Budva nas rozczarowała więc będzie z niej tylko jedno zdjęcie. całe stare miasto to tylko sklepiki z ciuchami dla bogatych turystów, zero klimatu.
Nocleg był w miejscowości Bulgarskoj gdzie była fajna polanka osłonięta z każdej strony krzakami, spokojnie tam się wyspaliśmy.
Obudziło nas 29 stopni około godziny 7 rano. Poranny plażing, pizza z pieca opalanego drewnem za 2 euro (mała, ale w upale wystarczyła na 2 osoby)
Czarnogórska część wycieczki dobiegała końca. Na zdjęciu Sveti Stefan, dawna wioska rybacka położona na wyspie, aktualnie jest to półwysep zamieniony na ekskluzywny prywatny hotel. Noclegi zaczynają się od około 700 euro (dane z internetu), a za wstęp też trzeba płacić.
Dalej odjechaliśmy od morza by przekroczyć granicę z Albanią. Droga znacząco zmieniła jakość, było wąsko choć uroczo. wokół pagórki oraz drzewa oliwkowe. Tuż przed granicą (około 20km) trafiliśmy na świeżo naprawioną jezdnię, ale już tam (dość blisko morza) daje się zauważyć duże zróżnicowanie części nadmorskiej i tej w głębi kraju
Robiąc drobne zakupy w markecie przed granicą spotkaliśmy grupę samochodów ze zlotu aut zabytkowych. Niesamowite jak były one odrestaurowane.
Gdzieś czytałem, że opuszczając Czarnogórę płaci się jakieś opłaty. My nic nie zapłaciliśmy, być może zostało to już zniesione. Przy wjeździe do Albanii żadnej kontroli oprócz dokumentów, celnik zapytał o cel przyjazdu. Nie dostaliśmy żadnej kartki wjazdu auta, nie upominałem się. Przy wyjeździe nikt o to też nie prosił.
20 metrów po przekroczeniu granicy szok... Cyganie pod plandekami, śmieci wzdłuż ulicy i kiepski asfalt. No, ale nic, jedziemy dalej. Mogło (i było) już być tylko lepiej 
W miejscowości Lezhe wymieniliśmy pieniądze w banku. Jeśli chcecie wymienić gotówkę to uważajcie bo banki zamykają tam nawet o 15-16. Na drogach dużo policji, ale nie czepiali się cudzoziemców.
Po wymienieniu gotówki szybkie jedzenie w fast foodzie (niech nie zwiedzie was nazwa, mają tam często bardzo smaczne jedzenie).
100 leków to po wymianach około 3,20zł
Zamówiliśmy suflaki, coś jak nasz kebab, ale ma też frytki w środku.
Z powodu braku czasu ominęliśmy oznakowane ruiny w tym mieście i pojechaliśmy szukać noclegu w kierunku morza.
Jechaliśmy autostradą, tylko z nazwy. Miejscami przy poboczu brak pokryw studzienek, brak pasów.
U nas autostrada to droga bezkolizyjna. W Albanii skrzyżowania są często, ludzie też jeżdżą jak chcą. Nieraz widziałem jak 3 "pasami" jechały samochody, środkiem jechał pod prąd rower, a poboczem jechał samochód też pod prąd. Z ciekawostek w Albanii wszędzie są stacje benzynowe. Gaz jest tani (2,20-2,30zł za litr) i dostępny praktycznie na każdej stacji.
Na drogach 80% aut to Mercedesy które kiedyś gdy dróg nie było za wiele potrafiły jako jedyne poradzić sobie i się nie psuć.
Coraz więcej jest też warsztatów samochodowych, w relacjach straszono, że nie ma ich wcale i na części trzeba często czekać 2 tygodnie lub więcej. Nie wiem jak z tą drugą kwestią, ale warsztatów było dość dużo i wydawały się dobrze wyposażone.
Kraj w bardzo szybkim tempie się rozwija i wiele informacji za rok będzie nieaktualnych.
