę dalej – w Leirii.

Około 19:00 docieramy na stację benzynową w Leirii. Tutaj żegnamy się z naszym kierowcą, wręczając mu mały podarunek z Polski.

Korzystając ze stacji benzynowej, jemy coś na szybko i dalej szukamy szczęścia. Jesteśmy już nieco zmęczeni, ale do Lizbony zostało tylko, a może aż 130km. Największym problemem jest to, że zaczyna się robić powoli ciemno, co oznacza, że na drodze będziemy słabo widoczni. Pytam kilka osób na stacji benzynowej czy nie jadą może do Lizbony, ale za każdym razem odpowiedź jest negatywna. Wreszcie podchodzę do małego Portugalczyka w garniturze, który tankuje swój samochód. Bez większych nadziei zadaję mu pytanie o kierunek jest jazdy. Ku mojemu zaskoczeniu, kierowca entuzjastycznie reaguje, mówiąc,  że co prawda nie jedzie do samej Lizbony, tylko do jednego z pobliskich miasteczek, ale bardzo chętnie nas weźmie jeśli tylko chcemy. Oczywiście od razu przyjmujemy jego ofertę i już za chwilę siedzimy w jego samochodzie i pędzimy w stronę naszej upragnionej Lizbony.

Nasz kierowca okazuje się być całkiem poważnym biznesmenem, który jest niesamowicie zakręcony na punkcie swojego biznesu. Przez całą drogę opowiada nam w szczegółach co dokładnie robi i dlaczego jest to takie fajne. Na pożegnanie my dajemy mu mały upominek z Polski a on nam gazetkę promocyjną swojej firmy i wizytówkę. Zostawia nas na przystanku autobusowym instruując jak dojechać do centrum Lizbony.

Image

Jesteśmy już prawie u celu. Tym razem faktycznie jedziemy autobusem, bo jest już ciemno i złapanie autostopa do samego centrum graniczyłoby z cudem. Uff, to była długa podróż.

No i wreszcie Lizbona! Z autobusu wysiadamy bardzo blisko centrum, zaraz obok Parque Eduardo VII. Jesteśmy okropnie zmęczeni, do tego mnie pobolewa trochę gardło. Niestety nie możemy jeszcze iść spać, gdyż nasz host napisał mi, że wychodzi i w domu będzie najwcześniej po północy.

Ruszamy więc w stronę centrum, aby trochę się rozejrzeć dookoła. Jest sobota, mimo późnej pory na ulicach jest mnóstwo ludzi. Idziemy wzdłuż Avenida da Liberdade – jest szeroka na 90m aleja upstrzona podświetlonymi pomnikami, restauracjami oraz drogimi, luksusowymi sklepami.

Image
Uliczna knajpka i nowoczesne Fado w wykonaniu dwóch DJów

Dochodzimy aż do placu Restauradores, gdzie znajduje się między innymi Hard Rock Cafe. Oczywiście nie mogę się oprzeć wejściu do środka.

Image

Z Baixa – dolnego miasta kierujemy się w stronę Bairro Alto, górnego miasta. Miasto tętni życiem. Na jednym z deptaków grupa ciemnoskórych rozstawiła głośniki i zaczęła tańczyć (dość efektownie zresztą). Gdzie indziej znów uliczny czarodziej pokazuje swoje sztuczki.

Image

Idziemy, a raczej wspinamy się dalej. Górne miasto jest nazwane górne nie bez powodu. Trzeba się powspinać aby się tu dostać. Im wyżej tym uliczki są coraz węższe a młodych ludzi coraz więcej. Teraz praktycznie w każdej kamieniczce jest mała knajpka,  z której wysypują się ludzie popijając beztrosko drinki na ulicach. Oprócz lokalnych, jest tu mnóstwo studentów z Erasmusa i turystów. Raz po raz podchodzi ciemnoskóry usiłując nam sprzedać kapelusz, okulary bądź inne błyskotki. Co ciekawe, podchodzą też i inni handlarze pytając cicho czy nie mamy aby ochoty na marihuanę czy hasz. Co odważniejsi proponują jeszcze lepsze rzeczy. Jest głośno, brudno, kolorowo i multikulturowo. Nie tylko studenci balują, widać też nie raz i ludzi w okolicach czterdziestki. Miks jest niesamowity.

