Akceptuję i chcę ukryć komunikat Fly4free.pl korzysta z technologii, takich jak pliki cookies, do zbierania i przetwarzania danych osobowych w celu automatycznego personalizowania treści i reklam oraz analizowania ruchu na stronie. Technologię tę wykorzystują również nasi partnerzy. Szczegółowe informacje dotyczące plików cookies oraz zasad przetwarzania danych osobowych znajdują się w Polityce prywatności. Zapoznaj się z tymi informacjami przed korzystaniem z Fly4free.pl. Jeżeli nie wyrażasz zgody, aby pliki cookies były zapisywane na Twoim komputerze, powinieneś zmienić ustawienia swojej przeglądarki internetowej.



Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 15 posty(ów) ] 
Autor Wiadomość
#1 PostWysłany: 21 Lut 2017 04:42 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Skoro poprzednia relacja tak się podobała, to lecimy z następną :-) Szczegóły praktyczne będą na końcu.

Prolog - długa droga na południe.

Trzy loty, dwie przesiadki i paręnaście godzin w powietrzu - tyle dzieli nas od Ushuai i Ziemi Ognistej, celu następnego wyjazdu. Brzmi jak kawał drogi, szczególnie biorąc pod uwagę pierwszy lot Tamem do Sao Paulo, linią lotniczą z najmniej wygodnymi siedzeniami pod słońcem. Spędzenie w samolocie parunastu godzin to istna męczarnia. Do tego samolot pełen jest niemieckich emerytów, co przekłada się na permanentne pielgrzymki do toalety.

Drugi lot z Sao Paulo do Buenos jest już o wiele krótszy i wygodniejszy, za to mamy honorowe miejsca na końcu samolotu, tuż przy toalecie. Walory zapachowe i odgłosy dochodzące zza ściany są bezcenne, za wszystko inne zapłacić można kartą Master Card.

W Buenos Aires czeka na nas dodatkowa atrakcja, trzeba przejechać przez pół miasta, żeby dostać się na drugie lotnisko, z którego startuje nasz ostatni samolot. Mamy na to trzy godziny i patrząc na kolejki przy odprawie paszportowej na EZE wydaje się, że nie mamy szans zdążyć. Stoimy karnie poruszając się wolno do przodu aż w końcu po godzinie dostajemy upragnione stępelki okraszone uśmiechem urzędniczki i obowiązkowym "bienvenidos en Argentina". Teraz jest już z górki, łapiemy taksówkę i z kierowcą-szaleńcem jedziemy przez miasto. Wyprzedzanie na trzeciego, raz z lewa raz z prawa to norma ale oglądanie podczas jazdy filmów na smartfonie widziałem po raz pierwszy w życiu. Ale dzięki temu jesteśmy na lotnisku godzinę przed odlotem.

Załącznik:
buenos.jpg
buenos.jpg [ 57.86 KiB | Obejrzany 11778 razy ]


Kolejna kolejka do odprawy a potem boarding, po raz kolejny wsiadamy do samolotu. Ktoś tam na górze wyraźnie nas nie lubi, tym razem atrakcją są wrzeszczące bachory wieku od lat 5 do 15... Na szczęście ten lot jest równie krótki jak poprzedni, po paru godzinach lądujemy w Ushuai. Lotnisko całe w drewnie, styl skandynawski. Po 24h godzinach od wylotu jesteśmy wreszcie na miejscu.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
5 ludzi lubi ten post.
 
      
Wczasy w Grecji: tydzień w 4* hotelu z all inclusive na Zakintos za 2299 PLN. Wyloty z 2 miast Wczasy w Grecji: tydzień w 4* hotelu z all inclusive na Zakintos za 2299 PLN. Wyloty z 2 miast
Afryka mniej znana: loty z dużym bagażem do Togo, Kamerunu i Liberii z Warszawy od 1494 PLN Afryka mniej znana: loty z dużym bagażem do Togo, Kamerunu i Liberii z Warszawy od 1494 PLN
#2 PostWysłany: 21 Lut 2017 07:34 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 13 Lip 2011
Posty: 766
Loty: 220
Kilometry: 442 694
niebieski
Czyżby pamiętny błąd taryfowy LANu z zeszłego roku? :D
_________________
Image
Relacja z Malawi
Góra
 Profil Relacje PM off
marcinsss lubi ten post.
 
      
#3 PostWysłany: 22 Lut 2017 20:15 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 1 - organizacja

Wieczór dnia pierwszego i prawie cały dzień drugi spędzamy na planowaniu szczegółów wyjazdu i dopinaniu ostatnich formalnosci. Udaje się kupić last-minute parodniowy rejs przez Horn, lodowce i wyspę z pingwinami aż do Punta Arenas, zarezerwować samochód na parę dni i wypożyczć namiot. To nie lada wyczyn, biorąc pod uwagę to, że jest weekend a godziny otwarcia są tylko luźną sugestią, o której ewentualnie ktoś może pojawić się na miejscu. Często wracamy do tego samego przybytku parę razy, żeby po paru próbach wreszcie dowiedzieć się, że wolnych samochodów już nie ma a sprzętu kempingowego wcale się już w tym sklepie nie wypożycza. Główną ulicę miasta przemierzamy ze wschodu na zachód i z powrotem paręnaście razy, wydeptując ścieżkę na chodniku.

Robimy sobie przerwę obiadową w podobno najstarszym barze w mieście. Jedzenie jest chyba równie leciwe jak lokal bo smakuje jak podeszwa z ryżem. Aż dziwne skąd biorą się te wszystkie dobre komentarze poprzyklejane na ścianach lokalu.
Załącznik:
Untitled3.jpg
Untitled3.jpg [ 115.16 KiB | Obejrzany 11669 razy ]

Próbujemy też wymienić trochę gotówki. Banki są zamknięte ale dzięki wskazówkom wtajemniczonych docieramy do hotelu Antarctida. Od razu na wejściu recepcjonista pyta, ile mamy dolarów, potem kieruje nas na zaplecze. Tam, w hotelowej kuchni po dobrym kursie dostajemy argentyńskie peso. Klimaty jak w Polsce za socjalizmu u cinkciarzy.

Przyjemną odskocznią od bieganiny organizacyjnej jest wizyta w muzeach Fin del Mundo oraz Museo Maritimo. To dobre wprowadzenie w historię miasta i całego regionu Ziemi Ognistej. Dowiemy się tu więcej o faunie zamieszkującej te tereny...
Załącznik:
Untitled2.jpg
Untitled2.jpg [ 156.77 KiB | Obejrzany 11669 razy ]

... o zapędach misyjnych z XIX wieku skutkujących prawie całkowitym wytępieniem lokalnej ludności oraz o detalach z życia więźniów miejscowej kolonii karnej (Mój faworyt - morderca o wyjątkowo odstających uszach. Uważano, że zła strona jego osobowości zniknie jak tylko zoperuje mu się tą część ciała i przyklepie uszy bardziej do głowy. Nie pomogło).

Dla walczących o dobre imie Ojczyzny jest pole do popisu. W części więziennej muzeum na pierwszym piętrze jest więcej szczegółów o innych podobnych obiektach na całym świecie. Jest Robben Island, londyńska twierdza Tower i zupełnie z innej beczki wymienione jest Auschwitz. Do szczegółowego opisu obozu nie ma się co przyczepić, ale polska flaga namalowana tuż koło niemieckiej jakoś nie bardzo pasuje. Petycję o zmianę ekspozycji można wysyłać do kierownictwa muzeum.

Zmęczeni całą bieganiną podarowujemy sobie odrobinę luksusu - na kolację zamawiamy całego kraba. Cięcie go nożyczkami i wydłubywanie mięsa to niezła zabawa, idealna na zakończenie półtoradniowej bieganiny po mieście.
Załącznik:
Untitled.jpg
Untitled.jpg [ 129.42 KiB | Obejrzany 11669 razy ]
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
7 ludzi lubi ten post.
 
      
#4 PostWysłany: 23 Lut 2017 20:17 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 2 - w Parku Narodowym

Z rannego wstania niewiele wyszło, dopiero koło 10 opuszczamy nasze lokum z airbnb, robimy zakupy w supermarkecie i jedziemy na zachód, do pobliskiego parku narodowego. Po drodze podwozimy dwie młode Francuzki, są w podróży od roku, od Islandii poprzez Kanadę, Meksyk i prawie całą Amerykę Pd. Fajnie jest mieć bogatych rodziców.
Plan na dziś to wejście na Cerro Guanaco To jedyny bardziej stromy szlak w okolicy, Aż dziwne, że mając tyle gór w okolicy Argentyńczycy nie poprowadzili innych podobnych tras. Reszta proponowanych szlaków w to głównie spacery po płaskim, dobre dla emerytów.

