Temat jak dotąd nie jest wyszczególniony, a z pewnością zasługuje na poświęcenie mu większej ilości miejsca. Kilka dni w tym regionie wspominam naprawdę wyjątkowo miło, więc podzielę się nabytym doświadczeniem. Podróż przez Nowy sącz - Piwniczna - Presov - Koszyce - Nyiregihazę - Satu Mare - Baia Mare - Bistrite - Campulung - Gure Humorolui do Poiany Mikuli zajęła nam sporo, bo około 17h od granicy polskiej w Piwnicznej. Z powrotem poszło już gładko i czas zmniejszył się do 13h (w tym postoje ok 1h). Niemal przez całą Rumunię wolna jazda w górach, ale drogi na tym odcinku są bardzo przyzwoite jeśli chodzi o nawierzchnię, a krajobrazy piękne. Do Poiany jechaliśmy w ciemno, ale pierwsza napotkana osoba we wsi w polskim języku pokierowała nas do znanego już na tym forum Łukasza Juraszka (facebook: Lukas Iuraszek) u którego spędziliśmy kilka nocy. Łukasz dysponuje trzema nowymi dwuosobowymi pokojami, ale w razie potrzeb pokieruje do krewnych, znajomych, którzy także wynajmują pokoje. Zamówiliśmy opcję z wyżywieniem co było strzałem w dziesiątkę. Obfite śniadania i obiadokolacje nasyciły nas w 100%. Warto zaznaczyć, że nasi rodacy jedzenie wyrabiają samemu, piją wodę z własnego źródła, a wszystkie domy zimą ogrzewane są bukowym drzewem co czyni ten region mega ekologicznym. Na stole nie zabrakło również miejscowego alkoholu w postaci orzechówki i wiśniówki. Żona Łukasza, Gienia jest świetną kucharką i dzięki niej wcinałem po pierwszy w życiu mamałygę, gołąbki z borowikami zawijane w liście z buraków, pyszny, rumuński ser Urda czy zupę ciobrę redeutianę.
Wioski w całości zamieszkane przez Polaków są trzy: Poiana Micului, Plesza i Nowy Soloniec, ponadto jest jeszcze kilka wiosek gdzie Polacy stanowią około połowy na czele z Kaczyką. W Kaczyce warto zwiedzić kopalnię soli założoną w XIX w przez rodaków. Wstęp 10 lei (niecałe 10 zł). Kaczyka jest zdecydowanie największa z wszystkich wsi. Zamieszkana jest przez Polaków, Rumunów, Ukraińców i NIemców co odczuliśmy pod miejscowym sklepem spożywczym, gdy przedstawiciele wszystkich nacji raczyli się piwem. Wszyscy tam żyją w wielkiej zgodzie.
Oprócz akcentów polskich region rumuńskiej Bukowiny słynie z malowniczych szlaków pieszych i rowerowych, ciszy, spokoju, świeżego powietrza, bezkresnych lasów i kolorowych monastyrów. Widzieliśmy dwa w Gurze Humorolui i Voronet, zrobiły spore wrażenie. Bodajże 8 z nich jest na liście UNESCO. Gura Humorolui (Humoru) to ostatnie miasteczko przed wioskami i jeśłi ktoś chciałby korzystać z transportu publicznego musi się dostać właśnie tam. To jakieś 7-8 km od Poiany, ale Łukasz może wyjechać po każdego autem, jeśli tylko zdecydujecie się na nocleg u niego. Zostawię tutaj na niego namiar +40 740 512 936 l_juraszek@bukowina.ro lub przez facebook. Wieczorne posiedzenia w jego domu wspominać będę długo
. Zdjęcia z Bukowiny są w osobnym temacie i są duże ciekawsze niż moje, więc nie wrzucam. Warto zaznaczyć, że pierwszym językiem wszystkich Polaków z Poiany, Pleszy i Nowego Solońca jest polski. Polacy z innych wiosek często posługują się tylko rumuńskim i nie sposób się dogadać. W razie pytań chętnie pomogę. 