Fly4free.pl

Azja wciąga, uzależnia, woła nas zapachami, smakami, pocztówkowymi krajobrazami i sprawia, że chcemy jak najszybciej wrócić znów w jej objęcia. Oczywiście nie na każdego tak działa - są ludzie, którzy mówią "blee te robactwo - komary i karaluchy!" albo "przecież tam jest syf, nie boicie się chorób, moi znajomi znajomych znajomych (itd.) złapali ..... to czy tamto". Aleee .. wiecie sami czasem pewne rzeczy są ważniejsze od komarów

Po powrocie z pierwszej wizyty w Azji dwa lata temu, a dokładnie ze Sri Lanki, prawie od razu zaczęłam myśleć gdzie ruszymy na następne azjatyckie wakacje. Co chwila koncepcje mi się zmieniały - może Filipiny, albo nie lepiej Tajlandia, kurcze, ale w Malezji też jest pięknie - i tak w kółko, aż w końcu wybraliśmy - wydaje mi się, że najbardziej różnorodny kraj spośród południowo-wschodnich państw Azji - różnorodny oczywiście pod względem krajobrazu. Oprócz pięknych plaż i świetnych miejsc do nurkowania znajdziemy tam mistyczne świątynie, rozległe tarasy ryżowe, bujne dżungle z niesamowitymi, a czasem wręcz unikatowymi gatunkami zwierząt (np. warany z Komodo), no ale przede wszystkim Indonezja to wulkany. I te krajobrazy robią największe wrażenie, nieziemskie - wręcz kosmiczne widoki to, coś co najbardziej zapada w pamięć.

Zapraszam Was więc w podróż po Indonezji - od mistycznej wyspy Bali, przez rajskie wysepki Gili i przeprawę przez piękny Lombok, następnie rejs na spotkanie ze smokami z Komodo, kończąc na wulkanicznej Jawie.

Plany zaczęły się w styczniu, kiedy znajomy, który został przez nas (mnie i męża) brutalnie zarażony uwielbieniem każdego zdjęcia przedstawiającego Indonezję, zrobił w GoogleMaps mapkę naszych "must-see" w Indonezji. Od tego się zaczęło.. potem było tylko czekanie na odpowiednią promocję jak to zwykle bywa i dodawanie kolejnych punktów na mapce Oczywiście gdzieżby indziej jak nie na F4F pojawiła się promocja lotów na Bali KLM z powrotem z Dżakarty Etihadem. Była wręcz idealna, odpadał jeden lot wewnętrzny, pozostało nam sprawdzić urlopy i bookować. Nasz wybór padł na 4-23. czerwca. W obie strony udało się zmieścić w ok.2tys. na osobę.

Ciężko były wybrać z tych 17 508 wysp jedynie kilka do zobaczenia ale po wielogodzinnych rozmowach/negocjacjach i konsultacjach (na f4f ) plan przedstawiał się następująco (i w sumie został w 100% zrealizowany z małą zmianą dat)
4.06- wylot
5-9.06 Bali
10-13.06 Gili Air
14-16.06 rejs z Lomboku na Komodo
17.06 powrót na Bali
18-20.06 Jawa: wulkany Ijen i Bromo
20-23.06 Yogyakarta
23.06 powrót

Loty udało się złożyć tak:
4/5.06.2015
Warszawa Okęcie (WAW) 06:05 - Mediolan Bergamo (BGY) 08:10 - Wizzair
Mediolan Linate (LIN) 17:25 - Amsterdam Schiphol (AMS) 19:20 - Alitalia
Amsterdam Schiphol (AMS) 20:55 - Denpasar Bali (DPS) 19:20 - KLM

23/24.06.2015
Dżakarta Soekerno Hatta (CGK) 17:15 - Abu Dhabi (AUH) 22:45 - Etihad
Abu Dhabi (AUH) 02:25 - Mediolan Malpensa (MXP) 07:15 - Etihad
Mediolan Linate (LIN) 11:50 - Warszawa Okęcie (WAW) 13:55 - Alitalia

Jak widać zwiedziliśmy przy okazji wszystkie mediolańskie lotniska Udało nam się również zrobić krótką przechadzkę po samym Mediolanie, ponieważ w Bergamo byliśmy z samego rana, a wylot do Amsterdamu był późnym popołudniem. W sumie ograniczyła się ona do przyswojenia panini i cappuccino w barze niedaleko Milano Centrale i spacerku w stronę Gallerii Vittorio Emanuele oraz Katedry Duomo. Dość szybko wróciliśmy na mediolański "centralny", ponieważ tego dnia panował w Mediolanie niemiłosierny upał, a nasze stroje były raczej przystosowane do zimna panującego w samolotach niż do takich skwarów

Przejdźmy do sedna Sam lot na Bali był chyba najlepszym lotem w moim życiu (może aż tyle ich nie mam na koncie, ale kilka jednak jest ) - w samolocie KLM'u - nowiutkim, pachnącym Boeingu 777-300 ER czuliśmy się prawie jak w hotelu (i to siedząc w klasie ekonomicznej ). Oprócz startów i lądowań (były ich po 2, bo mieliśmy fuel stop w Singapurze), w ogóle nie czułam się jak w samolocie, było cicho, przyjemnie, wszystko działało bez zarzutu, no i dosłownie zero turbulencji. Czas umilały fajne filmy, np. Wild ("Dzika droga") - miałam jednak nadzieję, że nasza wyprawa aż tak hardkorowa nie będzie

Kilka fotek dla fanów samolotów i posiłków

CDN.

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

Zapowiada się ciekawie

Postaram się nie przynudzać

Na Bali wylądowaliśmy wieczorem, było już ciemno, ale od razu zostaliśmy brutalnie potraktowani indonezyjskim równikowym klimatem - było duszno i wilgotno - Mediolan to przy tym pikuś! Na lotnisku w Denpasar (imienia Ngurah Rai, indonezyjskiego bohatera walczącego o niepodległość) można powoli wczuć się w klimat balijskich świątyń - ich elementy przewijają się dość często w architekturze i wystroju lotniska. Np. takie wejście od strony przylotów krajowych:


Przylatując w czerwcu załapaliśmy się jeszcze na obowiązkową wizę indonezyjską (35usd), jednak procedura była szybka i bezproblemowa. Na lotnisku czekał na nas nasz kierowca, który przez najbliższe dni obwoził nas po wyspie. Myślę sobie, że to był dobry pomysł, ponieważ ilość i "jakość" naganiaczy na lotnisku przerosła nasze najśmielsze wyobrażenia (nie pierwszy i nie ostatni raz zresztą) No cóż, witamy w Azji

Naszym pierwszym celem było Ubud, bardzo znane i turystyczne miasteczko balijskie położone bardziej w stronę serca wyspy, jednocześnie stanowiące dobry punkt na objazdówkę po wyspie. Przejazd taxówką z lotniska do Ubud to koszt 250tys. IDR.
Przy okazji - walutą Indonezji jest rupia indonezyjska (IDR), nam było najłatwiej przeliczać na dolary, bo wystarczyło skreślić 4 zera i wychodziły USD, 250tys. rupii =25usd, a z USD na nasze już łatwiej Nie było problemów z wypłacaniem pieniędzy z bankomatów czy wymianą w kantorze z dolarów czy euro. Przypomnę tylko, że warto poinformować bank o wyjeździe w tak dalekie rejony, gdyż można się naciąć i bank może zablokować kartę (tak zdarzyło się naszemu koledze mającemu kartę w BZ WBK).

A oto 2000 rupii indonezyjskich, czyli jakiś tam pewnie ułamek naszego grosza


Przed wyjazdem słyszeliśmy wiele opinii o Bali, także tych niepochlebnych, że turystycznie, tłumy, wieje komerchą, itd. Ale ja zawsze staram się nie wierzyć w coś póki sama nie sprawdzę. Dla mnie Bali okazało się naprawdę pięknym miejscem - różni się od pozostałych wysp Indonezji przede wszystkim obowiązującym hinduizmem (reszta Indonezji to islam), którego wyznawcy zostali na wyspę przerzuceni wiele lat temu; a także niesamowitą, bujną przyrodą. Bali jest po prostu zielone, soczyście zielone i świeże. Ogromnych rozmiarów bujna roślinność sprawia, że czujemy się jak w ogrodzie botanicznym. Wśród tych roślin wyrastają również świątynie, które spotkać można na Bali na każdym kroku. Każda większa balijska rodzina mieszka w pewnego rodzaju "kompleksie" z domami i własną świątynią. My trafiliśmy do Jiwa's House, który był jednocześnie domem, świątynią i "guest housem" http://pl.tripadvisor.com/Hotel_Review- ... _Bali.html
Cena za dwuosobowy pokój z pysznym śniadaniem to 220tys. idr z wiatrakiem i 350tys. idr z klimatyzacją.