Wstępujemy na drinka do jednej z knajpek i dzierżąc plastikowe kubki idziemy dalej. Docieramy aż do słynnej lizbońskiej, żółtej kolejki linowej. Tutaj dostaję kolejnego smsa od naszego hosta – nie będzie go w domu wcześniej niż o 3 rano. Przyznam, że z moim co raz bardziej bolącym gardłem źle przyjmuję tę nowinę. Włóczymy się jeszcze trochę po mieście po czym wracamy w stronę Restauradores aby zjeść coś i napić się ciepłej kawy z całodobowym McDonaldzie. Niepewna, czy w ogóle będziemy mieli gdzie spać tej nocy proszę Mateusza, żeby poszukał jakiegoś hostelu. Sama w tym czasie kombinuję co zrobić z tym fantem. Pomocną dłoń wyciąga Klaudia. Mimo, że jest obecnie na drugim końcu świata, bo aż w Tajlandii, to przychodzi mi z pomocą i pisze do swoich znajomych z Lizbony. Wreszcie jednak, o 3 w nocy, nasz host pisze mi, że podjedzie po nas samochodem do centrum. Uff, alarm odwołany.

Naszym hostem okazuje się być dwudziestoparoletni Tiago, nieco roztargniony informatyk. Zabiera nas do swojego mieszkania, gdzie Mateusz jeszcze chwile z nim rozmawia ale ja od razu odpływam w objęcia Morfeusza.

=============================================

Obiecuję, że postaram jutro po południu wrzucić kolejną część ; )
_________________
Zapiski z podróży http://kranceswiata.pl/
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#10 PostWysłany: 03 Lis 2014 08:32 

Rejestracja: 15 Gru 2011
Posty: 922
niebieski
Lepiej się ogląda zdjęcia z podróży z ładną dziewczyną na pierwszym planie ;)
Pisz dalej, bo interesuje mnie podróż Twoimi śladami.
_________________
Image
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#11 PostWysłany: 03 Lis 2014 09:00 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 04 Lip 2012
Posty: 3699
srebrny
dlaczego publikujesz nie swoje zdjęcie księgarni nie informując o tym ?
_________________
"Ten, kto znalazł się za drzwiami, pokonał najtrudniejszy etap podróży" - przysłowie duńskie
Image
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#12 PostWysłany: 03 Lis 2014 09:35 

Rejestracja: 23 Sty 2014
Posty: 9
Porto faktycznie jest niesamowite, klimatyczne i jedyne w swoim rodzaju, jednak zdjęcia z tej relacji raczej zniechęcają do odwiedzin...
Jeśli ktoś ma potrzebę wewnętrzna dzielenia się wrażeniami z podróży, warto zainwestować w nawet niedrogi aparat. Relacje z dobrymi zdjęciami ogląda i czyta się o niebo lepiej niż te ze zdjęciami z komórek;)
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#13 PostWysłany: 03 Lis 2014 21:11 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 04 Wrz 2014
Posty: 36
@shiver - dziękuję za miłe słowa : ) Już załączam kolejną część!
@cypel - masz rację, mój błąd. Zaraz postaram się wyedytować posta
@nito82 - zdjęcia owszem, są z telefonu. Na pewno zainwestuję w jakiś aparat, jak tylko pojawią się na to środki. Nie jestem jednak pewna, czy dobrej jakości aparat kosztuje niewiele...

======================================================

Jako, że poprzedniego dnia poszliśmy spać przed 4 w nocy (3 nowego czasu), budzimy się strasznie późno. Ja niestety mocno zakatarzona. Jednak po wczorajszych nocnych przygodach w Lizbonie sen był nam potrzebny. Tym razem nasz host pozytywnie nas zaskakuje. Tiago serwuje nam bardzo smaczny brunch a następnie proponuje, że zabierze nas na wycieczkę do Sintry.

Sintra jest portugalskim miastem liczącym niecałe 10 tysięcy mieszkańców, pełniącym również funkcje miasta powiatowego. Powiedzenie mówi: „Zobaczyć cały świat, a nie widzieć Sintry, to nic nie zobaczyć”. Docenili ją znani pisarze. Hans Christian Anderson nazwał to miasteczko „najpiękniejszym miejscem w Portugalii”, a Lord Byron tytułował ją „wspaniałym Edenem”. Mówi się, że Sintra należy do najpiękniejszych miejsc w Portugalii, a z uwagi na serię znajdujących się tu zabytków została ona wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wycieczkę rozpoczynamy od przejścia przez muzeum pomników. Chociaż królują tu klasyczne pomniki, wystarczy wyjść trochę dalej aby zobaczyć wystawę nowoczesnych dzieł.