Zostawiamy samochód na parkingu nad jeziorem, mijamy spore grupy turystów przyjeżdżające tu na parę minut, żeby cyknąć pare sefie i pojechać dalej. My idziemy w górę. I to dosyć ostro, spora część szlaku ma nachylenie ponad 45 stopni. A jak już jest bardziej płasko, to żeby nie było za łatwo musimy przebijać się przez błoto albo szukać ścieżki wśród drzew przeniesionych tu chyba z jakiegoś filmu grozy. Na sam koniec do listy aktrakcji dodać należy jeszcze silny wiatr ale widoki ze szczytu warte są pokonania tych wszystkich trudności. Na około góry i chmury, w dole okoliczne jeziora i cieśniny, w oddali brykają lamy a tuż koło nas biega lis i szuka czegoś do jedzenia.

Załącznik:
PN3.jpg
PN3.jpg [ 392.72 KiB | Obejrzany 11604 razy ]

Załącznik:
PN2.jpg
PN2.jpg [ 120.69 KiB | Obejrzany 11604 razy ]

Załącznik:
PN4.jpg
PN4.jpg [ 266.86 KiB | Obejrzany 11604 razy ]

Załącznik:
PN1.jpg
PN1.jpg [ 300.77 KiB | Obejrzany 11604 razy ]

Nadciągają chmury, zaczynamy schodzić na dół w kroplach deszczu. Na szczęście po chwili przechodzi, w przeciwieństwie do bólu łydek, który towarzyszyć nam będzie do samego dołu. Zakwasy następnego dnia będą straszne.

Późnym popołudniem wracamy z powrotem do samochodu i jedziemy na pobliski kemping. Nocleg jest darmowy, wliczony w cenę biletu do parku. Znajdujemy miejsce w niewielkiej dolince, blisko jeziora i wspinając się na wyżyny sprawności intelektualnej próbujemy zrozumieć instrukcję rozbicia namiotu. Udaje się, choć konstrukcja po rozłożeniu wykazuje tylko luźne podobieństwo do tego, co jest na obrazkach i jest dosyć chybotliwa - niedobór szpilek i śledzi rekompensujemy kamieniami. Oby tylko w nocy nie za bardzo wiało.

Kemping jest dosyć podstawowy. Jest toaleta ale brak w niej wody. Pryszniców też nie ma, dla zapaleńców jest jeszcze jezioro. Ale pod wieczór temperatura spada dosyć szybko więc hołdując zasadzie "brud jeszcze nikogo nie zabił a mróz już dwie armie wykończył" robimy sobie Dzień Dziecka i odkładamy dokładniejsze mycie na kiedy indziej. Zamiast tego jest kolacja, trochę wina i tuż po zachodzie słońca, koło 22 idziemy spać.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
7 ludzi lubi ten post.
 
      
#5 PostWysłany: 03 Mar 2017 00:27 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 3 - w drodze

Zimno to najlepszy budzik. Dzięki temu nie mamy żadnych trudności ze wstaniem o wschodzie słońca. Szybkie śniadanie, pakujemy namiot i wskakujemy do samochodu. Po wczorajszym intensywnym chodzeniu dziś przypada dzień motoryzacyjny, wyjeżdżamy z parku narodowego i jedziemy bardziej na północ Ziemi Ognistej, w okolice Tolhuin

Załącznik:
wdrodze1.jpg
wdrodze1.jpg [ 139.29 KiB | Obejrzany 11478 razy ]

Samo miasteczko wygląda niespecjalnie ciekawie, nad jeziorem straszą resztki dawnej świetności i ruiny ośrodków turystycznych, centrum to parę sklepów i jednopiętrowych budynków. Zostawiamy część naszych rzeczy na kempingu i jedziemy dalej na północ. Szosa pusta i trochę nudna, ale po lewej i po prawej stronie często mijamy krzyże i przydrożne kapliczki. W zimie jest tu podobno masakra; lód, śnieg i słaba widoczność zbierają swoje żniwo.

Załącznik:
wdrodze4.jpg
wdrodze4.jpg [ 371.05 KiB | Obejrzany 11478 razy ]

Ciekawiej robi się po zjeździe z głównej drogi. Na początek odbijamy na zachód, w kierunku Cabo San Pablo. Asfalt znika, mamy za to szutrową drogę wijącą się w lewo i prawo, w górę i w dół, co chwila przekraczając płoty wyznaczające granice pomiędzy farmami. Argentyńskich krów prawie nie widać, są za to zwierzęta lamo-podobne, w ilościach hurtowych. Chodzą po drodze, skaczą w trawie albo leniwie pasą się w oddali zerkając tylko co chwilę w naszą stronę. Od czasu do czasu mijamy też estancje, lokalne farmy żyjące głównie z hodowli zwierząt. Jest niby środek dnia roboczego ale nigdzie poza zwierzętami nie widzieliśmy żywego ducha. Ludzi brak, zostały tylko budynki; klimat jak po ataku zombie.

Załącznik:
wdrodze2.jpg
wdrodze2.jpg [ 217.79 KiB | Obejrzany 11478 razy ]

Załącznik:
wdrodze6.jpg
wdrodze6.jpg [ 245.9 KiB | Obejrzany 11478 razy ]

Po niecałej godzinie dojeżdżamy do celu. Cabo San Pablo to przyjemna zatoka z malowniczym wrakiem Desdemony, jednym zabłąkanym pingwinem i ruinami ośrodka wypoczynkowego. Robimy sobie przerwę na lunch, z widokiem na statek. Jest pare domków w okolicy, na paru z nich widać szyldy z informacją o możliwości kupna świezych ryb. Ale po obsłudze ani śladu (zombie dotarły widocznie aż tutaj) więc pozostaje nam delektowanie się tuńczykiem z puszki, kupionym wcześniej w supermarkecie.

Załącznik:
wdrodze3.jpg
wdrodze3.jpg [ 200.19 KiB | Obejrzany 11478 razy ]

Po południu wracamy do głównej drogi i tym razem odbijamy na zachód. Cel to jezioro Yehuin. Krajobraz robi się trochę inny, jest bardziej zielono, miejscami nawet kolorowo od kwiatów. I zamiast lam są krowy. Jazda po szutrze sprawia sporo frajdy, odzywa się we mnie duch rajdowca, w lusterkach widać tumany kurzu, jaki pozostawia za sobą samochód. Do Lago Yahuin dojeżdżamy w ekspresowym tempie, mamy trochę czasu, żeby pozachwycać się krajobrazem przed zachodem słońca i podziwiać kolejny opuszczony hotel. Kryzys finansowy na początku XXI wieku dał się Argentynie mocno we znaki, będziemy mieli jeszcze parę okazji, żeby się o tym przekonać.

Załącznik:
wdrodze5.jpg
wdrodze5.jpg [ 252.96 KiB | Obejrzany 11478 razy ]

Wieczorem wracamy do Tolhuin, idziemy na rybę i stek do miejscowej restauracji a potem na kemping spac. Dzień Dziecka trwa nadal, zimno jakoś nie zachęca do wzięcia prysznica więc odkładamy to na jutro rano.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
7 ludzi lubi ten post.
 
      
#6 PostWysłany: 03 Mar 2017 23:51 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 4

W nocy pada. Na szczęście kemping w Tolhuin jest o tyle oryginalny, że namiot rozbija się pod drewnianym szałasem, co chroni nas od deszczu. Wychodzi na to, że prawie każdy backpacker przejeżdżający przez Ziemię Ognistą spędza to jakiś czas, pozostawiając po sobie wpis bądź malunek w kanciapie służącej za jadalnie. My też odnotowujemy nasz pobyt w tek jedynej w swoim rodzaju księdze gości.

Załącznik:
D42.jpg
D42.jpg [ 262.49 KiB | Obejrzany 11379 razy ]

Pogoda o poranku jest zupełnie inna niż wczoraj, chmury wiszą nisko, jeziora nie widać, choć jest kilkanaście metrów od nas. Wieczorem zaczyna się nasz luksusowy rejs, wykorzystujemy wolny czas na doprowadzenie się do stanu używalności i robimy szybką przepierkę. Suszenie mokrych rzeczy trwa trochę dłużej, niż planowano, dokończymy to w samochodzie w drodze powrotnej do Ushuai rozkręcając ogrzewanie na maksa i rozkladając ubrania na desce rozdzielczej i wszystkich nawiewach z gorącym powietrzem. Na słońce nie ma co liczyć, rejs zapowiada się sztormowo.