Widok na nieduży aczkolwiek miły hotelowy basenik


Wnętrze guesthouse'u


Bali jest idealne na zrobienie objazdówki, jest to najlepsza forma zobaczenia wyspy i chłonięcia jej krajobrazów. My trochę nie mieliśmy wyboru i musieliśmy skorzystać z usług kierowcy (tylko jedna osoba ma prawko z nas i jestem to ja ale nie zdecydowałabym się jeździć wg azjatyckich zasad ), chociaż najlepszym i najtańszym środkiem transportu po wyspie jest skuter. Objazdówka po Bali może trwać tydzień, a nawet i dwa i dłużej, nadal będzie co zobaczyć, a wystarczy po prostu jechać przed siebie. My niestety mieliśmy ograniczony czas i musieliśmy wybrać kilka miejsc. Nasz kierowca miał swoje gotowe zestawy wycieczek, ale trochę zdolności negocjacyjnych i udało nam się je nagiąć Za dzień objazdówki płaciliśmy 40usd na 3osoby z paliwem (też po negocjacjach z 60usd).

Pierwszy dzień zaczęliśmy od przechadzki po Ubud, a z kierowcą umówiliśmy się o 12:00. Musieliśmy przeczekać kilka rzęsistych ulew, ale zgodnie z prognozą naszego gospodarza do południa miały przejść i faktycznie od ok.11 była piękna pogoda A propos pogody - Bali różni się od innych wysp również pogodą, poranki najczęściej zaczynają ulewy, zresztą sporo chmur gromadzi się nad wyspą i je przyciąga. Dzięki temu też wyspa ma tak piękną i bujną roślinność.
Ubud jest uroczym miasteczkiem, trochę nastawionym na turystów, pełnym sklepików z pamiątkami i drogich knajp, ale wystarczy skręcić w mniejsze uliczki i można się zakochać

Wszędzie spotykamy charakterystyczna architekturę






A tutaj ciekawe pamiątki w każdym kształcie


Na każdym kroku mniej lub bardziej straszą hinduistyczne bożki


A praktycznie wszędzie możemy znaleźć takie małe plecione koszyczki z darami dla bogów, udekorowane kwiatami, często też jedzeniem i obowiązkowo palącym się kadzidełkiem


Skręciliśmy w boczną uliczkę i od razu zrobiło się swojsko, pokazały się też pierwsze pola ryżowe, ale jeszcze nie tak imponujące




Nieco już głodni z kierowcą pojechaliśmy na mały obiad - na niebrzydką plażę w Jimbaran, skąd można było oglądać startujące i lądujące w Denpasar samoloty. Oczywiście knajpka zapewne nieprzypadkowa, ale chcieliśmy zobaczyć gdzie zawiezie nas kierowca - było może nie najtaniej, ale bardzo smacznie, świeże ryby i krewetki


Następnie pojechaliśmy na plażę Nusa Dua, był tam resort dla bardzo bogatych ludzi i całkiem niezłe klify, ale można było sobie je darować. Zebraliśmy się w miarę szybko, żeby zdążyć na zachód słońca nad świątynią Uluwatu (Pura Luhur Uuwatu), który jak już pisałam nie trwa zbyt długo. Świątynia jest pięknie położona na skraju klifu, a całego kompleksu strzegą małpy. Z jedną z nich wyjątkowo się nie polubiłyśmy gdyż wychodząc zaspana z samochodu (krótkie odsypianie jet laga) wskoczyła mi na głowę i ukradła okulary. Na szczęście porzuciła je dla czyjejś czapki z daszkiem, która okazała się smaczniejsza Po tym niemiłym incydencie zostały nam już tylko piękne widoki do podziwiania, a żebym małp tak bardzo nie znienawidziła, inne nawet całkiem nieźle zapozowały








Uluwatu zrobiła na nas naprawdę pozytywne wrażenie, na pewno warto ją odwiedzić nie tylko w trakcie zachodu słońca Jest tam oczywiście sporo ludzi, ale każdy znajdzie miejsce dla siebie, ponieważ na klifie prowadzącym do świątyni wije się długa ścieżka.

Wstęp do Uluwatu:
20tys. idr/osobę dorosłą
10tys. idr/dziecko

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

spalem w tym samym hotelu na bali jedna nocke
bardzo ladne pokoje ale pamietam ze lazienki male i byl problem ze spluczka, basen tez spoko z poczatku wydawal mi sie taki lekko obrzydliwy, ale to nieprawda.
Czekam na dalsza relacje bo z bali odrazu ucieklem na lombok wiec chetnie sie dowiem wiecej o tej wyspie

@fortuna hotelik bardzo przyjemny

Wracam do relacji

Co prawda nazwa Bali oznacza podobno "dużo wolnego czasu", ale my go jednak za wiele nie posiadaliśmy i następny dzień postanowiliśmy zacząć w miarę wcześnie Tego dnia chcieliśmy zobaczyć cztery miejsca - 3 świątynie i ogród motyli. Wybór świątyń, które chce się na Bali zobaczyć jest trudny, gdyż jest ich bardzo dużo, więc staraliśmy wybrać jak najbardziej zróżnicowane miejsca. Niektóre nas zafascynowały, a inne - delikatnie zawiodły

Na pierwszy ogień poszła świątynia w miejscowości Mengwi, czyli Royal Mengwi Temple, a po balijsku Pura Taman Ayun. Polecił nam ją nasz kierowca, trochę poszperaliśmy w necie i zgodziliśmy skorzystać z jego rekomendacji i... nie pożałowaliśmy Nazwa Taman Ayun odnosi się do pięknych ogrodów na wodzie i one właśnie stanowią dużą część terenu świątyni. Świątynia znajduje się na dużym, zadbanym obszarze otoczonym niedużą fosą i jest "przystrojona" piękną roślinnością oraz różnokolorowymi kwiatami.




Oprócz bujnych roślin, uwagę przyciągają też dość charakterystyczne dla balijskich świątyń "wieżyczki", podobne do pagód, a nazywane tutaj "meru". Ich dachy ładnie kontrastują z zielenią, a elementy kamienne są pięknie zdobione.


Im większą liczbę "daszków" ma dana meru, tym większe znaczenie ma dla Balijczyków świątynia.





Dodatkowym atutem świątyni w Mengwi jest jej mało turystyczny charakter - przy wejściu nikt nie namawia nas na zakup pamiątek, nikt nie wciska jedzenia/napojów czy "niezbędnych" sarongów. Świątynię i jej obszar można w spokoju i bez stresu zwiedzić w około 30-45 minut

Wejścia do balijskich świątyń strzegą takie oto tablice Ale na szczęście nikt tego nie sprawdzał


I jak wszędzie straszą kamienne bożki


Cena za wejście do Royal Mengwi Temple to jedyne 15tys. idr

Następnym punktem w planie była świątynia Pura Ulun Danu położona nad jeziorem Bratan. Myśląc o Bali wiele osób ma przed oczami właśnie tę świątynię, jest ona pewnego rodzaju wizytówką Bali i skutecznie przyciąga turystów. W sumie to trochę obawialiśmy się jej bardzo turystycznego charakteru i tłumu ludzi, ale jednak piękne zdjęcia z internetów kusiły Świątynia Ulun Danu Bratan znajduje się w centralnej części Bali (lekko na północ) na wysokości 1200 m nmp, dlatego też klimat w tym rejonie często płata figle, a piękne jezioro i świątynię spowijają chmury. Podobno najlepiej jechać tam rano, tak do południa, później nad jezioro schodzą chmury i mgły.. Taki też był nas zamysł, ale niestety nie tylko nasz Zbliżając się do świątyni staliśmy w ogromnym korku, który skutecznie opóźnił nasz dojazd.. Jakby tego było mało już po drodze zaczęło padać, a widoczność była niezbyt duża Dla przyszłych chętnych, którzy będą chcieli odwiedzić świątynię powiem krótko - jedźcie o 8:00 rano!!
Oczywiście nasze przypuszczenia o ilości turystów na miejscu się mocno sprawdziły, ponadto cały czas (z małymi przerwami) padał lekki deszcz i wiało, żeby nie powiedzieć - było zimno! Ale co innego nas bardziej zawiodło - świątynia była po prostu.. mała Nie oczekiwaliśmy monstrualnej konstrukcji do nieba, ale (nie wiem czy to tylko nasze odczucia) jednak myśleliśmy, że będzie większa Z tego też powodu zrobiliśmy takie pamiątkowe zdjęcie


I kilka "normalnych" zdjęć, żeby nie było, że świątynia taka zła Ale na pewno przy ładnej pogodzie prezentuje się milion razy lepiej.. No cóż nie wszędzie i nie zawsze jest słońce




Cena za wejście do Pura Ulun Danu Bratan to 30 tys. idr od osoby (w razie deszczu na miejscu kwitnie biznes wypożyczania parasolek także gdyby ktoś jechał w deszcz jak my to się nie martwcie )

Kilka zdjęć z otoczenia świątyni



Nie wiem jak Wy, ale ja mam w domu fikusa beniaminka i jest trochę... mniejszy?


Czy żałujemy, że odwiedziliśmy świątynię Ulun Danu Bratan? Na pewno mogliśmy tam jechać wcześniej rano, ale żałować chyba nie żałujemy. Na pewno jest to miejsce do zobaczenia, tzw. odhaczenia raz i wystarczy, i na pewno nie polecam jej osobom, które stronią od tłumów.

