Celem naszego wyjazdu były i tu nie będzie zaskoczenia – zwierzęta, czyli Kruger, wieloryby i pingwiny.
Chcieliśmy też odwiedzić Lesotho i Eswatini, raczej przy okazji.
Plan:
01.11 przylot do Johannesburga, muzeum Apartheidu, przejazd do Soweto, nocleg w Soweto
02.11 Soweto tour, przejazd do Underberg, nocleg Underberg (też macie tak, że nie możecie się powstrzymać aby czytać te nazwy po tak jakby po niemiecku? ), nocleg Underberg
03.11 Lesotho tour, Sani Pass i cultural tour, nocleg Underberg
04.11 przejazd do Eswatini, nocleg po środku niczego w Eswatini
05.11 Eswatini: Lobamba, Cultural Village i Malolotja National Park, nocleg Marloth Park
06.11 Marloth Park, nocleg Marloth Park
07.11 Kruger dzień 1, wjazd Crocodile Gate, nocleg Lower Sabie
08.11 Kruger dzień 2, nocleg Satara
09.11 Kruger dzień 3, nocleg Olifants
10.11 wyjazd z Parku, Blyde River Canyon, nocleg Hoedspruit
11.11 dalszy ciąg Blyde River Canyon, powrót do Johannesburga
12.11 lot do Cape Town, zwiedzanie Cape Town, wjazd na Table Mountain i zachód słońca na Signal Hill
13.11 Wieloryby w Gansbaai i pingwiny w Stony Point
14.11 Pingwiny Boulders Beach, foczki Hout Bay i Cape of Good Hope
15.11 Kirstenbosch, Constantia i rejs na zachód
Marloth Park
Trafiliśmy tam zupełnie przypadkiem, chciałam zarezerwować coś blisko bramy parku. Początkowo chcieliśmy na 1 dzień wyskoczyć do Maputo, ale po wyborach wybuchły w Maputo zamieszki i były dosyć sprzeczne informacje czy granica będzie otwarta. Dodatkowo polityka wizowa ostatnio to jednak 150 USD albo EUR (nie pamiętam) za wizę, więc uznaliśmy, że Maputo nie jest tak porywającym miejscem, żeby to było warte zachodu. Zamiast tego poszliśmy na fajne śniadanko z widokiem na Crocodile River, a potem na długi spacer wzdłuż płotu parku Krugera i widzieliśmy mnóstwo zwierząt, a zwłaszcza ukochanych przeze mnie słoni, stojących dosłownie za płotem, czyli 3 metry od nas. Sam Marloth Park to takie miejsce stworzone w latach 70, z wakacyjnymi domkami. W tej chwili prawie wszystkie wynajmowane dla turystów. W Marloth Park nie ma płotów pomiędzy domami, za to jest sporo zwierząt swobodnie sobie chodzących. Można kupić specjalne jedzenie i je karmić. Mamy więc kudu, impale, wildebeasty i pumbiaki. Nam udało się pokarmić pumbę pod naszym domkiem
Bardzo przyjemne miejsce, dobrze, że ten Mozambik nie wypalił. W Krugerze wzięliśmy walking safari, ale było gorsze. Spacer w Marloth Park wzdłuż rzeki był o niebo fajniejszy. 
Kruger Park
Słyszałam dużo niepochlebnych opinii na temat Parku Krugera, ale my wróciliśmy zachwyceni. Szczęście nam dopisało, albo to nasza determinacja, bo pierwszego dnia jeździliśmy po parku od godziny 6 do 18:30 z krótką przerwą na lunch sami, a potem jeszcze w nocy 2 godziny z przewodnikiem. Już pierwszego dnia widzieliśmy wielką piątkę, trochę oszukaną, bo nosorożec biały, a nie czarny.
