Ale może też być tak, że będziesz - odmawiając sobie wielu rzeczy, tak finansowych jak i niematerialnych - szykować się na wielkie "tam i potem", a w międzyczasie wpadniesz pod tramwaj.

Bo to nie tylko kwestia finansów. Nie dalej jak tydzień temu rozmawiałem z kolegą, który zarabia na projektach 30 patyków miesięcznie (oprócz solidnego urzędniczego etatu) i mieszka ze współlokatorem. Dla mnie niepojęte.

fajnie, czyli jak stracisz prace to koles od ktorego wynajmujesz mieszkanie powie spoko, nie martw sie ze prace straciles,
ja na pieniadze poczekam?

I wtedy jak znalazł przydadzą się te odłożone pieniądze na rehabilitację, bo z NFZ długo nie pociągniesz.

Może to nie współokator, ale jego partner życiowy

Ja przykładowo tak dobrałem miesce pracy i zamieszkania, że idę do pracy 7 minut. I ponoszę konsekwencję tej decyzji. Ile przeciętna osoba rocznie traci czasu i pieniędzy samych dojazdach? A przez 10 lat? Policzcie sami na swoim przykładzie. Ja mam z tego jeden darmowy urlop i kilka dni wolnego czasu rocznie.

Przez długi czas mogę płacić z oszczędności, zebranych dzięki temu, że nie ładuję połowy pensji w kredyt. Zresztą zaraz pójdę do innej pracy.

Od lat mi wszyscy mówią, że opłata za wynajem równa się rata kredytu. Jakoś mi to (po doliczeniu opłat) jednak nie wychodziło. Nie mówiąc o tym, że uwiązałbym się do miejsca, które ciężko byłoby sprzedać. No i prawie połowę ceny musiałbym dołożyć bankierom, a przez całe życie być zadłużonym.

Kupilismy mieszkanie od "frankowiczow", przy dobrej lokalizacji sprzedaz to wcale nie taki problem.