Taka nasza lista obiektów, z których interesujące możecie zaznaczyć na mapie aby łatwiej zaplanować zwiedzanie
1. Canale Delle Moline (od balkonu prz Via Malcontenti 4 lub od drugiej strony przez tzw. małe okienko przy Via Piella)
2. Piazza Nettuno i Maggiore
3. Palazzo Comunale i Palazzo del Podesta
4. San Petronio
5. Santa Maria della Vita
6. Palazzo De Toschi
7. San Pietro
8. Palazzo dell Archiginnasio (Teatro Anatomico)
9. San Domenico
10. Palazzo della Mercanzia
11. Santo Stefano
12. Santa Maria dei Servi
13. Torre Pendentii / Torre Garisenda i Torre degli Asinelli (Due Torri)
14. San Giacomo Maggiore
15. Oratorio di Santa Cecilia
16. Museo Civico Medievale
17. Museo Civico Archeologico
18. Universita
19. Pinacoteca Nazionale (Ekstaza Św.Cecylii)
20. Teatro Comunale / Teatro Duse / Teatro delle Moline / Teatro Arena del Sole / Teatro Auditorium Manzoni / Teatro San Salvatore / Municipal Theater
21. Chiesa dei SS. Giuseppe e Ignazio
22. Giardini Margherita (żółwiki w stawie)
23. portyk Canton de’ Fiori na rogu Via Indipendenza x Via Rizzoli - Panis vita, canabis protectio, vinum laetitia (Chleb jest życiem, konopia ochroną, a wino radością)
24. Panum Resis (wiedza podstawą każdej decyzji) wyryte ponoć w Palazzo Poggii na jednej z zabytkowych ław uniwersyteckich przy Via Zamboni 33 (ale nikt nie widział tych którzy odkryli ten najtrudniejszy z legendarnych 7 sekretów starówki)
25. Fontana del Nettuno i słynny Kciuk Neptuna - jeśli stoisz pod pewnym kątem w pobliżu Sala Borsa i patrzysz na wyciągniętą rękę Neptuna od tyłu, wydaje się, że penis jest we wzwodzie (przy wejściu do miejskiej biblioteki Sala Borsa jest ciemny kamień nazwany jest kamieniem wstydu)
26. skrzyżowanie pod sufitem Palazzo del Podesta - przesyła dźwięk z jednego narożnika do przeciwległego (poznacie po plamach na ścianie w narożnikach i ludziach mówiących do ściany) według podań skrzyżowanie zostało zbudowane w średniowieczu po to, by trędowaci mogli się spowiadać
27. rozbity wazon na Torre Asinelli będący symbolem rozwiązywania sporów (ale uwaga bo według wielu źródeł kto w czasie studiów wejdzie na wieżę nigdy ich nie ukończy)
28. strzały w portyku Corte Isolani e tre frecie (Strada Maggiore 26) ponoć w czasie egzekucji niewiernej żony kazano jej rozebrać się do naga i...cały plan poszedł w sufit
29. pierożki Tortellini (obok sosu bolońskiego czyli tzw. Rag) to symbol miasta i pępuszek pięknej Bolonii
30. San Michele in Bosco (kościół, okno w szpitalu i korytarz-teleskop)
31. Santuario di Madonna di San Luca
Nasza lista powstała po krótkim weekendowym pobycie bo Bolonia bardzo przypadła nam do gustu
ma wyraźnie studencki klimat (jeden z najstarszych uniwerków w Europie).Ujmujące są kolory starówki - wpadają w przyjemnie dla oka ciepłe odcienie czerwieni. Co więcej nawet w upalne dni spacery są przyjemne bo stare miasto przecina sieć charakterystycznych arkad/pasaży/podcieni, długich ponoć na około 38 km i dających dobre schronienie przed palącym w lecie słońcem lub intensywnym deszczem.