Mieliśmy szczęście zobaczyć watahę likaonów pstrych. Szacuje się, że w całej Afryce zostało ich około 5000 osobników. Przyczyną tego stanu rzeczy jest człowiek, siedliska likaonów znikają i ulegają fragmentacji. W parku Krugera jest ich około 400 (przy powierzchni parku 20 000 km2). Niesamowicie interesujące zwierzęta. Tworzą watahy nawet do 60 osobników. Są bardzo skuteczne w polowaniach, nawet 80% polowań kończy się sukcesem (u lwów to tylko 30%). Tworzą skomplikowane struktury społeczne, a nawet opiekują się chorymi osobnikami! Widzieliśmy je tuż po nieudanym polowaniu. Będące w okolicy słonie natychmiast ZASŁONIŁY młode słoniki, szczelnie otaczając je.
Pięknie nam się zaprezentował lampart (lub lamparcica) i to w samym środku dnia! Łaził w okolicy samochodu dobre parę minut.
Gepard nam tylko śmignął (no dobra – przeszedł przez drogę i zniknął w zaroślach), nie zdołałam zrobić ani jednego ostrego zdjęcia.
Widzieliśmy też sporo lwów. Przy obserwacji lwów niewiele się działo. Przy sukcesie rzędu 30%, nie zawsze da się coś zjeść, więc oszczędzają energię i przesypiają około 20h na dobę. Kto drapieżnikowi w buszu zabroni
Park Krugera to ogromny teren, a jednak populacja lwów to około 2500, populacja lampartów 3000. Jedynie słonie cieszą – jest ich ponad 30 000. Zdania na ich temat są jednak podzielone. Kiedyś populacja słoni „była utrzymywana” na stałym poziomie 7000. Dlatego „była utrzymywana” wzięłam w cudzysłów? Bo to oznaczało relokację, sterylizację, ale także bardziej drastyczne środki. Są plotki, że teraz, ze względu na szkody, które powodują słonie w parku, po cichu robią to samo. Jeden przewodnik powiedział, że słoni jest zdecydowanie za dużo i sprawę tę należałoby „jakoś” rozwiązać, przy czym dodał, że mięso słonia jest pyszne. Na szczęście rząd RPA się na to nie zgadza. Podejmuje wysiłki na rzecz powiększenia powierzchni parku, zarówno na sąsiednie kraje, jak poprzez likwidację płotów oddzielających park Krugera od innych prywatnych rezerwatów.
Informacje praktyczne
Termin: bałam się, że listopad to już będzie pora deszczowa. Na południu parku było jeszcze totalnie sucho, ale bliżej bramy Phalaborwa drzewa już zielone i no cóż - nic nie widać wtedy. Stwierdzam więc, że choć nam się udało, to było to dosyć ryzykowane. Jakby miała coś doradzić w tej kwestii to październik wydaje się bezpieczniejszy. Spaliśmy każdego dnia w innym miejscu: Lower Sabie, Satara i Olifants. Najlepszy Lower Sabie. Piękny widok z tarasu restauracji, hipcie sobie łaziły w nocy. Satara najgorsza, bo niby jest waterhole, ale daleko i nic nie widać. Olifats piękny widok, ale zwierząt się nie zobaczy, bo kamp jest na wzgórzu i do rzeki jest bardzo daleko. Jakbym miała wrócić to 2 noce w Lower Sabie bym wzięła.
Ceny jedzenia niższe niż w Kapsztadzie. Steki kosztują tyle samo co inne rzeczy w menu, więc w mojej ocenie nie ma co kombinować i o ile je się mięso to korzystać, bo 3 razy taniej niż w Polsce. 600g T-bone to koszt z 250-300 Randów, polędwica podobnie tylko będzie miała 300g. Oprócz steków i burgerów restauracyjnych, jedzenie w RPA oceniam słabo. Fast foody, z których czasem byliśmy zmuszeni po drodze skorzystać, nie nadają się do spożycia przez ludzi, zwłaszcza Wimpy – radzę omijać szerokim łukiem. Nawet produkty spożywcze w sklepie mają najczęściej bardzo zły skład. Wzięłam do ręki solone chipsy i w składzie było z 15 składników, a co jest tam potrzebne oprócz ziemniaka, soli i oleju? Kurczaka pieczonego w sosie piri piri jadłam też bardzo dobrego, ale innym razem trafił mi się niedopieczony i obrzydliwy, więc więcej nie zaryzykowałam. Żywiliśmy się więc stekami.