Image

Image

Trzeba przyznać, że im dalej idziemy tym bardziej urokliwa wydaje mi się Sintra.

Image

Image
zamek jak z bajki

Image

Idąc dalej, dochodzimy aż do zamku z przestronnym parkiem, w którym znajduje się tymczasowa ekspozycja.

Image

Image

Image

Image

Zaczyna robić się późno, więc robimy ostatnie zdjęcia i udajemy się z powrotem do samochodu. W drodze kupujemy jeszcze słynne ciastka z Sintry – Queijadas i Travesseiros. Queijadas to małe serowe ciastko, Travesseiros to chrupiąca „poduszeczka” wypełniona słodkim nadzieniem.

Image

Następnym punktem programu jest Cabo de Roca – najbardziej wysunięty na zachód punkt kontynentalnej Europy. Cabo da Roca dzielą od znajdującego się po drugiej stronie Atlantyku przylądka Henlopen w amerykańskim stanie Delaware 5593 kilometry.

Na obelisku umieszczona jest tablica zawierająca aluzyjny cytat z 3. pieśni eposu Os Lusĭadas portugalskiego poety Luísa de Camões: Aqui, onde a terra se acaba e o mar começa („Gdzie ląd się kończy, a morze zaczyna”).

Image

Cabo de Roca jest również bardzo nastawione na turystów. My jesteśmy tu prawie o zmroku, co pomaga nam uniknąć tłumów. Jednakże podobno zwykle jest tu mnóstwo ludzi. Przy wyjeździe jest nawet budka, która sprzedaje „certyfikat Cabo de Roca”, który ma zaświadczać, że się tu było. A wszystko to za jedyne kilkanaście euro.

Szybko robi się ciemno, więc Tiago zabiera nas dalej. Jedziemy do pobliskiego miasteczka Cascais, znanego jako portugalskie Saint Tropez.  Jest ono jednym z najbogatszych miejscowości w Portugalii. Cascais było miasteczkiem rybackim a ostatniej części XIX wieku i pierwszej części XX wieku stała się znana jako miejsce wypoczynków rodziny królewskiej. Portugalia była neutralna w czasie II wojny światowej i wiele europejskich rodzin królewskich, m.in. włoska, hiszpańska i bułgarska, osiadło w Cascais. Dziś jest to bardzo elegancki kurort nadmorski.

Image

Image

Spacerujemy tu trochę jedząc zakupione w Sintrze ciastka, które okazały się pyszne lecz strasznie słodkie. Tiago śmieje się, że może powinien zacząć wystawiać certyfikat „byłem w Portugalii i wróciłem bez cukrzycy”. Faktycznie, ilość rodzajów ich tradycyjnych ciastek jest niesamowita.

Robi się bardzo późno, więc wracamy do samochodu. Umówiliśmy się, że dzisiaj Tiago zrobi dla nas portugalski obiad a jutro my dla niego polski, więc udajemy się do marketu. Nawet tutaj czekają na nas portugalskie osobliwości – wybór (i ostry zapach, który czuję mimo kataru) ryb jest niesamowity.

Image

Image

Po skończonych zakupach wracamy do domu. My robimy sałatkę grecką, Tiago robi dla nas rybę. Jest nią oczywiście ulubiony, portugalski dorsz, który zostaje osolony i grillowany.

Image

Obiad mija nam w bardzo wesołej atmosferze. Rozmawiamy o kulturach naszych krajów, o tym jak wygląda codzienne życie. Tiago opowiada nam o swoim hobby – Kitesurfingu. Rozmawiamy także o jego przesłodkim kocie, zwanym Fat Cat. Zaczyna dochodzić pierwsza w nocy, więc udajemy się do łóżka aby mieć siłę na jutrzejsze zwiedzanie Lizbony.

