Po powrocie z Namibii w lipcu 2018 roku, wiedzieliśmy, że wrócimy do Afryki prędzej niż później. Problemem okazała się szkoła naszego 7-latka, więc musieliśmy zsynchronizować podróż z feriami zimowymi. Na szczęście już we wrześniu z wybawieniem przyszedł British Airways, oferując loty za 1900 zł do Johannesburga. Kupiliśmy 13 dni na miejscu i zaczęło się planowanie.
Szybko okazało się jak wielkim krajem jest RPA, a ja koniecznie chciałem zobaczyć też Lesotho i Suazi, które miało być moim setnym niepodległym odwiedzonym krajem. Z bólem odpuszczamy Cape Town i Garden Route, zostawiając na inną wyprawę oraz Park Krugera, bo w sumie zwierząt naoglądaliśmy się w Etosha i miał być mały park Pilanesberg jako substytut.
25 stycznia, w dzień wylotu w Warszawie zaczął padać śnieg i nasz przelot do LHR się opóźniał. Czułem kłopoty, bo mieliśmy tylko 2h na przesiadkę. Dolecieliśmy na 30 minut przed odlotem naszego Dreamlinera i niestety czekały już na nas nowe boardingi na następny samolot oraz vouchery na 20 funtów na jedzenie. Normalnie takie loty międzykontynentalne są na następny dzień, ale ruch między LHR i JNB jest tak ogromny, że nasz następny samolot (i to A380) był już za 2h, a za 4h był jeszcze jeden.
Dolatujemy zatem o 7 rano, zamiast o 5 i idziemy odebrać samochód. Bidvest pozwala za darmo zabierać samochód do Lesotho i Suazi i dlatego był naszym pierwszym wyborem.
Jedziemy od razu do Hartbeespoort na kolejkę linową na szczyt i celowo omijamy ponoć niebezpieczny Johannesburg.
Najpierw chcieliśmy podjechać nad sztuczne jezioro, ale nie mogliśmy znaleźć nigdzie ogólnego dostępu. Jeden ośrodek chciał jakieś kosmiczne pieniądze, więc pojechaliśmy na kolejkę zobaczyć wszystko z góry.
Kolejka też sporo kosztowała, ale pojechaliśmy:
Na górze jest szlak i można chwilę pospacerować.
Postanawiamy jechać godzinę dalej do Rustenburga, zameldować się w hotelu i pojechać do Parku Pilanesberg.
Po drodze obserwujemy jeszcze wodospady za tamą:
Rustenburg wydaje się niezbyt ciekawy, więc jedziemy 40 km do parku. Na wjeździe jakiś Afrykaner narzeka, że to g. a nie park, więc nie mam zbytnich oczekiwań.
Jednak na dzień dobry pojawia się słoń:
I guźce:
A za chwilę para nosorożców! Ciekawe na co narzekał tamten koleś
Jedziemy dalej. Widać z daleka dużo samochodów. To oznaka, że coś się dzieje.
Jest grupa skał i ponoć na górze siedzi lampart! Udało się go złapać na dużym zbliżeniu:
Potem antylopki:
hipcio:
I słoń, który nie chciał nas przepuścić. Podnosił trąbę jak jakiś samochód podjeżdżał. Nie ryzykowaliśmy i ominęliśmy go inną drogą.
Całkiem nieźle jak na 2h zwiedzania. Postanawiamy powoli wracać inną drogą. Myśleliśmy, że blisko wyjazdu już nic ciekawego nie spotkamy...
A tu nagle żyrafy wychodzą z szafy
I kolejne 3 nosorożce!
Zachwyceni wracamy do hotelu. Całkiem nieźle jak na pierwszy dzień