Załącznik:
D45.jpg
D45.jpg [ 112.9 KiB | Obejrzany 11379 razy ]

Po drodze zajeżdżamy do Estancii Haberton, ale wychodzi na to, że nie będziemy mielli wystarczająco dużo czasu, żeby zobaczyć tu wszystko, co chcieliśmy. Przedłużamy nasze bilety wstępu o tydzień i jedziemy dalej. Do Ushuai dojeżdżamy po godzinie, większość czasu wlokąc się za wielką cysterną z prędkością 60 km na godzinę.

W mieście oddajemy samochód i namiot, zostawiamy nasz bagaż w biurze organizującym rejs (checkin podobny jak na lotnisku) i spacerujemy trochę po mieście podziwiając lokalny street art.

Załącznik:
D43.jpg
D43.jpg [ 199.31 KiB | Obejrzany 11379 razy ]

Załącznik:
D44.jpg
D44.jpg [ 158.55 KiB | Obejrzany 11379 razy ]

Boarding na statek jest dopiero o 18:30. O wyznaczonej godzinie jesteśmy w porcie, wchodzimy na jego teren bez żadnej kontroli bezpieczeństwa. Nasz statek stoi przy końcu nabrzeża i wygląda jak ubogi krewny w porównaniu z kolosem zacumowanym naprzeciwko i płynącym na Antarktydę.

Przy wejściu na pokład jest niewielka kolejka. Średnia wieku pasażerów to chyba 75+, wychodzi na to, że będziemy najmłodszymi uczestnikami rejsu. Dzięki temu szybko nawiązujemy dobry kontakt z obsługą, przyda się to później. Kierownik całej wyprawy obiecuje sprawdzić nam opcje powrotu z Punta Arenas do Ushuai, według wcześniejszego sprawdzania w niedziele żaden autobus nie jeździ tą trasą a my po zakończeniu rejsu musimy szybko wrócić skąd wypłyneliśmy; samolot powrotny do Europy nie będzie na nas czekał. Oddajemy paszporty na recepcji na czas rejsu, potrzebne będą do odprawy bo już pierwszego dnia przekraczamy granicę wodną z Chile. Steward prowadzi nas do kabiny, gdzie czekają na nas nasze bagaże.

Odpływamy z portu tuż przed zachodem słońca, wszyscy pasażerowie wychodzą na górny pokład patrząc jak powoli oddalamy się od cywilizacji, zasięgu telefonów komórkowych i internetu.

Załącznik:
D41.jpg
D41.jpg [ 79.59 KiB | Obejrzany 11379 razy ]

Szybki prysznic i idziemy na kolację zapoznawczą. Wychodzi na to, że wśród pasażerów są przedstawiciele 17 narodowości, na szczęście nie ma Chińczyków... Jako jedyni przywitani jesteśmy po imieniu, załoga już nas kojarzy. Stolik dzielimy z parą Węgrów, planowali ten rejs już od dłuższego czasu i wychodzi na to, że kosztował ich fortunę. Dużo jeżdżą po świecie, przez parę następnych dni będziemy wymieniać się historiami z wcześniejszych podróży.

Po kolacji czas na drinka w barze, opcja all inclusive, podobnie jak wino do kolacji. Z barmanami znamy się już jak stare konie, co znacznie przyspiesza serwowanie kolejnych kolejek ale nie wpływa korzystnie na poranne wstawanie następnego dnia. W końcu koło północy idziemy spać, wreszcie w ciepłym i suchym pokoju w wygodnym łóżku a nie na twardej karimacie wciśnięci po uszy w śpiwór.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
8 ludzi lubi ten post.
 
      
#7 PostWysłany: 06 Mar 2017 23:15 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 5 - Horn

Horn - nazwa mistyczna, szczególnie dla marynarzy. Przynajmniej tych niehiszpańskojęzycznych, lokalna nazwa to kalka z oryginału znacząca w tłumaczeniu po prostu Przylądek Piekarników. Jakiś dawny kartograf-lingwista niespecjalnie się popisał, nie wiedząc, że zamysłem odkrywców tego miejsca było upamiętnienie miasta, z którego wypłyneli, Hoorn w Holandii. Przylądek od dawna wzbudza respekt, co nie dziwi gdy spojrzy się na mapę okolicy, najwięcej wraków zgrupowanych jest właśnie tutaj. Kiedyś opłynięcie tego kawałka ziemi uważane było za powód do dumy a niesprzyjające warunki pogodowe nawet dziś mogą pokrzyżować plany marynarzom. Na taką ewentualność załoga przygotowuje nas już od wczoraj, zaznaczając wyraźnie, że zejście na ląd możliwe jest tylko jak Matka Natura na to pozwoli.

Załącznik:
Horn6.jpg
Horn6.jpg [ 258.71 KiB | Obejrzany 11286 razy ]

Pobudka wcześnie rano, 6:00 i już od razu wiadomo, że mamy szczęście. Aura jest dla nas łaskawa, fala mała a wiatru prawie nie ma (jak na tą część świata - według standardów europejskich wieje jak w przysłowiowym kieleckim). Podobno na poprzednim rejsie dwa dni wcześniej huśtało statkiem dosyć mocno i pasażerom nie pozostało nic innego jak podziwiać widoki z pokładu. My pełni emocji wsiadamy do pontonów i płyniemy do brzegu.

Załącznik:
Horn2.jpg
Horn2.jpg [ 260.46 KiB | Obejrzany 11286 razy ]

Przystani z prawdziwego zdarzenia nie ma, dopływamy do niewielkiego trapu, pontony przytrzymywane są w miejscu przez naszych wczorajszych barmanów - przekwalifikiwali się i teraz stoją po pas w wodzie i pilnują, żebyśmy bezpiecznie zeszli na ląd. Zapytani później czy nie jest im zimno wyznają, że po paru kolejkach whisky da się jakoś wytrzymać.
Chile dosyć mocno manifestuje swoją obecność w tym miejscu, w imieniu kraju wita nas tu ubrany w galowy mundur przedstawiciel Marynarki Wojennej. Uścisk ręki, parędziesiąt metrów po schodkach w górę i widzimy przed sobą prawie całą wyspę. Tak, wyspę bo tak w zasadzie Przylądek to nazwa troche na wyrost, nadana w czasach, gdy myślano o tym miejscu jako południowym końcu kontynentu amerykańskiego. Prawdziwy kraniec jest spory kawałek na północ.

Załącznik:
Horn1.jpg
Horn1.jpg [ 242.02 KiB | Obejrzany 11286 razy ]

Zwiedzania za dużo nie ma, jest pomnik, maszt z ponadwymiarową flagą Chile, kapliczka, latarnia morska i mini sklepik z pamiątkami made in China. Większość ludzi już po pół godzinie zaczyna schodzić do pontonów i wraca na statek, śniadanie czeka. My zostajemy do samego końca, bez tłumów można w ciszy i spokoju delektować się krajobrazem. Dalej na południe jest już tylko Antarktyda.

Załącznik:
Horn3.jpg
Horn3.jpg [ 165.06 KiB | Obejrzany 11286 razy ]

Załącznik:
Horn4.jpg
Horn4.jpg [ 104.88 KiB | Obejrzany 11286 razy ]

Jako ostatni wracamy na pokład. Teraz czeka nas pół dnia lenistwa, śniadanie, parę filmów i prezentacji o przyrodzie Ziemi Ognistej a potem obiad. W międzyczasie statek bierze kurs na północ.

Po południu mamy drugie zejście na ląd, tym razem w Wulaia Bay. Tutaj w starej stacji radiowej armator naszego statku urządził małe muzeum ciekawie opisujące historię tych terenów i dostarczające sporo informacji o ludziach z nimi związanych. Taki Darwin na przykład, kojarzony głównie z Galapagos większość swojego czasu spędził właśnie tu na południu. A na statek załapał się psim swędem, tuż po studiach bo kapitan potrzebował kogoś wykształconego do toczenia rozmów na odpowiednim poziomie intelektualnym.

Poza muzeum w planie na popołudnie jest krótki spacer na okoliczne wgórza. 20 minut lekko pod górę, ale w programie rejsu wymieniony jako "challenging option" co sporo mówi o kondycji fizycznej pasażerów. Choć zdarzały się chlubne wyjątki, parę osób po 70 weszło z nami na górę. Jeden z nich zdecydował się na najwyższy poziom trudności i nawet podczas podchodzenia nie zdjął kamizelki ratunkowej. Dla porównania, większość pasażerów wybrała się na "moderate walk" czyli 10-minutowy spacer z łącznym przewyższeniem 5 metrów.