ImageFat Cat
_________________
Zapiski z podróży http://kranceswiata.pl/
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#14 PostWysłany: 03 Lis 2014 21:27 

Rejestracja: 28 Sty 2014
Posty: 9
No, właśnie miałam pytać, jakim cudem udało Wam się zrobić zdjęcie wewnątrz Lello i nie dostać ochrzanu albo nie zapłacić kary ;) czekam na dalszą część relacji, ja byłam w Portugalii rok temu, aż łezka się w oku kręci na samo wspomnienie.
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#15 PostWysłany: 03 Lis 2014 21:30 

Rejestracja: 26 Lip 2012
Posty: 116
dane mi bylo juz nie jeden raz byc w Portugalii ale za kazdym razem gdy czytam i ogladam takie relacje wspomnienia wracaja :-)
i oczywiscie budzi sie pragnienie nowych planow aby tam wrocic :-)

dziekuje za tak ciekawa relacje
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#16 PostWysłany: 05 Lis 2014 19:30 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 04 Cze 2014
Posty: 115
Loty: 29
Kilometry: 34 491
Faktycznie szkoda, że zdjęcia nie są najlepszej jakości , mimo wszystko fajnie poczytać o miejscach, w których sie było :)
wcale nie tak dawno :P

Portugalia zdecydowanie zasługuje sa uwagę :)
A te ich ciastka Pasteis de Nata - są cudowne :)
_________________
OdwiedziłamAlbania,Austria,Belgia,BiH,Bulgaria,Chorwacja,Czarnogóra,Czechy,Anglia,Francja,Macedonia,Niemcy,Gibraltar,Litwa,Luxemburg,Holandia,Norwegia, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja,Kosowo
czarnogora-albania-macedonia-i-kosowo-17-dni-w-raju,209,79465
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#17 PostWysłany: 05 Lis 2014 23:19 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 26 Wrz 2012
Posty: 1512
Loty: 609
Kilometry: 970 938
srebrny
Ciekawa relacja, dzięki.
A ja już pojutrze lecę do Lizbony. Porto jednak odpuszczamy.
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#18 PostWysłany: 07 Lis 2014 19:36 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 04 Wrz 2014
Posty: 36
I ostatnia część relacji : )
========================================================
Image
PORTUGALIA CZĘŚĆ 4 – ZWIEDZAMY LIZBONĘ

Rano budzę się okrutnie zakatarzona. Wiedząc jednak, że jest to nasz ostatni pełny dzień w Portugalii, ogarniamy się i zabieramy za przygotowanie śniadania. Robimy małą odmianę od portugalskiego śniadania i przygotowujemy dla siebie i dla Tiago zwykłą, europejską jajecznicę.

Wychodzimy z mieszkania razem z naszym hostem i kierujemy się do metra. Po dwóch stacjach musimy się rozejść, gdyż Tiago przesiada się do innej nitki aby udać się do pracy. My wysiadamy na placu Restauradores czyli tam, gdzie byliśmy już wczoraj w nocy. Zwiedzanie rozpoczynamy od pysznej, portugalskiej kawy. Następnie kierujemy się w stronę wybrzeża po drodze mijając między innymi słynny, lizboński tramwaj.

Image

Image

Dochodzimy aż do Praça do Comércio. Jest to plac zwany powszechnie Terreiro do Paço, gdyż kiedyś stał tutaj pałac królewski. Pałac, podobnie jak większość Lizbony, został zniszczony podczas potężnego trzęsienia ziemi 1 listopada 1755 roku. Całe miasto zostało praktycznie zrównane z ziemią, jednakże Portugalczycy pod przewodnictwem markiza de Pombal szybko odbudowali swoją stolicę. Mówi się, że markiz de Pombal na zadane pytanie „I co teraz?”, zwykł odpowiadać „Pochować zmarłych i zatroszczyć się o żywych.” Nakazał ugasić szalejące pożary i pogrzebać ofiary, aby uniknąć epidemii. Obecnie na środku placu stoi pomnik panującego w owym czasie króla Józefa I.

Image

Image

Oprócz pięknego budownictwa, na placu spotykamy tu także całą masę specyficznych ludzi. Począwszy od ulicznego gitarzysty, który swoją grą umila czas przechodniom, przez medytującą kobietę kończąc na dwóch dilerach, którzy nieśmiało podeszli pytając czy aby na pewno nie chcemy trochę haszu. Przyznam, że jeszcze nikt nie proponował mi narkotyków w biały dzień, w centrum miasta, więc jest to zdecydowanie jakaś nowość. Cała reszta to przede wszystkim różnej maści turyści. To również mnie zaskakuje, bo przyznam, że nie spodziewałam się aż tylu turystów pod koniec października.

