Fly4free.pl

Pytanie o bezpieczeństwo podróżowania w nocy w Barcelonie. Prawdopodobnie będę musiał o północy przejść się ze stacji Sants skąd przyjedzie pociąg z lotniska jakieś 800 metrów po uliczkach tej dzielnicy do hotelu. Idąc z walizkami w nocy czy będziemy narażeni na potencjalne "ataki" itd?? Może lepiej wziąć taksówkę tylko trochę obciach 1 km jechac taryfą... Co wy na to??

I z doświadczenia wiem spacerujący obok ludzie przy zuchwałym kradzieżom zegarków, toreb czy portfeli złodziejom raczej nie przeszkadzają.

Wysłane z mojego C6903 przy użyciu Tapatalk

Bzzt. Można wejść. Posterunek przy stacji metra Plaça de Catalunya. Barcelona. Na dyżurce młody policjant. Zajmuje się głównie rozdawaniem wzorów oświadczeń i odsyłaniem do koleżanki siedzącej przy stole z napisem “Translator”. Wokół przechadzają się policjanci, krokiem raczej niespiesznym.

W poczekalni siedzi kilka osób. Góra osiem. Twarze wbite w ziemię, w obliczach mieszanka rezygnacji i nadziei. Niektórzy pogodzeni już z utratą dokumentów, mniejszego bądź większego pliku banknotów, zegarka. Ktoś wezwany do stolika. Głównie po to, by podpisać dokumenty – dowód kradzieży.

Barcelona to europejska stolica kieszonkowców. Gdy najlepsi piłkarze świata na oddalonym od posterunku o pięć kilometrów Camp Nou szukają miejsca między zwartą obroną rywala, cichociemni podziemnej metropolii bez problemu znajdą sposób na wyciągnięcie komuś portfela. Tu nie trzeba cierpliwości i zręczności jak w filmie “Kieszonkowiec”. Szybkie palce wystarczą. Prawie jak szybka noga na boisku. Każda dziedzina ma swojego Messiego.

Co kilka minut ktoś coś ukradnie. Przetrzepie portfel, wyciągnie co najważniejsze, resztę wyrzuci. Może pięć metrów od miejsca kradzieży, może 200, może 20 kilometrów. Często zanim ofiara się zorientuje, że jest już bez pieniędzy, prawa jazdy i, praktycznie, możliwości powrotu do domu.

Od stolika tłumaczki odchodzi starsza para. Mówią ze sobą w jakimś języku skandynawskim, gdy przechodzą z obcymi na angielski nie słychać żadnego akcentu. Pewnie Szwedzi. U nich w kraju gdy zostawi się złoty zegarek na ulicy, to nawet jeszcze kilka godzin później znajdzie się go w tym samym miejscu. Tak głosi anegdota.

Ale ich ta sytuacja nie dziwi. Czytali przewodniki. To tutaj normalne. Pan stracił dokumenty i pieniądze zastanawiając się nad wejściem do metra. Przechodząca szybko młoda kobieta (“Rumunka” – mówi pani) niepostrzeżenie zabrała mu portfel i zniknęła za zamykającymi się drzwiami. Sytuacja zracjonalizowana.

Po chwili wchodzi Chińczyk w towarzystwie dwóch osób. Po angielsku mówi niewiele. Kosztowności stracił, ale nie wie kiedy i nie wie gdzie. Pytany o imię ojca odpowiada przez dziesięć minut. Matka rzekomo nazywa się tak samo. W ręku ma paszport, więc przynajmniej część kłopotów można sobie oszczędzić. Przyszedł z nim boy hotelowy. Na posterunku jest w miarę częstym gościem. Pojawia się tu raz na trzy miesiące. Większość spraw związanych z kradzieżą udaje się załatwić w hotelu. Jeśli ktoś nalega, pójdzie na posterunek.

Tymczasem zgłaszają się kolejne osoby. Turyści z Anglii. Po dostaniu oświadczenia ustalają kolejność zdarzeń. Gdzie to mogło być? Kiedy dokładnie?

Na posterunku siedzę godzinę. Założono w tym czasie pięć kolejnych spraw związanych z kieszonkowcami. W tym moją. Kupowałem bilety na metro. Chciałem włożyć resztę do portfela, ale tego już w kieszeni nie miałem. Sprawę zgłaszam obsłudze metra, ta odsyła mnie na policję. Poleca też rozejrzeć się po koszach na śmieci. Jeśli kieszonkowiec w portfelu nie znajdzie nic wartościowego, wyrzuca go.

Dziennie można na tym zarobić osiem tysięcy euro. To też praca zespołowa. Przekazywany z rąk do rąk portfel umyka oku kamer. Tworzenie sztucznego tłumu na ruchomych schodach to kolejna strategia. Ktoś zwolni, ktoś przyspieszy. Można zamknąć ofiarę w kleszcze. Taktyka niepokonana.

Kradzież portfeli w tym mieście to przemysł, taśmowa “produkcja”. Rabować trzeba hurtowo. Coraz mniej osób nosi przy sobie gotówkę, jeszcze rzadziej większe pliki banknotów. Ale za to pasażerów metra jest od groma. Na nich można się obłowić. Tutaj rozumie to każdy. “Przepraszam, nie mam dokumentów, ukradli mi je”. Za odpowiedź wystarcza skinięcie głową.

Barcelona, godzina 23. Słupek rtęci pokazuje obecnie 12 stopni Celsjusza. Miasto powoli budzi się do życia nocnego. Nadchodzi druga zmiana kieszonkowców.