Załącznik:
Horn5.jpg
Horn5.jpg [ 114.4 KiB | Obejrzany 11286 razy ]

Nasz przewodnik sypie faktami i anegdotami jak z rękawa. Opowiada o lokalnych traperach, którzy sprowadzili na Ziemie Ognistą kanadyjskie bobry licząc na zarobienie fortuny na sprzedażych ich futr. Nie wzięli pod uwagę różnic w klimacie, na południu jest cieplej więc futro było marnej jakości, za to bobry rozmnożyły się jak króliki. Nie dalo się na nie polować więc jakiś geniusz wymyślił, żeby sprowadzić tu norki. Miały rozprawić się z bobrami ale oba gatunki podzieliły się terenem i jakoś sobie nie przeszkadzają. Za to szkodzą lokalnej przyrodzie podtapiając lasy i wyjadając ptasie jaja, miejscowi zastanawiają się co tym razem sprowadzić, żeby uporać się z jednym i z drugim.

Załącznik:
Horn7.jpg
Horn7.jpg [ 376.63 KiB | Obejrzany 11286 razy ]

Przed powrotem na statek poczęstowani jesteśmy whisky z czekoladą, to swoisty aperitif przed wieczorem. Potem jest sporo wina do kolacji a na koniec porządna porcja drinków w barze. W końcu przed północą zmęczeni długim dniem padamy na łóżka.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
6 ludzi lubi ten post.
 
      
#8 PostWysłany: 08 Mar 2017 20:18 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 6

Kolejny dzień na statku należy do tych bardziej leniwych. Nie trzeba wcześnie wstawać, na przedpołudnie nie planowane są żadne większe atrakcje. Spędzamy parę godzin na podziwianiu krajobrazówi i czytaniu książek.

Załącznik:
d34.jpg
d34.jpg [ 128.47 KiB | Obejrzany 11227 razy ]

Załoga organizuje rozmaite prelekcje, można poduczyć się węzłów żeglarskich albo obejrzeć dokument o nieudanej wyprawie Shackeltona - czyli tak jakby w samolocie oglądać film o katastrofach lotniczych. Idziemy zobaczyć mostek kapitański i pogadać z częścią załogi z reguły mniej dostępną dla pasażerów. Z perspektywy laika kierowanie statkiem wygląda na banalnie proste, od czasu do czasu jedno machnięcie kołem sterowym w prawo czy w lewo ale generalnie przy dobrej pogodzie i w szerokich kanałach sternik raczej się nudzi.

Załącznik:
d37.jpg
d37.jpg [ 156.31 KiB | Obejrzany 11227 razy ]

Nieplanowana atrakcja dnia do pojawienie się wielorybów. Wszyscy tłumnie wybiegają na górny pokład i wyciągają komórki żeby sfotografować widoczne w oddali fontanny wody wyrzucane w powietrze przez te zwierzęta.

Załącznik:
d36.jpg
d36.jpg [ 195.84 KiB | Obejrzany 11227 razy ]

Po obiedzie (i kolejnej dawce wina) w programie przewidziane jest jedyne tego dnia zejście na ląd. Pakujemy się powoli do pontonów odwieszając wcześniej nasze numerki na specjalnej tablicy. Odbierzemy je po powrocie, dzięki temu załoga wie, czy jakiś nieszczęśnik nie został przypadkiem na lądzie. Pierwszego dnia nie wszyscy byli w stanie pojąć jak ten system działa i często wywoływano niektóre osoby przez megafon, żeby upewnić się czy aby na pewno wrócili na statek.

Załącznik:
d31.jpg
d31.jpg [ 256.28 KiB | Obejrzany 11227 razy ]

Główną atrakcją jest tym razem lodowiec Aguila. Albo raczej lodowczyk, generalnie niezbyt duży a przez ostatnich parę lat dodatkowo zmniejszył się o ładnych parę metrów. Ale po podejściu blisko robi wrażenie, szczególnie jak odrywa się od niego kawał lodu, wywołując przy tym sporo hałasu. Pewnie dlatego, w obawie o swoje bezpieczeństwo niektórzy mając suchy ląd pod nogami cały czas nie rozstają się ze swoimi kamizelkami...

Załącznik:
d38.jpg
d38.jpg [ 256.63 KiB | Obejrzany 11227 razy ]

Załącznik:
d32.jpg
d32.jpg [ 282.61 KiB | Obejrzany 11227 razy ]

Powrót na statek przebiega według stałego już schematu, jak zwykle łapiemy się na ostatni ponton i jak zwykle dostajemy podwójną whisky z czekoladą.

Na wieczór zaplanowana jest uroczysta pożegnalna kolacja, przedtem bierzemy udział w aukcji mapy rejsu z odręcznym autografem kapitana. Jakiś prawnik z New Jersey kupuje ją w końcu za ponad 600 usd. Taka sama w sklepie z pamiątkami na statku kosztuje 60$ a na lądzie pewnie tylko 6$.

Zgodnie z wcześniejszą obietnicą dostaje parę szczegółów o możliwościach powrotu do Ushuai. Jutro będę miał wreszcie zasięg żeby podzwonić i sprawdzić, czy są jeszcze wolne miejsca na samolot albo autobus (wbrew wcześniejszym informacjom jednaj jeździ jakiś w niedziele).

Wieczór kończymy w barze, pomiędzy jednym drinkiem a drugim wychodząc na zewnątrz żeby podziwiać widoki - chmury, woda, zachodzące słońce i księżyc tworzą niesamowite kompozycje.
Załącznik:
d33.jpg
d33.jpg [ 174.42 KiB | Obejrzany 11227 razy ]
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
4 ludzi lubi ten post.
 
      
#9 PostWysłany: 10 Mar 2017 19:26 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 7 - powrót na stały ląd.

Znowu pobudka wcześnie rano. Przed zawinięciem do portu w Punta Arenas podpływamy do Magdalena Island - tu główną atrakcją są pingwiny. Tysiące pingwinów, przechadzających się grupkami, podkradających jedne drugim trawę z gniazda albo stojące na plaży i wrzeszczące na całe gardło (inaczej nie da się tego dźwięku nazwać). Spędzamy tu ponad godzinę, robiąc masę zdjęć. Niestety pogoda jest raczej średnia, więc niewiele z nich nadaje się potem do czegokolwiek.

Załącznik:
Mag1.jpg
Mag1.jpg [ 226.39 KiB | Obejrzany 11181 razy ]

Załącznik:
Mag2.jpg
Mag2.jpg [ 210.59 KiB | Obejrzany 11181 razy ]

Załącznik:
Mag3.jpg
Mag3.jpg [ 125.52 KiB | Obejrzany 11181 razy ]

Jesteśmy już blisko końca naszego rejsu, po powrocie na statek i śniadaniu łapię wreszcie zasięg telefonem. Pora zacząć myśleć o przyszłości - dziś jest sobota a we wtorek rano mamy bilet powrotny do Europy, z lotniska odległego o 600 kilometrów. Jakoś trzebą będzie się tam dostać. Dzwonię do linii lotniczej, mają tylko jedno wolne miejsce na lot tego samego dnia popołudniem z Punta Arenas do Ushuai a cena to ponad 200$ - srednio nas to urządza. Następny lot jest dopiero za parę dni. Następni w kolejce są przewoźnicy autobusowi. U niektórych wszystkie bilety na kurs jutro rano są już wyprzedane, do paru nie da się dodzwonić. Wychodzi na to, że będziemy musieli zorganizować sobie transport po dopłynięciu do portu.

Schodzimy do strategicznie umiejscowionej sali na trzecim piętrze, to z niej w pierwszej kolejności pasażerowie będą wychodzić na ląd. Z powodów bezpieczeństwa na początek przewiezie się nas autobusem do budynku portu (dystans jakieś 100m, szansa na dostanie kontenerem w głowe przy pójściu piechotą raczej mała...), tam nasze bagaże przejdą kontrolę celną i dopiero potem będziemy mogli je odebrać i popędzić w miasto żeby szukać jakiegoś transportu do Argentyny. Podobno jest jakiś kurs koło 12, cumowanie planowane jest na 11:30 więc czasu będzie niewiele.