Cały park zorganizowany prima sort. Super jest to, że się wszyscy zatrzymują na small talk, co widzieli i gdzie. Moim zdaniem spokojnie można jeździć samemu, nawet jak się nie ma doświadczenia, bo zawsze jak coś się dzieje, to sporo aut się zatrzymuje. My jeździliśmy Volkswagenem Polo, dał radę, nie czułam, żebyśmy coś tracili mając takie małe auto. Drogi w Krugerze dobrze utrzymane, nawet te szutrowe.
Wzięliśmy z parku: nocny game drive, walking safari i sunset drive. Nocny drive był super, widzieliśmy blisko lwy, małe hieny i hipcia. Walking safari, tak jak wspomniałam, było gorsze niż spacer wzdłuż płotu w Marloth Park. A sunset drive był taki sobie – wiadomo to jest jednak grupa osób, więc my trafiliśmy na tych od ptaków. Jakaś babka wciąż prosiła, żeby się zatrzymywać, bo widzi jakiegoś ptaka w takiej odległości, że bez aparatu za roczną pensję nie zobaczysz, więc auto się podzieliło na 2 obozy: tych od ptaków i tych głośno wzdychających z dezaprobatą na tych od ptaków.
Resumując (nasze 3 w życiu safari wcześniej Tanzania i Namibia) Kruger to lepsza opcja na safari niż się spodziewałam, da się wszystko ogarnąć bardzo budżetowo: małe auto, można jeździć samodzielnie. Stosunek jakość/cena rewelacyjny.
-- 14 Mar 2025 22:03 --
Blyde River Canyon
Kanion jest bardzo malowniczy, pierwszego dnia podjechaliśmy do zapory. Drugi dzień był przewidziany na kolejne punkty widokowe i wodospady. Niestety prawie każdy punkt widokowy jest ogrodzony i za wjazd trzeba płacić. Dla obcokrajowców te opłaty są bardzo wysokie ok. 100 ZAR za punkt widokowy, więc żeby odwiedzić je wszystkie trzeba wydać 2 razy tyle kasy co za wjazd do parku Krugera. Chyba właściciele działek są po weekendowym kursie dojenia turystów w Zakopanem
Porównuję te ceny do Krugera, bo jednak w Krugerze dostaje się dużo więcej, a i koszty prowadzenia takiego parku wydają się być nieporównywalnie większe. W związku z tym zapłaciliśmy tylko za dwa pierwsze punkty widokowe. Żeby wjechać do drugiego musieliśmy wypełnić formularz. Spędziliśmy na punkcie widokowym całe 5 minut i pojechaliśmy dalej (tak, dłużej wypełnialiśmy formularz niż byliśmy na punkcie widokowym). Kolejny już olaliśmy. Potem wybieraliśmy tylko te bezpłatne. Wodospady były już na szczęście tańsze, z tego co pamiętam około 25 ZAR.
. Faktycznie może zdjęcie pingwina z głową w lewo, głową w prawo, później z głową zadarta do góry nic nie wnosi, ale ja wyczuwam radość autorki 
No i jednak trzeba włożyć prace w to aby napisać relacje.
, ja bym był dumny, że to akurat mnie wybrano do porównania, ja nie zostałem wywołany ale ponieważ byłem tam 2 razy i to całkiem niedawno, to nie mogę się zgodzić z opisem jedzenia, jest absolutnie fantastyczne i to nie tylko steki ale i owoce morza i ostrygi z miejscowymi winami, a i wiele innych pochodzących z różnych krajów i kultur o czym można się przekonać na ich tygodniowych targowiskach, jak ktoś ma wątpliwości to mogę wrzucić całą masę zdjęć, chociaż mi się nie chce, 
,