Po drodze natomiast skosztowaliśmy dania, które na pewno polecamy na Bali, czyli Babi Guling = świnka pod różnymi postaciami Na sporym talerzu otrzymaliśmy świnkę w różnej postaci - od małego szaszłyczka, po świnkę w formie kiełbaski, kawałek świnki gotowanej i inne jej formy Całość z ryżem i pieczoną skórką dla fanów dużej ilości kalorii Cena tej przyjemności to ok.20-25tys. IDR, więc warto spróbować Poza skórką, mi posmakowała Niestety z tego całego entuzjazmu nie zrobiłam zdjęcia, ale można podejrzeć w google
Kolejnym naszym punktem był ogród motyli, czyli Bali Butterfly Park. Sam ogród jest nieco przygnębiający - nad niedużymi drzewami i krzewami jest rozłożona siatka, a większość motyli ma poszarpane końcówki skrzydeł od prób ucieczki Ogólnie ogród znajduje się na niewielkim obszarze, motyli jest sporo, niektóre są naprawdę piękne - turkusowe czy pomarańczowe, wyglądają jak z bajki. Turkusowego goniłam z 15minut, ale uciekał przed obiektywem



Możemy również zobaczyć różne odmiany żuczków, patyczaków i innych owadów, a także motyle w różnych stadiach rozwoju - w ogrodzie jest ich hodowla.


Największą atrakcją ogrodu są jego największe okazy - turkusowe i zielone motyle, z którymi można się poznać nieco bliżej

ps. ogólnie mam robakofobię i wszelkie odnóża mnie obrzydzają, więc doceńcie moją odwagę

Cena za wejście do parku to 85tys. idr, polecam dla miłośników motyli i innych owadów Przy parku jest również sklep, w którym można zakupić pięknego, ususzonego motyla w ramce

Nasz drugi dzień na Bali mieliśmy zakończyć podziwianiem kolejnego pięknego zachodu słońca na tle hinduistycznej świątyni, tym razem świątyni Tanah Lot położonej na południowo-zachodnim wybrzeżu Bali.



Niestety tego dnia pogoda nie była dla nas łaskawa i spektakularnego zachodu słońca nie mieliśmy okazji podziwiać..



Tak czy inaczej, świątynia jest ładnie położona na wysuniętej w ocean skale i naprawdę jest na co popatrzeć, tym bardziej, że obok Pura Tanah Lot jest również druga świątynia Batu Bolong, która też przyciąga wzrok przez charakterystyczne okienko w skale




Mimo malowniczych widoków, niestety złe wrażenie pozostawiają tłumy turystów, a przede wszystkim tłumy sprzedawców, którzy wciskają wszystko od pamiątek po napoje i jedzenie..

Cena za wejście do świątyni Tanah Lot to 30 tys. idr/osoba + 5tys. idr za parking dla auta

A po powrocie do Ubud przepyszne Nasi Goreng i koktajl ze świeżych owoców

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

olajaw, super relacja Masz może namiar (telefon i/lub email) na Waszego kierowcę? Ja się szykuję na za tydzień na Bali i chyba warto mieć już kogoś sprawdzonego

Jasne nie ma sprawy mail: ketutkoyo@yahoo.com i tel: +6282146181366. Pamiętaj o negocjacjach
Postaram się dziś (najpóźniej jutro) wrzucić dalszą część relacji z Bali

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

Kolejny dzień na Bali stał pod znakiem natury - żadnych świątyń tym razem Tego dnia wybraliśmy się na pola ryżowe oraz do wodospadu Sekumpul. Uznaliśmy jednomyślnie,że to był nasz najlepszy dzień na Bali! Ponieważ wodospad znajduje się na północy wyspy, taka wycieczka zajęła nam cały dzień. Przy okazji mała uwaga - po Indonezji jeździ się: wolno, długo i niewygodnie Odległości, zwłaszcza na Bali, są nieduże (wyspa ma 140 x 80km), ale przejazdy zajmują bardzo dużo czasu - najszybszą rozwijaną prędkością jest ok.80-90 km/h, inaczej jest po prostu niebezpiecznie, drogi są w kiepskim stanie i co chwila coś lub ktoś na nich wyskakuje

Najpierw odwiedziliśmy pola ryżowe o nazwie Jatiluwih znajdujące się prawie w centrum wyspy. Pogoda jakoś super nam nie sprzyjała, ale nie padało, a czasem wychyliło się słońce. Pola obsiewane są co około 3 miesiące, my trafiliśmy na dojrzały ryż, który w niektórych miejscach już zaczął być zbierany. W sumie ryż na Bali uprawiany jest niemal wszędzie, ale są miejsca, gdzie wygląda bardziej malowniczo niż na pozostałych terenach. Pola ryżowe Jatiluwih są jednym z takich miejsc Pomimo faktu, że również spotkamy tam turystów, jest spokojnie, cicho i można odpłynąć




Jedyną rzeczą, która tu nie pasuje jest ... opłata za wjazd, która wynosi co prawda niedużo, bo jedynie 20 tys. idr/osoba (+5 tys. idr za samochód). Przy drogach można zakupić torebki z różnymi odmianami ryżu, jak również ryżowe przysmaki o dziwnych smakach

Ryż przed zbiorem..

..i po

Na polach ryżowych spędziliśmy bardzo przyjemne 1,5h. Wystarczy skręcić w którąś z polnych dróg i znajdziemy się wśród obrośniętych ryżem wzgórz, będziemy mogli poobserwować pracujących tam Indonezyjczyków, a także bawiące się dzieci - ogólnie życie płynie



Ryż zbierają głównie kobiety




Aż żal było stamtąd wyjeżdżać, taki spacer mógłby trwać godzinami.. Ale czekała na nas kolejna "atrakcja" i dawka wrażeń - wodospad Sekumpul

Chęć zobaczenia wodospadu Sekumpul wiązała się z przeprowadzeniem dużych negocjacji z naszym kierowcą, który usilnie chciał nas namówić na wodospad Git Git (może i git, ale opinie ma jednoznaczne - brzydki nie jest, ale komercha, sklepy, tłumy turystów itd.). Za każdym razem, gdy mówiliśmy, że chcemy jechać do wodospadu Sekumpul odpowiedź była: "yes yes, I will take you to beautiful Git Git waterfall" W końcu nadszedł czas na wyprowadzenie z błędu naszego kierowcy Musiał skonsultować trasę ze swoim "bossem", który łaskawie się zgodził Fakt, trasa do Sekumpul była dłuższa niż do Git Git, ale na pewno warta naszego uporu Droga prowadziła wśród niesamowitych, zalesionych wzgórz, wiła się serpentynami, od których czasem zaczynało się nam kręcić w głowach. W dodatku drogę i wzgórza spowijała gęsta mgła, czasami widoczność ograniczona była do kilku metrów, no i całą drogę padał deszcz. Ale nas to nie zraziło, mieliśmy ze sobą profesjonalne poncza przeciwdeszczowe (za 9,99zł w Intersporcie ).Po ok.1,5h jazdy dojechaliśmy na miejsce skąd miała zacząć się nasza wyprawa. Cała infrastruktura turystyczna składała się z jednego budynku z małym sklepikiem i drugiego z łazienką - wszystko jasne Naszym przewodnikiem do wodospadu był ok.14letni chłopiec Zapowiadało się ciekawie



Droga trwała ok.1,5h, na początku było bardzo lekko - normalna płaska leśna ścieżka z pięknymi widokami wokół. Potem było coraz ciężej, różnego rodzaju kamienne schody prowadzące w dół wskazywały nam wprost, że dojdziemy do podnóża wodospadu, w dodatku to, co wdrapaliśmy się w górę samochodem, teraz musimy nogami pokonać w dół Trzeba było być bardzo ostrożnym, ponieważ schody były śliskie od deszczu, który padał cały czas.


W pierwszej części trasy usłyszeliśmy dziwne odgłosy, było to niedaleko od budynków, więc pomyśleliśmy, że to chyba odgłos pracującej maszyny itp. Po kilku razach w końcu spytaliśmy się naszego przewodnika, co to za odgłos - odpowiedź zwaliła nas z nóg - "it's a bug" i pokazał wielkość około kilku centymetrów Ok - wiedziałam jedno - nie chce go spotkać zbyt blisko Zresztą posłuchajcie sami.. a może ktoś będzie wiedział cóż to mogło być takiego

Gdy już zeszliśmy wszystkimi możliwymi schodami i zejściami na sam "dół", kolejnym etapem było kilkukrotne pokonanie strumienia, co też nie było łatwym wyzwaniem. Niby deszcz przestał padać, ale kamienie w wodzie i tak były mokre i śliskie, więc łatwo było wywinąć przysłowiowego orła W tym miejscu dopiero spotkaliśmy większe grupy ludzi i znalazło się też miejsce do kupienia wody i czegoś do naładowania energii.


