Słowem wstępu :
Na starcie chciałbym podziękować użytkownikowi @maczup za wszystkie wskazówki i rady dotyczące Arabii, które dostaliśmy przed wylotem oraz Rafałowi i Basi poznanymi w Kuwejcie za podwózkę i wspólnie spędzony czas
Bardzo tanie bilety Wizz-a zmotywowały nas (mnie, partnerkę i naszego 5 latka) do zakupu biletów. Mimo kilku komplikacji - głównie związanych ze zmianą lotów, o czym za chwilę - udało się ostatecznie przyjemnie spędzić czas na półwyspie arabskim.
Początkowo zamiast dwóch dni spędzonych na końcu w Wiedniu mieliśmy przeznaczyć jeden dzień więcej w Kuwejcie i jeden dzień więcej w Arabii, który byśmy napewno spożytkowali na wizytę w Rijadzie. Termin wybraliśmy na ostatni lot w siatce Kuwejt-Wiedeń, co ostatecznie okazało się błędem bo po kilku zmianach rozkładu nie mieliśmy opcji manewru z powrotem do europy w miarę rozsądnej cenie. Dodatkowo też musieliśmy kupować nowe loty Abu Dhabi - Kuwejt. Bo stare nie pozwalały na powrót.
Wizę do Arabii kupowaliśmy na oficjalnej stronie. Na lotnisku można kupić nieco taniej ale bywały już sytuacje, że na lotnisku wizowa oficyna nie pracowała i nie było takiej możliwości. Woleliśmy tego nie sprawdzać.
Rozkład lotów:
WAW - VIE 21.10. 5:30-8:00
VIE - DMM 21.10 11:10-17:40
DMM - AUH 24.10. 20:45-23:00
AUH - KWI 28.10. 10:15-11:00
KWI - VIE. 28.10 18:30-22:50
VIE - WAW 31.10 8:00-10:00
Dzień 1
Podróż do Wiednia bez przygód natomiast boarding do Dammamu nie przebiegł pomyślnie. Były duże komplikację z usadowieniem pasażerów. Głównie dlatego, że garstka podróżujących miała problem z zajęciem swoich miejsc i mimo tłumaczeń załogi zajęcie odpowiednich foteli zajęło prawie godzinę. W związku z tym przegapiliśmy okienko do wylotu i dostaliśmy wiadomość, że nasz lot będzie opóźniony o przynajmniej kilka godzin. Wiele sfrustrowanych osób nie szczędziło komentarzy grupie “winnych”. Na ich szczęście po około 30 minutach dostaliśmy jakimś cudem zielone światło na start. Uff.
Do Dammam docieramy około godziny 20. Bierzemy busa z lotniska za około 10 riali od osoby i kierujemy się w stronę centrum miasta. Drogę od przystanku do hotelu decydujemy się przejść na piechotę. Przed wyruszeniem zahaczamy o Maca który jest tuż obok w celu zaspokojenia najpilniejszych potrzeb i już tu napotykamy pierwsze arabskie „nowinki”. Restauracja dzieli się na dwie części - dla mężczyzn i dla rodzin. Dodatkowo w strefie rodzinnej wszystkie miejsca do jedzenia z możliwością zasłonięcia kurtyn tak by nikt nie mógł podejrzeć. Trafiliśmy akurat na przygotowania do urodzin dziecka następnego dnia i pan który maluje dziecięce twarze nie mógł sobie odpuścić przemalowania naszego młodego w Spidermana.
Po pierwszej interakcji z miejscowymi ruszamy w drogę do hotelu, która zajmuje nam duuuużo dłużej niż zakładaliśmy. Orientacyjnie na mapie miało być parę ulic a wyszła godzina marszu.
Co na pierwszy rzut oka nas zadziwiło ? To że na żadnym skrzyżowaniu nie ma pasów - przez kolejne dni zdążyliśmy się nauczyć ze przechodzenie ruchliwej czteropasmówki bez udziału świateł i pasów to norma.
W nagrodę za ten wysiłek dostaliśmy bardzo duży i wygodny apartament, który w naszej opinii wyglądał dużo lepiej niż na zdjęciach.
Dzień 2
Po opuszczeniu hotelu trafiamy do znajdującej się tuż obok restauracji z tradycyjnym arabskim jedzeniem. Zamawiamy prawie wszystko jak leci bo poprzedniego dnia za dużo nie zjedliśmy i wszyscy są potwornie głodni. W ten sposób na nasz stół lądują humusy, falafele, wołowinka i jeszcze pare innych. Na szybko musimy przystosować się do jedzenia rękoma - w Arabii rzadkością jest napotkanie sztućców w knajpach. Jedzenie smakuje wybitnie i nie chce tu usprawiedliwiać naszego głodu ani tęsknoty za Arabskim jedzeniem.