Do sanktuarium w San Luca jest piechotą z Due Torri ponoć około 5 km. Gdzieś czytałem, że w centrum można złapać autobus nr 20 albo 94, a później podreptać około pół godziny pod górę. Nasz host twierdził, że można się tam dostać bezpośrednio tylko turystycznym czerwonym autobusem albo jednym z małych pociągów na kółkach śmigających po starówce (twierdził, że jeden ma na rozkładzie właśnie San Luca). Nam jednak zabrakło czasu i zgodnie z jego poradą wybraliśmy San Michele in Bosco - jeśli dobrze pamiętam to kompleks kościelno-szpitalny założony przez Templariuszy (ale nie weryfikowałem tych podań w necie). Z serca starówki dostaniecie się tam autobusem nr 30 (bilety za 1.3 EUR w każdym sklepiku z prasą albo markecie) np. z przystanku tuż obok dwóch charakterystycznych przechylonych torre czyli przy Via Rizzoli na wysokości Galleria del Leone. Podróż trwa około 9 minut i na końcu autobus zawija na pętli pod kościółkiem, gdzie znajduje się piękny taras widokowy na dachy starówki. Warto jednak wejść do kościoła bo jest wyjątkowy - oprócz bogatych zdobień na lewo od ołtarza można zobaczyć piękną zakrystię, a magiczne drzwiczki po prawej stronie ołtarza prowadzą tajemnym przejściem do znajdującego się przy kościele kompleksu szpitalnego. Wyjdziemy tuż pod widokowym oknem długiego prostego i wysokiego korytarza - głównej arterii szpitala. Warto spojrzeć jeszcze raz przez ogromne okno na starówkę, a później powędrować nim wgłąb mijając piękny namalowany na ścianie zegar i zatrzymać się gdzieś w połowie aby jeszcze raz spojrzeć w stronę okna i zrozumieć dlaczego korytarz ma nazwę "il cannocchiale" (teleskop). Kawałek dalej na posadzce korytarza jest meridiana Templariuszy. W obiekcie jest też ponoć piękna stara biblioteka ale nam zabrakło chwili aby ją odnaleźć. Na starówkę można wrócić tym samym autobusem albo spacerem w dół przez park Giardini Margherita (ze stawem pełnym małych żółwi) - czas spokojnego przejścia od drzwi San Michele pod krzywe wieże "Due Torri" to około 30 minut
Tortellini - według legendy po raz pierwszy charakterystyczne pierożki przyrządził właściciel gospody Corona w Castelfranco Emiliano, między Bolonią a Modeną. Pewnego dnia zatrzymała się u niego na noc podróżująca przez Włochy szlachetnie urodzona dama. Wyróżniała się tak nieziemską urodą, że wieczorem oberżysta zakradł się pod drzwi jej pokoju i przez dziurkę od klucza obserwował, jak rozbiera się do snu. Miała śnieżnobiałą skórę, idealnie zaokrąglone biodra i jędrne piersi, ale największe wrażenie zrobił na nim jej...pępek
źródłoNatomiast wychodząc z dworca warto pamiętać, że 2 sierpnia 1980 roku o 10:25 członkowie skrajnie prawicowych ugrupowań narodowych NAR wysadzili w powietrze dworzec kolejowy. Zginęło 85 ludzi, a ponad 200 zostało rannych.
Jest ranek 2 sierpnia 1980 r. Na dworcu kolejowym w Bolonii kłębią się tłumy: rodziny z dziećmi, rozbawiona młodzież, nieprzeliczone rzesze turystów. To początek tradycyjnych włoskich wakacji, nic nie zapowiada tragedii. O godzinie 10.45 pozostawiona w poczekalni walizka wypełniona 23 kilogramami trotylu i innych substancji w ułamku sekundy zamienia budynek dworca w stertę gruzu. Podmuch jest tak silny, że niszczy nie tylko stojący na peronie pociąg, ale nawet czekające na pasażerów taksówki. Służby ratunkowe z całego regionu nie są w stanie przyjąć tak wielu rannych...