Bez szwanku udało się nam jednak dotrzeć do wodospadu Sekumpul, na który składał się w sumie kilka wodospadów, gdyż jak się okazało "sekumpul" znaczy "grupa". To było coś pięknego - wodospad ma ok.80 m wysokości i jest niesamowicie ukryty wśród roślinności i wzgórz. Podeszliśmy pod sam wodospad, tym razem zmoczyła nas orzeźwiająca bryza, która dochodziła z wodospadu. Mój aparat niestety trochę zaparował, ale coś tam udało mi się z niego wyciągnąć




Można było tam stać, gapić się godzinami i nigdy nie mieć dość, ale musieliśmy jeszcze jakoś wrócić, a droga powrotna z wchodzeniem pod te wszystkie możliwe schody zapowiadała się dość ciężko Deszcz nie padał, ale i tak byliśmy cali mokrzy. Co chwilę musieliśmy łapać oddech - wilgoć i strome schody robiły swoje.. Rzutem na taśmę, czyli tuż przed totalnym ściemnieniem się wróciliśmy do samochodu - perspektywa spaceru po ciemku w takiej dżungli z jej osobliwymi mieszkańcami nie była zbyt pocieszająca

Chwila oddechu na parkingu, kilka wymienionych ochów i achów, uzupełnienie płynów, wpisanie się do księgi pamiątkowej szczęśliwców, którzy dotarli do wodospadu i trzeba się było zbierać Droga powrotna do Ubud trwała ok.2,5h i znów jechaliśmy w gęstej mgle.

Wejście do wodospadu kosztowało nas po 15tys. idr plus "co łaska" dla przewodnika. Chłopiec zrobił na nas niemałe wrażenie, nie mówiąc o tym, że szedł całą drogę na boso to jeszcze bardzo mi pomagał przy cięższych zejściach i przy przechodzeniu przez strumień.

Przemoczeni, zmęczeni, ale mega zadowoleni dotarliśmy do Ubud To był zdecydowanie nasz no. 1 na Bali i polecamy wszystkim gorąco

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

I to już koniec?

Sporo odcinków przed tobą. Bierz się do roboty i pisz. My tu czekamy;-)

_________________

Nie nie, nie koniec, dopiero początek

@elwirka staram się staram, ale wolno mi idzie ze zdjęciami, ale obiecuję, że się zepnę

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

Następny dzień był naszym ostatnim na Bali - chcieliśmy jeszcze co nieco zobaczyć, a później wykorzystać naszego kierowcę, żeby odwiózł nas do Padang Bai skąd płynie się na wyspy Gili. Tak też się stało - najpierw zwiedziliśmy Bat Cave Temple, potem ogrody Tirtagangga i zakończyliśmy w Padang Bai. Droga tym razem wiodła przez wschodnie wybrzeże i była bardzo malownicza, a w oddali wychylał się nieśmiało największy wulkan na Bali - Gunung Agung.



Po drodze do Padang Bai kierowca namówił nas na odwiedzenie świątyni Bat Cave Temple, czyli Pura Goa Lawah. Nazwa świątyni wzięła się ze stanowiącej część świątyni jaskinii, na której suficie oraz ścianach zwisają tysiące nietoperzy. Ta część nie jest dostępna dla turystów i można ją podziwiać jedynie z oddali - wygląda całkiem nieźle



Ogólnie miejsce do obwiedzenia przy okazji, ogromnego wrażenia nie robi, kolejna balijska świątynia Za to dużym jej minusem są czyhające na parkingu tłumy naciągaczek, które twierdzą, że kupienie sarongu u nich jest obowiązkowe i bez niego nie wejdziemy do świątyni. Otóż panie są w błędzie (zapewne nieświadomym), gdyż przy wejściu do świątyni każdy dostaje darmowy sarong

Cena za wejście: 10tys. idr/osoba

Jeszcze kilka fot ze świątyni nietoperzy





Następny punkt programu to Tirtagangga - królewski pałac wodny wraz z ogrodami, najbardziej znany ze swoich labiryntów oraz sporej liczby fontann i basenów. Najoryginalniejsza jego część to basen z figurkami i stopniami, po których można chodzić Na terenie ogrodów są również baseny, w których można zaczerpnąć orzeźwiającej kąpieli (warto wziąć ze sobą stroje plażowe). Według mnie dość oryginalne miejsce, jednocześnie całkiem ciekawe

Cena za wejście: 20tys. idr/osoba

Przed wejściem do kompleksu, stoi pan ze swoim małym zoo, na które składa się:
luwak - to małe zwierzątko znane z trawienia kawowca i tym samym produkcji jednej z najlepszych kaw na świecie


sówki na lekkim fochu


rudy gacek


oraz pokaźnych rozmiarów wąż (niestety nie było wśród nas fanów tego gada i nikt nie chciał słit foci z wężem )


No i Tirtagangga





i jej piękne stawy/baseny/fontanny i inne zbiorniki wodne





oraz roślinność


Ok. 17 dojechaliśmy do Padang Bai, gdzie nasz obrotny kierowca wykonał kilka telefonów i załatwił nam nocleg, a za noclegiem załatwił się również poranny transport na Gili Noclegi były mocno średnie, ale tak wyglądały wszystkie noclegi w okolicach portu, więc doszliśmy do wniosku,że nie ma co wybrzydzać. Nasze pokoje zwały się Made Homestay i kosztowały 15tys. idr/pokój z wiatrakiem (który cudem się nie urwał). Jedyna i to jedna jedyna zaleta tego homestayu to położenie praktycznie na przeciwko przystani. Gdyby ktoś potrzebował, w Padang Bai jest poczta, otwarta bodajże od 8:00 (kartki dochodzą z dużym poślizgiem ).
Ogólnie Padang Bai to był nasz najgorszy nocleg i najgorszy punkt wyprawy - po ulicach biegały szczury i karaluchy, i panował wszechobecny syf Znaleźliśmy jedną porządną knajpę z wifi na przeciwko plaży, w której siedzieli wszyscy żądni internetu Jeśli macie taką możliwość omijajcie Padang Bai, my przyjechaliśmy tam zbyt późno,żeby płynąć dalej. Noc była tragiczna, w pokoju był zaduch, nie dało się spać.. na szczęście już następną noc mieliśmy spędzić w naszych bungalowach na Gili Air

Czego nie zobaczyliśmy na Bali, bo zabrakło czasu? Na pewno świątyni Pura Besakih, odrzuciliśmy ją z "must-see" ze względu na złe opinie o jej przewodnikach-naciągaczach, którzy podobno skutecznie psują wizytę w świątyni wyłudzając "haracz" za obowiązkowe oprowadzanie.Ale pewnie gdybyśmy mieli więcej czasu, sprawdzilibyśmy naszą asertywność w starciu z naciągaczami
Na Bali staraliśmy się obejrzeć jak najwięcej zróżnicowanych miejsc, ale też nie gnać od jednego do drugiego miejsca na wariata, mieć czas na zatrzymanie się w fajnym miejscu po drodze i zjedzenie smacznego obiadu w przydrożnej knajpce. W końcu urlop to ma być przyjemność i odpoczynek

Na koniec relacji z Bali, kilka praktycznych rad z Ubud:
- bankomaty (ATM) i kantory znajdują się na każdym kroku (jest też w Ubud Western Union)
- na każdym kroku można złapać taksówkę, a dokładnie to taxi złapią Was ale odległości w Ubudzie są nieduże i polecam spacery
- pralnie są bardzo powszechne i bardzo tanie, więc nie targajcie proszku ze sobą, żeby prać w ręku, poza tym ubrania bardzo kiepsko schną przez dużą wilgotność (przykładowo: za całą reklamówkę prania ok.10-15 rzeczy płaciliśmy jakieś 20tys. idr, czyli 2dolce, pranie z dnia na dzień)
- pamiątki - nie wszędzie w Indonezji znajdziemy ładne i fajne upominki; w Ubud jest ich sporo, ale lepiej kupować w bocznych dalszych uliczkach - wiadomo
- co do klimatyzacji i wiatraków w pokojach - my po 2 nocach przenieśliśmy się do pokoju z klimatyzacją, żeby odetchnąć, bo było nam zbyt gorąco w nocy, a powiew z wiatraka nie dochodził przez grubą moskitierę (która była raczej materiałem niż siatką);
- wydawało mi się, że pisałam,ale jednak nie - w Indonezji dzień jest krótki, słońce zachodzi ok. 18:30, zachód słońca jest szybki, między 18 a 18:30 zapada ciemność więc wstawajcie szybko, żeby nie tracić dnia!

Na koniec relacji z Bali - mój ulubiony kwiat kojarzący się z wyspą - frangipani


Niebawem widzimy się na Gili Air - stay tuned!

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

Czekam na Gili

Wysłane z mojego SM-G900F przy użyciu Tapatalka

Będzie jutro Gili!

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

No to Gili!

