Taki hodowlany kurczak to ma dobrze. O nic się nie musi martwić – jak jest pora jedzenia, to ma ziarno podstawiane pod dziób, jak pora spania – to zamykają go w bezpiecznym i ciepłym pomieszczeniu. Nie musi myśleć, gdzie ma iść i co robić, hodowca myśli za niego. „Proszę bardzo – starsze kurczaki do zagródki na lewo, miesięczne – do tej na prawo, a wy, kury, gdzie się pchacie? Wy macie zagródkę tam z tyłu. I proszę nam tu nie mieszać kolejności, bo my mamy ten system sprawdzony i wiemy, że działa”
Hodowca wie, co dla kurczaka najlepsze, zaopiekuje się i zadba o niego. Tak, taki kurczak, to ma naprawdę fajnie. Jego jedynym obowiązkiem jest po prostu życie. Inna sprawa, że to życie najczęściej nie kończy się dla niego dobrze. Ale to już zupełnie odmienna historia…I przyznam, byłam takim kurczakiem
W Tajlandii, kraju o niesamowicie rozwiniętej logistyce turystycznej 
Czas pobytu : 20.07.2014 – 10.08.2014
Cena biletu : 1975 zł, Warszawa – Bangkok, z przesiadką w Dubaju
10 THB = 1,03 zł
Nasza podróż nie zaczęła się za dobrze. Począwszy od nieprawdziwych informacji podanych przez panią z biura informacji Neobusa („Proszę się nie martwić, na pewno zdążycie się przesiąść w Rzeszowie do drugiego autobusu do Warszawy. Nasi kierowcy czekają na siebie w razie opóźnień”. Otóż, droga pani, nie, nie czekają. Nawet nie mają pojęcia, że mieliby to robić
), a skończywszy na strasznym dla mnie doznaniu podczas przesiadki w Dubaju – w trakcie krótkiego (chyba nawet nie 100 m) spacerku od autobusu do samolotu, nastąpiło pierwsze zetknięcie z innym klimatem. Niesamowicie suche, pustynne powietrze powodowało, że oddychanie stało się koszmarnie trudne. Zawroty głowy i uczucie, że jest się blisko omdlenia, też do przyjemności nie należały. W samolocie zaczęłam podejrzewać, że pewnie należę do małej grupy ludzi, którzy po prostu nie mogą przebywać w takim klimacie, a jak się już znajdą w takim miejscu, to szybko umierają. Przez uduszenie :/ (bardzo dodawał mi otuchy fakt, że tę błyskotliwą diagnozę postawiłam sobie w samolocie kierującym się prosto do Bangkoku 
Jedyną pociechą była dla mnie „szeroko rozbudowana strefa rozrywki” w samolocie (nie wiem czemu, ale do teraz to określenie mnie okropnie rozśmiesza
i rzecz, o której przeczytałam na forum Fly4free – podobno w Tajlandii wszędzie można kupić sztyfty do nosa, które ułatwiają oddychanie. I myśl, że jednak jacyś ludzie do Tajlandii już latali. I wracali. Żywi 
Powiem szczerze, po wylądowaniu długo zwlekałam z wyjściem z klimatyzowanego lotniska, ale kiedy się w końcu odważyłam, okazało się, że wcale nie było to takie straszne
Jeszcze w Polsce zarezerwowaliśmy sobie 2 noclegi w Bangkoku, pozostałe zamierzaliśmy rezerwować na bieżąco. W naszym przypadku nie ma sensu robić zbyt dokładnych planów podróży, bo, jak się wielokrotnie okazało, to raczej plan znajduje nas
Ustaliliśmy z grubsza miejsca, których na pewno nie odpuścimy i postanowiliśmy iść na żywioł. Gospodyni hostelu w Bangkoku wysłała nam mailem bardzo dokładne wskazówki, jak mamy dostać się z lotniska do miejsca noclegowego. I rzeczywiście, były one bardzo pomocne. Najpierw pociąg (45 THB), później taksówka. I tu zaczęło się „kurczakowanie”. Naprawdę jestem pod wrażeniem umiejętności logistycznych Tajów. Wiadomo, gdy jest się pierwszy raz w innym kraju, w dodatku kraju o tak odmiennej kulturze, człowiek ma prawo czuć się na początku trochę zagubiony. A tajski sposób organizacji turystyki bardzo pomaga. Ze stacji schodzi się prosto na przystanek taksówek, tam podchodzi pan, hmm…taksówkowy? informuje, że to jest oficjalny rządowy postój (to akurat przyjęliśmy ze zrozumieniem, przypominam o stanie wojennym), pyta, gdzie chcemy jechać, sam zamawia nam taksówkę, zapisuje w notesie numer auta i adres, informuje nas ile („i proszę nie płacić nic więcej”) mamy zapłacić (200 THB za dość dużą odległość) i macha na pożegnanie. Naprawdę, czułam się bardzo mocno zaopiekowana 
Taksówka dowiozła nas do miejsca, do którego można było jeździć. Dalej trzeba było iść na piechotę
Ring niedaleko naszego hostelu.
Hostel okazał się niesamowity, prowadząca go Jane (tak się przedstawiła, gdyż, jak twierdziła, nie bylibyśmy w stanie wymówić jej tajskiego imienia) - osobą bardzo życzliwą, o prawdziwie tajskim poczuciu humoru (przywitała nas słowami - niestety, nie ma już miejsc, a wasza rezerwacja nie doszła
- od razu ją pokochałam 
Nasz hostel.
Strefa dzienna dla mieszkańców. Pośrodku stała wypełniona po brzegi lodówka z napisem - "chcemy, żebyście czuli się jak w domu. Jeśli macie na coś ochotę - bierzcie. Wpisujcie do zeszytu, a zapłacicie przy wyjeździe". Ceny napojów jak w sklepie. I to naprawdę działało
Goście wpisywali każde piwo ogryzkiem ołówka do postrzępionego zeszytu.
Widok z tarasu.
Po szybkim prysznicu poszliśmy coś zjeść.
Pierwszy tajski posiłek
A to wieczorny widok z naszego tarasu. Hostel mieścił się zaraz przy moście, który łączył starą i nową część Bangkoku. 2 noce w dwuosobowym pokoju - 1100 THB. W pokoju łazienka z zimną wodą - ale to była wręcz zaleta
c.d.n.
Czekam na dalszy ciąg! 