Człowiek sprzedający świeże owoce morza na ulicy. Kiedy gestem zapytałem o możliwość zrobienia zdjęcia zawstydził się i chciał odejść
Zaszliśmy do centrum handlowego do marketu których nie za wiele w Albanii. Jedna kwestia która mnie zachwyciła to ich suknie ślubne. Oceńcie sami:
Pierwszy nocleg, szukaliśmy miejsca na plaży nie znając jeszcze specyfiki kraju. Okazało się, że dojazd do miejscowości oznaczonej na autostradzie drogowskazem miejscowości wypoczynkowej jest niemożliwy. Próbowaliśmy dojechać, najpierw asfaltem, później po polnej drodze, ale zatrzymał nas most który delikatnie mówiąc nie wyglądał zachęcająco do przejazdu samochodem.
W związku z tym wróciliśmy na z góry upatrzone pozycje i pojechaliśmy pod bunkier rozłożyć namioty.
Wokół było pastwisko dla krów i owiec. Poszedłem do domu obok na migi zapytać czy możemy przenocować. Chyba dostałem zgodę więc pan dostał żubrówkę i rozbiliśmy namioty.
Po rozłożeniu wszystkiego zauważyliśmy w oddali dzieciaki przy zwierzętach. Po chwili dołączył do nich starszy pan.
Poszedłem się przywitać i wziąłem drobne prezenty, koszulkę, czapkę, smycze, breloki oraz kubek. Chciałbym serdecznie podziękować Starostwu Powiatowemu z Łukowa za gadżety które rozdaliśmy miejscowym!
Po wymianie uprzejmości, tylko na migi bo my po Albańsku ani słowa, a pan oraz jego córki też nie mówili po angielsku zostałem zaproszony do jego domu. Tam wypiliśmy kawę oraz kieliszek Rakiji.
U nich ten alkohol się degustuje, a nie pije od razu cały kieliszek na raz jak u nas.
Chwila "pogadanki" i pan zaprosił nas wszystkich do siebie. Momentami ciężko było się dogadać, ale daliśmy radę.
Przygotowano nam kolację.
Ogórki świeże i kiszone, swojski chleb, biały ser, 3 rodzaje mleka (zsiadłe, słodzone oraz zwykłe, ale bardzo tłuste i pyszne) oraz jajka i rakija.
Po kolacji poszliśmy wykończeni spać by rano jechać dalej.
Gospodarz domu oraz jego dwie córki. Po prawej stronie telewizor LCD pod firaną.
Najstarszy syn oraz w tle budynek. Kolejnego piętra nie było, nie wiem czy wynika to z jakichś przepisów podatkowych (może za niedokończoną budowę nie płaci się podatku od domu) czy po prostu Albańczycy wolą być przygotowani do dalszej budowy). Wiele było takich budynków na naszej drodze.
Widać było, że prezenty bardzo się spodobały bo brelok już nad ranem wisiał przy kluczach do łazienki.
Kolejne zaliczane miasta pokazują jak wiele jest kontrastów. Z jednej strony nowoczesne budynki, a z drugiej rudery i biedota.
Pojechaliśmy do Vlore by zobaczyć Monaster oraz 270 metrowy drewniany most.
Dojazd był tragiczny miejscami, jazda 5km/h i szukanie drogi by nie zawiesić się Corsą. Zdjęcia tego nie oddają. Oczywiście przy "drodze" stacja benzynowa. Oni faktycznie stawiają je wszędzie...
Ciągle niedokończone budowy
Monasteru nie znaleźliśmy (tego dnia), ale za to mieliśmy pierwszy w pełni komfortowy nocleg. Na plaży przed Vlore (jadąc drogą do monasteru po lewej) są świetne knajpki. Podjechaliśmy i zapytaliśmy czy jeśli będziemy u nich kupować piwo i jedzenie to możemy rozłożyć namioty. Zgodzili się bez problemu. 0,33 piwa za 100 leków, duża porcja frytek z pieczywem za 200, suflaki 150. Byliśmy jak w raju. Do tego prysznic i toaleta! Nocą nawet pilnował nas ochroniarz który czuwał nad barem.
Ciepła woda, piasek, dopiero około 200 metrów od plaży woda sięgała do szyi. |
