tunczaj napisał(a): Jechałem do Indii z mocną rezerwą, ale jednak w miarę pozytywnym nastawieniem. Mogę potwierdzić prawie wszystkie stereotypy które ostatnio padły i odżyły w temacie: miejsca-gdzie-nie-chce-sie-wam-jechac-a-mowia-ze-sa-fajne,18,100441&start=200. Brud: syf i brak dbałości o wspólną przestrzeń. śmieci są wszedzie Smród: chyba nie trzeba tłumaczyć skąd Zanieczyszczenie: to co mamy w Polsce zimą to pikuś Naciąganie i oszukiwanie: również nic odkrywczego. jesli nie ma podanej ceny to mozna byc pewnym ze z nas zedrą. biały ma tatuaż dolara na czole. jesteśmy dla nich jak bankomat. Będąc zaczepionym na ulicy nawet przez wydawaloby sie przyjazna osoba zawsze koniec koncow zejdzie na to czy nie chcemy zajsc do sklepu albo cos kupic. oczywiscie im dalej od atrakcji turystycznych tym wiekszy spokoj. Klimat: Latem - nie do zniesienia. Na północy i w centrum kraju jest nieco lepiej, ale we wrzesniu RealFeel wynosil nierzadko 50 stopni. Brak kultury i obycia: Wydawanie z siebie odgłosów z różnych części ciała. również w środkach transportu. również w samolotach i przy jedzeniu... Jedzenie: tu już kwestia zależy od gustu i smaku. na pierwszy rzut oka wydaje sie być roznorodna ale przeciez Indie to olbrzymi kraj jak pół Europy. Brak zasad ruchu: to co sie dzieje na drogach to jest nie do opisania. nawet porownujac z bliskim wschodem Biurokracja: ciezko jest tam cokolwiek zalatwic Ceny biletów: rozne dla lokalsow i turystow. zazwyczaj w skali 1:20, czasami nawet 1:100 Ludność: chyba źródło większości problemów. Hindusów jest 1,4 miliarda. Praktycznie wszedzie jest tłum i tłok ludzi. Nie ma w tym raczej niczego odkrywczego. Co jest nie tak z Indiami? prawie wszystko
Mam odmienne od Ciebie @tunczaj wrażenia po moich dwóch podróżach w 2010 i 2015 roku.
Na pierwszy wyjazd namówiła mnie moja M, dla której Indie były właściwie pierwszym odwiedzonym dalekim krajem, w którym spędziła sporo czasu i do którego niewątpliwie na sentyment. Ba, czuje się w Indiach bezpiecznie, chociaż przeraża ją np. stare miasto w Neapolu.
Za pierwszym razem byliśmy w Delhi, Bagdogrze, Kurseongu, Dardżylingu, Gangtoku, potem ponownie w Delhi i kilka dni w Waranasi.
Ostatni wyjazd to południe Indii: Mumbaj, Hampi, Maduraj, Munnar, Aleppey i Koczin. W rejonie Goa - nie byłem.
Ten brud, smród i śmieci- tak jest w wielu miejscach ale nie wszędzie. Położony w Himalajach Sikkim, "indyjski Nepal" od kilku lat staje się coraz czystszy, obowiązuje zakaz sprzedaży opakowań, torebek plastikowych. W Kerali jest pod tym względem całkiem dobrze.
Naciąganie i oszukiwanie: nie czułem się gorzej niż choćby w Maroku albo Egipcie, pewnie, że trzeba uważać. Mam zawsze w głowie, że znaczna część tego społeczeństwa jest znacząco, bardzo znacznie od nas uboższa. Choć na przestrzeni lat widać, jak Indie się bogacą. Podwójne ceny, inne dla obcokrajowców a inne dla miejscowych obowiązują tylko w niektórych miejscach a informacja jest jasno podana.
Ruch na drogach i zanieczyszczenie powietrza- to oczywiście zależy od regionu i jest ogromnym problemem w wielkich miastach. Myślę, że znany Ci Teheran może stawać w szranki w obu kategoriach: chaotycznego i niebezpiecznego ruchu drogowego (zdaje się, że właśnie Iran wiedzie światowy prym gdy chodzi o śmiertelność na drodze) oraz zanieczyszczenia powietrza spalinami. Startując w ciągu dnia z lotniska Mehrabad albo po wjeździe kolejką na Tochal jak na dłoni widać smog nad Teheranem.