Naszym kolejnym przystankiem jest Katedra Sé. Jest to katedra wzniesiona została w 1150 roku, na cześć wygnania Maurów z miasta, w miejscu dawnego mauretańskiego meczetu. To tutaj przechowywane są relikwie Św. Wincentego. Legenda głosi, że ciało świętego, który zginął męczeńską śmiercią w Walencji, przypłynęło do brzegów portugalskiej prowincji Algarve w łodzi, eskortowanej przez dwa kruki. Ptaki wróciły potem na miejsce zbrodni, aby wyłupić oczy oprawcom Wincentego. Kruki do dziś są symbolem miasta.

Image

Image

Idziemy dalej, w stronę dzielnicy Alfama.  Jest to najstarsza dzielnica Lizbony. Została zbudowana na urwistych skałach, dzięki którym jako jedno z nielicznych miejsc podczas trzęsienia ziemi nie uległa zniszczeniu. Po drodze mijamy kolejnych oryginalnych ulicznych artystów.

Image

Następnie kierujemy się na zamek świętego Jerzego, który widzieliśmy już wcześniej z centrum miasta. Sam zamek wybudowany  został przez Maurów w XII wieku. Następnie został rozbudowany przez Portugalczyków. Przez pewien czas pełnił on rolę siedziby władców Portugalii. Trzęsienie ziemi z 1755 roku przyczyniło się do kompletnej degradacji zamku, który popadł w ruinę. W okresie panowania hiszpańskiego twierdza pełniła rolę koszarów oraz więzienia. Dopiero w latach 30 XX wieku zamek odrestaurowano i udostępniono zwiedzającym. Kiedy docieramy na miejsce, okazuje się, że zamek jest wręcz osaczony przez turystów a ponadto wejście jest płatne (5€). Decydujemy się więc na zobaczenie go tylko z zewnątrz.

Image
Uliczni artyści pod murami zamku

Image
Nieturystyczna restauracja dla turystów

Wąskimi uliczkami wracamy w stronę dolnego miasta. Chcemy zobaczyć jeszcze słynny Klasztor Karmelitów.

Image

Image

Image

Klasztor Karmelitów był niegdyś największą świątynią w mieście. Pomimo dużych zniszczeń, odniesionych wskutek trzęsienia ziemi, klasztor do dziś jest jedna z ważniejszych atrakcji w mieście. W XIX wieku w obrębie klasztoru powstała fabryka chemiczna, a aktualnie mieści się tam Muzeum Archeologiczne. My znowu oglądamy go tylko z zewnątrz, zatrzymując się na chwilę aby posłuchać kolejnych ulicznych muzyków.

Image

Robimy sobie spacer przez Cais do Sodre aż do mostu, który łączy Lizbonę z miastami na południu. Jest to dość długi most. Nasz host powiedział nam, że aby przejechać po tym moście samochodem, trzeba uiścić opłatę, ale tylko w jedną stronę. Ci, którzy wyjeżdżają z Lizbony mogą to zrobić za darmo. Po drugiej strony rzeki widać pomnik Jezusa, podobny do tego, który mamy w Świebodzinie :).

Za mostem łapiemy tramwaj i udajemy się do dzielnicy Belém. Jest tu kilka atrakcji, jakie chcemy zobaczyć. Pierwszą z nich są słynne ciastka Pastéis de Belém. Przepis na nie jest ściśle strzeżoną tajemnicą, którą znają zaledwie trzy osoby. Są to delikatne, kruche ciastka w kształcie babeczek. W środku mają budyniowaty krem.

Image

Przez zmianę czasu. dzień wydaje się być dużo krótszy i kiedy wychodzimy z Pastéis de Belém na dworze zaczyna robić się już ciemno. My jednak idziemy dalej, do klasztoru Hieronimitów. Klasztor zaczęto budować w 1502 roku za króla Manuela I jako podziękowanie za wyprawę Vasco da Gamy do Indii. Klasztor ten wpisał się w historię Unii Europejskiej. 3 grudnia 2007 roku, podczas szczytu Unii Europejskiej, na terenie klasztoru podpisano formalnie tzw. Traktat Reformujący Unię Europejską, odtąd nazywany Traktatem Lizbońskim.

Image

Image

Ostatnimi punktami na naszej liście są Torre de Belém i Padrão dos Descobrimentos, czyli Wieża Betlejemska i Pomnik Odkrywców. Torre de Belém to militarna budowla, pełniąca rolę strażnicy portu od czasów wielkich odkryć geograficznych. Była też punktem orientacyjnym dla wracających do ojczyzny żeglarzy i symbolem morskiej potęgi Portugalii. Pomnik Odkrywców odsłonięty został w 1960 roku, w pięćsetną rocznicę śmierci księcia Henryka Żeglarza. Zbudowany jest z betonu, ma kształt karaweli i 52 metry wysokości. Przedstawia żeglarzy, naukowców i misjonarzy, czyli wielkich odkrywców.