Wybierając się do Indonezji oczywiście mieliśmy w planach spędzić kilka dni na typowo rajskiej wyspie - kilka dni słodkiego nicnierobienia, tylko biała plaża, maska z fajką i woda pełna kolorowych żyjątek Moim małym marzeniem było zobaczenie na żywo żółwi (wiem, można je zobaczyć trochę bliżej Polski - nie aż w Indonezji ), ale przy okazji chciałam to marzenie spełnić. Wyspy Gili są znane właśnie z pięknej rafy i sporych szans na bliskie spotkanie z żółwiami Na Gilis składają się: Gili Trawangan - największa i najbardziej imprezowa i tłoczna wyspa, Gili Air i Gili Meno - te dwie wyspy dużo spokojniejsze i z mniejszym natężeniem hałasu

Wyspy Gili są - moim zdaniem - wspaniałym miejscem na odpoczynek, relaks i oderwanie się od czasem tłocznych i głośnych atrakcji turystycznych Indonezji. Ciągnące się całą plażą knajpki i bary, w których można się wygodnie ułożyć na bambusowych siedzeniach i oprzeć na miłych poduchach popijając pyszne owocowe koktajle i drinki są wręcz idealnym miejscem dla osób pragnących przysłowiowego "świętego spokoju" Na wysepkach nie istnieje transport zorganizowany, nie jeżdżą samochody - poruszać się można tylko za pomocą konnych bryczek (cidomo), rowerów lub czasem mieszkańcy używają cichych skuterów (na prąd?). Nie ma tam również policji, a wszystkie sprawy na wyspie załatwia "szef wioski". Nie mniej nie mamy się czego obawiać, znajdziemy tam zarówno kilka punktów medycznych (na szczęście nie musieliśmy korzystać), jak i sporą liczbę sklepików z wszystkim co przyjezdnym potrzebne, a także małych butików z pamiątkami, ubraniami, kapeluszami itd oraz centrów nurkowych i wypożyczalni rowerów. Na Gili Air niedaleko przystani znajduje się również biuro (chociaż to mocno przesadzone słowo ) firmy Perama, więc bez ruszania gdziekolwiek można kupić wycieczkę na dalszą eksplorację Indonezji (tak jak my zrobiliśmy).

mapka Gili Air

Płynąc na Gili obawiałam się, że te wszystkie zdjęcia, których naoglądaliśmy się przed wyborem Gili były mocno podkoloryzowane, bo odcień oceanu był niesamowicie turkusowy - ale na miejscu okazało się, że owszem taki on własnie jest Woda jest bardzo przezroczysta i czysta, czasem można uprawiać snorkling na stojąco nie wkładając nawet głowy pod powierzchnię wody Może wyspa nie jest cała idealnie czysta, niestety Indonezyjczycy nie należą do najbardziej czystych nacji świata i znajdziemy gdzie nigdzie śmieci i popsute łajby, ale na mnie plaże Gili zrobiły ogólnie dobre wrażenie. Na Gili Air (podejrzewam,że na reszcie Gilis również) w głąb wyspy znajduje się niewielki meczet, ale jego obecność nie jest bardzo uciążliwa (bywało dużo gorzej w innych miejscach w Indonezji). Pamiętajmy, że nie jesteśmy już na hinduistycznej Bali, a reszta Indonezji jest islamska W każdym razie na Gilis islam nie przeszkadza.

Jak już pisałam, nasz wspaniałomyślny kierowca załatwił nam w Padang Bai również transport na Gili - w Indonezji wygląda to mniej więcej tak:
- macie transport/nocleg/wycieczkę .. gdzieś tam/skądś tam?
- odp: nie
- ok.. po czym bez pytania czy chcemy/mamy ochotę i bez proszenia Indonezyjczycy wykonują parę telefonów i po chwili wszystko załatwione - oczywiście z dodaniem kilku niezbędnych stwierdzeń takich jak GOOD PRICE!, VERY CHEAP itd
Tym sposobem nabyliśmy transport szybką łodzią na Gili Air - koszt to 250tys. idr za osobę - z tego co pamiętam po jakichś negocjacjach, ponadto proponowali nam zakup biletu od razu w obie strony za 480tys. idr/os. - i znów użycie wiadomych epitetów plus dodany został dodatkowy argument, iż na wyspie wszystko jest droższe i zapłacimy kilka razy drożej - aha Na szczęście nie wykupiliśmy biletu na powrót, bo udało się nam go załatwić w Peramie jako wliczony w koszt wycieczki na Komodo. Nie sposób pominąć w relacji atmosfery panującej w przystani na Padang Bai - to był jeden ze szczytów natręctwa handlarzy w Indonezji - po tysiąc razy odpowiadaliśmy, że nie chcemy okularów/napojów/piwa/chipsów/słodyczy/itd a godzinne oczekiwanie (wypłynęliśmy o 10:00) też zrobiło swoje.. W tym momencie znaleźliśmy idealne słowo na to w jaki sposób handlują Indonezyjczycy - MOSQUITO MERCHANDISING i odtąd te słowo wyrażało więcej niż tysiąc innych

droga na Gilis


przystań w Padang Bai

przystanek w Senggigi na Lomboku


Transport na G. Air to najpierw ok.1,5h do Senggigi na Lomboku, a następnie ok.30-45minut do przystani na Gili Air. W sumie słowo "przystań" jest trochę przesadzone bo z łodzi wysiadaliśmy prosto do wody uznając wyższość japonek i klapek nad innymi rodzajami obuwia Podróż nie była męcząca, środek łodzi to rzędy siedzeń, można było rozsiąść się również w górnej części, ale my nie chcieliśmy zostać na dzień dobry poparzeni słońcem

Po dopłynięciu musieliśmy poszukać noclegu - mieliśmy na oku polecane bungalowy i w końcu do nich trafiliśmy. Ale zanim do tego doszło, odwiedziliśmy kilka miejscówek bezpośrednio na przeciwko plaży, ceny tam wahały się od ok.500tys. idr do 1mln200tys. idr za pokój/bungalow, ale wolne noclegi były, tylko kwestia ceny. My postanowiliśmy poszukać naszego upatrzonego bungalowu, który miał się znajdować lekko w głąb wysepki. Nie wiem jak to zrobiliśmy, ale po pierwszym skręceniu w najbliższą uliczkę od razu wpadliśmy na nasze Toro Toro Bungalows Cena wyjściowa to 250 tys. idr/bungalow z klimą ze śniadaniem, my zbiliśmy do 200tys.idr https://torotorogiliair.wordpress.com/ ładne, nowe i przyjemne bungalowy, w pokoju minimalne wyposażenie, w sumie nic więcej nie trzeba, łóżko, szafa, stolik, moskitiera; fajna kamienna łazienka pod chmurką z widokiem na palmy No i cudowny hamak na werandzie, o który się czasem kłóciliśmy Śniadania standardowe, czyli do wyboru nalesniki, jajka w różnej postaci, tosty, zawsze pyszne i świeże owoce W Toro Toro można również skorzystać z pralni.

bungalowy



O Gili nie będę się zbyt dużo rozpisywać Nie zwiedzaliśmy świątyń ani innych przybytków Głównie snorklowaliśmy, trochę plażowania, wieczornego próbowania pysznych świeżych ryb i owoców morza i szeroko pojętego leniuchowania Jednego dnia wybraliśmy się na snorklingową wycieczkę - koszt to 80tys. idr/osoba (sprzęt w cenie, łącznie z płetwami). Była to wycieczka w cztery najlepsze punkty snorklingowe wokół Gilis, a następnie dopłynięcie na Gili Meno celem spożycia obiadu. Gili Meno zrobiła na nas super wrażenie, jeszcze spokojniejsza niż Air, plaże i woda czystsze, a rafa bogatsza i mniej zniszczona. Oczywiście podczas snorklingu kilka razy spotkaliśmy żółwie, dla mnie niesamowite wrażenia

Niech zdjęcia mówią same za siebie

Pierwszego dnia wieczorem zebrało się trochę chmur..

