Wstaję o 5:50, koło 6:20 wychodzę z hostelu. Dziś 25.10 – trzeba spełnić obywatelski obowiązek. Kieruję się na dzielnicę Wollahra.
Tam jest Konsulat RP
Do konsulatu dochodzę 5 minut przed 7. Stoi para Polaków, dzień dobry. Czekamy na otwarcie, dokładnie o 7:00 pani otwiera bramkę pod która zebrało się 5 osób. Schodkami w dół , mała aula, stół prezydialny. Znajdują mnie na liście, wydają karty (okręgu warszawskiego). 2 stoliki na przeciwległej stronie sali pod sceną. Kotarę stanowią trójdzielnie składane drewniane parawany obite pergaminem, przypomina mi się przepierzenie pomiędzy stolikami jak w azjatyckich restauracjach. Tak czy inaczej prywatność zapewniona. Urna na środku, bam. Przy wyjściu podziękowania od komisji  (wieści o wyniku po zamknięciu lokali w PL dotrą do mnie w Kanadzie)
Stąd już tylko o krok od Bondi Junction. Autobus 400 (kierunek Barwood, stanowisko E) na lotnisko za $4,80. Kosztowo miła alternatywa względem kolejki za 16 czy 18$.. Jedzie 50 minut.
Terminal, człapie do stanowiska odprawy AC. Pani przy taśmach bardzo zachęca do użycia kiosku. Jak do tej pory na AC zawsze miałem z kiosku cofkę do stanowiska , tak tym razem wydaje kartę. 42A. Wszystko spoko, tyle że na karcie drukowanymi literami nastukane że ‘coupon required’ tia tylko że tego drukowanego kuponu nie mam (zawsze był old schoolowy papierowy bilet z nr tkt) a zazwyczaj oddawało się przy bramce. Podchodzę do flight managerki, mówię co na rzeczy, mówi że spoko nie musi być papierowy, wystarczy że pod rezerwację jest podpięty etkt. Sprawdza; nie ma..  po nazwisku nie ma  po fakowym PNR nie ma  po finalnej rezerwacji AC z listingiem nie ma..  mówi żeby przeglądnąć maile bo gdzieś pewnie w koszu utknął a bez niego… Trochę zwątpiłem. Zasiadłem na fotelach , maili dodatkowych nie ma. Patrze w mBank kasa zdarta z momentem wystawienia fakowego PNRa.. tyle ze nie przez AC.. W Polsce północ, weekend, trochę lipa. Uderzam do flight managerki jeszcze raz. Proszę żeby sprawdziła jeszcze raz po wszystkich numerach, coś mówi pod nosem, oddaje wcześniej zarekwirowaną kartę pokładową z kiosku. Na kartce wypisuje numer etkt, Pojawił się.  Kobieta trochę zdziwiona, właściwie oboje zdziwieni stockiem biletu ‘uhm strange stock’ tyle że ja już więcej nie chcę rozkminiać sprawy tylko pruć do wyjścia.  Nieważne. Wracam na ławkę. Fuck, orientuje się że na tej ławce zostawiłem siatkę z woda i giftami kupionymi wczoraj  , jak ponownie poszedłem do stanowiska.. małżeństwo podpowiada że pani sprzątająca zabrała i poszła tam.. to idę tam, spotykam pana sprzątającego, rozumie o co chodzi , dzwoni do superwisiora i mówi żeby wrócić w to miejsce i poczekać. To wracam, 5 minut i pani idzie z superwisiorem, ja dziękuję, miśki brelok magnes uratowane 
Idę do na security bo mam już trochę dosyć, przed security, jeszcze imigracyjny. Całkowicie automatyczny, skan paszportu i i foto. Do urny karta wyjazdowa.
Spacer do bramki 60 zajmuje jakieś 10 minut.
Podstawiony B772 Long range AC (prawie 8 letni C-FNND)
Kilka fot z płyty i startu
Kolejka; za mną HKG, SCL i PEK, startuje Qantas
Manly..
Południe, w Vancouver zaczyna się noc. Jeszcze przed startem crew sam zachęca do przesiadania się, 2 siedzących obok Nowozelandczyków rozdziela się także obok mnie wolne.
Snack , precle.. ale takie proste
Zabrakło beefu, jest kurczak..
Nad Pacyfikiem telepie, z tuzin razy prośba o zapięcie pasów,o tylu wiem.. bo resztę przespałem. Serwis średni tym razem, przy zbieraniu śmieci ja i sąsiad z Nowej Zelandii jesteśmy proszeni o zostawienie sobie kubków po winie.. będzie dolewka.No i nikt więcej już nie przyszedł.
Śniadanie bez furory; jajka lub pankejki z owocami. Puchate racuchy nawet smaczne. Lodowata buła, dżem, owoce.
Nad Vancouver świta
Po 14h.. jestem na miejscu.. 7:39 czasu lokalnego
 |