Po posiłku zaczyna się najciekawsza część historii. mamy w planie kupić kartę SIM z internetem. Nie ma takiej w najbliższym sklepie więc zabieramy się do spaceru żeby znaleźć taki, w którym będzie. Po chwili podjeżdża do nas radiowóz z dwoma policjantami w środku. Jeden z nich wychodzi i zagaduje co tu robimy, jaki mamy plan itp. Mówi nam jeszcze że dzień wcześniej też na widzieli. Zapytani odpowiadamy że szukamy miejsca gdzie można kupić kartę sim a policjant wyjmuje telefon i nam sprawdza opcje razem z drugim, który siedzi w radiowozie. Po chwili pokazuje na mapie ze mamy 20 min na piechotę do celu i że idziemy w dobrą stronę. Po uzyskaniu informacji dziękujemy grzecznie i chcemy ruszyć dalej jednakże policeman mówi że zrobią nam serwis czyli nas tam zawiozą, po czym otwiera pakę i pokazuje żebyśmy do niej weszli. Chwila konsternacji i ładujemy się do środka w trójkę. Samochód w najlepszej kondycji nie był, na pace bez okien ale chociaż klima dmucha. Jak dotarliśmy do punktu z kartami ten sam policjant załatwia z obsługą wszystkie formalności, w międzyczasie pojawiają się wspólne rozmowy o piłce nożnej i koniec końców policjant płaci za nas, życząc nam miłego dnia i wychodzi z punktu. Że tak powiem ta życzliwość lekko nas wmurowała… a to miał być dopiero początek.
Mając teraz internet łapiemy Bolta albo Ubera (bo to był nasz jedyny transport w mieście jakiego używaliśmy) i jedziemy do Al Khobar. Al Khobar charakteryzuje się długim nabrzeżem wraz z elegancką promenadą. Plaż za specjalnie nie ma poza małymi skrawkami skał i piachu, gdzie można spotkać miejscowych rybaków lub wędkarzy. Podczas długiego spaceru odwiedzamy wiele placów zabaw - wszystkie jakie widzieliśmy były zadaszone, więc najmłodsi mogą z nich korzystać całymi dniami. W Khobar znajduje się też prawie ukończona Water Tower czyli wysoka wieża wybudowana na sztucznej wyspie tuż przy brzegu, górująca nad okolicą. Długi spacer kończymy wizytą w kawiarni, gdzie mamy przyjemność wypić przepyszną kawę pistacjową - zapewniam, że nigdy nie piłem smaczniejszej.
Drugim przystankiem tego dnia jest King Abdulaziz Center for World Culture. Architektoniczne cudo. Fikuśny budynek przypominający statek kosmiczny. Budynek ten powstał w miejscu, gdzie znaleziono pierwsze złoże ropy naftowej na terenie Arabii. Na tą chwilę znajdują się w nim: teatr, galerie, biblioteka, kino oraz regularnie są w nim prezentowane wystawy i konferencje związane ze sztuką i nauką.
Niefortunnie tego dnia centrum dla zwiedzających jest zamknięte i zostaję nam tylko obejść do okola tą niesamowitą budowlę i wykorzystać zachód słońca do zrobienia malowniczych zdjęć.
Po powrocie w nasze rejony odwiedzamy supermarket i wracamy do hotelu naładować baterie, bo kolejnego dnia planujemy wyskoczyć do Bahrajnu. Niestety temperatury - ok 35 stopni cały dzień - i długie dystanse dają nam się we znaki.
W hotelu orientujemy się, że na Arabski numer dostaliśmy sms-a od policjanta z zaproszeniem do się na obiad/lunch z jego rodziną następnego dnia. Postanawiamy przyjąć zaproszenie i umawiamy się na godz 12:00 następnego dnia. Cdn.
. W międzyczasie poznaliśmy parę z Polski Basię i Rafała, którzy zaoferowali nam wspólny transport ich wynajętym samochodem z lotniska do centrum - mieli w planach od razu po wyjściu zwiedzanie bo też wpadli na krótko - jednak po komplikacjach byliby zmuszeni czekać na nas niewiadomo ile więc grzecznie podziękowaliśmy. 