Ale już następnego pogoda była idealna






cidomo


Zachody słońca na Gili uważane są za jedne z najpiękniejszych a w Indonezji - w tle można podziwiać wulkany (Agung z Bali lub Rinjani z Lomboku), na zdjęciu także widać na horyzoncie wulkan


Trochę wnętrza wyspy


Wygodne siedziska zachęcają do leniuchowania



Droga na Gili Meno


I kilka zdjęć z Gili Meno

bungalowy przy plaży






I pyszna rybka na kolację, jak dobrze pamiętam barakuda


Kilka rad/uwag z Gili Air
- na wyspie są bankomaty, czasem szwankują, ale jest ich kilka (aha! pamiętajcie o zabraniu karty najpierw wychodzi kasa )
- kantoru nie zanotowałam..
- wieczorem w knajpkach na plaży najlepiej skusić się na świeże pyszne ryby i owoce morza
- kelnerzy w knajpkach są bardzo życzliwi pytają się czy dobrze się bawicie, czy CZEGOŚ Wam nie potrzeba i czy na pewno WSZYSTKO w porządku
- do pływania i snorklingu koniecznie zabierzcie ze sobą buty do wody
- jeśli zamierzacie sporo snorklować pomyślcie o swojej masce i rurce, jeśli macie miejsce w bagażu, ale nie zajmują dużo, a lepiej mieć swoje niż wypożyczać (chociaż o to martwić się nie trzeba, wszędzie można je wypożyczyć)
- z wifi na Gili jest.. różnie niby jest, ale czasem nie ma, czy to w pokojach czy w knajpach, których właściciele próbują jednak usilnie przekonać ludzi,że wifi do szczęścia nie jest potrzebne

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

Super , nie mogę się już doczekać jak tam będę, odliczam dni.
Czekam na więcej

Ten post będzie trochę bardziej organizacyjny - postaram się w miarę opisać warunki rejsu, może komuś w przyszłości się przydadzą i będzie mógł się dobrze przygotować Ale nie zabraknie zdjęć

Tak jak wspomniałam jeszcze będąc na Gili Air wykupiliśmy wycieczkę, która miała być kolejnym punktem naszego programu - rejs na wyspę Komodo. Przed wyjazdem szukaliśmy różnych opcji wycieczek, różnych firm, które je organizują i postawiliśmy na sprawdzoną i znaną Peramę:
http://www.peramatour.com/46-Sea%20Adve ... 2N-3D.html
była również opcja zawierająca powrót drogą wodną
http://www.peramatour.com/48-Sea%20Adve ... 4N-5D.html

My wybraliśmy opcję I - czyli rejs 2noce/3dni, z czego pierwszy dzień (od rana do ok.18:00) był przejazdem przez Lombok ze zwiedzaniem po drodze trzech miejsc (Narmada - pałac królewski na wodzie, Lendang Nandka - "typowa" wioska na Lomboku i Lemor (teoretycznie ogród botaniczny).

Cena rejsu to 2.000.000 idr od osoby przy zakwaterowaniu na pokładzie i 3.000.000 idr w kabinie (warunki opiszę poniżej).
W cenę było wliczone:
-całodobowe (3x dziennie) wyżywienie (+powitalna i pożegnalna kolacja)
-opłata portowa
-sprzęt snorklingowy (maski i fajki), korzystanie z łódki (przy dopływaniu do plaż etc.)

Dodatkowo w cenie rejsu wynegocjowaliśmy transport łódką z Gili Air do Senggigi + transport autem z kierowcą do Mataram.

Warunki rejsu (wybaczcie mało profesjonalne słownictwo żeglarsko-wodne, nie jestem żeglarzem w najmniejszym stopniu ):
1. LUDZIE
- płynęliśmy w ok.25 osób (nie dało się odczuć jakiegokolwiek "tłoku", no może co najwyżej przy posiłkach nie wszyscy mieścili się na niższym pokładzie, ale zawsze można było wyjść z talerzem np. na górny pokład;
2. "ZAKWATEROWANIE"
- kabina czy raczej kajuta - znajdowało się w niej tak naprawdę tylko łóżko zajmujące całą jej przestrzeń, był również koc i ręcznik; dla osób z kajut były również przewidziane po: 1 coli, 1 butelce wody, 1 piwie i 1 przekąsce/dziennie;
- II opcja to górny lub dolny pokład (na górny się nie załapaliśmy, w sumie kupowaliśmy wycieczkę 2dni przed, więc został tylko dolny w teorii, ale w praktyce okazało się inaczej o tym później) - załoga rozkładała na noc na pokładach materace, do tego dostawaliśmy poduszki i prześcieradła i można było spać Na górnym pokładzie spało się pod chmurką, a przede wszystkim pod milionami gwiazd natomiast na dolnym pokładzie znajdował się w dzień barek, z którego wydawano posiłki, wokół ławki (pod którymi można było schować plecaki/bagaże - dla tych co tam spali), a w nocy rozkładano na podłodze wspomniane materace. Minusem dolnego pokładu było to, że od ok.5 rano załoga zaczynała się krzątać w kuchni i przygotowywać śniadanie, ale można było załapać się na wschód słońca
3. POSIŁKI
- wszyscy byliśmy bardzo pozytywnie zaskoczeni jedzeniem podczas rejsu człowiek nie zdaje sobie sprawy, jakie pyszności można stworzyć w miniaturowej kuchni na pokładzie niedużego statku śniadaniami były: tosty, naleśniki, na obiad m.in.: ryż, szpinak, jajka, a na kolację serwowano ryby z bbq z różnymi dodatkami. Zawsze do posiłków były dostępne napoje - soki, kawa, herbata. Posiłki były w formie bufetu i widać nie tylko nam smakowały - wszystko znikało dość szybko Na dolnym pokładzie na stałe były lodówki z colą/spritem, wodą niegazowaną i piwo (płatne, ale ceny groszowe), a w kuchni różne przekąski, typu chipsy, ciastka - również do kupienia. Każdorazowo przy braniu napoju/przekąski trzeba się było wpisać na listę, ale widzieliśmy, że nie każdy tego przestrzegał.
4. ŁAZIENKA
- tu sprawa przedstawiała się dość średnio, chociaż do użytku były dwie łazienki, to ich "wyposażenie" było bardzo ubogie, a wymiary małe. Znajdował się tam kibelek i prysznic w dość często spotykanym indonezyjskim rozwiązaniu czyli tuż nad kibelkiem (no przecież jak się zamoczy to wyschnie ). W związku z tym "kąpiele" były bardzo niewygodne i ograniczone, ale dla chcącego nic trudnego! Dodatkowo na dolnym pokładzie w kącie była umywalka z lustrem używana głównie do porannej lub wieczornej toalety
5. ATMOSFERA
- ogólnie było bardzo sympatycznie, międzynarodowe towarzystwo (m.in. Holandia, Francja, Australia), głównie studenci, którzy się mniej lub bardziej integrowali poza tym kilka par, nasza trójka no i załoga. Raczej ludzie młodzi, ale nie sposób nie wspomnieć o naszych ulubionych współtowarzyszach rejsu, czyli dwóch Czeszkach ok. 60lat (24h z Bintangiem w ręku ) - fajne babeczki i para Holendrów ok.65-70lat - też przesympatyczni i pomocni (spotkaliśmy ich też na lotnisku w Labuan Bajo i okazało się, że lecimy tym samym samolotem ). Generalnie - atmosfera w trakcie rejsu super, żadnych spięć, kłótni; załoga również pomocna i miła.
6. ORGANIZACJA
- raczej nie ma się do czego przyczepić, wszystko szło zgodnie z planem, według kolejnych punktów rejsu. Ekipa była zdyscyplinowana, nikt nie zaginął w dżungli, pod wodą ani nie został z waranami na kolację Ważna sprawa - nasz statek był wyposażony w łódź, którą dopływaliśmy w ok.8 osób do plaż - podobno nie wszystkie rejsy to zapewniają, więc dopytajcie się.
7. MINUSY??
- rejs był jednak trochę męczący, zwłaszcza w nocy, gdy mocno bujało i ciężko było spać. Nie jestem typem osoby, która musi mieć pięknie pościelone, śpię w każdym miejscu i w każdej pozycji ale tutaj warunki czasem były ciężkie (o tym poniżej w opisie kolejnych dni). Wersja 5 dniowa rejsu była fajna (więcej wysp do zwiedzenia, np. Rinca), ale chyba bym kolejnych dwóch nocy na statku nie wytrzymała, więc te 3 dni były akurat i na pewno nie żałuję

Kilka zdjęć naszego "statku", czy tam jachtu, łajby itp

Tak ładnie prezentowała się na tle zachodu słońca na plaży Kilo


Tu jeszcze w porcie

Dolny pokład z kuchnią i mapą




Ok po tych "paru" słowach wstępu (mam nadzieję, że komuś się przydadzą), zacznę od opisu pierwszego dnia wycieczki, czyli przejazdu przez Lombok, który w tak krótkim czasie zrobił na nas niesamowite wrażenie. Przy okazji mała uwaga - była wśród uczestników rejsu para, która dołaczyła do niego na samą część wodną, lądową ominęli i przyjechali prosto do portu, skąd wypływaliśmy. I to było bardzo dobre rozwiązanie - dlaczego o tym również niżej.

Lombok (podobno po indonezyjsku słowo to oznacza papryczkę) spodobał nam się od razu Odkąd postawiliśmy stopy w Senggigi co chwila urzekały nas piękne krajobrazy - najpierw zachwycaliśmy się widokiem wysp Gili na horyzoncie, a następnie pięknych długich plaż z lasem palm i soczyście zielonych wzgórz. Kierowca, który wiózł naszą trójkę z chęcią zatrzymywał się, abyśmy mogli zrobić parę zdjęć. Żeby nie być gołosłownym:

Na horyzoncie wyspy Gili (kolejno: Trawangan, Meno i Air)






Od razu żałowaliśmy, że nie zawarliśmy Lomboku w naszych planach, chociaż byłoby ciężko gdzieś go wcisnąć - w każdym razie jest plan na przyszłość

Z Mataram wyruszyliśmy ok.10:30 autokarem i jak wspomniałam po drodze mieliśmy do odwiedzenia 3 miejsca, które pokrótce opiszę:
1. Narmada - królewski pałac na wodzie; po kilku odwiedzonych świątyniach i pałacu na wodzie na Bali, ten obiekt specjalnego wrażenia nie robi, ładne baseny, atrakcje dla najmłodszych i dużo bawiących się dzieci, które chętnie pozowały do zdjęć i mocno nam się przyglądały, ot tyle.