Holowniki wolno dopychają statek do nabrzeża, aż wreszcie cała procedura cumowania zostaje zakończona. Pędzimy do autobusu, zajmujemy miejsca w pierwszym rzędzie. Po minucie jazdy wyskakujemy znowu jako pierwsi i ustawiamy się w kolejce do odbioru bagażu. Czekamy, aż psy celników obwąchają wszystkie bagaże. Jeden jakoś nie ma ochoty nic robić i zamiast zajmować się walizkami tylko biega od swojego pana do ściany i z powrotem. Drugi w powolnym tempie chodzi od bagażu do bagażu aż w końcy wywąchuje coś w moim plecaku. Będzie ciekawie. Bagaż idzie na rentgen a my w pośpiechu poprawiamy deklarację celną - wwozimy do Chile trochę orzeszków ziemnych a to podobno jest karalne jeśli nie zgłosi się formalnie przywozu jedzenia.

Załącznik:
mag4.jpg
mag4.jpg [ 343.73 KiB | Obejrzany 11181 razy ]

Rentgen nic nie wykazuje, mój plecak odniesiony jest z powrotem tam, gdzie leżą inne bagaże. Wreszcie możemy je zabrać, pędzimy do wyjścia i za złodziejskie pieniądze łapiemy taksówkę, która podwozi nas parę przecznic dalej do centrum miasta.

Punta Arenas wygląda na pierwszy rzut oka przyjaźnie, ale czasu na delektowanie się widokami nie ma. Plan A przewiduje powrót do Ushuai autobusem, w mieście nie ma centralnego dworca więc biegam od firmy do firmy sprawdzając czy mają miejsca na dziś lub jutro na jakieś kursy do Argentyny. Nie ma nic, najbliższy dostępny kurs jest we wtorek. Plan B też szybko upada - myślałem o wynajęciu samochodu ale koszty wzięcia go w Chile a zostawienia paręset kilometrów dalej w Argentynie były koszmiczne, łącznie ponad 1000$. Nie pozostaje nic innego jak tylko przejść do planu C.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
4 ludzi lubi ten post.
silazak uważa post za pomocny.
 
      
#10 PostWysłany: 18 Mar 2017 18:09 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 8 - plan C

Łapiemy taksówkę i jedziemy na obrzeża miasta. Plan C jest prosty - będziemy łapać stopa. Taksówkarz wydaje się być obeznany w temacie, zawozi nas na stację benzynową przy głównej drodze wylotowej z Punta Arenas.. Większość samochodów jedzie stąd na północ, w okolice Puerto Natales i Torres del Paine ale niektóre odbijają na wschód, w kierunku promu na Cieśninie Magellana w Punta Delgada i dalej w kierunku Argentyny. I w nich jest nasza nadzieja.
Wiatr na stacji benzynowej niemiłosierny, idę do pobliskiej kafejki żeby w spokoju wypisać na kartce papieru nasze miejscowości docelowe. Po chwili wracam do bagaży, a tam już czeka na nas pierwszy samochód. Kierowca małej furgonetki sam zapytał, gdzie chcemy jechać, nie jedzie na prom ale podrzuci nas spory kawałek w dobrym kierunku. Zapowiada się dobry dzień, jak tak dalej pójdzie to zajedziemy dziś daleko.

Na zegarku parę minut przed pierwszą po południu, ruszamy. Przed nami migają przedmieścia Punta Arenas a potem zaczynają się bezdroża. Droga prosta, po lewo i po prawo wielkie nic a przed nami na szybie dynda pluszowy psiak. Rozmawiamy trochę z kierowcą, na codzień jeździ o wiele większymi ciężarówkami i generalnie chętnie podwozi autostopowiczów. Dziś trafił mu się mniejszy samochód, ale za to o wiele szybszy. Nie narzekamy.

Załącznik:
planc1.jpg
planc1.jpg [ 160.6 KiB | Obejrzany 11049 razy ]

Jedziemy razem przez 70 km, potem się rozstajemy. Kierowca musi zjechać z głównej drogi, zostawia nas przy szosie i macha na pożegnanie. Pełni optymizmu czekamy na następną okazję. I czekamy, i czekamy... Ruch na drodze jak na Patagonię duży, to znaczy jeden samochód na parę minut. Ale wszystkie wymijają nas bez zatrzymywania się. Po pół godzinie z nudów zaczynamy jeść orzeszki ziemne. Po godzinie zaczynamy zastanawiać się, co dalej. Stoimy przy drodze, w środku niczego. Mocno wieje ale na szczęście jest ciepło, świeci słońce i nie pada. W oddali widać zabudowania jakiejś estancii, w krytycznej sytuacji możemy tam pójść, poprosić o podwiezienie albo po nocleg. Dochodzi 15, ciemno robi się dopiero za jakieś sześć godzin.

Załącznik:
IMG-20170310-WA0000.jpg
IMG-20170310-WA0000.jpg [ 31.63 KiB | Obejrzany 11049 razy ]

W myślach mam już ułożoną mowę nakłaniającą właściciela estancii do pomocy dwóm biednym istotom z Polski, aż tu niespodziewanie zatrzymuje się koło nas samochód. W zasadzie to wielki ciągnik siodłowy, bez naczepy za to ze sporym napisem na wysokości naszych oczu o tym, że na stopa nikogo nie zabiera. I jakby na przekór temu zaproszeni jesteśmy do środka.

Załącznik:
planc2.jpg
planc2.jpg [ 127.24 KiB | Obejrzany 11049 razy ]

Kierowca jest sympatycznym i dosyć otwartym Chilijczykiem. Jedzie po cysternę na drugi brzeg Cieśniny Magellana, podjedziemy z nim spory kawałek. Rozmawiamy na różne tematy - o tym, jak to argentyńscy kierowcy jeżdżą jak wariaci i powinno się im zabrać prawa jazdy, o napięciach w Chile pomiędzy białymi i ludnością etniczną, o tym, że za Pinocheta było lepiej, o prawach człowieka i korupcji, o lokalnym przemyśle naftowym. Raczej nie nastawiałem się na prowadzenie tak inteligentnego dialogu w kabinie ciężarówki.

Droga mija szybko, dojeżdżamy do promu w Punta Delgada. Mamy szczęście, wieje mocno ale nie tak bardzo, żeby zamknięto przeprawę. Podobno tydzień wcześniej z powodu złych warunków promy nie kursowały przez parę dni, po obu stronach utworzyła się niezła kolejka czekających na przejazd.

Załącznik:
planc6.jpg
planc6.jpg [ 109.08 KiB | Obejrzany 11049 razy ]

Jako pasażerowie ciężarówki przez cieśninę przejedziemy za darmo. Tuż za promem nasz kierowca będzie musiał odbijać w bok, radzi nam zatrzymywać samochody na argentyńskich numerach bo one z reguły jadą w kierunku Ushuai. Pomysł przedni, na tyle, że jeszcze na promie podchodzę do kierowcy tira stojącego obok (ten w środku, trochę z tyłu na zdjęciu poniżej) i prosto z mostu pytam, czy nie podwiezie nas dalej. Pyta tylko ile osób i kiwa potakująco głową - mamy transport aż do Rio Grande, już po argentyńskiej stronie Ziemi Ognistej, jakieś 200 km na północ od Ushuai.

Załącznik:
planc3.jpg
planc3.jpg [ 197.74 KiB | Obejrzany 11049 razy ]

Przepakowujemy bagaże i machamy naszemy chilijskiemu kierowcy na pożegnanie. Nasz nowy szofer wygląda jak Stanisław Tym, mówi ze strasznym akcentem i co chwila pali papierosy. Ale darowanemu autostopowi nie patrzy się w zęby, więc nie narzekamy. Szczególnie, że pomimo 27 ton ładunku jedziemy średnio jakieś 80 km/h, droga jest pusta a widoki prześliczne. Z głośników leci AC piorun DC "Highway to hell".

Rozmowa klei się trochę gorzej niż w poprzednim samochodzie. Nasz kierowca głównie narzeka, a to na korupcję, a to na trudy życia w Argentynie, a to na drogi, a to na krajobraz - według niego Ziemia Ognista to najbrzydszy rejon kraju. O ile większości tych zarzutów nie możemy zweryfikować, ten o drogach już niedługo okazuje się słuszny. Ostatni kawałek trasy do przejścia granicznego jest w budowie i przypomina obecnie raczej poligon wojskowy, tyle tu dziur. Zwalniamy do 20 km/h i w żółwim tempie posuwamy się na przód.

W kabinie trzęsie niemiłosiernie, siedzenia niezbyt wygodne a posterunek chilijski widoczny gdzieś na horyzoncie zbilża się jakby chciał a nie mógł. Aż wreszcie docieramy do granicy, przechodzimy błyskawiczną kontrolę paszportową i wydajemy ostatnie chilijskie peso na najdroższe na świecie batoniki. W łazience spotykam innych autostopowiczów, ich mokre ubranie, buty i plecaki porozkładane są wszędzie. Parę godzin wcześniej zaskoczyła ich przy drodze ulewa i teraz dochodzą do siebie, patrząc z zazdrością na moje suche buty...

