Jestem w Polonezie i piszę obiecaną dalszą część relacji. Wcześniej jednak mała dygresja.
Po wylądowaniu próbowałem w LOT Transfer Center zmienić lot do Wrocławia na wcześniejszy (nie wiem czy to w ogóle możliwe). Niestety zostałem poinformowany, że jest overbooking lotu o 13.
Pożalę się z tego miejsca, że już od dłuższego czasu mam problem, aby dorzucili mi krajówkę z/do Wrocławia do lotu za mile. Niby zawsze brak dostępności, mimo że jak klikam na stronie M&M osobno ten lot, to jest on dostępny. Czyżby nie umieli połączyć dwóch różnych klas podróży na jednej rezerwacji i stad te problemy (krajówki są tylko w Y)?
Z tego też powodu zamieniłem wylot i leciałem Vistarą i Lufthansą przez Frankfurt i Londyn, a nie LOTem przez Warszawę (nie chciałem mieć pierwszego lotu na osobnej rezerwacji, bo w razie problemów mógłby mi się posypać cały wyjazd).
Teraz muszę pić szampana i czekać na swój lot do Wrocławia  Jako, że krajówkę kupowałem osobno to wziąłem bezpieczną wersję z dłuższą przesiadką.
Wracamy do Vancouver, miasta uważanego za jedno z najlepszych miejsc do życia. Od północy miasto otoczone jest przez góry, w które chętnie bym się udał, gdybym tylko nie miał ograniczonego do 24h czasu na zwiedzanie. W jednym miejscu mamy tutaj morze, góry, lasy, jeziora i rzeki. Niezłe połączenie.
Jadąc z lotniska postanowiłem po drodze zatrzymać się w Queen Elizabeth Park, gdzie pospacerowałem niespiesznie z kawą z pobliskiego Starbucksa. Kolejny raz zostałem przez nich nazwany Derek 
Zrobiłem sobie jeszcze dłuższy spacer na kolejny przystanek metra. Domki jak na filmach oraz dziesiątki nowych inwestycji deweloperskich. Wysokie ceny mieszkań muszą zachęcać do budowy. Zachwyca natomiast wszechobecna zieleń, nawet przy skrzyżowaniach.
Kolejny przystanek to centrum miasta, czyli las wieżowców. Nie zabawiłem tu jednak długo, bo razu złapałem autobus jadący w stronę Stanley Park. Tutaj najlepiej poruszałoby się rowerem. Jednak ceny w tutejszym systemie rowerów miejskich skutecznie odwiodły mnie od tego rozwiązania. Przy okazji wspomnę, że za łóżko w 4-osobowym pokoju w hostelu zapłaciłem tutaj 3 razy więcej niż za własny pokój w hotelu w Tokio (95 CAD). Tanio nie jest.
Przeszedłem niemal cała wschodnią cześć parku, podziwiając następujące starty wodnosamolotów i takie widoki:
Co zachwyca w Vancouver, to wszechobecna zieleń. U nas gdzie tylko sie da, wprowadza się betonozę. A tu proszę, wszędzie zielono, nawet w centrum miasta.
Kolejny przystanek to okolice Granville Island i terminalu promowego Canada Place, pubu z piwem kraftowym (nie omieszkałem wziąć zestawu degustacyjnego) i dzielnica Gastown z największą atrakcją w postaci zegara parowego. Trafiłem akurat na pełną godzinę, kiedy to ten wygrywa melodię i daje naprawdę niezłe przedstawienie.
Moja fascynacja Vancouver zawaliła się po odwiedzeniu Chinatown. Przebywali tutaj bezdomni, narkomani i inne gwiazdy. Byłem świadkiem przeszukania i aresztowania jednego typa, bójki kolejnych osób (zresztą nie jedynej podczas mojego krótkiego pobytu w tym mieście). Miasto ma swoje problemy do rozwiązania …
Wieczorem odwiedziłem kolejny pub, gdzie przy dwóch kolejnych kraftach rozmawiałem z lokalnym mieszkańcem. W hostelu dopiero poczułem moc tych piw, które od razu mnie powaliły po przebudzeniu się z kolei we znaki dał się jet lag i nie dał mi już zasnąć do rana.
 |
Do trzech razy sztuka, bo dwa razy już mi się nie udało przez Jetlaga.
Miejsca na nogi było naprawdę sporo:
zaluje, ze nie moglem z Toba leciec, swietna trasa i towarzystwo 