2. Lendan Nandka - z tych trzech miejsc to chyba zyskało miano najlepszego (wśród najgorszych). Zawitaliśmy do gospodarstwa pewnej rodziny, zobaczyliśmy jak mieszkają, uprawiają warzywa oraz mogliśmy podejrzeć ich pracę (na pewno trochę "na pokaz"), czyli wyplatanie różnych rzeczy (koszyczki, torebki, kuferki) z bambusa, lepienie naczyń z gliny (miski, dzbanki, popielniczki) oraz tkanie materiału na szale - oczywiście wszystkie te "produkty" można było nabyć - inaczej byśmy ich nie odwiedzali




Po iście pouczających lekcjach przyszedł czas na obiad, którym zostaliśmy poczęstowani w ogródku przy gospodarstwie. Był bardzo smaczny - jedzenie indonezyjskie najlepiej opisują według mnie trzy słowa: ostro, orzechowo i egzotycznie (trzecie trochę banalne, ale jednak ). Indonezyjczycy bardzo często przygotowują pyszne orzechowe sosy, głównie do mięs, które z tymi sosami smakują obłędnie. Na obiedzie u odwiedzanej rodziny spróbowaliśmy też potrawki z chlebowca (jackfruit), przygotowanej na ostro (nie zostałam jej fanką). Przy okazji jeszcze taka uwaga - Indonezyjczycy mają fioła na punkcie przekąsek w formie chipsów i wszelkich ich form, robią je ze wszystkiego. Bardzo często można również spotkać przekąski w formie naszych białych prażynek w różnych smakach i kolorach (różowe, zielone). Tutaj robiły za deser

3. Ogród botaniczny Lemor - ok, o ile punkty 1 i 2. nic złego nam nie zrobiły i można było je ze spokojem "zaliczyć" to już pkt 3 to była jakaś pomyłka. Wyglądało to tak: przyjeżdżamy w środek lasu, na polance spora grupa lokalnych, jedni sprzedają napoje, inni lody; duże wejście niby do parku, tam znowu kilka stoisk z piciem/żarciem i .. napierdziela muzyka typu chamskie techno Idealnie dopasowana do atmosfery lasu i ogrodu botanicznego Po prostu pewnych rzeczy chyba nie da się zrozumieć.. tak jak tej muzyki w środku lasu, nie wiem co chcieli nam zgotować głośne przywitanie czy jakieś disko-błysko była w planie? No nic, idziemy dalej.. Przeszliśmy z 15-20min przez las, w którym - nie ukrywam, nie było nic nadzwyczajnego i nawet ładnego, no nic po prostu nic, nawet roślinność specjalnie nie przyciągała wzroku.. Po czym wyszliśmy na taki placyk/polanę w środku lasu, a tam syf, małpy, śmieci, i jak to się mówi - brakuje, żeby ktoś się na środku zes*ał :/ Nie ogarnęliśmy co autor miał na myśli - zresztą nie tylko my, byli tacy, co biegali i robili zdjęcia małpom, ale większość patrzyła z dziwną miną po sobie.. Postaliśmy tam z 15minut i wróciliśmy do autokarów mocno zniesmaczeni.. Na szczęście później było tylko lepiej.


syf syf syf


Dlatego też, jeśli będziecie chcieli skorzystać z wycieczki Peramy (którą tak czy inaczej polecam) na pewno spokojnie można sobie darować I dzień "lądowy" i wskoczyć od razu do statku wieczorem. Dużo lepszych wrażeń dostarczyłby zwykły dzień na jednej z plaż Lomboku niż te pseudo-atrakcje. Na szczęście w głowach mieliśmy przede wszystkim niesamowite krajobrazy, którymi Lombok nas przywitał i mimo tych wpadek dobrze go wspominamy
Na Lomboku jest islam i tutaj nie da się go nie zauważyć - na wyspie jest sporo meczetów, zarówno wybudowanych, jak i tych w budowie.

A na koniec w porcie miły widok na wulkan Rinjani (który nie odstępował nas ani na krok podczas naszej przeprawy przez Lombok, wychylał się z różnych miejsc)

Widoki z portu

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

Dopiero dziś znalazłam czas na przeczytanie. Ciekawa relacja. Będzie ciąg dalszy?

Dzięki Tak jasne, będzie ciąg dalszy. Możliwe, że nawet dziś wrzucę cd. rejsu, bo fotki gotowe, treść prawie też

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/

Dziś najbardziej mrożąca krew w żyłach część relacji, gdyż wystąpią w niej smoki, czyli warany z Komodo - największe obecnie żyjące jaszczury na świecie

Ok. 19:00 czekała na nas miła powitalna kolacja w porcie przygotowana przez załogę statku, a ok.21:00 wypływaliśmy z portu. Wieczór był bardzo przyjemny, wiał delikatny wiatr, siedzieliśmy z piwkiem na dziobie, a nad nami było milion gwiazd - żyć, nie umierać Jakoś po 22:00 załoga zaczęła rozkładać na dolnym pokładzie materace, zobaczyliśmy, że górny pokład jest w sumie wolny, więc poprosiliśmy o rozłożenie materacy właśnie tam. Na początku było super, nie mogliśmy oderwać oczu od nieba, które było idealnie bezchmurne i świeciło się przepięknie. Udało nam się przy okazji wypatrzeć krzyż południa i zauważyć, że w nocy nie ma księżyca Po beztroskim wpatrywaniu się w gwiazdy przyszedł czas na sen.. i było z nim trochę ciężko, statek zaczął się bujać dość mocno, a nas oblewał po twarzy co i rusz prysznic z fal. W międzyczasie "okna" dolnego pokładu zostały przez załogę zasłonięte, więc postanowiłam zejść na dół. Z zejściem było też niełatwo, trzeba było się mocno trzymać, bo inaczej wywrotka ze schodów gotowa. Na dolnym pokładzie urzędowali nasi znajomi Holendrzy (a byłam pewna, że wybiorą kajutę ), więc i ja gdzieś się ułożyłam. Wiatr nadal hulał, statek bujał się mocno w przód i tył, ale skoro załoga smacznie spała uznałam, że nic złego się nie dzieje i też przysnęłam na kilka godzin

Rano po śniadaniu (m.in. tosty, owoce, dżem, masło orzechowe) dopłynęliśmy do wyspy o nazwie Satonda.



Jest to niesamowite miejsce - wyspa jest niezamieszkała, ma pochodzenie wulkaniczne. W środku wyspy znajduje się jezioro - kiedyś był to krater powstały w wyniku erupcji wulkanu na Sumbawie, który następnie, prawdopodobnie w wyniku tsunami napełnił się wodą i tak powstało jezioro o niezwykle wysokim zasoleniu.

W jeziorze nie ma warunków do snorklingu i nurkowania, ale za to można bardzo przyjemnie poleżeć na wodzie, która dzięki wysokiemu zasoleniu bez problemu uniesie każdego To był bardzo przyjemny poranek - woda miała idealną temperaturę, a my - po lekkim trekkingu na wzgórze górujące nad jeziorem, z chęcia wskoczyliśmy, aby się schłodzić


Po tej kąpieli wróciliśmy nad brzeg wyspy i mieliśmy czas na snorkling (całkiem fajny), można było też poleżeć na plaży na leżakach. Blisko plaży był mały bar i prysznic, z którego można było skorzystać (za niedużą opłatą), zwłaszcza po kąpieli w mocno słonej wodzie.
Na wyspie zabawiliśmy dobrych kilka godzin, a po powrocie na pokład czekał na nas smaczny obiad. Statek kierował się na plażę Kilo, a my z pełnymi brzuchami korzystaliśmy z górnego pokładu, przyjemnego wiatru i gorącego słońca
Pod wieczór dopłynęliśmy do plaży Kilo, która jednak zbyt wiele do zaoferowania nie miała. Oprócz całkiem ładnego zachodu słońca naszą uwagę przyciągnęło drzewo, które w trakcie przypływu stoi w wodzie, natomiast przy odpływie widać jego korzenie, które rosną trochę inaczej niż zazwyczaj



Zrobiliśmy spacer wzdłuż plaży i po zachodzie słońca wróciliśmy na statek, gdzie załoga przygotowała pyszną kolację z rybami w roli głównej Zachód słońca brzydki nie był:



Całą drugą noc spaliśmy już na dolnym pokładzie - powiedzmy, że udało się złapać trochę więcej snu. Około 5 nad ranem załoga obudziła nas przygotowując śniadanie (naleśniki), dzięki czemu mogliśmy podziwiać różnokolorowy wschód słońca. Niebo mieniło się wszystkimi odcieniami różu, pomarańczu i żółtego, a wokół nas pojawiły się setki niedużych wysepek - niektóre wyglądały jak poduszki, niektóre spowijały chmury, a wszystkie - niezamieszkałe, dzikie i piękne.