Wyjeżdżamy z Chile ale do Argentyny jeszcze kawałek. Posterunek wjazdowy jest paręnaście kilometrów dalej a droga jest niewiele lepsza. Od tego trzęsienia mamy już odciski na tyłkach. Powoli się ściemnia, nie możemy już oderacać swojej uwagi od trudów podróży patrząc przez okno. Jak zbawienie wpatrujemy się w światła na horyzoncie, po stronie argentyńskiej ma być znowu asfalt. W końcu dojeżdżamy.

Kontrola wjazdowa przebiega dla nas znowu bardzo szybko, nasz kierowca musi powypełniać trochę więcej papierków. Wykorzystujemy chwilę spokoju i rezerwujemy przez telefon nocleg w Rio Grande. Według planów dojedziemy tam przed północą a bieganie o tej porze z plecakami po nieznanym mieście i szukanie hotelu jakoś się nam nie uśmiecha.
Koło nas na granicy w kolejce czeka takie cudo.

Załącznik:
planc4.jpg
planc4.jpg [ 166.93 KiB | Obejrzany 11049 razy ]

Ostatni kawałek drogi przemierzamy w tempie iście ekspresowym. Znowu mkniemy ponad 80 km/h i w ciągu godziny dojeżdżamy na przedmieścia Rio Grande. Teraz mamy już z górki - zajeżdżamy na bazę, gdzie kierowca podpisuje kolejną porcję papierków i zostawia naczepę. Potem podjeżdżamy kawałek w kierunku centrum, gdzie rozstajemy się z naszym szoferem. Łapiemy plecaki i ostatni kilometr do hotelu pokonujemy na piechotę. Na koniec pozostaje nam tylko obudzić właścicielkę (starsza pani, chyba trochę przygłucha), szybko się przebrać, umyć i z ulgą walnąć na łóżko. Przejechaliśmy autostopem w ciągu niecałego dnia 400km, zasypiamy jak zabici.

Załącznik:
planc5.jpg
planc5.jpg [ 127.57 KiB | Obejrzany 11049 razy ]
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
7 ludzi lubi ten post.
 
      
#11 PostWysłany: 20 Mar 2017 22:56 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 9 - powrót do Ushuai

Centrum Rio Grande wygląda jak przedmieścia a przedmieścia jak świat po wojnie nuklearnej. Nie ma żadnych powodów, żeby dłużej zostać w tym mieście. Idę do biura tuż koło hotelu i rezerwuje dwa ostatnie miejsca w busie do Ushuai. Odjeżdża za dwie godziny więc mamy chwilkę czasu, żeby zjeść gdzieś śniadanie.

Niedzielny poranek a wszystko dookoła zamknięte. Po parunastu minutach krążenia decydujemy się na wersje budżetową czyli kupioną w supermarkecie bułkę, kawałek sera wędlinę i resztkę wina z plastikowej butelki, którą wieźliśmy ze sobą przez pół Ziemi Ognistej.

Sam przejazd do Ushuai przesypiamy, tylko podczas przerwy w połowie drogi wychodzimy się przewietrzyć. Wtedy dzwonię ponownie do naszej wypożyczalni i rezerwuję samochód na popołudnie i dzień następny.

Wczesnym popołudniem dojeżdżamy do Ushuai, zostawiamy bagaże w biurze przewoźnika i ruszamy załatwiać sobie nocleg. W informacji turystycznej jest darmowy internet, po drodze zachodzimy jeszcze do paru hoteli i hosteli ale ceny pokojów są trochę z kosmosu - od 90 usd za noc za dwójkę z łazienką na korytarzu. Szybki rzut oka na booking.com i trafiamy na coś o wiele lepszego - bardziej luksusowy hotel ze śniadaniem, gdzie za dwie noce zapłacimy tylko trochę więce niż za jedną w hostelu. Kawałeczek od centrum ale będziemy mieli samochód, więc specjalnie to nam nie przeszkadza. Po trudach autostopu będziemy mieli powrót do standardu, do którego przywykliśmy podczas naszego rejsu. Zdjęcia z profilu hotelu wyglądają zachęcająco.

Załącznik:
ush5.JPG
ush5.JPG [ 127.34 KiB | Obejrzany 10988 razy ]

Próbujemy zjeść gdzieś szybki lunch ale w Ushuai fajniejsze restauracje kończą serwować jedzenie około 14:30, potem otwierają się dopiero wieczorem. Zamiast lunchu będą ciacha z cukierni.

Odbieramy samochód z wypożyczalni, potem odbieramy bagaże i wyskakujemy kawałek za miasto. Playa Larga jest parę kilometrów od Ushuai i jest chyba ulubionym miejscem spędzania weekendów przez lokalsów. W niedzielne popołudnie spotykamy tu masę ludzi grillujących albo grających w piłkę. Zostawiamy samochód na końcu drogi i ruszamy dalej ścieżką wzdłuż Kanału Beagle. Można nią iść ładnych parę godzin na wschód, my zatrzymujemy się o wiele wcześniej i z niewielkiego pagórka podziwiamy widoki rozpościerające się przed naszymi oczami. Cisza (no, może poza wiatrem świszczącym w uszach) i spokój.

Załącznik:
Ush2.jpg
Ush2.jpg [ 140.05 KiB | Obejrzany 10988 razy ]

Załącznik:
Ush3.jpg
Ush3.jpg [ 115.04 KiB | Obejrzany 10988 razy ]

Po paru godzinach chilloutu ruszamy z powrotem do samochodu; słońce zaczyna powoli chować się za horyzontem. Wracamy do miasta i idziemy na kolację. Tym razem zamiast owoców morza wybieram coś o wiele bardziej konkretnego.

Załącznik:
Ush1.jpg
Ush1.jpg [ 200.79 KiB | Obejrzany 10988 razy ]

Wybór jest średnio udany, niby jedna z lepszych restauracji na tripadvisorze ale jakoś nie zachwyca. Trzeba trzymać się raczej owoców morza.

Wracamy do hotelu. Wieczór kończymy cygarem i szklaneczką whisky z hotelowego baru.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
2 ludzi lubi ten post.
 
      
#12 PostWysłany: 22 Mar 2017 21:22 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 10 - Estancia Haberton

Ostatni dzień pobytu na Ziemi Ognistej poświęcamy na ponowne odwiedzenie Estancii Haberton. Mamy nasze stare bilety, jeszcze sprzed tygodnia, trasę znamy na pamięć a widoki po drodze cały czas nas zachwycają.

Załącznik:
hab3.jpg
hab3.jpg [ 129.77 KiB | Obejrzany 10854 razy ]

Załącznik:
hab4.jpg
hab4.jpg [ 221.38 KiB | Obejrzany 10854 razy ]

Przed południem jesteśmy na miejscu, oddajemy się pod opiekę młodej przewodniczki, która oprowadza nas po tym ciekawym miejscu.

Estancia to żywy (no, w przenośni) pomnik historii kolonizacji tego skrawka kontynentu amerykańskiego. Założona przez Thomasa Bridgesa, emigranta z Anglii, sierotę znalezionego pod mostem, przygarniętego przez pastora który później z rodziną i przybranym synem wyemigrował do Ameryki i założył pierwszą bazę misjonarską na Falklandach. Stamtąd pastor chciał nawracać miejcowych indian, ale jakoś nie za bardzo mu to wychodziło i w końcu wrócił do domu. Sam Thomas zdecydował się zostać, wyprosił sobie u prezydenta Argentyny ten kawałek ziemi i wraz ze swoją żoną zajął się hodowlą owiec. A w wolnych chwilach pracował nad słownikiem indiańsko-angielskim, istny człowiek renesansu. Jego potomkowie kontynuowali dzieło seniora rodu a syn napisał nawet na tem temat książkę, przybliżając potomnym pionierskie szczegóły kulturalnego podboju tych ziem. Hodowla owiec działała dobrze do momentu zbudowania pod koniec XX wieku drogi łączącej estancię z resztą świata - łatwiejszy dostęp przełożył się szybko na gwałtowny wzrost kradzieży zwierząt.

Załącznik:
hab1.jpg
hab1.jpg [ 113.62 KiB | Obejrzany 10854 razy ]

Nasza młoda przewodniczka oprowadza nas po starych zabudowaniach, jednocześnie opowiadając trochę o sobie. Przyjechała tu z Buenos Aires na paromiesięczny staż i powoli przyzwyczaja się do mieszkania z daleka od cywilizacji, w miejscu, gdzie prąd jest z generatora a internet nie dociera. Im dłużej tu jest tym mniej chce się jej wracać do domu. Coś musi być w tym Buenos, że każdy kogo spotkaliśmy na wyjeździe stamtąd ucieka...

