No to jedziemy z kolejną relacją. Tym razem podróż jest dłuższa więc z powodów praktycznych nie będzie podziału na poszczególne dni, nikt pewnie nie dotrwałby do końca. Zamiast tego spróbuję podzielić całą podróż na jakieś w miarę logiczne kawałki. Część praktyczna tradycyjnie na końcu.
Zaczynamy.
Indie jakoś nigdy specjalnie mnie nie pociągały. Nie dlatego, że brudno i biednie, podobno oszukują tam ludzi na każdym kroku a żebracy nie dają żyć - z takimi rzeczami miałem już do czynienia w innych krajach. W sumie nawet nie potrafie powiedzieć dlaczego, zabytków mają tam masę, kuchnia dobra a koszty podróży niewielkie. Po prostu ten kraj nie był wysoko na mojej liście miejsc do zobaczenia i raczej nieprędko się tam znajdzie. Bez żadnego konkretnego powodu, nie i już.
Ale Ladakh (czyli po tybetańsku ལ་དྭགས, jak w tytule) to coś innego. Samo brzmienie ma w sobie coś mistycznego, tajemniczego, nawet jeżeli przy tłumaczeniu na polski nazwa traci sporo ze swojej egzotyki; po naszemu to nic innego jak Kraj Wysokich Przełęczy. Majestatyczne góry, surowy klimat, miejsce leżące z jednej strony na końcu świata a z drugiej w oku cyklonu - z jednej strony Pakistan, z drugiej Chiny a z żadnym z tych krajów Indie nie utrzymują zbyt przyjacielskich stosunków. Jednym słowem idealne miejsce na kolejny wyjazd, szczególnie jak trafią się bilety za 400 euro.
Lecimy z Wiednia, po drodze musimy przemęczyć się jeden dzień w Delhi. Już przy checkinie w Austrii mamy przedsmak tego, co nas w tym mieście czeka - stoimy sobie spokojnie przy okienku i nadajemy bagaże a tu z boku wpycha się przed nas jakiś Hindus i bez żadnego przepraszam wtrąca się w rozmowę zadając jakieś banalne pytanie dziewczynie z Air India. Dostaje ode mnie mordercze spojrzenie i trochę zawstydzony wycofuje się przeklinając mnie pod wąsem.
Sam lot przebiega bez większych sensacji, do niewyłączania komórek przed startem przez Azjatów przyzwyczaiłem się już podczas wcześniejszych podróży.
Dzień w Delhi mija szybko, moje wyobrażenia o tym mieście potwierdzają się z rzeczywistościa. Syf na ulicach jest ale nie większy niż w Kairze czy Albanii. Żebraków mniej niż Etiopii, rikszarze wkurzają ale da się od nich odpędzić, miejscowi oszukują i zdzierają pieniądze ale nie bardziej niż w Wietnamie. Jest gorąco ale nie upalnie, korki na ulicach nie są większe niż w Pekinie, jedzenie też jest znośne. Generalnie jest nijako, bez achów i ochów ale też bez odrazy.
Załącznik:
Delhi 1.jpg [ 264.2 KiB | Obejrzany 11351 razy ]
Załącznik:
Delhi 4.jpg [ 227.98 KiB | Obejrzany 11351 razy ]
Odwiedzamy Czerwony Fort i Jama Masjid, włóczymy się trochę bez celu po mieście a wieczorem wracamy do naszego hotelu przy lotnisku.
Załącznik:
Delhi 2.jpg [ 145.59 KiB | Obejrzany 11351 razy ]
Załącznik:
Delhi 3.jpg [ 87.67 KiB | Obejrzany 11351 razy ]
Załącznik:
Delhi 5.jpg [ 185.76 KiB | Obejrzany 11351 razy ]
Delhi w naszym przypadku to ani smaczna przystawka przed głównym daniem ani rozgrzewający support przed koncertem głownego artysty. To bardziej konieczność, której nie sposób było uniknąć bo loty do Ladakhu startują wczesnym rankiem i nijak nie dało się znaleźć połączenia pozwalającego uniknąć nam dłuższego pobytu w stolicy Indii. Nie będziemy za tym miastem tęsknić.
Następnego dnia rano meldujemy się na lotnisku i wylatujemy do Leh. Zaczyna się prawdziwa przygoda.
Byłem bardzo blisko wybrania się tam w 2015, ale promka Turkisha do Tadżykistanu zrobiła swoje. 
I proszę o więcej tekstu, taka egzotyczna podróż interesuje mnóstwo osób. Już czekam z niecierpliwością na dalszą część 