Statek płynął dużo wolniej, wysepek była niezliczona liczba, a my powoli zbliżaliśmy się do naszego celu - Komodo. Widoki po drodze były niesamowite:





Plaża na Komodo była bardziej cywilizowana, miała spore molo i miejsca do cumowania statków, ale jak się okazało nie naszego :/


Zatrzymaliśmy się kawałek od mola i łódka zrobiła kilka kursów dopóki wszyscy nie dostali się na brzeg.


Wchodząc do Parku Narodowego Komodo - nie wiem czemu - ale mieliśmy skojarzenie z Parkiem Jurajskim Tylko czekaliśmy aż gdzieś zza krzaków wyskoczy jakiś dinozaur A tam tylko jelenie, dziki i inne pożywienie dla smoków z Komodo


Nasz trekking po wyspie zaczęliśmy od krótkiej pogawędki ze strażnikami Parku. Każda grupa, która wybiera się na poszukiwanie waranów jest prowadzona przez strażników uzbrojonych w pokaźnych rozmiarów kije Od razu człowiek czuje się super bezpiecznie


Strażnicy przekazali nam plan wycieczki, podali kilka zasad (nie odłączamy się od grupy, nie stajemy do warana tyłem, nie uciekamy przed nim tylko powoli usuwamy się na bok ) i ruszyliśmy. Komodo jest w większości zalesioną i lekko górzystą wyspą - w czasie trekkingu przydały się na pewno wygodne buty, krem z filtrem, woda, coś chroniącego głowę i spray z deet na komary. Z ciekawostek, które opowiedzieli nam strażnicy w trakcie wycieczki dowiedzieliśmy się, że warany:
- to największe obecnie żyjące jaszczury na świecie, zamieszkują jedynie kilka wysp Indonezji (w tym Komodo, Rincę i Flores), poza tym można je podziwiać w ogrodach zoologicznych (najbliżej dla nas sprawdziłam - m.in. w Poznaniu i Wrocławiu).
- ich pożywienie to głównie zwierzęta (m.in. te, które czekają na plaży na pożarcie ) - warany zjadają również siebie nawzajem! Małe warany na okres pierwszych kilku lat wchodzą na drzewa i tam spędzają "młodość", gdyż inaczej mogłyby być zjedzone przez swoich ziomków.
- potrafią biegać ok.20 km/h, a także pływać (podobno przemieszczają się z wyspy na wyspę)
- na Komodo był jeden odnotowany przypadek ataku na człowieka, który zakończył się tragicznie (w latach 70.) - po turyście z Holandii pozostał jedynie aparat fotograficzny Strażnicy potwierdzali, że była to jego wina, gdyż oddalił się od grupy i chciał waranowi zrobić zbyt długą sesję foto
- aktualnie (w czerwcu i 3mce na przód) trwa ich okres godowy, więc jest to czas, kiedy trudniej na nie trafić - samice chowają się, a samce ich szukają;
- zrzucają skórę, ale robią to "częściami", można czasem trafić na kawałki skóry warana
- w ich ślinie jest jad, który zabija ofiarę - często wystarczy, że waran złapie ofiarę i lekko nawet ugryzie - co nie byłoby śmiertelne, ale zdobycz w ciągu kilku godzin umiera od zatrucia jadem, a wtedy waran ma gotowy obiad
- ich język jest narządem węchu i wyciągając go łapią zapachy.

Trekking trwał ok. 1,5-2h, był raczej lekki, głównie przez las, ale zdarzało się, że wychodziliśmy na polanę i tam słońce mocno prażyło. Robiliśmy główną trasę - jeśli podczas niej nie spotkalibyśmy warana, była kolejna trasa alternatywna, gdyby jednak znów nie udało się nam żadnego spotkać, warany zostałyby zwabione mięsem, żebyśmy mogli je podziwiać. Na szczęście udało nam się spotkać warany przy I podejściu.

Pierwszy leżał leniwie na wzgórzu - wyglądał dość niemrawo, nawet mieliśmy wątpliwości co do jego prawdziwości ale za chwilę poruszył się, podniósł głowę itd - jednak żyje


Po chwili na to samo miejsce przyczłapała samica (a za nią grupka innych turystów) i ułożyła się niedaleko swojego kolegi - czekała na jego ruch? udawała niedostępną?



Niestety nie było żadnego lovestory, więc po milionie zdjęć waranów - z prawej, z lewej, z boku, z góry, z dołu itd. poszliśmy dalej Zeszliśmy ze wzgórza i niedaleko plaży spotkaliśmy kolejną samicę, tym razem w ciąży, miała całkiem spory brzuch. Wyglądała leniwie, ale gdy wstała i zaczęła iść w moją stronę to poczułam się trochę nieswojo


Po powrocie z trekkingu mieliśmy trochę czasu "wolnego" - przy plaży był nieduży barek i bazarek z pamiątkami - do kupienia wszystko z waranem a jakżeby inaczej Tutaj po raz drugi mieliśmy bliski kontakt ze wspomnianym indonezyjskim mosquito merchandising - dzieci sprzedające małe figurki waranów i bransoletki odprowadzały nas do samej łódki - przez plażę i całe molo, a powtarzane tysiąc razy "no, thanks" nic nie dawało. Pod względem upierdliwości te dzieciaki przebiły chyba wszystkich w całej Indonezji.. no cóż ktoś musiał.

Ogólne wrażenia po waranach z Komodo - było warto! Są to potężne stworzenia i robią niesamowite wrażenie. Forma wycieczki jest ciekawa - "poszukiwania" smoków są prawdziwymi poszukiwaniami waranów w ich naturalnym środowisku, nie są zamknięte w jakiejś zagrodzie czy na wybiegu jak w zoo. Przy okazji strażnicy sporo opowiadają o waranach i można ich później dopytywać o różne szczegóły. Wiadomo, że optymalnie by było pójść samemu, a nie w grupie, ale wycieczki są tylko grupowo (w rejsie, pewnie samemu można ponegocjować). Poza tym niezwykle urokliwa jest również sama wyspa, trekking byśmy z chęcią wydłużyli




Cena wstępu do Parku Narodowego Komodo wynosi 260 tys. idr/osobę (uiszczaliśmy ją w Senggigi przed rozpoczęciem wycieczki, wliczona również opłata za robienie zdjęć)

Po powrocie na statek kierowaliśmy się na Pink Beach - położona na wyspie Komodo plaża znana z piasku, który, dzięki koralowym drobinkom, ma różowy odcień - stąd jej nazwa. Sama plaża jest niezwykle malownicza i oferuje bardzo dobre warunki do snorklingu - wystarczyło oddalić się kilka metrów i mogliśmy podziwiać różnokolorowy podwodny świat





Przy okazji mała dygresja - to, co było na plus podczas całej wycieczki to na pewno to, że załoga nigdzie nas nie popędzała, nie rzucali tekstów typu "teraz macie 15minut na snorkling", zbieraliśmy się jak już wszyscy się wypływali i każdemu było dość
Po snorklingu wróciliśmy na statek, gdzie standardowo czekał na nas obiad. Następnie kierowaliśmy się już w stronę portu w Labuan Bajo, gdzie dopłynęliśmy ok.16:30.



Osoby, które tutaj kończyły rejs, żegnały się z załogą, a reszta miała "czas wolny". Wieczorem na statku była pożegnalna kolacja, ale my nie mieliśmy już siły "tarabanić" się na statek. Jedyne o czym marzyliśmy po dopłynięciu do Labuan Bajo to pokój z normalnym prysznicem i klimą - czasem można zaszaleć Trochę nam zeszło, żeby znaleźć normalny nocleg - w porcie (dalej się nie zapuszczaliśmy) było ciężko, pokoje były mocno średnie. W końcu wybraliśmy http://gardena-floreskomodo.com/ miejsce, do którego weszliśmy jako pierwsze i jak się okazało, najlepsze. Pokój z klimą kosztował nas 420tys. idr - był to nasz najdroższy nocleg podczas całego pobytu w Indonezji i wcale nie najlepszy jeśli chodzi o warunki, ale w porównaniu z portowymi propozycjami był exclusive W hostelu były głównie niskobudżetowe bungalowy, nasze pokoje znajdowały się na samym wzgórzu, na które prowadziła niezliczona liczba schodów (myśleliśmy, że nigdy się nie skończą). Ale perspektywa normalnego prysznica była cudowna Widoki z naszego balkonu też wynagradzały wszystkie pokonane stopnie

Tak było wieczorem:


A tak rano:



Na koniec nieduża mapka całego rejsu:


ps. wybaczcie za rozwlekłość w pisaniu, ja chyba po prostu nie umiem pisać krótko i zwięźle, ale z drugiej strony chciałam opisać rejs ze szczegółami, bo chyba nigdzie na forum nie ma cdn.

_________________
Moje relacje:
Włochy - Liguria / Indonezja / Malmo+Kopenhaga / Dublin / Sri Lanka+Malediwy / Maroko / Amsterdam / Kaukaz / Wyspy Owcze
i: https://www.instagram.com/ola.javv/