Poza samymi budynkami gospodarczymi na estancii zwiedzić można też osobliwe muzeum kości. Jedna z żon kolejnego z członków rodu Bridgesów zajmowała się badaniem szkieletów lokalnych zwierząt. Jej bogata kolekcja dostępna jest teraz dla potomnych, ze szczególnym uwzględnieniem młodych naukowców zjeżdżających tu z całego świata na praktyki. Jedna z takich pasjonatek oprowadza nas po muzeum, wprost promieniejąc ze szczęścia i możliwości obcowania z takimi eksponatami. Z entuzjazmem opowiada o tym, jak każdego dnia rano budzi się i widzi przez okno najwspanialszy widok na świecie - kości wieloryba...

Załącznik:
hab2.jpg
hab2.jpg [ 181.06 KiB | Obejrzany 10854 razy ]

W drodze powrotenj do miasta zajeżdżamy do pobliskiej malutkiej miejscowości na obiad. Restauracja ma swój klimat - parę stolików, na ścianie portety Che Guevary i Chaveza a w rogu prawdziwy adapter, z którego dobywają się dźwięki szlagierów sprzed 50 lat. Jedzenie jest wyśmienite.

Załącznik:
hab5.jpg
hab5.jpg [ 101.23 KiB | Obejrzany 10854 razy ]

Wracamy do Ushuai, robimy w supermarkecie ostatnie zakupy winno-słodyczowe. Oddajemy samochód, idziemy na pożegnalną kolację w naszej ulubionej restauracji. Potem wracamy do hotelu i zamawiamy śniadanie na wcześnie rano oraz taksówkę na lotnisko. Jutro wracamy do Europy. To będzie długa podróż, dłuższa niż myślimy.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
4 ludzi lubi ten post.
 
      
#13 PostWysłany: 26 Mar 2017 20:24 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 11 - zaczynamy powrót do Europy

Pobudka skoro świt, jemy szybkie śniadanie a potem taksówką jedziemy na lotnisko. Udaje nam się stanąć w kolejce do odprawy tuż przed dużą grupą turystów, którzy podjechali autokarem. 5 minut czekania, przy okienku oddajemy nasze bagaże i dostajemy karty boardingowe, niestety tylko na pierwszy lot. Jakoś nas to nie martwi, mamy parę godzin przerwy w Buenos, tam załatwimy sobie resztę.

Lot do AEP mija bez większych sensacji. Lądujemy w stolicy Argentyny w samo południe i od razu czujemy różnicę w klimacie. Ushuaia była przyjemnie chłodna, w Buenos jest upał, duszno a na horyzoncie widać chmury burzowe.

Obsługi TAMu jeszcze nie ma, mają pojawić się parę godzin później. Szybki rzut oka na internet, znajdujemy dobrze wyglądającą restaurację niedaleko lotniska. Pora obiadowa, nie mamy nic innego do roboty więc decydujemy się na krótki spacer a potem przekąszenie czegoś lepszego niż jedzenie samolotowe.

Krótki spacer w palącym słońcu okazuje się trochę bardziej męczący niż myśleliśmy ale w końcu dochodzimy do naszej restauracji. Wygląda ciekawie, trochę z wyższej półki. Klientela to wystrojone i wybotoksowane panienki, młodzi biznesmeni w rozpiętych pod szyją koszulach i dwójka Polaków w luźnych spodniach i przepoconych koszulkach - czyli my. Na szczęście obsługa wydaje się nie przejmować naszym mniej eleganckim strojem i obsługuje nas z taką samą gracją jak wszystkich innych. Tanio nie jest ale jedzenie jest naprawdę świetne. A do tego mają klimatyzację, więc spędzamy tam ponad dwie godziny.

Załącznik:
powrot1.jpg
powrot1.jpg [ 165.44 KiB | Obejrzany 10781 razy ]

Powrót na lotnisko jest łatwiejszy, upał zelżał a słońce schowało się za chmurami. Idziemy przy nabrzeżu, mijamy wędkarzy, sprzedawców lodów i kolorowe papużki które zleciały się do kosza z chlebem.

Załącznik:
powrot2.jpg
powrot2.jpg [ 232.48 KiB | Obejrzany 10781 razy ]

Na lotnisku dostajemy nasze karty na lot do Sao Pauo a potem do Europy, przechodzimy przez szybką kontrolę i czekamy na boarding. Ten rozpoczyna się punktualnie, a równocześnie z nim zaczyna się oberwanie chmury. Woda leje się z nieba strumieniami, co chwila strzelają koło nas pioruny. Pomimo tego samolot zaczyna kołować i staje na pasie startowym.

Czekamy, deszcz pada i cały czas grzmi. W końcu po prawie godzinie podjeżdżamy z powrotem do rękawa. Steward informuje nas, że czekając na start zużyliśmy za dużo paliwa i nie starczyłoby go do Brazylii. Tyle, że nie możemy dotankować bo cały czas szaleje burza. Kolejna godzina mija, w końcu przestaje padać a naszym oczom ukazuje się fenomenalny krwistoczerwony zachód słońca.

Załącznik:
powrot3.jpg
powrot3.jpg [ 182.82 KiB | Obejrzany 10781 razy ]

Widok niesamowity, szkoda tylko, że przez to wylatujemy do Sao Paulo spóźnieni o ponad dwie godziny. Na złapanie lotu do Europy szanse mamy niewielkie...

Lądujemy w Brazylii przed północą, nasz samolot do Frankfurtu odleciał ponad godzinę wcześniej,
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
3 ludzi lubi ten post.
 
      
#14 PostWysłany: 27 Mar 2017 23:28 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
Rozdział 12 - powrotu ciąg dalszy. Brak zdjęć, bo to głównie użeranie się z pracownikami linii lotniczych :-(

Na lotnisku Sao Paulo czeka na nasz spóźniony samolot ktoś z TAMa. Pasażerowie do Madrytu na lewo, ci do Frankfurtu na prawo, innych przesiadek nie ma. Ludzie lecący do Hiszpanii pędzą na swój samolot, widocznie na nich poczeka. My dostajemy ofertę nie do odrzucenia - lot dopiero jutro wieczorem. Średnio nam się uśmiecha - trzeba będzie kombinować jeszcze jeden dzień urlopu a poza tym utkwić w tak brzydkim mieście jak Sao Paulo to żadna frajda. Próbujemy wraz z paroma innymi pasażerami przekonać chłopaka z obsługi, żeby puścił nas tym samolotem jeszcze dziś do Madrytu albo znalazł inne połączenie do Europy. Ale on chyba niewiele możę, odsyła nas tylko do swojej szefowej przy punkcie odbioru bagażu.

Chcąc nie chcąc wjeżdżamy do Brazylii, przechodzimy obsługę paszportową i idziemy szukać osoby decyzyjnej. Szefowa chłopaka chyba do takich nie należy. Gdy podchodzimy do jej biurka nawet nie raczy na nas spojrzeć tylko rozmawia ze swoją koleżanką o tylnej części ciała Maryny. Gdy tłumaczę jej po angielsku w czym rzecz patrzy na mnie wzrokiem mordercy i cedzi przez zęby "Spanish please". O nie, próbuję stosować sprawdzoną technikę mówienia po angielsku, żeby podsłuchać co obsłyga ustala ze sobą po hiszpańsku. W tym przypadku jedynym efektem jest odesłanie nas do głównego biura TAMa w hali odlotów.

Odyseja trwa dalej, wraz z bagażami i paroma innymi pasażerami w podobnej sytuacji idziemy do wspomnianego biura. Tam pracownik lini lotniczej wystawia nasze nerwy na próbę. Najpierw nie rozumie w czym problem, przecież lecimy dalej 24 godziny później, więc powinniśmy się cieszyć. Jakoś nie dociera do niego, że ktoś może mieć jakieś umówione spotkania albo inne zobiwązania i chce dotrzeć do domu wcześniej. Parę razy tłumaczymy mu, że może próbować wysłać nas dalej nawet z przesiadką, może być nawet do innego miasta w Niemczech byleby szybciej. Potrzeba trochę czasu na to, żeby jego zwoje mózgowe przeprocesowały tą ewentualność, po czym mówi nam, że innych lotów nie ma.