Może i polski smog to pikuś przy delijskim, może tak jest, ale pamiętaj, że dzięki paleniu węgla mamy w naszych miastach niebotyczne stężenia pyłów w powietrzu, którym oddychamy i że te pyły są trujące. Jesteśmy w Europie prawdziwym liderem. A przecież nie żyjemy w Trzecim Świecie. Na naszym podwórku...
Brak kultury i obycia- taka opinia jest raczej kuriozalna. Bo masz na myśli, prawdopodobnie, kulturę europejską. Otóż Hindusi, mimo historycznych związków ze Zjednoczonym Królestwem jednak Europejczykami nie są. Nie bierzmy do nich naszej miary.
Oprócz naciągactwa, zawyżania cen np. przez taksówkarzy najczęściej mieliśmy do czynienia z uprzejmością, okazywaniem sympatii nam jako turystom, z zagadywaniem dokąd zmierzamy i chęcią pomocy.
Biurokracja jest rzeczywiście niebywale rozbuchana i może frustrować. Dziwaczne jest już załatwianie wizy w Wawie. Można stracić zapał do podróży, gdy człowiek zacznie zgłębiać tajemnicę zalogowania na stronę IRCTC (indyjskich kolei) i potem, gdy rezerwując bilety na kilka miesięcy do przodu dostanie miejsca na waiting list. Z drugiej strony - osoby, które tak jak my lubią organizować wyjazdy samodzielnie potyczki z indyjską biurokracją mogą traktować jako podróżnicze wyzwanie.
Bo rzeczywiście, chcąc pojeździć, pozwiedzać Indie, przeżyć przygodę z indyjską barokowo rozrośnięta siecią kolejową lepiej poświęcić przed wyjazdem trochę czasu na przygotowania.
Ja Indie lubię i chciałbym jechać po raz kolejny. Kraj jest niezwykle barwny, różnorodny, ma kilka stref klimatycznych, każdy może znaleźć coś dla siebie. Są na północnym wschodzie rejony nadal dzikie, dziewicze, do części trzeba załatwiać pozwolenie (Arunachal Pradesh i Sikkim) a do niektórych (Nagaland) od niedawna wjazd jest bez zezwolenia. Ten region jeszcze jest przede mną.
Himalaje, które widziałem tylko na wschodzie, w Sikkimie, bardzo polecam. @Don Bartoss - warto tam jechać. Do Ladakhu nie podróżowałem ale mamy na forum relację @pbak.
Indie to także kraj niesamowitych zabytków: świątyń, fortów, świętych miast, grobowców. Widziałem święte Hampi, przepiękną świątynię Minakszi w Madurai, ciekawy zespół świątyń na wyspie Elephanti koło Mumbaju. Pływałem po Kerala backwaters i kąpałem się w oceanie. Do innych bardzo turystycznych regionów - choćby do Radżastanu - nie dotarłem.
Bardzo ciekawa jest dla mnie religijność chrześcijan, mieszkających na południu, miałem okazję uczestniczyć w śpiewanych nabożeństwach z dużą dawką lokalnego kolorytu. Chrześcijanie to trzecia grupa religijna w Indii.
Byłem też w miejscach trudnych dla mnie do przeżycia - w Waranasi a wiem, że wielu Europejczyków właśnie tam wraca wielokrotnie, aby doświadczyć "prawdziwych Indii".
Od czasu pierwszego wyjazdu kuchnia indyjska w wersji północnej to moja ulubiona kuchnia. Od ostatniego pobytu uwielbiam także kuchnię Południa, smaki i aromaty Tamilnadu i Kerali. Mógłbym polecić kilka fantastycznych i tanich restauracji w Madurai, Munnar, Aleppey i Koczin (zrecenzowałem je zresztą na tripadvisorze), my wracaliśmy do nich kilkakrotnie. Prawdziwe niebo w gębie przeżyliśmy w Hampi, w malutkiej, rodzinnej jadłodajni poleconej przez właściciela naszego hostelu. Śniadanie czy kolacja powstawały od A do Z na naszych oczach z najprostszych produktów typu marchewka, soczewica czy cebula a wytwór końcowy nie tylko świeżością ale paletą smaków i aromatów przewyższał wszelkie oczekiwania.
Jeśli ktoś boi się czy nie ma ochoty oglądać brudu i nędzy, może pojechać w Himalaje lub do Kerali i niech unika molochowatych miast. Kraj oferuje dużo atrakcji... chyba dla każdego. |
a zapewne też czytaliście negatywy; 