oryginalne zdjęcie: https://www.newsweek.pl/wiedza/historia ... ie/71rcdxd
Zamach uznano za najbardziej brutalny akt terroru w powojennych Włoszech. Tragedię upamiętnia przykryty szkłem ślad po wybuchu na ścianie dworca. Zamach był jednym z licznych aktów terroru tzw. lat ołowiu "Anni di piombo"
Torri di Bologna (Wieże mieszkalne) – budowle mieszkalno-obronne w formie wysokich, smukłych, murowanych wież o podstawie zbliżonej do kwadratu, wznoszone w średniowieczu na terenie Bolonii we Włoszech jako konstrukcje obronne w sytuacji permanentnego zagrożenia w okresie ciągłych wojen i lokalnych starć stronnictw gwelfów i gibelinów. Każdy możniejszy ród bolończyków starał się w ten sposób zabezpieczyć przed wrogami – zarówno tymi zewnętrznymi, jak i wewnętrznymi. Pomimo nazwy, w wieżach tych ze względu na ciasnotę i kłopotliwą dyspozycję pomieszczeń trudno było mieszkać. Trzymano w nich głównie rodzinne skarbce, rodowe dokumenty, nadania i przywileje, a także zapasy niezbędne na wypadek krótkotrwałego oblężenia. W okresie szczytowego rozwoju tych konstrukcji, tj. w XII-XIII w., w mieście mogło istnieć od 80 do ok. 180 takich konstrukcji. Już z końcem XIII w. wieże – kłopotliwe w utrzymaniu i zajmujące w mieście miejsce, które można było bardziej ekonomicznie wykorzystać – zaczęły znikać z krajobrazu Bolonii. Część z nich, niekonserwowana, rozpadała się sama, inne zawczasu rozbierali ich właściciele. Do dziś przetrwało ok. 20 wież.
Najsłynniejszymi wieżami w Bolonii są „Asinella” i „Garisenda” – znane jako krzywe wieże (Torre Pendentii) w Bolonii albo Dwie wieże (Due Torri). Pierwsza jest wyjątkowo smukła: liczbowy stosunek jej wysokości do boku podstawy wynosi blisko 11 (żadna inna wieża w Bolonii nie zbliża się do tej wartości). Powstała w tym samym czasie Garisenda jest dziś dla swojej sąsiadki wspaniałym kontrastem bowiem już podczas budowy obsunęły się fundamenty i wieża, która osiągnęła ok. 60 m, znacznie się pochyliła. Aby uchronić ją od zawalenia, w 1351 r. obniżono wysokość do obecnych 48 m. To właśnie ją wspomina Dante w Boskiej komedii (Piekło, XXXI, 136-140). Z kolei widok z udostępnionej do zwiedzania smukłej sąsiadki podziwiał już Johann Wolfgang Goethe. źródło
Zachęcam do wrzucania w ten wątek kolejnych informacji nt. zwiedzania, atrakcji, ciekawostek i waszych wrażeń z Bolonii
a jeśli ktoś już nasyci się Bolonią i będzie chciał niewielkim kosztem przełamać krótki pobyt to polecam niewielkie miasto Ferrara, nazywane perłą regionu Emilia Romania. Na dworcu głównym Bolonia w automatach kupicie bilet na połączenia kolejowe za około 9 EUR w jedną stronę. Sama podróż trwa od 30 do 50 minut w zależności od wybranego kursu, a jest ich sporo w ciągu dnia i łatwo wybrać dogodną porę. Z dworca w Ferrara jest z buta do samego serca niespełna 30 minut i jest to piękny spacer. Poza tym to małe miasto jest chyba stolicą miejskiego rowerowania więc jeśli lubicie w ten sposób zwiedzać starówkę to można wypożyczyć rower bo są ścieżki. Nie jest to obligatoryjne bo stare miasto jest przyjemnie zwarte murami okalającymi i można naprawdę fajnie spędzić tu dzień spokojnie snując się po uliczkach z buta.