Rzut oka na tablicę odlotów nad nim i już widzimy, że kręci. Tego dnia leci coś jeszcze do Hiszpanii, potem w nocy są jakieś loty na Bliski Wschód a następnego dnia mamy parę innym samolotów wylatujących o wiele wcześniej niż ten, który nam zaproponowano. To skutkuje zmianą frontu, chłopak z obsługi twierdzi, żę na te loty nie ma biletu. Na lotnisku w Sao Paulo jest darmowy internet, więc wstukuje szybko połączenia do wyszukiwarki i podsuwam mu pod nos - bilety są. Na to on, że musi zadzwonić do tych linii lotniczych i cośtam potwierdzić a o tej porze nikt już tam nie pracuje. No to wyszukuje mu wyniki wyszukiwania z googla z całodobowymi telefonami. Wszystko na nic, ten człowiek jest elastyczny jak szyna kolejowa i wraca do swojej mantry o możliwym wylocie dopiero za 24h.

Dochodzi pierwsza w nocy, nic tu nie wskóramy. Bierzemy voucher na hotel i taksówkę, spróbujemy następnego dnia rano, może w biurze obsługi będzie ktoś inny.

Szczegóły o hotelu lepiej przemilczeć, jedyna pozytywna informacja to taka, że był.

Następnego dnia rano biorę darmowy shuttle bus na lotnisko, żeby ponownie spróbować szczęścia w biurze TAMa. Tym razem za biurkiem siedzą trzy młode dziewczyny. W minutę wyjaśniam im w czym rzecz, drugą minutę zajmuje im znalezienie wcześniejszego połączenia British Airways przez Londyn i przebookowanie biletów. Jak się chce to można. W międzyczasie piszę skargę na pracownika, który tak nieprofesjonalnie potraktował nas wcześniej, do tej pory linia lotnicza nie raczyła mi odpowiedzieć.

Siedzimy na lotnisku, czekamy na odlot naszego samolotu i jemy sushi. Przelotny rzut oka na internet i już mamy strach w oczach - od dzisiaj British Airways ma zacząć strajk. No ku...! Chyba wpadliśmy z deszczu pod rynnę. Idziemy do ich biura na lotnisku, oni o strajku nic nie wiedzą. Checkin rozpoczyna się parę godzin później, żadnych informacji o jakichkolwiek odwołanych połączeniach nie ma. Już w Europie okaże się, że protest załogi ogranicza się tylko do oflagowania paru stanowisk obsługi, bez żadnych negatywnych konsekwencji da pasażerów.

Dalsza część podróży przebiega bez większych problemów. Najpierw długodystansowy przelot samolotem z mikroskopijnymi ekranami i systemem rozrywki z XX wieku. Potem krótkie oczekiwanie na Heathrow i przekombinowany boarding na lot europejski - do samolotu proszeni są pasażerowie biznes klasy, potem posiadacze kart platinium, gold, silver, bronze i jeszcze paru innych kategorii. Dopiero na końcu zostają zaproszeni zwykli śmiertelnicy, czyli z całego samoloty tylko my i dwie dodatkowe osoby.

W końcu, spóźnieni jakieś 18 godzin docieramy do domu.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
2 ludzi lubi ten post.
 
      
#15 PostWysłany: 28 Mar 2017 22:50 

Rejestracja: 24 Paź 2012
Posty: 1316
srebrny
A na koniec trochę konkretów:

Loty
FRA - GRU - EZE, AEP-USH, TAM i Lan
USH - AEP - GRU - LHR - FRA, Lan, TAM a na koniec BA.
500eur

Waluta
1 eur = 16 peso. Wymieniać można w banku ale nam się to nigdy nie udało bo jakoś godziny otwarcia nam nie pasowału. Można próbować wymieniać w sklepie albo po prostu płacić dolarami - w wielu miejscach akceptowana jest amerykańska waluta, resztę dostaje się często w peso.
Karty działają w wielu miejscach, zarówno Visa jak i MC.

Internet
W Ushuai jest darmowy w informacji turystycznej, było też w hotelach i niektórych restauracjach. Prędkośc nawet niezła. Poza miastem a także podczas rejsu nie było ani internetu ani zasięgu komórki.

Noclegi
Ushuaia - airbnb za ok 70eur za noc oraz Hosteria del Recodo 75eur za noc za dwójkę. Oba miejsca jakieś 10 min jazdy samochodem albo taksówką od centrum. Hotele i hostele w centrum mają ceny z kosmosu, nieadekwatne do tego co oferują.
kemping w Parku Narodowym za darmo, w cenie biletu wstępu (210 peso / os)
kemping w Tolhuin 100 peso od osoby

Transport

Taxi z centrum / lotniska do naszego hotelu albo airbnb - 110 - 130 peso.

Wynajęcie samochodu - ok 1000 peso za dzień, bez limitu kilometrów. Braliśmy w Tiger Rent a Car, mają biuro w samym centrum i są otwarci w soboty i w niedziele. Da się znaleźć trochę tańsze samochody ale trzeba je rezerwować dużo wcześniej, co przy naszym spontanicznym podejściu do podróżowania było niemożliwe. Samochód opłaca się o wiele bardziej niż taksówka poza miastem i niż zorganizowane wyjazdy np do Parku Narodowego jak jest się w dwie albo więcej osób. Miejscowi jeżdżą bez szaleństw i w miarę bezpiecznie, przynajmniej w lato.

Rejs Ushuaia - Punta Arenas - cena last minute 1600 usd od osoby, kupowane na miejscu w biurze Australis w Ushuai. Sprawdzałem cenę przez internet, przed wyjazdem - wtedy kosztowało to 2800usd. Podobno ciekawszy jest rejs w drugą stronę, o dzień dłuższy i odpowiednio droższy. Na naszym rejsie mieliśmy fantastyczną obsłuę, szybko nawiązaliśmy kontakt z wieloma osobami przez co potem mogliśmy pozałatwiać sobie parę rzeczy półoficjalnie oraz dowiedzieć się sporo o kulisach organizowania takich wycieczek.

Załącznik:
pods1.jpg
pods1.jpg [ 93.58 KiB | Obejrzany 10665 razy ]

Autostop - zadziałał lepiej, niż myśleliśmy. Z Punta Arenas startowały z nami też dwie inne osoby, po drodze widzieliśmy parę innych osób łapiących stopa. Sporo z nich spotkaliśmy później w Ushuai, czyli nie tylko nam udało się dojechać bez problemów. A do tego ma się po drodze widoki ciekawsze niż z autobusu.

Załącznik:
pods3.jpg
pods3.jpg [ 135.24 KiB | Obejrzany 10665 razy ]

Jedzenie

Ushuaia
Bar Ideal - porażka na całej linii, lepiej trzymać się z daleka
El Viejo Marino - nasza ulubiona restauracja w mieście, mała i niezbyt turystyczna, za to z fantastycznymi krabami
La Estancia - niby polecana, jedzenie w porządku ale bez rewelacji.
La Sirena y El Capitan - spory kawałek za miastem, w miarę blisko Estancii Haberton. Jeszcze mniejsza i jeszcze bardziej klimatyczna niż El Viejo Marino, jedzenie tak samo dobre

Buenos
Gardiner - niebo w gębie.

Średnio za dwie osoby, główne dania, przystawki i wino płaciliśmy ok 1000 peso, tylko w Buenos zaszaleliśmy bardziej.
Nie trzeba szarpać się na jakieś markowe wino, kieliszek wina domowego kosztuje jakieś 60 - 80 peso i spokojnie da się to pić.
Wina w supermarkecie naprawdę dobrej jakości można dostać za 100 - 150 peso (są nawet takie ze specjalną etykietką dla miłośników Che)

Załącznik:
pods2.jpg
pods2.jpg [ 162.22 KiB | Obejrzany 10665 razy ]

Język
W turystycznych miejscach angielski, prz podróży autostopem albo odwiedzaniu głębszej prowincji bez hiszpańskiego się nie obejdzie.
_________________
Yukon - tworzy sie
Azerbejdżan - zakończona

Laponia | Komory | Bahrajn | Senegal | Santiago de Chile | Guca | Ladakh | Palestyna | Athos | Ziemia Ognista | Syberia zimą

Instagram: @podruuznik
Góra
 Profil Relacje PM off
2 ludzi lubi ten post.
calyswiat uważa post za pomocny.
 
      
Wyświetl posty z poprzednich:  Sortuj według  
Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 15 posty(ów) ] 

Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina (czas letni)


Kto jest na forum

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 1 gość


Nie możesz zakładać nowych tematów na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach na tym forum
Nie możesz edytować swoich postów na tym forum
Nie możesz usuwać swoich postów na tym forum
Nie możesz dodawać załączników na tym forum

Przeszukaj temat:
  
phpBB® Forum Software © phpBB Group