Image

Image

Image

Kierujemy się powoli w stronę mieszkania naszego hosta. Z Belém nie jeździ metro, więc musimy jechać najpierw autobusem, a dopiero później metrem. Dzisiaj jest nasza kolej na robienie obiadu. Chociaż z Polską obcokrajowcom najbardziej kojarzą się pierogi, nie podjęliśmy takiego wyzwania ze względu na pracochłonność tego dania. Postanowiliśmy zrobić placki ziemniaczane, które Portugalczykom są zupełnie nieznane. Mnie zaatakowała gorączka i katar ze wzmożoną siłą, więc Mateusz dzielnie staje na wysokości zadania i wysmaża dużo pysznych placków, które wszyscy potem konsumujemy ze śmietaną i dżemem. Tiago częstuje nas kieliszkiem Porto, także nasz obiad jest prawdziwie Polsko-Portugalski.

Po obiedzie, spędzamy bardzo sympatycznie czas z naszym hostem znowu rozmawiając na wszelakie tematy. Tiago pokazuje nam filmy z Kitesurfingu, a my jemu ze Snowboardingu :). W Portugalii śnieg raczej się nie zdarza, więc prym wiodą tutaj wszelakie sporty wodne. Zwłaszcza, że ocean jest w miarę ciepły przez cały rok. Wręczamy też naszemu hostowi mały upominek z Polski.

Znowu godzina robi się późna, więc kładziemy się spać.

Image

Rano budzimy się dość późno. Nasz host wychodzi już do pracy, więc żegnamy się z nim. Następnie dość leniwie się pakujemy i sprzątamy po wczorajszym obiedzie. Najwięcej czasu zajmuje nam pożegnanie się z kotem, który jest po prostu fenomenalny.

Image

Wreszcie zbieramy się i idziemy do metra. Chociaż lotnisko jest blisko, jedziemy drogą na około, aby zahaczyć jeszcze o nowoczesną dzielnicę Expo. Mamy raptem 30 minut, więc de facto wybiegamy z metra, rozglądamy się dookoła i wracamy do metra.

Nasz lot znowu jest kombinowany, jednak tym razem mamy dużo mniej czasu na przesiadkę, bo niecałe dwie godziny. Na lizbońskie lotnisko przybywamy na troszkę ponad godzinę przed odlotem, więc jest jeszcze chwila wytchnienia w strefie bezcłowej. Samolot na szczęście startuje o czasie. Lotnisko w Lizbonie usytuowane jest praktycznie w obrębie miasta, więc z samolotu możemy ostatni raz rzucić okiem na miasto.

Do Mediolanu przylatujemy o czasie. Nie ma tu terminala przesiadkowego, więc standardowo musimy odstać swoje w kolejce do kontroli osobistej. Czasu mamy idealnie na tyle, żeby na szybko zjeść małą, włoską pizzerynkę i wsiąść do różowego samolotu, który zabiera nas prosto do Katowic. W Katowicach jest zimno. Musimy odmrażać zaszroniony samochód. Już tęsknię za Portugalią!
_________________
Zapiski z podróży http://kranceswiata.pl/
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#19 PostWysłany: 16 Sie 2016 14:41 

Rejestracja: 20 Kwi 2016
Posty: 3
Loty: 16
Kilometry: 12 709
Super relacja :) Bede tam listopadzie, boje sie, ze bedzie zbyt deszczowo, no ale coz :P
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
#20 PostWysłany: 16 Sie 2016 19:06 

Rejestracja: 21 Wrz 2014
Posty: 6
Super relacja! Porto to jedno z moich miejsc must see! Pozdrawiam
Góra
 Profil Relacje PM off  
      
Wyświetl posty z poprzednich:  Sortuj według  
Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 20 posty(ów) ] 

Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina (czas letni)


Kto jest na forum

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 4 gości


Nie możesz zakładać nowych tematów na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach na tym forum
Nie możesz edytować swoich postów na tym forum
Nie możesz usuwać swoich postów na tym forum
Nie możesz dodawać załączników na tym forum

Przeszukaj temat:
  
phpBB® Forum Software © phpBB Group