Eee, nic z tego, w tej kwestii nawet Londyn nie pomoże.
Damski pragmatyzm: "A gdzie ja to ubiorę??!!" wygrywa
z odpowiedzią "W domu" albo "Na bal przebierańców".
Swoją drogą, to damska moda na świecie to dobry temat
na oddzielną relację/blog.
Wyjaśnienie meloników w Peru i Boliwii jeszcze jakieś udało mi się
w necie znaleźć:
Ale przekonującej teorii dotyczącej kłapiących butów Japonek poszukuję
od dwóch lat i nic ...
Droga z Jaipur do Agry, choć to kilka godzin jazdy, wcale nam się nie dłużyła.
Obserwacja ruchu ulicznego dostarcza niezapomnianych przeżyć.
Żyjący tu naród to z zamiłowania kaskaderzy - to pierwsza myśl, jaka przychodzi
do głowy, gdy popatrzeć na młodych chłopaków wiszących na samochodzie jadącym
dobrze ponad 80 km/h.
Albo na osobówkę w której siedzi z piętnaście osób.
Z konieczności, żeby się pomieścić, niektórzy nieco sobie wówczas zwisają przez okno.
Z początku to intryguje i bawi.
Później jednak, niestety, trzeba przyjąć do wiadomości, że to z biedy.
No i wtedy robi się smutno ...
Na przedmieściach Agry spotykamy dziwaczny pojazd.
Gdyby nie patrzeć w górę, to zdezelowany traktor, który już dawno zapomniał
jakiego koloru była pokrywająca go farba.
Gdy jednak tylko nieco podnieść wzrok - nad pojazdem piętrzy się przedziwna
konstrukcja złożona z kolorowych błyskotek, mrugających bezładnie lampek,
wiatraczków i chorągiewek.
Wszystko to pochyla się i trzęsie na licznych drogowych wertepach, cudem nie zahacza
o gałęzie i słupy elektryczne i z konsekwencją posuwa się w swoją stronę.
No dobrze, pewnie wesołe miasteczko albo coś w tym rodzaju.
Potem jednak rozpoczyna się inwazja takich wehikułów.
Za podwozie służy traktor, samochód, rower - cokolwiek co ma koła.
Zabudowa pojazdu to skrzyżowanie zestawu choinek bożonarodzeniowych z policyjnym
urządzeniem sygnalizacyjno-pościgowym, uzupełnionym o wielkie głośniki,
z których wyje psychodeliczna muzyka.
Sprawa szybko się jednak wyjaśnia, bo co chwilę mijamy jakiś orszak weselny
wiedziony przez takie wesołe miasteczko.
Wygląda na to, że tutaj ślub bez takiego jeżdżącego ekwipunku, to tak, jak gdyby
u nas zabrakło obrączek.
Poniedziałek - a tu wszyscy żenią się i wychodzą za mąż i imprezują do późna?
- Dziś jest bardzo korzystny układ gwiazd, wyjaśnia Vinod.
- Dzięki temu małżeństwa będą bardzo szczęśliwe.
Skoro tak, to rzeczywiście nie ma co się oglądać, bo kolejna koniunkcja planet pewnie
nieprędko.
Do Taj Mahal wybraliśmy się na drugi dzień, z rana.
To chyba całkiem dobra pora, potem było widać, że w miarę upływu czasu zwiedzających
przybywało.
Wstęp kosztuje 750 INR, czyli około 45 PLN.
Oprócz biletu dają za to butelki z wodą do picia.
Kasy biletowe są dość odległe od bramy wejściowej, dojeżdża się tam kursującym
wahadłowo wózkiem elektrycznym, za który należy zapłacić oddzielnie.
Nie pamiętam dokładnie ile, ale nie był to duży wydatek.
Trzeba koniecznie zadbać, aby nie mieć przy sobie nic, co mogłoby posłużyć zrobieniu
grafitti: długopisów, flamastrów, scyzoryków, przyborów do makijażu.
Z jakiegoś powodu zabronione też są notesy i zeszyty.
Gdy się nam przydarzy mieć coś z tych rzeczy przy sobie, nie pozostaje nic innego,
jak to bywa przy kontroli na lotnisku - wyrzucić.
Taj Mahal okazało się piękne i wyjątkowe.
Nie ma więc o czym pisać, bo wszyscy to wiedzą.
Czerwony Fort, widoczny z tarasów Taj Mahal, jest tylko w części udostępniony turystom.
Nadal służy celom dla których powstał i poza wydzielonymi miejscami rządzi tu wojsko.
Ale i tak jest na co popatrzeć.
Budowla jest rozległa, monumentalna i przyciąga wcale nie mniej zwiedzających, niż Taj Mahal.
Pozdrawiam,
Tomek